ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ → ΤΟ ΔΙΑΜΑΝΤΙ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

Η Χαλκιδική είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη της Ελλάδας και παγκόσμια γνωστή για την φυσική, πολιτιστική και ιστορική της ομορφιά. Γεωγραφικά περιλαμβάνει την χερσόνησο της Χαλκιδικής με το χαρακτηριστικό σχήμα των τριών χερσονήσων (πόδια της Χαλκιδικής), Κασσάνδρας, Σιθωνίας και Αθω, μία μοναδική σχηματικά ιδιορρυθμία, που την κάνει ξεχωριστή και συντελεί στο να έχει πεντακόσια πενήντα (550) χιλιόμετρα ακτών, που είναι oι μεγαλύτερες σε μήκος από όλους τους χερσαίους νομούς της Ελλάδας.
Διοικητικά η Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής συγκροτείται από τους Δήμους Πολυγύρου, Νέας Προποντίδας, Αριστοτέλη, Κασσάνδρας και Σιθωνίας. Στην ανατολικότερη χερσόνησο της Χαλκιδικής του Αθω, βρίσκεται το ιστορικό, παγκόσμιας ακτινοβολίας και πνευματικής δόξας Αγιον Ορος, το οποίο αποτελεί αυτοδιοίκητη πολιτεία, με πρωτεύουσα τις Καρυές.
Η Χαλκιδική είναι ημιορεινή περιοχή της Ελλάδας με Μεσογειακό κλίμα. Ο επιβλητικός Χολομώντας στο κέντρο της Χερσονήσου, το Στρατωνικόν Ορος ανατολικότερα με τα αιωνόβια δάση βελανιδιάς, τις παλιές πανύψηλες οξυές και τις καστανιές, τα πυκνά πευκοδάση της Κασσάνδρας και της Σιθωνίας, ο πανύψηλος Αθως στο Αγιον Ορος με τις απότομες πλαγιές, την πυκνή βλάστηση και τα βαθιά φαράγγια, καθώς και τα μικρότερα βουνά και οι πευκόφυτοι λόφοι, αποτυπώνουν το γεωφυσικό ανάγλυφο της Χαλκιδικής και της εκπληκτικής αντίθεσης πράσινου και γαλάζιου.
Η χερσόνησος της Χαλκιδικής συνορεύει Βόρεια – Βορειοδυτικά με την Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης, ενώ βρέχεται από το Αιγαίο πέλαγος στις υπόλοιπες διευθύνσεις (από τους επιμέρους κόλπους Θερμαϊκό, Τορωναίο, Σιγγιτικό και Στρυμωνικό).
Χάρτης από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας (Map of Central Makedonia Region).

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ → ΟΝΕΙΡΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΤΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Παρακάτω παραθέτουμε μερικά από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Χαλκιδικής, που την καθιστούν ένα πραγματικό διαμάντι της Μακεδονίας:
• Παραλίες με γαλαζοπράσινα κρυστάλλινα νερά, μαγευτικές αμμουδιές, ένας συνδυασμός αντιθέσεων πράσινου και γαλάζιου, μικρά νησιά και προστατευμένοι κόλποι, πευκόφυτοι λόφοι που σε πολλά μέρη κατεβαίνουν μέχρι τη θάλασσα.
• Ο ορεινός όγκος του Χολομώντα που κυριαρχεί σε όλο σχεδόν το ανατολικό και κεντρικό τμήμα του νομού, με την ιδιαίτερα πλούσια χλωρίδα και πανίδα, τα πυκνά πευκοδάση της Κασσάνδρας και της Σιθωνίας, ο πανύψηλος επιβλητικός Αθως με τις απότομες πλαγιές, την πυκνή βλάστηση και τα βαθιά φαράγγια, το Στρατωνικόν Ορος με τα αιωνόβια δάση βελανιδιάς, τις παλιές πανύψηλες οξυές και τις ευλογημένες καστανιές στον Δήμο Αριστοτέλη, καθώς και ο Ιταμος με τα αρχαία φυτά Ιτάμους 2.000 ετών (μια σπάνια ποικιλία ελάτης) στο κέντρο της Σιθωνίας, συμπληρώνουν το σύνθετο γεωφυσικό ανάγλυφο της αιώνιας Χαλκιδικής. 
• Στην ορεινή και ημιορεινή Χαλκιδική, ασφαλή μονοπάτια σας προσφέρουν τη δυνατότητα πεζοπορίας και ορεινής ποδηλασίας, καθώς και εκπληκτική θέα και μαγικά ηλιοβασιλέματα.
• Για τους φίλους της ιππασίας ο Σύλλογος ελεύθερης ιππασίας Αγιος Γεώργιος Γαλάτιστας, είναι στη διάθεση όσων θα βρεθούν στην περιοχή, και θα ήθελαν μία έφιππη και ασφαλή περιήγηση, μέσα από κατάφυτα μονοπάτια, ελαιώνες και περιβόλια.
• Με μακραίωνη ιστορία χιλιετιών ο νομός Χαλκιδικής έχει αναρίθμητους αρχαιολογικούς χώρους, πολλά και αξιόλογα μνημεία, εκκλησίες, αρχοντικά, παραδοσιακά σπίτια και χωριά με πλακόστρωτα και Βυζαντινούς πύργους σαν ζωγραφιές. Το ιερό του Αμμωνος Δία στην Καλλιθέα, η αρχαία Ολυνθος, ο Βυζαντινός Πύργος του Αγίου Παύλου στη νέα Φώκαια, η αρχαία Ποτίδαια, ο ναός του Ποσειδώνα στο Ποσείδι, το Σπήλαιο Πετραλώνων και τα αρχαία Στάγειρα στον Δήμο Αριστοτέλη, είναι μερικά μόνο από τα σπουδαία αξιοθέατα της Χαλκιδικής. Τα αρχαιολογικά και λαογραφικά μουσεία συμπληρώνουν την ιστορία της με ευρήματα από την εποχή του χαλκού, αλλά και της νεότερης εποχής, με λαογραφικά εκθέματα από την καθημερινότητα των κατοίκων της.
• Εδώ στη Χαλκιδική, στα αρχαία Στάγειρα του Δήμου Αριστοτέλη, γεννήθηκε το 384 π.χ. ο μεγάλος Ελληνας φιλόσοφος και πανεπιστήμονας Αριστοτέλης, διδάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
• Το Αγιο Ορος στην Ανατολικότερη και τραχύτερη Χερσόνησο, αυτή του Αθω, αποτελεί αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους και προσελκύει το ενδιαφέρον επισκεπτών απ’όλο τον κόσμο. Η Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία του Αγίου Όρους με 20 ιστορικές Ιερές Μονές και την κατανυκτική της ατμόσφαιρα, είναι για την Ελλάδα ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO, όπου μονάζουν περίπου 2.000 μοναχοί, από όλο τον Ορθόδοξο κόσμο.
• Το Αγιον Ορος είναι ένας φορέας πνευματικής δόξας με Οικουμενικό χαρακτήρα. Πύλη εισόδου για το Αγιο Ορος είναι η Ουρανούπολη του Δήμου Αριστοτέλη. Εκεί έχει δημιουργηθεί και η Έκθεση «Χριστιανική Χαλκιδική», η οποία είναι ένα χωριό με Χριστιανικά εκθέματα, από το οποίο οι επισκέπτες και οι προσκυνητές επιβιβάζονται για να μεταβούν στο Άγιο Όρος.
• Στη Χαλκιδική οι άνθρωποι είναι φιλόξενοι, δημιουργικοί και ευγενικοί, εδώ πραγματοποιούνται πολλές γιορτές καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου, πλαισιωμένες με ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, όπου εκτίθενται και τα παραδοσιακά προϊόντα του νομού, όπως ελιές, κρασί, μέλι, ελαιόλαδο, αρωματικά φυτά, φρούτα, μαρμελάδες, γλυκίσματα, τοπικά εδέσματα κ.α.. Στην Χαλκιδική θα βρείτε επίσης και φρέσκο ψάρι, αφού αρκετοί κάτοικοι ασχολούνται με την αλιεία.
• Η Χαλκιδική έχει άριστες τουριστικές υποδομές με εστιατόρια και ταβέρνες, καφέ μπαρ, μπιτς-μπαρ, ξενοδοχεία όλων των κατηγοριών, τουριστικά θέρετρα, εξοχικές κατοικίες, αθλητικά κέντρα, υπαίθρια θέατρα, ενοικιαζόμενα δωμάτια, κάμπινγκ, κατασκηνώσεις και οργανωμένες παραλίες.
• Η πρόσβαση στη Χαλκιδική είναι σχετικά εύκολη και με όλα τα μέσα. Η μέση απόστασή της από την Θεσσαλονίκη και το αεροδρόμιο Μακεδονία, είναι περίπου 110 χιλιόμετρα, ανάλογα με την αφετηρία και τον προορισμό που θα επιλέξετε. 
Η Χαλκιδική όπως, κι απόπου κι αν τη δούμε, είναι ένας ευλογημένος τόπος, με σπάνιες φυσικές, ιστορικές και πολιτιστικές ομορφιές, που καθηλώνουν τον επισκέπτη και τον προσκαλούν να τις απολαύσει!
Η κάθε γωνιά της Χαλκιδικής μπορεί να κρύβει μία ευχάριστη έκπληξη! Ανακαλύψτε την, Αξίζει!

Σημέιωση: Το αφιέρωμά μας για τη Χαλκιδική είναι σε εξέλιξη, προστίθεται υλικό..

ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Η Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία του Αγίου Όρους, βρίσκεται στη χερσόνησο του Άθω της Χαλκιδικής, στη Μακεδονία. Αποτελεί αυτοδιοίκητο τμήμα του Ελληνικού Κράτους με πολιτικό Διοικητή,που ορίζεται από το Ελληνικό Κράτος.
Περιλαμβάνει 20 Ιερές Μονές, τα εξαρτήματά τους και διάφορα καταστήματα και υπηρεσίες. Το καθεστώς και ο τρόπος λειτουργίας του καθορίζονται με λεπτομερή τρόπο, παράλληλα προς το Σύνταγμα της Ελλάδας, με τον Καταστατικό Χάρτη του Αγίου Όρους (Κ.Χ.Α.Ο.) της 10ης Μαΐου 1924. Πνευματικά διατελεί υπό την άμεση δικαιοδοσία του Oικουμενικού Πατριαρχείου. Από το έτος 1988 συγκαταλέγεται στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO.

ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ → ΕΝΑΣ ΦΟΡΕΑΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΔΟΞΑΣ ΜΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ
Το Αγιο Ορος βρίσκεται στην Ανατολικότερη και τραχύτερη Χερσόνησο, αυτή του Αθω και προσελκύει το ενδιαφέρον επισκεπτών απ’όλο τον κόσμο. Η Αυτόνομη Μοναστική Πολιτεία του Αγίου Όρους με την κατανυκτική της ατμόσφαιρα, είναι για την Ελλάδα ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς με παγκόσμια απήχηση.
Το Αγιο Ορος είναι για την Ελλάδα ένας φορέας πνευματικής δόξας με Οικουμενικό χαρακτήρα.
Πύλη εισόδου για το Αγιο Ορος είναι η Ουρανούπολη του Δήμου Αριστοτέλη. Εκεί έχει δημιουργηθεί και η Έκθεση «Χριστιανική Χαλκιδική», η οποία είναι ένα χωριό με Χριστιανικά εκθέματα, από το οποίο οι επισκέπτες και οι προσκυνητές επιβιβάζονται για να μεταβούν στο Άγιο Όρος.
Τα Χριστιανικά εκθέματα χρονολογούνται στις Πρώτες Χριστιανικές, Βυζαντινές και μετα-Βυζαντινές περιόδους και προέρχονται από όλη την Χαλκιδική. Ο σκοπός της έκθεσης είναι να δείξει στους επισκέπτες ότι η Χαλκιδική έχει αρκετούς σημαντικούς θησαυρούς της Χριστιανικής περιόδου, πλέον τους αμέτρητους θησαυρούς που ανήκουν στα Μοναστήρια του Αγίου Όρους.
Στη φωτογραφία το Διοικητήριο του Αγίου Ορους στις Καρυές.

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΜΕΓΙΣΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ
Η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Μεγίστης Λαύρας, είναι μια από τις είκοσι μονές του Αγίου Όρους που κατατάσσεται πρώτη (1η) στην ιεραρχική τάξη των αγιορείτικων μονών και είναι η μεγαλύτερη σε έκταση. Ιδρύθηκε το 963 από τον Άγιο Αθανάσιο τον Αθωνίτη.
Ηγούμενος της Ιεράς Μονής είναι ο Αρχιμανδρίτης Πρόδρομος Λαυριώτης. Η Ιερά Μονή Βρίσκεται λίγο βορειότερα του νοτιοανατολικού άκρου της χερσονήσου του Άθω, πάνω σ΄ ένα πλάτωμα βράχου. Απέχει 1,5 ώρα από τις Καρυές με αυτοκίνητο και γύρω στις 7 ώρες πεζοπορία, ενώ από την ακτή περίπου 20 λεπτά, όπου και βρίσκεται ο αρσανάς της μονής.
Το μοναστήρι είναι πολύ μεγάλο, με οχυρωματικούς πύργους, με προβολικούς οχετούς, τις “ζεματίστρες” στις εισόδους της μονής από όπου έριχναν καυτό λάδι για να αντιμετωπίζουν τις επιδρομές των πειρατών, κατά ιδία αρχιτεκτονική εφαρμογή των κάστρων. Ακόμα, έξω βρίσκεται ένας νερόμυλος, καλλιέργειες (λαχανικά) και το κοιμητήριο, ενώ ψηλά στο βουνό το ασκηταριό του Αγίου Αθανασίου. Στην είσοδο της μονής υπάρχει ελικοδρόμιο.

Η ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΒΑΤΟΠΕΔΕΙΟΥ
Η Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Βατοπεδίου είναι μία από τις είκοσι μονές του Αγίου Όρους και κατατάσσεται δεύτερη (2η) στην ιεραρχία των αγιορείτικων μονών. Κτήτορες της μονής, τον 10 αιώνα, αποτέλεσαν τρεις Θρακιώτες ευγενείς, οι άγιοι Νικόλαος, Αθανάσιος και Αντώνιος, που ήρθαν για να ζήσουν στο όρος Άθω από την Αδριανούπολη.
Η Μονή ήταν αρχικά αφιερωμένη στην Υπαπαντή και αργότερα στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Βρίσκεται στη μέση της βορειανατολικής πλευράς της χερσονήσου και στο ανατολικό τμήμα ενός μεγάλου όρμου, που παλιά ονομαζόταν Λιμήν του Κλήμεντος. Σήμερα, ηγούμενος της Μονής είναι ο Αρχιμανδρίτης, Εφραίμ Βατοπεδινός.

Η ΟΡΕΙΝΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ

Αν όμως οι παραλίες της Χαλκιδικής αποτελούν τους πιο φημισμένους και δημοφιλείς προορισμούς της, και η ορεινή Χαλκιδική με τα κατάφυτα βουνά της, μαγεύει τους επισκέπτες και τους προσφέρει πολλές επιλογές δραστηριοτήτων, όπως πεζοπορία, ορεινή ποδηλασία, αγροτουρισμό, θρησκευτικό τουρισμό, οινοτουρισμό, ελεύθερη ιππασία κ.α..

Ο ΧΟΛΟΜΩΝΤΑΣ
Ο Χολομώντας, το επιβλητικό βουνό που κυριαρχεί σε όλο σχεδόν το ανατολικό και κεντρικό τμήμα του νομού, είναι μια περιοχή άγριας ομορφιάς και ένα φυσικό στολίδι που φτάνει ως τα 1.165 μέτρα. Γεμάτος επιβλητικά δέντρα που αναπτύσσονται έως πολύ ψηλά στις πλαγιές του, με αιωνόβιες βελανιδιές χαμηλά και με καρυδιές, πεύκα, έλατα και οξιές στα ψηλότερα, προσφέρει συγκλονιστική θέα προς όλες της κατευθύνσεις, ειδικότερα προς τα τρία «πόδια» της χερσονήσου και το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Αλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι μεγάλο τμήμα του βουνού έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000.
Το πλούσιο δάσος του Χολομώντα, στις περιοχές Αρναίας και Πολυγύρου, είναι συνήθως χιονισμένο τον χειμώνα και προσφέρεται για αξέχαστες περιηγήσεις. Πεύκα, έλατα, δρύες και οξιές, εναλλάσσονται με καστανιές και αιωνόβιες βελανιδιές, ενώ άφθονα είναι τα ρυάκια και οι πηγές. Ο αέρας είναι τόσο καθαρός, που σου κόβει την αναπνοή. Η βιοποικιλότητα του δάσους ευνοεί την ανάπτυξη μεγάλου πληθυσμού θηραμάτων και άγριων ζώων, αλλά και πουλιών.
Μέσα από τις πυκνές φυλλωσιές των δέντρων ξεπροβάλλει η θέα των τριών χερσονήσων, αλλά και του Αιγαίου. Τα πυκνά φυλλώματα των δέντρων – πράσινα, χρυσοκίτρινα και γκρίζα – δημιουργούν μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα. Παραδοσιακές ταβέρνες μέσα στο δάσος και στα χωριά προσφέρουν κυνήγι και άλλα πεντανόστιμα τοπικά εδέσματα. Διάσπαρτα μικρά εκκλησάκια σε όλη τη διαδρομή. Αναρίθμητα τα πανηγύρια και οι τοπικές γιορτές με συναφείς εκδηλώσεις. Εξαιρετικά ντόπια προϊόντα και λιχουδιές, που ετοιμάζουν οι Συνεταιρισμοί των γυναικών της Χαλκιδικής, αλλά και οι κάτοικοι μεμονωμένα, είναι διαθέσιμα στον επισκέπτη!

ΟΡΕΙΝΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ, Ο ΒΑΒΔΟΣ
Προς τα βορειοδυτικά της Περιφερειακής Ενότητας βρίσκεται ο Βάβδος, ένα γραφικό χωριό στη Χαλκιδική χτισμένο σε υψόμετρο περίπου 900 μέτρων, στο ομώνυμο βουνό. Ένας γραφικός ορεινός προορισμός, μακριά από την πολυκοσμία και τον θόρυβο.Το χωριό, που απέχει περίπου 40 χιλιόμετρα από την πωτεύουσα του νομού Πολύγυρο, συνδυάζει μοναδικά την ομορφιά της φύσης με την παραδοσιακή Μακεδονίτικη αρχιτεκτονική.
Ο Βάβδος φημίζεται για τα πέτρινα σπίτια του, τα στενά λιθόστρωτα δρομάκια και τις γραφικές πλατείες, που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα άλλης εποχής. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν την ηρεμία του τοπίου και τη θέα που προσφέρει το υψόμετρο, καθώς και να εξερευνήσουν τα πλούσια δάση που περιβάλλουν το χωριό.
Ο Βάβδος αποτελεί έναν προορισμό για όσους αναζητούν την ηρεμία και την ομορφιά της Ελληνικής υπαίθρου, προσφέροντας μια αυθεντική εμπειρία, μακριά από την πολυκοσμία και το θόρυβο.

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΟΥ ΒΑΒΔΟΥ
Η περιοχή του Βάβδου είναι ιδανική για πεζοπορία και ορεινή ποδηλασία, προσφέροντας πολλά μονοπάτια μέσα από πυκνή βλάστηση και όμορφες διαδρομές. Στον Βάβδο οι επισκέπτες μπορούν επίσης να γευτούν παραδοσιακές τοπικές λιχουδιές στις ταβέρνες και τα καφενεία του χωριού, όπου η φιλοξενία των κατοίκων είναι ζεστή και αυθεντική.

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΙΠΠΑΣΙΑΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΛΑΤΙΣΤΑΣ
Κάποιες άλλες από τις προτάσεις εξόρμησης στη Χαλκιδική αλλά πιο βορειοδυτικά, στο ιστορικό χωριό Γαλάτιστα, είναι η πεζοπορία μέχρι το ξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία ή μια βόλτα με άλογο, σε συνεννόηση πάντα με τον Σύλλογο Ελεύθερης Ιππασίας Άγιος Γεώργιος.
Ο  Σύλλογος Ελεύθερης Ιππασίας Άγιος Γεώργιος Γαλάτιστας είναι εδώ, για να σας ξεναγήσει έφιππους και με ασφάλεια, σε μαγευτικές διαδρομές και τοπία.
Η Γαλάτιστα βρίσκεται στα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης, στις νότιες πλαγιές του όρους Προφήτη Ηλία, παρακλαδιού του Χορτιάτη, σε στρατηγική θέση που συνδέει τις πόλεις τις Κεντρικής Μακεδονίας, με την ορεινή Χαλκιδική. Κάτω από την κωμόπολη είναι απλωμένη η κοιλάδα του Ανθεμούντα με τον ομώνυμο ποταμό, που καταλήγει στον Θερμαϊκό Κόλπο.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η πιθανή θέση της αρχαίας πόλης Ανθεμούς, προσδιορίζεται στη θέση της Γαλάτιστας (βλ. σχετικό χάρτη παρακάτω στο αφιέρωμά μας για τον Δήμο Πολυγύρου/Γαλάτιστα).

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ | ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Το Διοικητικό Κέντρο της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής βρίσκεται στην πρωτεύουσα του νομού τον ιστορικό Πολύγυρο. Αντιπεριφερειάρχης της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, είναι η κ. Αικατερίνη Ζωγράφου.

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ | ΠΟΛΕΙΣ, ΚΩΜΟΠΟΛΕΙΣ ΚΑΙ ΧΩΡΙΑ
Πρωτεύουσα και Διοικητικό Κέντρο της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής είναι ο Πολύγυρος, με πληθυσμό 6.121 κατοίκους. Τα Νέα Μουδανιά είναι η μεγαλύτερη πόλη της Χαλκιδικής με πληθυσμό 10.342 κατοίκους και αποτελεί οικονομικό και εμπορικό κέντρο. Δεύτερη μεγαλύτερη πόλη είναι η Νέα Καλλικράτεια με 7.238 κατοίκους. Αλλες σημαντικές κωμοπόλεις είναι η Ορμύλια, η Ιερισσός, η Κασσάνδρεια, η Νικήτη, ο Νέος Μαρμαράς η Μεγάλη Παναγία, η Αρναία και η Ουρανούπολη.

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΟΥ ΚΤΕΛ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ Α.Ε.

ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Η Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής είναι μία από τις 74 Περιφερειακές Ενότητες της Ελλάδας. Αποτελεί τμήμα του γεωγραφικού διαμερίσματος της Μακεδονίας και υπάγεται διοικητικά στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Διαιρείται σε πέντε Δήμους. Πρωτεύουσα της Περιφερειακής ενότητας είναι ο Πολύγυρος.

ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
H Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής περιλαμβάνει τους εξής πέντε Δήμους: Δήμος Πολυγύρου με έδρα τον Πολύγυρο, Δήμος Νέας Προποντίδας με έδρα τα Νέα Μουδανιά (ιστορική έδρα η Νέα Καλλικράτεια), Δήμος Αριστοτέλη με έδρα την Ιερισσό (ιστορική έδρα η Αρναία), Δήμος Κασσάνδρας με έδρα την Κασσανδρεία και Δήμος Σιθωνίας με έδρα τη Νικήτη.

Ο ΔΗΜΟΣ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ

Ο Δήμος Πολυγύρου έχει έκταση 951,97 τ.χλμ. και πληθυσμό 22.048 κατοίκους. Εδρα του Δήμου είναι ο Πολύγυρος. Δήμαρχος του Δήμου Πολυγύρου είναι ο κ. Γεώργιος Εμμανουήλ.
Ο Δήμος Πολυγύρου ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και διαιρείται στις εξής 4 Δημοτικές Ενότητες: Πολυγύρου, Ανθεμούντα, Ζερβοχωρίων και Ορμυλίας. Αναλυτικά οι Δημοτικές Ενότητες με τις Δημοτικές Κοινότητες, τις Τοπικές Κοινότητες και τους συστατικούς οικισμούς του Δήμου Πολυγύρου, εμφαίνονται παρακάτω:
1. Δημοτική Ενότητα Πολυγύρου: Περιλαμβάνει την Δημοτική Κοινότητα Πολυγύρου (Πολύγυρος, Καλύβες Πολυγύρου, Πατελιδάς) και τις Τοπικές Κοινότητες Αγίου Προδρόμου (Αγιος Πρόδρομος), Βραστάμων (Βράσταμα, Κελλί, Πλανά), Ολύνθου (Ολυνθος), Παλαιοκάστρου (Διασταύρωση Παλαιοκάστρου, Παλαιόκαστρο), Σανών (Σανά), Ταξιάρχου (Ταξιάρχης).
2. Δημοτική Ενότητα Ανθεμούντα: Περιλαμβάνει την Δημοτική Κοινότητα Γαλατίστης (Γαλάτιστα, Αγία Αναστασία, Κιουρκτσόγλου, Μονή Αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας, Πρινοχώρι) και τις Τοπικές Κοινότητες Βάβδου (Βάβδος), Γαλαρινού (Γαλαρινός), Δουμπιών (Δουμπιά).
3. Δημοτική Ενότητα Ζερβοχωρίων: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Γεροπλατάνου (Γεροπλάτανος), Κρήμνης (Κρήμνη), Μαραθούσσης (Μαραθούσσα), Παλαιοχώρας (Παλαιοχώρα), Ριζών (Ριζά).
4. Δημοτική Ενότητα Ορμυλίας: Περιλαμβάνει την Δημοτική Κοινότητα Ορμυλίας (Ορμύλια, Βατοπέδιο, Ευαγγελισμός Θεοτόκου, Νέα Σερμύλη, Νησί, Οσιος Αρσένιος, Παραλία Βατοπεδίου, Ψακούδια) και την Τοπική Κινότητα Μεταμορφώσεως (Μεταμόρφωση, Μετόχι).

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ

Ο ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ
Ο Πολύγυρος είναι πόλη της Μακεδονίας, έδρα του Δήμου Πολυγύρου και πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 6.488 κατοίκους. Στην Κοινότητα εκτός από τον Πολύγυρο υπάγονται και οι οικισμοί Καλύβες Πολυγύρου και Πεταλιδάς, με το συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 7.832 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Ο Πολύγυρος είναι χτισμένος στους πρόποδες του όρους Χολομώντα, σε υψόμετρο 426 μέτρα. Βρίσκεται περίπου στο κέντρο της χερσονήσου της Χαλκιδικής. Το λεκανοπέδιο διαρρέεται από πολλούς μικρούς χειμάρους, των οποίων τα νερά βρίσκουν άνοιγμα και διαρρέουν προς τη θάλασσα από τα δυτικά. Περιβάλλεται επίσης από τους λόφους Πλάια στα βόρεια-βορειοανατολικά, στα ανατολικά από τα Ανήλια και τον λόφο του Αγίου Χριστοφόρου, στα νότια τα Καστριά και στα δυτικά από το Κάστρι. Προς τα νότια εκτείνεται ο ελαιώνας του Πολύγυρου.
Ο Πολύγυρος είναι ένας γραφικός προορισμός που συνδυάζει την παραδοσιακή Μακεδονική αρχιτεκτονική με την πλούσια φυσική ομορφιά του βουνού Χολομώντα. Βρίσκεται σε προνομιακή τοποθεσία στο κέντρο της Χαλκιδικής, προσφέροντας εύκολη πρόσβαση τόσο στις καταπράσινες πλαγιές, όσο και στις πανέμορφες παραλίες της περιοχής.
Ονομασία: Σχετικά με την προέλευση του ονόματος Πολύγυρος μία εκδοχή είναι ο συνδυασμός των λέξεων πολύ και ιερός να έδωσε τη σημερινή ονομασία, εξαιτίας ενός ιερού που υπήρχε στην ευρύτερη περιοχή. Μια άλλη θεωρία αποδίδει την ονομασία στις κλιτύες (πλαγιές) των αλλεπάλληλων λόφων, πάνω στους οποίους είναι χτισμένος ο Πολύγυρος.
Ιστορία: Στο λόφο Καστρί, δυτικά του Πολύγυρου έχει εντοπιστεί αρχαίος οχυρός οικισμός. Από τη θέση του επόπτευε την περιοχή της Βατονιάς και του Πολυγύρου και ήλεγχε τον δρόμο ο οποίος ένωνε τα Ζερβοχώρια με τον Τορωναίο κόλπο. Από σωστική ανασκαφή η οποία πραγματοποιήθηκε στο νεκροταφείο του οικισμού, εντοπίστηκαν αργυρά κοσμήματα του 6ου αιώνα π.Χ., τα οποία εκτίθενται στο αρχαιολογικό μουσείο Πολύγυρου. Αρχαίες εγκαταστάσεις έχουν εντοπιστεί και στη λοφοσειρά Καστριά, όπου ο σημαντικότερος οικισμός ήταν η μικρή, ισχυρά οχυρωμένη εγκατάσταση στον Μπίζλα. Στους νότιους πρόποδες των Καστριών έχουν εντοπιστεί δύο αρχαιολογικοί χώροι, μια τούμπα η οποία σήμερα έχει μερικώς επιχωματωθεί, και στη θέση Πλατανούδια, βρέθηκαν τμήματα του κυκλικού ηρώου του Τί(του) Ιουλίου Νεοπτολέμου, από το οποίο σώζεται επιγραφή με Λατινικούς χαρακτήρες.
Στην περιοχή του Πολυγύρου, ή κατ’ άλλους στο χώρο του σημερινού οικισμού, εντοπίζεται η αρχαία Απολλωνία, η οποία ήταν μια από τις 32 πόλεις του, ιδρυμένου το 432 π.Χ., Κοινού των Χαλκιδέων. Το Κοινό των Χαλκιδέων, με πρωτεύουσα πόλη την Όλυνθο, υποτάχθηκε το 379 π.Χ. στους Σπαρτιάτες και δεκαετίες αργότερα, το 348 π.Χ., ο Φίλιππος ο Μακεδών, προσάρτησε την περιοχή της Χαλκιδικής στο Μακεδονικό Βασίλειο. Η θέση της Απολλωνίας έχει ταυτιστεί με τον αρχαιολογικό χώρο της Παλαίπορτας. Το όνομα του χώρου οφείλεται στην πλατειά τομή σε βράχο η οποία δημιουργήθηκε για να οχυρωθεί η ακρόπολη της πόλης.
Οικονομία-Υποδομές: Οι κάτοικοι του Πολυγύρου ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Βασικότερα γεωργικά προϊόντα είναι το ελαιόλαδο και η χονδροελιά Χαλκιδικής, ενώ κυριαρχεί η εκτροφή αιγοπροβάτων. Αξιοσημείωτος είναι και ο αριθμός των δημόσιων υπαλλήλων, καθώς ο Πολύγυρος, ως πρωτεύουσα της Περιφερειεκής Ενότητας Χαλκιδικής, φιλοξενεί τις νομαρχιακές υπηρεσίες, τις δικαστικές και αστυνομικές αρχές, το νοσοκομείο Χαλκιδικής και τα τοπικά ασφαλιστικά ταμεία. Στον Πολύγυρο, επίσης, λειτουργούν νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσιο, λύκειο, ΕΠΑΛ/ΣΕΚ, και ΙΕΚ Χαλκιδικής.
Πολιτισμός: Το Αρχαιολογικό Μουσείο Πολυγύρου περιλαμβάνει εκθέματα προερχόμενα από ολόκληρη τη χερσόνησο της Χαλκιδικής, που καλύπτουν τόσο τα προϊστορικά χρόνια, όσο και τη γεωμετρική, την αρχαϊκή, την κλασική, την Ελληνιστική και τη Ρωμαϊκή περίοδο. Εκεί εκτίθενται και τα ευρήματα από τις ανασκαφές στο χώρο της αρχαίας Ολύνθου.
Στην πόλη υπάρχει επίσης Λαογραφικό Μουσείο, που στεγάζεται στην οικία Καραγκάνη και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων παραδοσιακές φορεσιές, αγροτικά εργαλεία και την αναπαράσταση του αστικού σπιτιού των αρχών του εικοστού αιώνα (στον πρώτο όροφο του μουσείου).
Αθλητισμός: Στον Πολύγυρο εδρεύει ένα από τα ιστορικότερα σωματεία της Χαλκιδικής αλλά και της Ελλάδας, που δραστηροποιείται στο ποδόσφαιρο, η «Νίκη Πολυγύρου» (βλ. αφιέρωμα παρακάτω).

Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΙ ΒΡΥΣΕΣ
Ενα ακόμα αξιοθέατο στον Πολύγυρο είναι «Ο κήπος με τις έξι βρύσες» και σύμφωνα με το μύθο, οι ανύπαντρες γυναίκες πρέπει να πιουν νερό και από τις 6 βρύσες για να καλοπαντρευτούν. Οι έξι βρύσες σύμφωνα με επιγραφή κατασκευάστηκαν το έτος 1882.

Η ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΥ ΠΟΥ ΥΠΗΡΞΕ
“Το νερό, ατέλειωτο και διάφανο, έρεε σαν τον χρόνο – τον χρόνο που δεν μπορείς να κρατήσεις, αλλά πάντα τον νιώθεις να σε δροσίζει μέσα σου. Τα παιδιά έπαιζαν γύρω από τις βρύσες, τα γέλια τους ανέβαιναν ψηλά σαν φωνές μικρών αγγέλων που δεν φοβούνται τον χρόνο.
Τώρα, καθώς περπατάς εκεί, η σιγή του παρελθόντος ακούγεται γλυκιά και εύηχη. Το νερό συνεχίζει να κυλάει, και με κάθε σταγόνα του, έρχεται η ανάμνηση ενός κόσμου που υπήρξε – ενός κόσμου γεμάτου ζωή και απλότητα.
Kαι κάπως έτσι, οι έξι βρύσες του Πολύγυρου, αιώνιοι φύλακες των παιδικών μας χρόνων, μας θυμίζουν πως η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στις μικρές στιγμές: στα γέλια, στα δάκρυα, και στο νερό που συνεχίζει να κυλάει αδιάκοπα”. Σπύρος Χρηστίδης, Πολύγυρος.

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ – ΚΑΦΕ ΜΠΑΡ “ΟΙ ΕΞΙ ΒΡΥΣΕΣ”
Εδώ στον Πολύγυρο, στην τοποθεσία Εξι Βρύσες, μέσα σε μία ειδυλλιακή τοποθεσία, βρίσκεται και το Ελληνικό Εστιατόριο Καφέ_Μπαρ “Οι Εξι Βρύσες”.

ΕΞΙ ΒΡΥΣΕΣ ΕΝΑΣ ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ ΚΑΙ ΑΨΟΓΗΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ
Οι Εξι Βρύσες είναι ένας Πολυχώρος για φαγητό, καφέ, διασκέδαση, χαλάρωση στον οποίο μπορείτε να διοργανώσετε και την κοινωνική σας εκδήλωση, με τους καλεσμένους σας να μένουν απόλυτα ευχαριστημένοι, αφού ο χώρος είναι εκπληκτικής ομορφιάς και η εξυπηρέτηση άψογη!

ΠΟΛΥΓΥΡΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ
Η πόλη φημίζεται για τα καλοδιατηρημένα αρχοντικά και τα παραδοσιακά πετρόχτιστα σπίτια της, που διατηρούν την ιστορία και τον χαρακτήρα της Μακεδονίας. Η περιήγηση στα πλακόστρωτα σοκάκια του κέντρου είναι μια ευχάριστη εμπειρία που φέρνει τους επισκέπτες σε επαφή με την αυθεντική ατμόσφαιρα της περιοχής.
Στον Πολύγυρο ο επισκέπτης θα βρει ταβέρνες και εστιατόρια που προσφέρουν τοπικές γεύσεις, όπως τα παραδοσιακά μακεδονίτικα πιάτα, φτιαγμένα με φρέσκα τοπικά προϊόντα. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, η πόλη φιλοξενεί διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και πανηγύρια, που προβάλλουν την παράδοση και τα έθιμα της περιοχής, προσφέροντας στους επισκέπτες μια αυθεντική εμπειρία της τοπικής κουλτούρας.
Ο Πολύγυρος είναι ιδανικός για όσους επιθυμούν να συνδυάσουν την ηρεμία της φύσης με την πολιτιστική εξερεύνηση, σε έναν τόπο που αποπνέει αυθεντικότητα και φιλοξενία.

Η ΝΙΚΗ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ
Στον Πολύγυρο εδρεύει μία από τις ιστορικότερες ποδοσφαιρικές ομάδες όχι μόνο της Χαλκιδικής αλλά και της Ελλάδας, η «Νίκη Πολυγύρου» (Α.Σ. Νίκη Πολυγύρου). Αποτελεί και τον παλαιότερο Σύλλογο που έχει δημιουργηθεί στον Πολύγυρο (έτος ιδρύσεως 1950) και μία από τις πρώτες μορφές συγκέντρωσης και οργάνωσης των κατοίκων, καθώς υφίσταται ως άτυπη ομάδα και πριν την επίσημη ίδρυση του Συλλόγου. Συμμετέχει στα Πρωταθλήματα της Χαλκιδικής, αλλά και στα Εθνικά Πρωταθλήματα της Ελλάδος με μεγάλη επιτυχία, έχει οργανωμένα τμήματα υποδομών, που προσφέρουν ένα αθλητικό διέξοδο στα παιδιά του τόπου και διοργανώνει δράσεις και εκδηλώσεις για την προώθηση του τόπου και πέρα από τα στενά αθλητικά όρια.

ΟΙ ΚΑΛΥΒΕΣ ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ
Οι Καλύβες Πολυγύρου είναι μεγάλος παραθαλάσσιος Συνοικισμός της Δημοτικής Ενότητας Πολυγύρου, του Δήμου Πολυγύρου, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 1.286 κατοίκους, ο οποίος τους θερινούς αυξάνεται σε μεγάλο βαθμό από παραθεριστές.
Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται στον μυχό του Τορωναίου κόλπου μεταξύ των οικισμών Γερακινής και Ολύνθου, σε υψόμετρο 30 μέτρων.
Ιστορία: Στη περιοχή βρισκόταν η αρχαία πόλη Μυκήβερνα, που ήταν ανεξάρτητη και επίνειο της αρχαίας Ολύνθου, καθώς και ο προϊστορικός οικισμός Μολυβόπυργος. Ο οικισμός ονομάστηκε έτσι από τις καλύβες που έφτιαχναν οι Πολυγυρινοί (αγροτικά σπίτια), για να καλλιεργούν τα κτήματά τους. Παλαιότερα στην περιοχή ασχολούνταν και με τη σηροτροφία. Από αιώνες υπήρχαν οι πατροπαράδοτοι ελαιώνες.
Ασχολίες κατοίκων: Κύρια ενασχόληση των κατοίκων είναι η παραγωγή βρώσιμης πράσινης ελιάς Χαλκιδικής (χονδροελιά), η οποία είναι και η κύρια πηγή εισοδήματος.
Υποδομές: Στις Καλύβες λειτουργεί νηπιαγωγείο και Δημοτικό σχολείο (Γερακινής-Καλυβών), ενώ υπάρχουν και ταβέρνες, εξοχικές κατοικίες και ενοικιαζόμενα δωμάτια.
Εκκλησίες: Προστάτης του χωριού είναι ο Άγιος Μόδεστος ο οποίος έχει διπλή γιορτή στις 16 και 18 Δεκεμβρίου. Ο Άγιος θεωρείται προστάτης των ζώων. Η εκκλησία είναι φιλοτεχνημένη από αγιορείτες μοναχούς γύρω στον 15ο – 16ο αιώνα.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΝΘΕΜΟΥΝΤΑ

Η ΓΑΛΑΤΙΣΤΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Γαλάτιστα είναι κωμόπολη, και έδρα της Δημοτικής Ενότητας Ανθεμούντα, του Δήμου Πολυγύρου, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 2.402 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Η Γαλάτιστα είναι χτισμένη στα βορειοδυτικά όρια της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στα όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης. Είναι τοποθετημένη στις νότιες πλαγιές του όρους Προφήτη Ηλία, παρακλαδιού του Χορτιάτη, σε στρατηγική θέση που συνδέει τις πόλεις τις Κεντρικής Μακεδονίας με την ορεινή Χαλκιδική. Απέχει 40 χλμ. από το κέντρο της Θεσσαλονίκης και 23 χλμ. από τον Πολύγυρο. Κάτω από την κωμόπολη είναι απλωμένη η κοιλάδα του Ανθεμούντα με τον ομώνυμο ποταμό, που καταλήγει στον Θερμαϊκό Κόλπο.
Ιστορία: Η επικρατέστερη εκδοχή για την προέλευση του ονόματος της κωμόπολης περιέχεται σε αναφορά του Επισκόπου Αρδαμερίου Ιωακείμ το 1918, ότι η ονομασία της κωμόπολης προέρχεται από τον Πύργο της Γαλάτιστας, ο οποίος χτίστηκε από τους Ενετούς σε στρατηγική θέση ώστε να ελέγχεται η περιοχή τον 14ο-15ο αιώνα. Η τοπική παράδοση ιστορεί πολλούς μύθους πάνω στην προέλευση του ονόματος του πύργου, που περιλαμβάνει ιστορικά ή μυθικά πρόσωπα της Ελληνικής Μυθολογίας μέχρι τους βυζαντινούς χρόνους. Η παλιότερη μαρτυρία που σχετίζεται με την περιοχή της Γαλάτιστας βρίσκεται σε κώδικα της Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, που εκδόθηκε στις 14 Μαρτίου του 897 μ.Χ..
Αρχαιότητα: Στην περιοχή της Γαλάτιστας, εντοπίζονται προϊστορικές εγκαταστάσεις και μεταγενέστερες στις θέσεις Αγία Παρασκευή, Αγία Τριάδα και Καρακόλι. Κοντά στην εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, πιστεύεται ότι βρισκόταν η αρχαία πόλη Ανθεμούς, που υπήρξε πρωτεύουσα της ομώνυμης ιστορικής περιοχής της Ανθεμούς. Η πόλη και η ευρύτερη περιοχή ενσωματώθηκαν στο Μακεδονικό Βασίλειο έπειτα από την παραχώρηση των Περσών και ο βασιλιάς της Μακεδονίας Αμύντας Α’ τη δώρισε στον τύραννο Ιππία, γιο του Πεισίστρατου, χωρίς όμως να δεχτεί ο τύραννος την προσφορά. Το Κοινό των Χαλκιδέων καταλαμβάνει την περιοχή την περίοδο 390 με 380 π.Χ., για να επέμβουν το 379 π.Χ. οι Σπαρτιάτες και σύντομα η περιοχή να περιέλθει στη Β’ Αθηναϊκή Συμμαχία. Το 356 π.Χ. ο Φίλιππος Β’ διώχνει της Αθηναϊκή Φρουρά του Ανθεμούντα και την παραδίδει στους Χαλκιδείς.
Βυζαντινά χρόνια: Οι παλαιότερες αναφορές στο χωριό γίνονται στα τέλη του 9ου αιώνα, από έναν κώδικα της Μονής Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους στις 14 Μαρτίου του 897. Στη μέση του οικισμού βρίσκεται ο Πύργος της Γαλάτιστας, μεσαιωνική οχύρωση (13ο-14ο αιώνας) με Βενετική οχυρωματική τεχνοτροπία που φέρεται να έδωσε το όνομά του στην κωμόπολη. Οι δύο πέτρινοι νερόμυλοι της περιοχής χρονολογούνται την ίδια περίοδο κατασκευής του πύργου.
Ελληνική Επανάσταση 1821: Η Γαλάτιστα συμμετέχει στον απελευθερωτικό αγώνα του 1821. Η κωμόπολη απελευθερώνεται από το Ελληνικό τμήμα 2.000 ανδρών υπό τον Καπετάν Χάψα.
Εποχή Μακεδονικού Αγώνα: Στις 3 Μαΐου 1905 στη θέση Μεγάλη Ράχη κοντά στη Μονή Αγίας Αναστασίας, Σώμα Μακεδονομάχων υπό την αρχηγία του Ιωάννη Νταφώτη, έπειτα από προδοσία, συγκρούεται με Τουρκικό απόσπασμα με αποτέλεσμα να χαθούν 11 Έλληνες οπλαρχηγοί, παρά τις προσπάθειες διαφυγής. Ανάμεσά στους νεκρούς ο Δημήτριος Μαλακόπουλος από τη Γαλάτιστα.
Τοπική Οικονομία: Η Γαλάτιστα αποτελεί μια περιοχή με έντονη κτηνοτροφική δραστηριότητα και μεγάλο ζωϊκό κεφάλαιο. Στην περιοχή υπάρχουν ορνιθοτροφεία με σημαντική παραγωγή και βιομηχανικές μονάδες τυποποίησης-συσκευασίας γάλακτος, γαλακτοκομικών προϊόντων και κρέατος. Τα κυριότερα αγροτικά προϊόντα που παράγονται είναι δημητριακά, καλαμπόκι, βαμβάκι και ζωοτροφικά φυτά. Κάποιοι κάτοικοι ασχολούνται επίσης με τη μελισσοκομία.
Πολιτιστικοί Σύλλογοι: Στον παραδοσιακό οικισμό της Γαλάτιστας δραστηριοποιούνται ο Σύλλογος Γυναικών Γαλάτιστας Ανθεμούσες με έτος ίδρυσης το 1992, ο Σύλλογος Γαλατιστέων, οι Ιχνηλάτες της παράδοσης και η Νεολαία Γαλάτιστας (Σύλλογος Νέων της περιοχής) με έτος ίδρυσης το 2012.
Αθλητισμός: Στη Γαλάτιστα δραστηροποιούνται το ιστορικό Ποδοσφαιρικό Σωματείο Ανθεμούς Γαλάτιστας με έτος ίδρυσης το 1962 και ο Αθλητικός Όμιλος Γαλάτιστας (Α.Ο.Γ.) ομάδα καλαθοσφαίρισης που ιδρύθηκε το έτος 1987.
Αξιοθέατα: Επισκέψιμοι αρχαιολογικοί χώροι είναι ο Πύργος της Γαλάτιστας με τους δύο νερόμυλους και η Μονή Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας. Επίσης, έπειτα από συνεννοήση, το Αρχοντικό του Λειβαδιώτη (αρχοντικό του 19ου αιώνα της Γαλάτιστας με κατώγι με κελάρια και αποστακτήριο), καθώς και το Εργαστήρι Μουσικών Οργάνων. Για τα αξιοθέτα της Γαλάτιστας Βλ. παρακάτω.
Προσωπικότητες: Γεώργιος Δημητρίου, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 • Ζαφείρης Σακελλάρης, π. Περιφερειάρχης Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης • Ιωάννης Ζαφειρόπουλος, γιατρός και Πράκτορας Α΄ Τάξης στον Μακεδονικό Αγώνα.
Η Κοινότητα: Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης από το 2011 η Γαλάτιστα αποτελεί Δημοτική
Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Ανθεμούντα, του Δήμου Πολυγύρου, στην οποία εκτός από την Γαλάτιστα υπάγονται και οι οικισμοί Αγία Αναστασία, Κιουρκτσόγλου, Μονή Αγίας Αναστασίας Φαρμακολυτρίας και Πρινοχώρι, με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 2.703 κατοίκους.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΠΟΛΙΣ ΑΝΘΕΜΟΥΣ
Η πιθανή θέση της αρχαίας πόλης Ανθεμούς, εμφανίζεται σε αυτόν τον ιστορικό χάρτη στη θέση της Γαλάτιστας.

ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΓΑΛΑΤΙΣΤΑΣ
Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια αξιοποίησης και ανάδειξης της ορεινής Χαλκιδικής. Διάφορα επενδυτικά προγράμματα έχουν βοηθήσει σε αυτήν την κατεύθυνση και σήμερα η Γαλάτιστα έχει ικανοποιητική τουριστική υποδομή.
Τα Μακεδονίτικα αρχοντικά με τα σαχνισιά, οι επιβλητικές εκκλησίες, οι πολλές κρήνες που ορίζουν κάθε χώρο συνάντησης, μαρτυρούν το ιστορικό παρελθόν της περιοχής. Σε αρκετές από αυτές τις εκκλησίες βρίσκονται τοποθετημένα αρχιτεκτονικά μέλη από την αρχαιότητα, ενώ στα εντυπωσιακά δημόσια κτήρια πραγματοποιούνται εκθέσεις και άλλες εκδηλώσεις.
Ο μεσαιωνικός Πύργος της Γαλάτιστας (Φωτογραφία), είναι επισκέψιμος.
Η θέση της κωμόπολης αποτελεί τόπο εξόρμησης για τα δασωμένες πλαγιές, τα γραφικά ορεινά χωριά και τα ιστορικά μοναστήρια της περιοχής. Οι εκκλησίες της πόλης που ανακατασκευάστηκαν μετά την καταστροφή της πόλης το 1821, περιέχουν λείψανα αρχαιότερων περιόδων και αγιογραφήθηκαν από τοπικούς αγιογράφους. Μεταξύ αυτών, ο ναός του Αγίου Γεωργίου με προηγούμενο έτος κατασκευής το 1813, ο Άγιος Δημήτριος του 1830, οι εκκλησίες της Παναγίας και του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου το 1835, η Αγία Παρασκευή την ίδια περίοδο όπου υπάρχει κιονόκρανο ιωνικού ρυθμού, του Αγίου Νικολάου το 1842, όπου περιέχεται επιτύμβια αρχαία στήλη. Στην περιοχή υπάρχουν και πολυάριθμα εξωκκλήσια.
Aρχαιολογικοί χώροι τους οποίους μπορείτε να επισκεφθείτε είναι ο Πύργος της Γαλάτιστας με τους δύο νερόμυλους και η Μονή Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας. Επίσης, έπειτα από συνεννοήση, το Αρχοντικό του Λειβαδιώτη (αρχοντικό του 19ου αιώνα της Γαλάτιστας με κατώγι με κελάρια και αποστακτήριο), καθώς και το Εργαστήρι Μουσικών Οργάνων.

ΓΑΛΑΤΙΣΤΑ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ
Κάποιες από τις προτάσεις εξόρμησης, είναι η πεζοπορία μέχρι το ξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία ή μια βόλτα με άλογο, σε συνεννόηση πάντα με τον Σύλλογο Ελεύθερης Ιππασίας Άγιος Γεώργιος.

Ο ΒΑΒΔΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Ο Βάβδος είναι ορεινό χωριό και τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Ανθεμούντα, του Δήμου Πολυγύρου, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 337 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το γραφικό χωριό είναι χτισμένο στην πλαγιά του ομώνυμου βουνού σε υψόμετρο 1.050 μέτρων. Απέχει από τη Θεσσαλονίκη 45 χιλιόμετρα και από τον Πολύγυρο 23 χιλιόμετρα. Στο Βάβδο μπορεί κανείς να συναντήσει παραδοσιακά μικρά σπίτια, κτισμένα αμφιθεατρικά στην πλαγιά του βουνού, με υψηλότερη κορυφή τον «Προφήτη Ηλία», όπου βρίσκεται και το ομώνυμο εκκλησάκι, με θέα στον κάμπο και τις ακτές της Χαλκιδικής. Ο Βάβδος αποτελεί ένα ονειρικό καταφύγιο για όσους αναζητούν την ηρεμία και την ομορφιά της φύσης.
Ονομασία: Η ονομασία του χωριού προέρχεται πιθανότατα από τον Ρωμαίο χιλίαρχο Βάβδο, ο οποίος ίδρυσε οικισμό στην κορυφή του λόφου “Βίγλα” για την προστασία της περιοχής από πειρατές.
Ελληνική Επανάσταση 1821: Οι κάτοικοι της Βάβδου συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο Ραφαήλ Βασιλικός, ο Θωμάς Αβραάμ Ξυνιάς, ο Αυγερινός Αβραάμ, ο Νικόλαος Δημητρίου, ο Εμμανουήλ Δημητρίου, καθώς και οι οπλαρχηγοί Δημήτριος Αργυρίου, Παύλος Χαλάτης, Θεολόγος Τουρλάκης και Αυγερινός Καραγιάννης
Οικονομία: Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με την γεωργία, τη μελισσοκομία και αρκετοί εργάζονται σε γειτονικά μεταλλωρυχεία λευκολίθου. Σημαντικό ρόλο στην ιστορία του Βάβδου διαδραμάτισε και η εξόρυξη λευκολίθου, με το μεγαλύτερο κοίτασμα στην Ελλάδα να εντοπίζεται στο χωριό. Το μεταλλείο λειτούργησε έως το 1997, αφήνοντας το δικό του αποτύπωμα στην οικονομία και την ανάπτυξη της περιοχής
Πολιτισμός: Ο Σύλλογος «Βίγλα» Βάβδου, ιδρύθηκε το 1994 από Βαβδινούς και φίλους του Βάβδου. Σκοπός του συλλόγου είναι η προστασία των φυτικών και ζωικών ειδών και γενικά του περιβάλλοντος, από κάθε δραστηριότητα ή ενέργεια, που τείνει να το υποβαθμίσει ή ακόμη, να το καταστρέψει. Επιπλέον, σημαντική είναι και η συνεισφορά της Ένωσης Βαβδινών Θεσσαλονίκης, η οποία ιδρύθηκε το 1920 με σκοπό τη διασφάλιση και την ανάδειξη της παράδοσης του πολιτισμού και της ιστορίας του Βάβδου. Η Ένωση, έχει να επιδείξει πολιτιστική δράση μέσα από παρεμβάσεις, πολιτιστικές και κάθε είδους εκδηλώσεις, ενέργειες και πρωτοβουλίες της.
Αθλητισμός: Η τοπική ποδοσφαιρική ομάδα, «Α.Μ.Σ. Αναγέννηση Βάβδου», ιδρύθηκε το 1970 και αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλήμα της ΕΠΣ Χαλκιδικής. Έδρα της ομάδας αποτελεἰ το γήπεδο του Βάβδου, με φυσικό χλοοτάπητα, χωρητικότητας 600 περίπου θέσεων, διατηρώντας προδιαγραφές, που το καθιστούν από τα πλέον σύγχρονα αθλητικά κέντρα, σε επίπεδο ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, όσο και σε επίπεδο νομού.
Αξιοθέατα: Στην κεντρική πλατεία του χωριού, βρίσκεται ένας τεράστιος πλάτανος, από τους μεγαλύτερους και παλαιότερος σε επίπεδο νομού, ο οποίος το 1976 ανακηρύχθηκε διατηρητέο φυσικό μνημείο. Στον οικισμό λειτουργούν μονοθέσιο Δημοτικό σχολείο («Φιλόκλειος Σχολή») και νηπιαγωγείο. Στο κτίριο του νηπιαγωγείου μάλιστα λειτουργεί και λαογραφικό μουσείο με εκθέματα από την καθημερινή ζωή των κατοίκων του χωριού του προηγούμενου, ακόμη, αιώνα.
Γιορτές-Εκδηλώσεις: Στις 20 Ιουλίου, το χωριό γιορτάζει με ποικίλες πολιτιστικές εκδηλώσεις την εορτή του Προφήτη Ηλία, διοργανώνοντας γεύματα, τα λεγόμενα Καζάνια του Αϊ-Λια.
Προσωπικότητες: Στον Βάβδο γεννήθηκαν μεταξύ άλλων ο λογοτέχνης Γιώργος Δέλλιος (1897-1980), καθώς επίσης και ο εμπνευστής της ΔΕΘ, Νικόλαος Γερμανός.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΖΕΡΒΟΧΩΡΙΩΝ

Η ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΑ ΖΕΡΒΟΧΩΡΙΩΝ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Παλιοχώρα είναι χωριό και τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Ζερβοχωρίων, του Δήμου Πολυγύρου, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 629 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το χωριό είναι κτισμένο στους πρόποδες του όρους Χολομώντας σε υψόμετρο 350 μέτρα. Αξιοθέατο αποτελεί το πανέμοπρφο δάσος Παλαιόχωρας-Ριζών. Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο Προφήτης Ηλίας Παλαιόχωρας με το δημοτικό ξενοδοχείο «Αγνάντι» μέσα σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία.
Εκκλησίες: Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου παρουσιάζει αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και χρονολογείται από το 1914. Η αρχιτεκτονική της είναι ανέπαφη, ενώ φυλάσσει πολύτιμες εικόνες από το 1930.
Σε ειδυλλιακή τοποθεσία βρίσκεται και το παρεκκλήσι του Προφήτη Ηλία.
Πολιτιστικοί Σύλλογοι: Ενεργός είναι ο Πολιτιστικός Σύλλογος με την επωνυμία “Η ΕΛΠΙΣ” Παλαιόχωρας, καθώς επίσης και η Ομάδα Γυναικών Παλαιόχωρας. Στον οικισμό διοργανώνεται καρναβάλι. Στην Παλαιόχωρα επίσης η λειτουργία του παραδοσιακού νερόμυλου του Δημητρίου Ντελή με καταρράκτη (στα 500μ. βόρεια του χωριού) συνδυάζεται με την πραγματοποίηση μιας λαμπρής λαογραφικής εκδήλωσης που αποτελεί πόλο έλξης για πολλούς επισκέπτες. Στην κεντρική πλατεία της πρώην κοινότητας βρίσκεται και το σπίτι του αειμνήστου δασκάλου και λαογράφου Δημητρίου Τσιότρα.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΑΣ “Η ΕΛΠΙΣ”
Ο δραστήριος Πολιτιστικός Σύλλογος Παλιοχώρας “Η ΕΛΠΙΣ” έχει να επιδείξει πλούσιο πολιτιστικό έργο, τόσο στα δρώμενα του χωριού, της ευρύτερης περιοχής, αλλά και της Ελλάδας. Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Παλαιοχώρας η ΕΛΠΙΣ, είναι ο κ. Ξεφτέρης Αθανάσιος.

Ο ΔΗΜΟΣ ΝΕΑΣ ΠΡΟΠΟΝΤΙΔΑΣ

Ο Δήμος Νέας Προποντίδας έχει έκταση 380,87 τ.χλμ. και πληθυσμό 34.391 κατοίκους. Εδρα του Δήμου είναι τα Νέα Μουδανιά. Δήμαρχος του Δήμου είναι ο κ. Εμμανουήλ Καρράς.
Ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και διαιρείται στις εξής 3 Δημοτικές Ενότητες: Καλλικράτειας, Μουδανιών και Τρίγλιας, οι οποίες περιλαμβάνουν 2 Δημοτικές Κοινότητες και 19 Τοπικές Κοινότητες. Αναλυτικά οι Δημοτικές Ενότητες με τις Κοινότητες του Δήμου Νέας Προποντίδας, εμφαίνονται παρακάτω:
1. Δημοτική Ενότητα Μουδανιών: Περιλαμβάνει τις Δημοτικές Κοινότητες Νέων Μουδανιών (Νέα Μουδανιά), Σημάντρων (Σήμαντρα) και τις Τοπικές Κοινότητες Αγίου Μάμαμντος (Αγιος Μάμας, Παπά Αλώνι, Πόρτες), Αγίου Παντελεήμονος (Αγιος Παντελεήμων), Διονυσίου (Διονυσίου-Μουριές-Παραλία Διονυσίου), Ζωγράφου (Ζωγράφου), Νέας Ποτίδαιας (Νέα Ποτίδαια), Πορταριάς (Πορταριά), Φλογητών (Φλογητά).
2. Δημοτική Ενότητα Καλλικράτειας Περιλαμβάνει τη Δημοτική Κοινότητα Νέας Καλλικράτειας (Νέα Καλλικράτεια) και τις Τοπικές Κοινότητες Αγίου Παύλου (Αγιος Παύλος, Νέα Ηράκλεια), Λακκώματος (Λάκκωμα), Νέας Γωνιάς (Νέα Γωνιά, Νεοχωράκι), Νέων Σιλάτων (Νέα Σίλατα, Ροδόκηπος, Σωζόπολη).
3. Δημοτική Ενότητα Νέας Τρίγλιας: Περιλαμβάνει την Δημοτική Κοινότητα Νέας Τρίγλιας (Νέα Τρίγλια, Παραλία Νέας Τρίγλιας), Ελαιοχωρίων (Ελαιοχώρια), Κρήνης (Κρήνη), Νέας τενέδου (Νέα Τένεδος), Νέων Πλαγίων (Νέα Πλάγια), Πετραλώνων (Πετράλωνα).

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΟΥΔΑΝΙΩΝ

ΤΑ ΝΕΑ ΜΟΥΔΑΝΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Τα Νέα Μουδανιά είναι πόλη της Μακεδονίας και έδρα του Δήμου Νέας Προποντίδας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 10.042 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Τα Νέα Μουδανιά Βρίσκονται στην αρχή του πρώτου ποδιού της Κασσάνδρας, σε υψόμετρο 15 μέτρων.
Ιστορία: Τα Νέα Μουδανιά κτίστηκαν το 1922 από πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Συγκεκριμένα ήταν Έλληνες που κατοικούσαν στα παράλια της Προποντίδας (στα Μουδανιά) και ασχολήθηκαν με τη γεωργία και το εμπόριο. Πλέοντας στα δυτικά παράλια της Χαλκιδικής, αποβιβάστηκαν στο «Καργί λιμάνι» (που σημαίνει «απάνεμο λιμάνι»). Πρώτος Πρόεδρος της Κοινότητας και αυτός που δημιούργησε τα θεμέλια ήταν ο Φώτης Ορφανίδης. Σήμερα σώζεται ο ελαιώνας που είχαν δει οι πρώτοι κάτοικοι που ήρθαν στα Νέα Μουδανιά, από το 1923. Αναπτύχθηκαν γρήγορα και εξελίχθηκαν σε μεγάλο τουριστικό κέντρο. Στην περιοχή των Νέων Μουδανιών έχουν εντοπιστεί τα ίχνη αρχαίας πόλης που ταυτίζεται ίσως με την αρχαία Σπάρτωλο.
Παναγία Κορυφινή: Η 8η Σεπτεμβρίου έχει καθιερωθεί ως επίσημη αργία για τα Νέα Μουδανιά, καθώς εορτάζει η Παναγία Κορυφινή. Επίσης τιμάται ο νεομάρτυρας άγιος Αθανάσιος ο εκ Σπάρτης Πισιδίας Μικράς Ασίας μαρτύρησε στα Μουδανιά της Μικράς Ασίας στις 29 Οκτωβρίου 1653.
Συγκοινωνία: Στην πόλη, εδρεύει ο κεντρικός Σταθμός του ΚΤΕΛ Χαλκιδικής, με καθημερινά δρομολόγια προς όλη την Χαλκιδική, και τη Θεσσαλονίκη.

Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ο μεγάλος ναός του Αγίου Γεωργίου στα Νέα Μουδανιά, με ένα από τα μεγαλύτερα καμπαναριά στη Μακεδονία. Επίσης, στο ψηλότερο σημείο της πόλης, το λεγόμενο λόφο της «Παναγίας Κορυφινής», είναι κτισμένος ο ομώνυμος ναός όπου βρίσκεται η εικόνα της Παναγίας Κορυφινής, της εκ Καλολίμνου, που μετέφεραν οι Μικρασιάτες από την νήσο Καλόλιμνο, η οποία βρισκόταν απέναντι από τα Μουδανιά της Μικράς Ασίας.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

Η ΝΕΑ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΕΙΑ
Η Νέα Καλλικράτεια είναι Κωμόπολη της Μακεδονίας και ιστορική έδρα του Δήμου Νέας Προποντίδας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 6.128 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία:  Βρίσκεται σε επαφή με το Νομό Θεσσαλονίκης και είναι το πρώτο μεγάλο παραθεριστικό χωριό που συναντάει κανείς προσεγγίζοντας τη Χαλκιδική από τη Θεσσαλονίκη. Η περιοχή είναι δημοφιλής για τις παραλίες της και την τουριστική της υποδομή, με πολλά beach bars, εστιατόρια και καταστήματα. 
Ονομασία: Η Νέα Καλλικράτεια πήρε το όνομά της από την παλαιά καλλικράτεια της Ανατολικής Θράκης από την οποία προέρχονταν οι πρόσφυγες που αγκαταστάθηκαν στην περιοχή το 1922 μετά τη Μικρασιατική κασταστροφή.
Ιστορία: Φαίνεται ότι η περιοχή κατοικούνταν ήδη από τη νεολιθική εποχή, ενώ αρχαιολογικές έρευνες έφεραν στο φως και επιτύμβια στήλη κόρης που κρατάει περιστέρι στο αριστερό της χέρι (χρονολογείται στο 440 π.Χ.), που φυλάσσεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.
Ο σύγχρονος οικισμός ιδρύθηκε μετά το 1922, με την ανταλλαγή πληθυσμών από πρόσφυγες προερχόμενους από την Καλλικράτεια Ανατολικής Θράκης που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, η οποία ήταν Μετόχι της Μονής Ξενοφώντος του Αγίου Όρους και ονομαζόταν Στόμιον.
Οικονομία: Κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι ο τουρισμός, η αλιεία και η γεωργία.
Στη Νέα Καλλικράτεια εδρεύει αθλητικός σύλλογος, με τμήματα στην καλαθοσφαίριση, πετοσφαίριση (Α.Σ. Κένταυρος Ν. Καλλικράτειας), χειροσφαίριση (Α.Σ. Καλλικράτης), ποδόσφαιρο (ΠΟ Νέας Καλλικράτειας) και άλλα αθλήματα.
Αθλητισμός: Στη Νέα Καλλικράτεια εδρεύουν οι αθλητικοί σύλλογοι “Α.Σ. Κένταυρος Ν. Καλλικράτειας” (μπάσκετ και βόλεϊ), Α.Σ. Καλλικράτης (χάντμπολ), ΠΟ Νέας Καλλικράτειας (ποδόσφαιρο) και άλλα αθλήματα.

Η ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ ΣΤΗΛΗ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ 5ου π.Χ. ΑΙΩΝΑ
Η επιτύμβια στήλη κόρης που κρατάει περιστέρι στο αριστερό της χέρι (χρονολογείται στο 440 π.Χ.), που φυλάσσεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΡΙΓΛΙΑΣ

Η ΝΕΑ ΤΡΙΓΛΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Νέα Τρίγλια είναι κωμόπολη και Δημοτική Ενότητα του Δήμου Νέας Προποντίδας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 2.984 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της επαρχίας του Νομού Χαλκιδικής σε υψόμετρο 90 μέτρων. Η απόστασή της από τη Θεσσαλονίκη είναι περίπου 50 χιλιόμετρα. Βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιομέτρων περίπου από τη δυτική ακτή της Χαλκιδικής προς τον Θερμαϊκό Κόλπο και η κτηματική περιοχή της εκτείνεται μέχρι την ακτογραμμή. Οι κάτοικοι είναι ντόπιοι, αλλά και πρόσφυγες, προερχόμενοι από την Τρίγλια της Βιθυνίας της Μικράς Ασίας (κοντά στην Προύσα) και από το κοντινό της Τρίγλιας Βελετλέρ (σήμερα Cinarlik koy), καθώς και από το Κίζδερβεντ της Μικράς Ασίας, χωριό κοντά στη Νικομήδεια.
Ονομασία: Η παλιά ονομασία της Νέας Τρίγλιας ήταν Σουφλάρ και έτσι σήμερα καλείται από τους εντόπιους. Η περιοχή στην οποία υπάγεται το Σουφλάρ ονομάζεται Καλαμαριά και εκτείνεται από τη Θεσσαλονίκη ως την Ποτίδαια. To όνομα «Καλαμαριά» ερμηνεύεται ως προερχόμενο από το Καλή Μαρία. Έτσι έλεγαν τη Μαρία, αδερφή ηγεμόνα της Μακεδονίας, και σε αυτήν ανήκε η Καλαμαριά.
Ιστορία αρχαία χρόνια: Ο τόπος κατοικούνταν από τα προϊστορικά χρόνια, όπως καταδεικνύουν τα ευρήματα στην ευρύτερη περιοχή, όπως το κρανίο του Αρχανθρώπου των Πετραλώνων. Στην περιοχή όμως της Νέας Τρίγλιας δεν έχουν γίνει αρχαιολογικές ανασκαφές, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουμε ποια πόλη ήταν στη θέση της. Πιθανολογείται ότι υπήρχε στη θέση της Νέας Τρίγλιας αρχαία πόλη, με το όνομα Σπάρτωλος, στη σημερινή περιοχή Πλατάνια. Η ίδια στα Βυζαντινά χρόνια ονομαζόταν Ζύλη ή Ζγύλη. Κατά το Γάλλο Λεφόρ, στη θέση του σημερινού οικισμού υπήρχε το Ρουσσαίο (996-1354 ή 1356 μ.Χ. ), το οποίο ήταν αυτοκρατορική γη και κατά το 1117 αποτέλεσε μοναστηριακή ιδιοκτησία.
Νεότερα χρόνια: Η εγκατάσταση προσφύγων στο χωριό Σουφλάρ στα νεότερα χρόνια έγινε μετά το 1922, από κατοίκους προερχόμενους από τη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη. Εκτός από τη Νέα Τρίγλια, κάποιοι άλλοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στη Ραφήνα και έτσι οι δυο πόλεις έχουν άριστες σχέσεις. Πριν την έλευση προσφύγων, το Σουφλάρ είχε περιέλθει στην κατοχή ενός Τούρκου Αγά και στη συνέχεια του Εβραίου Σαούλ Μοδιάνου, για να αγοραστεί από την Ιερά Μονή Βατοπεδίου. Το 1926 το Σουφλάρ έγινε αυτόνομη κοινότητα, μαζί με τα Μικράλωνα (Μπόζαλα) και έλαβε το όνομα Νέα Τρίγλια. Η παλαιά Τρίγλια βρίσκεται στη Μικρά Ασία (στα βορειοανατολικά) και ανάγεται στα προϊστορικά χρόνια, σύμφωνα με τον Τρύφωνα Ευαγγελίδη. Ήταν η Τριγλεία που προήλθε από το Βρύλειο, αρχαιότατη πόλη, σύμφωνα με την ίδια πηγή.
Οικονομία: Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι η γεωργία και σε μικρότερο βαθμό η κτηνοτροφία. Κυρίως καλλιεργούνται σιτηρά, κηπευτικά, ενώ τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται ταχύτατα η καλλιέργεια ελαιοδέντρων.
Υποδομές: Στον οικισμό λειτουργούν αγροτικό ιατρείο, δύο αγροτικοί συνεταιρισμοί, νηπιαγωγείο, δύο Δημοτικά Σχολεία, Γυμνάσιο, Λύκειο, Κέντρο Φροντίδας Οικογένειας, παιδικός σταθμός, ΚΑΠΗ και ΚΕΠ.
Πολιτισμός: Ο Σύλλογος των Απανταχού Τριγλιανών ιδρύθηκε το 1961 με έδρα τη Θεσσαλονίκη και το 1975 ίδρυσε παραρτήματα στη Νέα Τρίγλια και στη Ραφήνα. Εξάλλου, το 1994 ιδρύθηκε και Σύλλογος Νέων και το 2002 ο Σύλλογος «Διγενής», από Πόντιους παλιννοστούντες. Το 1992 ιδρύθηκε Λαογραφικό Μουσείο. Τρία χρόνια μετά, όλα τα αντικείμενα του μουσείου μεταφέρθηκαν στο Πολιτιστικό Κέντρο του Συλλόγου των Απανταχού Τριγλιανών, το 1997 ιδρύθηκε ο Σύλλογος Κιζδερβενιωτών Μικράς Ασίας «τα Μικράλωνα», τιμώντας τη μνήμη των Μικρασιατών στις 14 Σεπτεμβρίου στον Ναό Υψώσεως Τιμίου Σταυρού.
Μνημεία: Ο ναός του Αγίου Αθανασίου χρονολογείται από το 19ο αιώνα περίπου. Aλλα μνημεία είναι το Μετόχι, το μετοχικό κτίσμα Μαγαζάρα, στην παραλία, όπως επίσης και η Bυζαντινή κρήνη Ξυνή, κτισμένη στον αυλόγυρο του ναού της Αγίας Παρασκευής.
Στην εικόνα ο Ιερός Ναός της Παναγίας Παντοβασίλισσας στη Νέα Τρίγλια Χαλκιδικής.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΝΕΩΝ Ν. ΤΡΙΓΛΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Ο Σύλλογος Νέων Ν. Τρίγλιας Χαλκιδικής ιδρύθηκε το έτος 1995 και έχει ως επίκεντρο την εκμάθηση παραδοσιακών χορών. Είναι ένας ιδιαίτερα δραστήριος Σύλλογος ο οποίος έχει να επιδείξει πλούσιο πολιτιστικό έργο, τόσο σε τοπικό, όσο και σε εθνικό επίπεδο. Πρόεδρος του Συλλόγου Νέων Ν. Τρίγλιας είναι ο κ. Κονταξής Γιώργος.

Ο ΔΗΜΟΣ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ

Ο Δήμος Αριστοτέλη έχει έκταση 739,87 τ.χλμ. και πληθυσμό 16.964 κατοίκους. Εδρα του Δήμου είναι η Ιερισσός. Δήμαρχος του Δήμου Αριστοτέλη είναι ο κ. Στέλιος Βαλιάνος.
Ο Δήμος Αριστοτέλη ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και διαιρείται στις εξής 3 Δημοτικές Ενότητες: Σταγείρων-Ακάνθου, Αρναίας και Παναγίας, οι οποίες περιλαμβάνουν 4 Δημοτικές Κοινότητες και 11 Τοπικές Κοινότητες με τους αντίστοιχους συστατικούς οικισμούς. Αναλυτικά οι Δημοτικές Ενότητες με τις Κοινότητες και τους συστατικούς οικισμούς της κάθε Κοινότητας του Δήμου Αριστοτέλη, εμφαίνονται παρακάτω:
1. Δημοτική Ενότητα Σταγείρων-Ακάνθου: Περιλαμβάνει τις Δημοτικές Κοινότητες Ιερισσού (Ιερισσός, Γαβράδια, Κουμίτσα ακατοίκητη, Λιμάνι, Ξηροπόταμο) Αμμουλιανής (Αμμουλιανή νησί κατοικημένο, Δρένια νησίδα ακατοίκητη, Λιμάνι, Τρυπητή) και τις Τοπικές Κοινότητες Νέων Ρόδων (Νέα Ρόδα, Μετόχι Αγίου Παύλου, Σκάλα ακατοίκητη), Ολυμπιάδος (Ολυμπιάδα), Ουρανουπόλεως (Ουρανούπολη), Σταγείρων (Στάγειρα), Στρατονίκης (Στρατονίκη, Ελευθερόνησος νησίδα ακατοίκητη, Κρυονέρι), Στρατωνίου (Στρατώνι).
2. Δημοτική Ενότητα Αρναίας: Περιλαμβάνει τις Δημοτικές Κοινότητες Αρναίας (Αρναία), Βαρβάρας (Βαρβάρα, Καλύβια Βαρβάρας, Καυκανάς νησίδα ακατοίκητη, Χρυσή Ακτή) και τις Τοπικές κοινότητες Νεοχωρίου (Νεοχώρι), Παλαιοχωρίου (Παλαιοχώρι), Στανού (Στανός).
3. Δημοτική Ενότητα Παναγίας Περιλαμβάνει τη Δημοτική Κοινότητα Μεγάλης Παναγίας (Μεγάλη Παναγία) και τις Τοπικές Κοινότητες Γοματίου (Γομάτι, Δεβελίκι, Πύργος Χιλιαδούς), Πυργαδικίων (Πυργαδίκια, Αγιος Ιωάννης Πρόδρομος, Ασσα).

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΤΑΓΕΙΡΩΝ-ΑΚΑΝΘΟΥ

Η ΙΕΡΙΣΣΟΣ
Η Iερισσός είναι κωμόπολη και έδρα του Δήμου Αριστοτέλη της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 3.208 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Η Ιερισσός βρίσκεται στην αρχή της χερσονήσου του Άθω της Χαλκιδικής και απέχει περίπου 100 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη. Είναι μία σύγχρονα δομημένη παραλιακή κωμόπολη, με σημαντική ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά.
Ιστορία: Η Ιερισσός αποτελεί ιστορικά τη συνέχεια της αρχαίας Ακάνθου, η οποία υπήρξε αποικία των Ανδρίων από τον 7ο αιώνα π.Χ. και σπουδαία πόλη της Μακεδονίας, όπως αναφέρεται από τους ιστορικούς και αναδεικνύεται από την αρχαιολογική έρευνα, κατοικείται συνεχώς από τους προϊστορικούς χρόνους ως σήμερα.
Η αρχαία Άκανθος βρίσκεται στη βορειοανατολική πλευρά της ακτής, της ανατολικής χερσονήσου της Χαλκιδικής, στη θέση της σημερινής Ιερισσού. Ο Θουκυδίδης αναφέρει την Άκανθο, ενώ ο Πλούταρχος τη θεωρεί μεικτή αποικία Ανδρίων και Χαλκιδέων, που ιδρύθηκε στην «Ακτή του Δράκοντος», στη θέση προϋπάρχοντος οικισμού. Σύμφωνα με τον Ευσέβιο και τα αρχαιολογικά δεδομένα, πιθανή χρονολογία ίδρυσης της Ακάνθου είναι το 655 π.Χ.. Οι οικονομικοί πόροι της προέρχονταν από το εμπόριο, το κρασί, τον ορυκτό και δασικό της πλούτο, αλλά και τα γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα που διακινούνταν από το αξιόλογο λιμάνι της.
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821: Οι κάτοικοι της Ιερισσού συμμετείχαν στην Ελληνική επανάσταση του 1821. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο οπλαρχηγός Βλαχομιχάλης, οι γιοι του Αθανάσιος και ο Κωνσταντίνος, ο προύχοντας Αστέριος Πέτρου που έδωσε την περιουσία του στον αγώνα για την απελευθέρωση της Ελλάδας κ.α..
Η σύγχρονη Ιερισσός: Η σύγχρονη Ιερισσός είναι μια όμορφη παραλιακή κωμόπολη, με πλούσια ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά. Στην είσοδο από Στρατώνι ξεχωρίζει ο Βυζαντινός πύργος της Κρούνας, στο κέντρο ξεχωρίζει το Κέντρο Πολιτισμού και λίγο πιο έξω απέναντι από το λιμάνι ξεχωρίζουν τα τείχη της Αρχαίας Ακάνθου.
Ασχολίες κατοίκων: Παρά το γεγονός ότι η Ακανθος φημιζόταν για το κρασί της, οι νεότεροι Ιερισσιώτες ασχολούνται με την αλιεία, τη ναυπηγική, το εμπόριο, την κατασκευή έργων στο Αγιο Ορος και τον τουρισμό. Είναι σημαντικό λιμάνι της Βόρειας Ελλάδας, με αξιόλογο αλιευτικό στόλο. Ιδιαίτερα σημαντική είναι και η φυσική ιδιομορφία του Δήμου, που ξεκινάει από ορεινές και δασώδεις περιοχές, για να καταλήξει σε ανοιχτές θάλασσες και καθαρές αμμουδιές, ενώ παράλληλα το νησάκι της Αμμουλιανής είναι το μοναδικό στην ευρύτερη περιοχή.
Τα ψάρια του κόλπου της Ιερισσού είναι φημισμένα σ’ όλη την Ελλάδα για τη νοστιμιά τους. Ξεχωρίζει το ορκίνι, ένα είδος τόνου που ψαρεύουν στην περιοχή τον Μάιο και μέχρι τις αρχές Ιουνίου. Το μαγειρεύουν κοκκινιστό ή το παστώνουν.
Η κτηνοτροφία επίσης στη περιοχή είναι αξιόλογη, ιδίως η ποιμενική αιγοτροφία και προβατοτροφία, ενώ υπάρχει και οργανωμένη αγελαδοτροφία, σημαντική δε είναι και η παραγωγή μελιού.
Το υπέδαφος της Ιερισσού είναι πλούσιο σε ορυκτά και μεταλλεύματα στην περιοχή των Μαντεμοχωρίων, με οικονομικό ενδιαφέρον και μεγάλη μεταλλευτική παράδοση αιώνων. Σε όλη τη διάρκεια της Οθωμανικής περιόδου η Ιερισσός ανήκε στα ιστορικά Μαντεμοχώρια. 
Εκκλησίες: Η Ιερισσός ανήκει στην Αρχιερατική Περιφέρεια Ιερισσού και Ουρανουπόλεως. Αυτή υπάγεται στην Ιερά Μητρόπολη Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αρδαμερίου. Κύριοι ναοί της κωμόπολης είναι: O Ιερός Καθεδρικὸς Ναός Γενεσίου Θεοτόκου Ιερισσού που αποτελεί συνέχεια του ομώνυμου Βυζαντινού Επισκοπικού Ναού του 10ου αι., και ο Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου με εξαιρετικές αγιογραφίες να κοσμούν τους τοίχους του, απεικονίζοντας σπάνιες μορφές Αγίων, οι οποίοι δεν συναντώνται συχνά σε άλλους ναούς.
Αξιοθέατα: Το Αροβίγλι (Αρχαία Άκανθος) • ο Βυζαντινός Πύργος της Κρούνας (αποτελούσε τον πύργο μετοχίου της μονής Χελανδαρίου στην Ιερισσό) • η Αρχαία Νεκρόπολις • η Παραλία Κακούδια • τα Καρνάγια της Ιερισσού (από τα παλαιότερα στην Ελλάδα) • το εκκλησάκι Άγιος Παύλος • το εκκλησάκι Προφήτης Ηλίας • ο Λιμένας της Ιερισσού κ.α..

Ο ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΣ ΝΑΟΣ ΓΕΝΕΣΙΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΙΕΡΙΣΣΟΥ
Ο Ιερός Καθεδρικὸς Ναός Γενεσίου Θεοτόκου Ιερισσοῦ αποτελεί συνέχεια του ομώνυμου Βυζαντινού Επισκοπικού Ναού του 10ου αιώνα. Ο περικαλής Ναός καταστράφηκε στον σεισμό του 1932 και ξανακτίστηκε με τη συνδρομή των κατοίκων της περιοχής.

ΙΕΡΙΣΣΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ → ΕΝΑ ΜΑΓΕΥΤΙΚΟΣ ΤΟΠΟΣ ΔΙΑΚΟΠΩΝ
Οι περισσότεροι επισκέπτες περνούν από την Ιερισσό, είτε για να μεταβούν από εδώ στο Αγιο Ορος, είτε για να απολαύσουν τις αμμουδιές της. Έχει το πλεονέκτημα να διαθέτει παραλίες κατάλληλες για κολύμβηση και βραβευμένες με γαλάζια σημαία, beach bars, καφέ και ταβέρνες μέσα στον οικισμό, στον παραλιακό πεζόδρομο που την καθιστούν μοναδικό τόπο διακοπών. Υπάρχουν πολλά καταλύματα -ενοικιαζόμενα δωμάτια, στούντιο, επιπλωμένα διαμερίσματα και ξενοδοχεία δίπλα στην παραλία. Υπάρχουν, επίσης, δύο camping. Φεύγοντας από την Ιερισσό προς τα Νέα Ρόδα θα δείτε αριστερά και τα παλιά καρνάγια.

Η ΑΜΜΟΥΛΙΑΝΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Αμμουλιανή είναι νησάκι στον κόλπο του Αγίου Όρους, απέναντι από την Τρυπητή. Αποτελεί Δημοτική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Σταγείρων-Ακάνθου του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 529 κατοίκους. Στην Κοινότητα υπάγονται εκτός από την Αμμουλιανή και οι οικισμοί Λιμάνι, Τρυπητή καθώς και οι δύο ακατοίκητες νησίδες Δρένια (Γαϊδουρονήσια), με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 551 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός του νησιού αυξάνεται εντυπωσιακά.
Γεωγραφικά στοιχεία: Πρόκειται για το μοναδικό κατοικημένο νησί στη Χαλκιδική. Έχει έκταση περίπου 4,5 τετραγωνικά χιλιόμετρα και απέχει 59 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νομού Πολύγυρο και 120 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη. Στο νησί κυριαρχεί το πράσινο, μιας και είναι κατάφυτο από ελιές και χαμηλή βλάστηση.
Παραλίες: Η Αμμουλιανή έχει πολλές παραλίες (Αλυκές, Άγιος Γεώργιος, Μεγάλη Άμμος, Καραγάτσια κ.α.). Κοντά βρίσκονται και τα νησάκια (Δρένια), απέναντι από τη Μ. Άμμο, όπου μπορεί κάποιος να φτάσει νοικιάζοντας βάρκα.
Ιστορία: Η Αμμουλιανή παλιότερα ήταν μετόχι της Μονής Βατοπεδίου ενώ μετά το 1925, έγινε τόπος εγκατάστασης Μικρασιατών προσφύγων.
Ασχολίες κατοίκων: Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων του νησιού είναι η αλιεία και ο τουρισμός. Εκκλησίες: O κεντρικός ναός είναι του Αγίου Νικολάου, που χτίστηκε το 1865. Κάθε χρόνο τιμάται ο Άγιος Γεώργιος τον Απρίλιο. Αξιοθέατο, εκτός από τον παλαιό ναό είναι και ο Αρσανάς στο λιμάνι, που αποτελεί τυπικό δείγμα αγιορείτικης αρχιτεκτονικής.
Υποδομές: Στο νησί λειτουργούν νηπιαγωγείο και δημοτικό σχολείο, ενώ υπάρχουν φαρμακείο, σούπερ-μάρκετ, κρεοπωλείο κ.ά..
Συγκοινωνίες: Το νησί συνδέεται με φεριμπότ από την ακτή της Τρυπητής και η απόσταση είναι μόλις 2 ναυτικά μίλια.

Ο ΑΛΙΕΥΤΙΚΟΣ ΣΤΟΛΟΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ
Με δεδομένο ότι στην Αμμουλιανή η αλιεία είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένη, τα ψαροκάϊκα κάνουν επιβλητική την παρουσία τους στο λιμάνι του νησιού.

ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΜΜΟΥΛΙΑΝΗΣ
Η Αμμουλιανή συνδυάζει αρμονικά τις πεντακάθαρες κρυσταλλένιες παραλίες με την πυκνή βλάστηση, αφού είναι κατάφυτο με ελαιόδεντρα και άλλα οπωροφόρα.
Το νησί ενδείκνυται για ήρεμες οικογενειακές διακοπές. Διαθέτει εστιατόρια, ταβέρνες, καφετέριες, bars, στα οποία μπορείτε να χαλαρώσετε, ενώ υπάρχει ιατρείο και φαρμακείο. Η Αμμουλιανή αποτελεί ιδανικό προορισμό για τους λάτρεις της θάλασσας και των θαλάσσιων σπορ, προσφέροντας υπηρεσίες ενοικίασης βαρκών, καταδύσεων και κρουαζιέρων στα κοντινά νησάκια Δρένια.
Στην Αμμουλιανή θα βρείτε κάποιες από τις πιο όμορφες παραλίες της Χαλκιδικής. Αλυκές, Καραγάτσια, Μεγάλη Άμμος και Καλοπήγαδο είναι μόνο μερικές από αυτές. Οι περισσότερες είναι οργανωμένες, όμως διατηρούν μία ευχάριστη ατμόσφαιρα χαλάρωσης. Ενοικιάζοντας κάποια βάρκα μπορείτε επίσης να περιηγηθείτε σε απομονωμένες παραλίες που βρίσκονται διάσπαρτες τόσο στην Αμμουλιανή, όσο και στα Δρένια. Σε κοντινή απόσταση από το νησί της Αμμουλιανής βρίσκεται το Άγιον Όρος.

ΤΑ ΝΕΑ ΡΟΔΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Τα Νέα Ρόδα είναι παραθαλάσσιος οικισμός και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Σταγείρων-Ακάνθου, του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας με πληθυσμό 1.180 κατοίκους. Στην Κοινότητα εκτός από τα Νέα Ρόδα υπάγονται και οι οικισμοί Μετόχι Αγίου Παύλου και Σκάλα, με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 1.188 κατοίκους. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ο πληθυσμός της Κοινότητας αυξάνεται κατά πολύ.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το χωριό βρίσκεται στο στενότερο σημείο της χερσονήσου του Άθω και βρέχεται από τη θάλασσα από δύο πλευρές. Απέχει από την Ιερισσό 6 χιλιόμετρα, από την πρωτεύουσα του νομού Πολυγυρο 56 χιλιόμετρα και από την Θεσσαλονίκη 128 χιλιόμετρα.
Ιστορία: Το χωριό ιδρύθηκε το 1923 στη θέση Πρόβλακας από πρόσφυγες προερχόμενους από τα Ρόδα της Προποντίδας, στη Μικρά Ασία. Είναι όμως γνωστό από την εποχή των Περσικών Πολέμων. Εκεί, σε ένα σημείο, ο Ξέρξης άνοιξε διώρυγα περίπου 1.800 μ., για να αποφύγει τον περίπλου του Άθω. Η προαναφερθείσα θέση όμως του Πρόβλακα ετυμολογείται από τις λέξεις πριν + αυλάκι, αναφερόμενο στο έργο αυτό.
Οικονομία: Κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η γεωργία η αλιεία και ο τουρισμός.
Πολιτισμός κσι εκδηλώσεις: Στη Νέα Ρόδα διοργανώνεται διήμερο πολιτιστικών εκδηλώσεων με παραδοσιακή τράπεζα, και χορούς της παλιάς πατρίδας, στις 22 και 23 Αυγούστου, γιορτή για τα εννιάμερα της Παναγίας. Την τελευταία Δευτέρα του Ιουλίου κάθε έτους πραγματοποιείται η Γιορτή Σαρδέλας.

Η ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Ολυμπιάδα είναι χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Σταγείρων, του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 638 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός του χωριού αυξάνεται.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το χωριό βρίσκεται στα βορειοανατολικά του νομού Χαλκιδικής. Η απόστασή του από την έδρα του Δήμου Ιερισσό, είναι 35 χιλιόμετρα και από την Θεσσαλονίκη 90 χιλόμετρα.
Ονομασία: Αναφορικά με την ονομασία του οικισμού, η παράδοση αναφέρει πως οφείλεται στην Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία είχε εξοριστεί στα αρχαία Στάγειρα.
Ιστορία: Tο χωριό ιδρύθηκε το 1923 από Μικρασιάτες πρόσφυγες, οι οποίοι ήλθαν από την Αγία Κυριακή του Αιγιαλού της Μικράς Ασίας. Αρχικά το έδαφος της περιοχής ήταν ελώδες και η ελονοσία αποτελούσε το κύριο πρόβλημα για τον πληθυσμό. Πολλοί από τους πρόσφυγες πέθαναν και άλλοι σκορπίστηκαν σε άλλα μέρη, στη Μακεδονία και στη Θράκη.
Αρχαιολογικά ευρήματα: Περίπου στα 700 μέτρα βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος των αρχαίων Σταγείρων. Η περιοχή προστατεύεται από το πρόγραμμα Natura 2000.
Ασχολίες κατοίκων: Κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι ο τουρισμός και η αλιεία.
Υποδομές: Στο χωριό λειτουργούν ιατρείο, ΙΚΑ, νηπιαγωγείο, δημοτικό σχολείο και πυροσβεστικό φυλάκιο. Υπάρχει υποδομή κατάλληλη για τουρίστες, ξενοδοχεία, κάμπινγκ και παραλίες. Στην περιοχή υπάρχει, επίσης, και το ομώνυμο μεταλλείο.
Πολιτισμός: Ο Πολιτιστικός Σύλλογος του χωριού «τα Αρχαία Στάγειρα», αναβιώνει έθιμα των προσφύγων της Αγίας Κυριακής. Σημαντικότερες εκδηλώσεις είναι η διήμερη γιορτή του μυδιού, μαζί με το πανηγύρι της Αγίας Κυριακής (7 Ιουλίου), όπως επίσης και θεατρικές εκδηλώσεις έξω από τον αρχαιολογικό χώρο, οι οποίες πραγματοποιούνται κάθε Αύγουστο. Την παραμονή Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι λένε σκωπτικά τραγούδια.
Εκκλησίες: Κύριος ναός του χωριού είναι ο Ιερός Ναός της Αγίας Κυριακής.
Αξιοθέατα: Στην Ολυμπιάδα βρίσκεται το άγαλμα του Αριστοτέλη καθώς ο οικισμός βρίσκεται σε μικρή απόσταση από την πατρίδα του, τα αρχαία Στάγειρα. Από το Σεπτέμβριο του 2020 κοσμεί την πλατεία της Ολυμπιάδας μια νέα, γιγάντια τοιχογραφία με το πρόσωπο του Αριστοτέλη, την οποία φιλοτέχνησε ο καλλιτέχνης Θάνος Αβραμίδης ή αλλιώς Ethan. Επίσης έχει ανεγερθεί και η προτομή του Μενέλαου Λουντέμη καθώς οι Μικρασιάτες που δημιούργησαν την Ολυμπιάδα αποτελούσαν συμπατριώτες του σημαντικού λογοτέχνη, από την Αγία Κυριακή του Αιγιαλού της Μικράς Ασίας.

Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η παραλία της Ολυμπιάδας Χαλκιδικής με τα πεντακάθαρα νερά και με θέα το νησακι Καυκανάς είναι βραβευμένη με γαλάζια σημαία και προστατευμένη από το φυσικό λιμάνι που σχηματίζει ο Στρυμονικός κόλπος, ξεχωρίζει δε για τη φυσική της ομορφιά. Περίπου ένα χιλιόμετρο αμμουδιάς απλώνεται μπροστά από τον οικισμό, με πεντακάθαρα, διάφανα νερά και θέα το νησάκι Καυκανάς, ενώ η συνολική ακτογραμμή της Ολυμπιάδας έχει μήκος περίπου 4 χιλιομέτρων. Έχει οργανωμένα κομμάτια με ξαπλώστρες, ομπρέλες, τουαλέτες, ντους, θαλάσσια σπορ, καθώς και αναψυκτήρια για την εξυπηρέτηση των λουομένων.
Είναι χαρακτηριστική για τα ρηχά της νερά, που δεν ξεπερνούν τα πενήντα εκατοστά στα πρώτα πενήντα μέτρα, είναι δε ιδανική παραλία για οικογένειες με παιδιά. Έχει μεγάλο πλάτος, κάτι που της επιτρέπει να παρέχει άνεση στους επισκέπτες, ακόμα και στο κέντρο του καλοκαιριού. Οι φημισμένες ψαροταβέρνες της, που «κυκλώνουν» την ακτή, αποτελούν κορυφαίο προορισμό μετά το μπάνιο για όσους επιλέγουν την Ολυμπιάδα ή τις γύρω παραλίες.

Η ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Ουρανούπολη είναι παραθαλάσσιο χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Σταγείρων-Ακάνθου, του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 801 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός του χωριού αυξάνεται κατά πολύ.
Γεωγραφικά στοιχεία: Η Ουρανούπολη βρίσκεται στη βορειοδυτική πλευρά της χερσονήσου του Αθω Χαλκιδικής, είναι ο τελευταίος κατοικημένο οικισμός προ του Άθω και αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου για το Άγιο Όρος. Η απόστασή του χωριού από την πρωτεύουσα του νομού Πολύγυρο είναι 65 χλμ., από την έδρα του Δήμου Ιερισσό 17 χλμ. και από την Θεσσαλονίκη 132 χιλόμετρα.
Ονομασία: Αναφορικά με την ονομασία του οικισμού, η παράδοση αναφέρει πως οφείλεται στην Ολυμπιάδα, μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, η οποία είχε εξοριστεί στα αρχαία Στάγειρα.
Ιστορία: Το σημερινό χωριό κτίστηκε στη θέση αρχαίας πόλης η οποία ιδρύθηκε το 315 π.Χ. από τον Αλέξαρχο, ο οποίος ήταν αδερφός του Κάσσανδρου. Αυτός οικοδόμησε την Ουρανούπολη πάνω στα ερείπια της αρχαίας Σάνης, που είχε καταστραφεί από τον Φίλιππο Β΄. Πρόκειται για την ίδια πόλη (Ακρόθωοι) των αρχαίων γεωγράφων.
Σε νομίσματα που έχουν βρεθεί αναγράφονται οι λέξεις «Ουρανίας Πόλεως» και «Ουρανιδών Πόλεως» με τη μορφή της θεάς Ουρανίας Αφροδίτης. Υπήρξε μετόχι και κτήμα της μονής Βατοπεδίου. Στα νοτιοδυτικά του χωριού βρίσκεται ο πύργος της Ουρανούπολης που χρονολογείται από τον 14ο αιώνα, αναπαλαιώθηκε έπειτα από σεισμό τον 19ο αιώνα και σήμερα ένα από τα παρακείμενα κτήρια στεγάζει τα γραφεία της κοινότητας. Στον πύργο κατοίκησαν πρόσφυγες κυρίως από την Προποντίδα μετά το 1922 αλλά και το ζεύγος Λοκ το 1928. Η Ουρανούπολη έλαβε τη σημερινή της ονομασία γύρω στο 1960, οπότε και ξεκίνησε να αναπτύσσεται τουριστικά.
Ασχολίες κατοίκων: Κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι ο τουρισμός και η αλιεία.
Υποδομές: Στην Ουρανούπολη μεταξύ άλλων λειτουργούν ιατρείο, το γραφείο προσκυνητών όπου οι προσκυνητές παραλαμβάνουν το διαμονητήριό τους για να ταξιδέψουν στο Άγιον Όρος, Λιμενικό Τμήμα, νηπιαγωγείο, δημοτικό σχολείο και Αστυνομικός Σταθμός
Πολιτισμός: Ο δραστήριος Πολιτιστικός Σύλλογος Ουρανούπολης ιδρύθηκε το έτος 1982 και έχει να επιδείξει ένα πολύ πλούσιο και ποικίλο πολιτιστικό έργο, για περισσότερο από σαράντα χρόνια.. βλ. ιδιαίτερο αφιέρωμα παρακάτω.
Εκκλησίες: Κύριος ναός του χωριού είναι ο καθεδρικός ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης.
Μοναστήρια: Σε απόσταση 2 χιλιομέτρων από το χωριό βρίσκεται η μονή Ζυγού, ένα από τα πρώτα μοναστήρια που ιδρύθηκαν το 10ο αιώνα και είναι προσπελάσιμο και από γυναίκες, καθώς εδαφικά δεν ανήκει στην επικράτεια του Αγίου Όρους.
Αξιοθέατα: Λίγο πριν από τα σύνορα του Αγίου Όρους βρίσκεται το Φραγκόκαστρο, ενθύμιο της περιόδου της Φραγκοκρατίας στην περιοχή. 
Συγκοινωνίες: Από το λιμάνι της Ουρανουπόλεως καθημερινά πραγματοποιούνται οι θαλάσσιες συγκοινωνίες για το Άγιον Όρος καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΟΥΡΑΝΟΥΠΟΛΗΣ
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ουρανούπολης ιδρύθηκε το έτος 1982 και έχει ως σκοπό να προάγει την Παιδεία και τον πολιτισμό στον τόπο και την ευρύτερη περιοχή. Για περισσότερο από σαράντα χρόνια διοργανώνει με επιτυχία πολλές μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις και εκθέσεις πολιτισμού, λαογραφικές εκθέσεις και κάθε Αύγουστο νυχτερινές εκδηλώσεις με πανσέληνο, όπως επίσης και τα «Ουρανοπολίτικα» τον Ιούλιο, ενώ εχει οργανωμένο χορευτικό τμήμα που παίρνει μέρος σε πολλές εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Στην φωτογραφία το χορευτικό του Πολιτιστικού Συλλόγου Ουρανούπολης μαζί με το χορευτικό της Τοπικής Κοινότητας Γοματίου, Μεγάλης Παναγίας του Δήμου Αριστοτέλη.

ΤΑ ΣΤΑΓΕΙΡΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Τα Στάγειρα είναι ορεινό χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Σταγείρων-Ακάνθου, του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 508 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το χωριό βρίσκεται στους πρόποδες του όρους Στρατονικού (Στρεμπενίκος), σε υψόμετρο 510 περίπου μέτρων, στη βορειοανατολική πλευρά της Χαλκιδικής. Η απόσταση του χωριού από την πρωτεύουσα του νομού τον Πολύγυρο είναι 51 χιλιόμετρα, από την έδρα του Δήμου Ιερισσό, 25 χιλιόμετρα. και από την Θεσσαλονίκη 73 χιλιόμετρα.
Ονομασία: Τα Στάγειρα έλαβαν το όνομά τους από την αρχαία πόλη των Σταγείρων, η οποία βρίσκεται σε παράλια θέση 10 χιλιόμετρα ανατολικότερα και είναι ο τόπος όπου γεννήθηκε ο φιλόσοφος και πανεπιστήμονας Αριστοτέλης.
Ιστορία – αρχαία χρόνια: Η αρχαία πόλη των Σταγείρων, όπου γεννήθηκε ο Αριστοτέλης, καταστράφηκε από το Φίλιππο Β΄, αλλά ξανακτίστηκε από τον Αλέξανδρο τον Μέγα, προς τιμήν του δασκάλου του. Αυτή η αρχαία πόλη βρίσκεται δίπλα στον σύγχρονο οικισμό της Ολυμπιάδας και αποτελεί επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο. Το σημερινό χωριό κτίστηκε στη θέση αρχαίας πόλης η οποία ιδρύθηκε το 315 π.Χ. από τον Αλέξαρχο, ο οποίος ήταν αδερφός του Κάσσανδρου. Αυτός οικοδόμησε την Ουρανούπολη πάνω στα ερείπια της αρχαίας Σάνης, που είχε καταστραφεί από τον Φίλιππο Β΄. Πρόκειται για την ίδια πόλη (Ακρόθωοι) των αρχαίων γεωγράφων.
Αρχαία Στάγειρα: Tα αρχαία Στάγειρα βρίσκονται πάνω στον κεντρικό οδικό άξονα Θεσσαλονίκης -Ουρανούπολης και απέχουν 8 χιλιόμετρα από τη θάλασσα. (Για αρχαία Στάγειρα βλ. παρακάτω.)
Νεότερη ιστορία: Το παλιό όνομα του ορεινού νεότερου χωριού των Σταγείρων ήταν Καζαντζή Μαχαλάς και αποτελούσε ένα από τα χωριά των Μαντεμοχωρίων. Οι κάτοικοι εργάζονταν στα γειτονικά μεταλλεία κατά τους βυζαντινούς χρόνους και αυτό συνεχίστηκε κατά την Τουρκοκρατία. Τα μεταλλεία αυτά ανήκαν σε μονές του Αγίου Όρους ως το 18ο αιώνα, οπότε την εκμετάλλευσή τους ανέλαβαν τα Μαντεμοχώρια.
Προσωπικότητες: Από τα Στάγειρα ήταν ο Διδάσκαλος του Γένους Αθανάσιος Σταγειρίτης (Λογιώτατος Σταγειρίτης) (1780 – 1840), σφοδρός αντίπαλος του Αδαμάντιου Κοραή και ο Δημήτριος Σταγειρίτης, οπλαρχηγός της επανάστασης του 1821 και πληρεξούσιος Μακεδονίας στις Εθνοσυνελεύσεις Γ΄ Επιδαύρου και Δ΄ Άργους (διατέλεσε διοικητής της Φρουράς Μενδενίτσης και Ζητουνίου). Επίσης ο Ελευθέριος Μιχαήλ ήταν αγωνιστής του 1821 από την εγκαταλελειμμένη σήμερα, γειτονική Χωρούδα. Στα Στάγειρα γεννήθηκε επίσης ο νεομάρτυρας Σάββας, ο οποίος έγινε μοναχός στη Μονή Κωνσταμονίτου του Αγίου Όρους και μαρτύρησε μαζί με άλλους τέσσερις μοναχούς κατά την επανάσταση της Χαλκιδικής το 1821.
Υποδομές-Σύλλογοι: Στο χωριό λειτουργεί το Δημοτικό Σχολείο Σταγείρων-Στρατονίκης και δραστηριοποιείται Πολιτιστικός Σύλλογος, με το όνομα «Αρχαία Στάγειρα». Από αθλητική άποψη ενεργή είναι η ποδοσφαιρική ομάδα Στάγειρα.
Εκκλησίες: Ο κεντρικός ναός το χωριού είναι αφιερωμένος στο Γενέσιο της Θεοτόκου και χρονολογείται από το 1814. Πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου.
Αξιοθέατα: Στην είσοδο του χωριού σήμερα, βρίσκεται το πάρκο στο οποίο βρίσκεται ο ανδριάντας του φιλοσόφου πανεπιστήμονα Αριστοτέλη.

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Ο Αριστοτέλης (Αρχαία Στάγειρα, 384 π.Χ. – Αρχαία Χαλκίδα, 322 π.Χ.) ήταν αρχαίος Ελληνας φιλόσοφος και επιστήμονας που γεννήθηκε στα Στάγειρα της Χαλκιδικής, στη Μακεδονία.
Σε ηλικία 17 ετών εισέρχεται στην Ακαδημία του Πλάτωνα, στην Αθήνα, όπου παραμένει έως τα 37 του έτη. Εκεί συνδέεται τόσο με τον ίδιο τον Πλάτωνα όσο και με τον Εύδοξο, τον Ξενοκράτη και άλλους στοχαστές. Τα έργα του αναφέρονται σε πολλές επιστήμες, όπως φυσική, βιολογία, ζωολογία, μεταφυσική, λογική, ηθική, ποίηση, θέατρο, μουσική, ρητορική, πολιτική κ.ά., και συνιστούν το πρώτο ολοκληρωμένο σύστημα στη Δυτική Φιλοσοφία.
Ο Αριστοτέλης απεβίωσε μεταξύ πρώτης και εικοστής δευτέρας Οκτωβρίου του έτους 322 π.Χ. στη Χαλκίδα, από στομαχικό νόσημα, μέσα σε θλίψη και μελαγχολία. Το σώμα του μεταφέρθηκε στα Στάγειρα, όπου θάφτηκε με εξαιρετικές τιμές. Οι συμπολίτες του τον ανακήρυξαν “οικιστή” της πόλης και έχτισαν βωμό πάνω στον τάφο του. Στη μνήμη του καθιέρωσαν γιορτή, τα “Αριστοτέλεια”, και ονόμασαν έναν από τους μήνες “Αριστοτέλειο”. Η πλατεία όπου θάφτηκε ορίστηκε ως τόπος των συνεδρίων της βουλής.

ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΣΤΑΓΕΙΡΑ
Tα αρχαία Στάγειρα, είναι η αρχαία πόλη όπου γεννήθηκε ο Αριστοτέλης το έτος 384 π.Χ.. Βρίσκονται περίπου 500 μέτρα νοτιοανατολικά του σύγχρονου οικισμού Ολυμπιάδας, επί μιας χερσονήσου, στη Χαλκιδική της Κεντρικής Μακεδονίας.
Η ίδρυση των Σταγείρων τοποθετείται χρονικά στο έτος 655 π.Χ. και πραγματοποιήθηκε από Ίωνες αποίκους της Άνδρου.
Μετά τους Περσικούς Πολέμους τα Στάγειρα έγιναν μέλος της Α΄ Αθηναϊκής Συμμαχίας συνεισφέροντας στο κοινό ταμείο. Στον Πελοποννησιακό Πόλεμο και συγκεκριμένα το έτος 424 π.Χ., οι Σταγειρίτες αποστάτησαν από τους Αθηναίους και συμμάχησαν με τους Σπαρτιάτες. Το γεγονός εξόργισε τους Αθηναίους, οι οποίοι και έσπευσαν με επικεφαλής τον αμφιλεγόμενο στρατηγό Κλέωνα να πολιορκήσουν την πόλη, δίχως όμως αποτέλεσμα. Στη συνέχεια τα Στάγειρα προσχώρησαν στο Κοινό των Χαλκιδέων, το οποίο αποτελούσε τη συμμαχία 32 παραλιακών πόλεων της Χαλκιδικής με έδρα την πόλη της Ολύνθου.
Στην εικόνα αρχαίο τοίχος με τετράγωνο πύργο, στα αρχαία Στάγειρα Χαλκιδικής.

Η ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Στρατονίκη είναι ορεινό χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Σταγείρων-Ακάνθου, του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 538 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 560 μέτρων στους πρόποδες του Στρατονικού Όρους και διαθέτει θέα στον Ακάνθιο κόλπο, στον Άθωνα και στον κόλπο του Αγίου Όρους. Απέχει από την πρωτεύουσα του νομού τον Πολύγυρο είναι 52 χιλιόμετρα, από την έδρα του Δήμου Ιερισσό, 23 χιλιόμετρα. και από την Θεσσαλονίκη 92 χιλιόμετρα.
Ονομασία: Το όνομα του χωριού πιστεύεται ότι οφείλεται στην αδελφή του βασιλέα της Μακεδονίας Περδίκκα, Στρατονίκη. Ο Περδίκκας έκτισε την πόλη Στρατονίκη προς τιμήν της αδερφής του, σύμφωνα με την εικασία. Ωστόσο το πραγματικό παλιό όνομα του χωριού έως το 1926 ήταν Ίσβορος. Ελληνική Επανάσταση του 1821: Η Στρατονίκη το 1821 συμμετείχε ενεργά στην επανάσταση της Χαλκιδικής, αναδεικνύοντας σημαντικές μορφές αγωνιστών, όπως ο Δημήτριος Σταγειρίτης, ο Νικόλαος Σταγειρίτης, ο Νικόλαος Κλονής και άλλοι. Από τη Στρατονίκη καταγόταν ο λόγιος του 19ου αιώνα Αθανάσιος Σταγειρίτης.
Ιστορία – αρχαία χρόνια: Η Στρατονίκη είναι ένα από τα ιστορικά «Μαντεμοχώρια» της ανατολικής Χαλκιδικής, υπήρξε η πρωτεύουσα της συνομοσπονδίας 12 χωριών με την επωνυμία «Κοινόν του Μαδεμίου» και κατά τον 19ο αιώνα στην Στρατονίκη (τότε Ίσβορος) ήταν η έδρα του Επισκόπου Ιερισσού.
Οικονομία: Αρκετοί κάτοικοι της Στρατονίκης απασχολούνται στα μεταλλεία και άλλοι ασχολούνται με την υλοτομία και την κτηνοτροφία.
Υποδομές-Σύλλογοι: Στον οικισμό λειτουργούν ιατρείο, νηπιαγωγείο, δημοτικό σχολείο και Πολιτιστικός Σύλλογος. Το Δημοτικό Σχολείο είναι ένα εξαιρετικό, διόροφο κτίριο του 1913 από λαξευμένη πέτρα, εξαιρετικής αισθητικής μοναδικό στο είδος του.
Πολιτισμός-Γιορτές: Πολιτιστικές εκδηλώσεις γίνονται τον Αύγουστο, στο πανηγύρι του Αγίου Νικολάου στις 6 Δεκεμβρίου, στον οποίο είναι αφιερωμένη η κύρια εκκλησία στο χωριό, και στις 27 Δεκεμβρίου διοργανώνεται η «Γιορτή του πατσά», την οποία διοργανώνει ο Σύλλογος γυναικών Στρατονίκης/Σταγείρων και προσφέρουν ζεστό πατσά, άφθονο κρασί και σίπουρο ενώ πλαισιώνεται με ορχήστρα ζωντανής μουσικής και χορευτικά από τους Συλλόγους των γύρω χωριών.

ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΘΕΣ
Μια εικόνα του χωριού Στρατονίκη από το χθες. Υπαίθριο σχολείο το έτος 1932.

ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΝΙΚΟ ΟΡΟΣ
Το Στρατονικό Όρος είναι βουνό που βρίσκεται στον Δήμο Αριστοτέλη της Χαλκιδικής και οριοθετείται ανάμεσα στους οικισμούς Σταυρός, Ολυμπιάδα, Στρατώνι, Στρατωνίκη, Στάγειρα, Νεοχώρι, Παλαιοχώρι και έχει κεντρικό χωριό την Βαρβάρα. Στην νότια πλευρά του υπάρχει το Όρος Κάκαβος μαζί με το οποίο αποτελούν τις ανατολικές απολήξεις του Χολομώντα, που δεσπόζει στο μέσον της Χαλκιδικής. Αποτελεί μέρος του ορεινού συγκροτήματος της Χαλκιδικής και συνδυάζει εντυπωσιακά τοπία με πλούσια πολιτιστική κληρονομιά. Ο ορεινός όγκος εντυπωσιάζει με την πλούσια βλάστησή του, τις καταπράσινες πλαγιές και τις υπέροχες θέες, προσφέροντας μια μοναδική συνύπαρξη φυσικής ομορφιάς και ιστορίας με εξαιρετικές ευκαιρίες για πεζοπορία και περιήγηση στη φύση, με μονοπάτια που οδηγούν σε σημεία με καταπληκτική θέα και ηρεμία.
Μορφολογία: Η οροσειρά του Στρατονικού όρους χωρίζεται σε δύο συγκροτήματα το βόρειο και το νότιο. Στο βόρειο συγκρότημα, η κορυφή Σουγλιάνι (858 μ.) είναι η ψηλότερη κορυφή και βρίσκεται πάνω σε μια δασωμένη ράχη. Αλλες κορυφές στο βόρειο συγκρότητα είναι ο Προφήτης Ηλίας (665 μ.) στην βορειοανατολική πλευρά και το Σουγλιανούδι (735 μ.) και η Κολιάνη (716 μ.) στην βορειοδυτική πλευρά, που βλέπουν προς τα στενά της Ρεντίνας.
Το νότιο συγκρότημα εκτείνεται στην κατεύθυνση Στρατώνι-Βαρβάρα με ψηλότερες κορυφές τις Στρεμπενίκος (865 μ.) και Κοντάρι ή Κατάρτι (915 μ.), που βρίσκονται πάνω σε μια μακριά κορυφογραμμή. Όλο το βουνό είναι δασωμένο, αλλά σε κάποιες περιοχές είναι εμφανής η επίδραση της υλοτομίας και των λατομείων.
Ιστορία: Η περιοχή γύρω από το Στρατονικό Όρος έχει πλούσια ιστορία. Εκεί έχουν βρεθεί αρχαιολογικά ευρήματα που μαρτυρούν την παρουσία αρχαίων οικισμών και δραστηριοτήτων.
Οι επισκέπτες μπορούν να συνδυάσουν τις φυσικές εξορμήσεις με την εξερεύνηση των αρχαίων ευρημάτων.
Χλωρίδα: Στο Στρατονικό όρος υπάρχουν αιωνόβια δάση βελανιδιάς, παλιές πανύψηλες οξυές, καστανιές και πολλά ακόμη είδη πλούσιας χλωρίδας. Η περιοχή του Στρατονικού όρους μαζί με το γειτονικό βουνό Κάκαβος που βρίσκεται νοτιότερα, περιλαμβάνει πάνω από 600 είδη φυτών, από τα οποία τα 38 χαρακτηρίζονται ως προστατευμένα είδη.
Πανίδα: Η πανίδα της περιοχής περιλαμβάνει πάνω από 160 είδη πουλιών. Από αυτά υπάρχουν πολλά σπάνια αρπακτικά ζώα όπως ο Φιδαετός (Circaetus Gallicus) και ο Χρυσαέτος (Aquila chrysaetos).
Δραστηριότητες: Το Στρατονικό Όρος προσφέρει πολλές δραστηριότητες για τους λάτρεις της φύσης, όπως πεζοπορία, ορειβασία και εξερεύνηση των τοπικών μονοπατιών. Επίσης, η περιοχή είναι ιδανική για παρατήρηση πουλιών και φωτογραφία της φυσικής ομορφιάς. Από τον Άνω Σταύρο ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να περπατήσει στα σηματοδοτημένα μονοπάτια, τα οποία συντηρεί ο Φυσιολατρικός Ορειβατικός Σύλλογος Σταυρού. Ο Σύλλογος διοργανώνει κάθε χρόνο, αγώνες δρόμου που ονομάζονται Σουγλιάνι Trail (25 χλμ.) και Σουγλιάνι Path (13 χλμ.), οι οποίοι διενεργούνται τον Απρίλιο και προσελκύουν εκατοντάδες δρομείς.
Επαφή με τη φύση: Το βουνό παρέχει μια απομόνωση από την πολυκοσμία των παραλιακών περιοχών, προσφέροντας μια γαλήνια και χαλαρωτική εμπειρία για όσους αναζητούν ηρεμία και επαφή με τη φύση.

ΤΟ ΣΤΡΑΤΩΝΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Το Στρατώνι είναι παραθαλάσιος οικισμός και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Σταγείρων-Ακάνθου, του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 1.057 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το χωριό βρίσκεται στο βόρειο άκρο του Κόλπου της Ιερισσού, μπροστά σε μια πολύ όμορφη παραλία, είναι δε ένας οικισμός με ιστορία χιλιάδων χρόνων, που σήμερα αποτελεί έναν ελκυστικό προορισμό για ήσυχες διακοπές. Το πλούσιο υπέδαφος της περιοχής ήταν διαχρονικά αντικείμενο εκμετάλλευσης, κάτι που αποδεικνύεται και από τα αρχαιολογικά ευρήματα που έχουν έρθει στο φως, με συνέπεια το σημείο να κατοικείται από την αρχαιότητα. Απέχει 98 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη και από την έδρα του Δήμου Ιερισσό 17 χιλιόμετρα.
Ιστορία: Η περιοχή κατοικούνταν από τα αρχαιότατα χρόνια και η μεταλλευτική δραστηριότητα στο Στρατώνι και στα γύρω χωριά ανάγεται στο 3000 π.Χ.. Οι ανασκαφές του 1962 έδειξαν ότι το Στρατώνι κτίστηκε στη θέση της αρχαίας πόλης Στρατονίκης. Την πόλη αυτή την αναφέρει ο Πτολεμαίος Κλαύδιος, αλλά λανθασμένα στον Σιγγιτικό Κόλπο. Έρευνες έγιναν τα τελευταία χρόνια σε ηρώο με δύο θαλάμους (ταφικό μνημείο) και επίσης βρέθηκαν τρία αγάλματα, μεταξύ των οποίων ένα γυναικείο, που φυλάσσεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Πολυγύρου. Από τις επιγραφές κυρίως, που βρέθηκαν εκεί, το μνημείο χρονολογείται στα χρόνια του Χριστού (το ηρώο χρονολογείται περίπου στο τέλος του 1ου αιώνα π.Χ.).
Το σημερινό Στρατώνι: Το σημερινό χωριό ιδρύθηκε τον 19ο αιώνα, καταστράφηκε το 1932 και ξαναχτίστηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου. Η ίδρυση του οικισμού και η αλματώδης αύξηση του πληθυσμού συντελέστηκε το 19ο αιώνα, καθώς συνέρρεαν πολλοί κάτοικοι από μακρινές περιοχές για να εργαστούν στα μεταλλεία. Σε μικρή απόσταση από το χωριό βρίσκεται το υπέροχο Πάρκο Αριστοτέλη, αφιερωμένο στον φιλόσοφο της αρχαιότητας, τα Στάγειρα και τα Σιδηροκαύσια, όπου, πέρα από την ιστορική αξία του σημείου, η θέα είναι συγκλονιστική. Για τους λάτρεις της πεζοπορίας, ανάμεσα στο Στρατώνι και την Ολυμπιάδα υπάρχουν αρκετές διαδρομές μέσα στην πυκνή βλάστηση που φιλοξενεί δύο καταφύγια άγριας ζωής.
Εκκλησίες: Ο κεντρικός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία Βαρβάρα. Υπάρχουν επίσης δύο παρεκκλήσια, του Αγίου Νικολάου και των Αγίων Θεοδώρων.
Υποδομές: Στον οικισμό μεταξύ άλλων λειτουργούν ιατρείο, νηπιαγωγείο, δημοτικό σχολείο, γυμνάσιο, και φαρμακείο, ΚΑΠΗ.
Πολιτισμός: Πολιτιστικά δραστηριοποιούνται ο Σύλλογος Γυναικών Στρατωνίου και ο Σύλλογος Πολιτισμού. Στα τέλη Αυγούστου διεξάγονται κάθε χρόνο τριήμερες πολιτιστικές εκδηλώσεις και επίσης στις 4 Δεκεμβρίου κορυφώνονται οι πενθήμερες εκδηλώσεις για την πολιούχο, Αγία Βαρβάρα.
Αθλητισμός: Η ομάδα μπάσκετ (Σ.Α. Στρατωνίου) έχει αγωνιστεί σε εθνικές κατηγορίες. Τη δεκαετία του ’50 ιδρύθηκε στο χωριό μουσικογυμναστικός όμιλος.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΡΝΑΙΑΣ

Η ΓΡΑΦΙΚΗ ΑΡΝΑΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Αρναία είναι ορεινή κωμόπολη, Δημοτική Ενότητα και Κοινότητα του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 2.159 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Η Αρναία είναι κτισμένη αμφιθεατρικά σε υψόμετρο 600 μέτρων, στους βόρειους πρόποδες του πυκνόφυτου ορεινού όγκου του Χολομώντα, μέσα σε τοπίο με δάση και τρεχούμενα νερά, έχοντας μπροστά της προς τα βορειοανατολικά μια κοιλάδα με λιβάδια και απέναντι τα δάση του βουνού Δρεβενίκος. Είναι ένα από τα γραφικότερα χωριά της Βόρειας Χαλκιδικής και έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αδραμερίου. Αναπτύχθηκε ιδιαίτερα κατά τον 19ο αιώνα, οπότε και απέκτησε τη μορφή που έχει σήμερα. Βρίσκεται επάνω στην Εθνική Οδό 16 Θεσσαλονίκης – Ιερισσού και απέχει από τη Θεσσαλονίκη 68 χλμ. και τον Πολύγυρο 34 χλμ..
Ονομασία: Μέχρι το 1928 η κωμόπολη ονομαζόταν Λιαρίγκοβη ή Λιαρίγκοβα. Η Επιτροπή Μετονομασίας λαμβάνοντας υπόψη της και τις δύο εκδοχές, ότι δηλαδή πιθανόν ήταν χτισμένες εκεί κοντά οι δύο αρχαίες πόλεις, των Αρνών και της Αυγαίας, μετονόμασαν την κωμόπολη σε Αρναία ενώνοντας τη συλλαβή Αρν- από την αρχαία πόλη Αρναί με την κατάληξη –αια από την πόλη Αυγαία. Το 1932 ήταν το μεγαλύτερο χωριό της βόρειας Χαλκιδικής με πληθυσμό 3.000 κατοίκων, οι οποίοι ασχολούνταν με την κτηνοτροφία, τη μελισσοκομία, την υλοτομία, την κατασκευή παπουτσιών, μάλιστα υπήρχαν 50 περίπου συντεχνίες πρωτομαστόρων και καλφάδων, την υφαντική τέχνη και τα μεταλλεία.
Ιστορία: Στην περιοχή της Αρναίας αναφέρεται από τον Θουκυδίδη πολίχνη με την ονομασία Αρνη. Από εκεί πέρασε ο Βρασίδας, στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Για άγνωστους λόγους, η αρχαία εκείνη πολίχνη καταστράφηκε. Στους επόμενους αιώνες στη θέση εκείνη δημιουργήθηκαν οικισμοί. Μεταξύ του 1478 με 1519 εξελίχθηκε σε χωριό χριστιανικό..
Μετέπειτα αιώνες: Από τα μέσα του 18ου αιώνα άρχισε να αναφέρεται σε πηγές και ανήκε στα Μαντεμοχώρια. Σε φιρμάνι του 1750 συμπεριλήφθηκε σε κατάλογο των μετοχίων της μονής Κωνσταμονίτου του Αγίου Ορους και το 1793 ο Γάλλος Cousinery, που ήταν πρόξενος της Θεσσαλονίκης, την περιγράφει ως «έναν αυτάρκη και δυναμικό οικισμό“.
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821: Οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος στην Επανάσταση του 1821 και το χωριό πυρπολήθηκε, ανάμεσα σε άλλα 41, από τον Μπαϊράμ Πασά, έπειτα από τη συντριβή της εξέγερσης στη Χαλκιδική. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο Ελευθέριος Ιωάννου, ο Δημήτριος Νικολάου και ο Μαργαρίτης Δημητρίου. Αναφέρεται επίσης ο προεστός Κωνσταντίνος Ευθυμιάδης που δαπάνησε την περιουσία του στον αγώνα.
Μακεδονικός Αγώνας: Οι κάτοικοι Αρναίας έδωσαν το παρόν στο Μακεδονικό Αγώνα, οργανώνοντας τοπική Επιτροπή Άμυνας. Η απελευθέρωση έγινε στις 2 Νοεμβρίου 1912.
Εκπαίδευση: Στην Αρναία υπάρχουν δύο δημοτικά σχολεία, νηπιαγωγεία, Γυμνάσιο, καθώς επίσης και δύο Λύκεια, ένα Γενικό και ένα Επαγγελματικό.
Πολιτισμός: Στην Αρναία του παρελθόντος οι πολιτιστικές εκδηλώσεις εθιμικού – λαογραφικού χαρακτήρα ήταν πάρα πολλές, με περιεχόμενο ιστορικό, θρησκευτικό, κοινωνικό, λαογραφικό και αθλητικό. Αρκετά από τα έθιμα, όπως «τα Χελιδονίσματα», «η Κότσμανους», «τα κουρμπάνια», «ο Παραδοσιακός Γάμος», «το Ζύγισμα του Αϊ-Γιώργη», «η Πιπιρούνα», «τα Σωκράτεια», «η Λουκανικιά» κ.α., αναβιώνουν μέχρι και σήμερα.
Προσωπικότητες: Λυσίμαχος Γρηγ. Σαραφιανός Ελληνας ιατρός και πολιτικός, κλινικάρχης και Βουλευτής Χαλκιδικής • Μητροπολίτης Δράμας Διονύσιος Κυράτσος Ελληνας επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος, Διδάκτωρ Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και συγγραφέας 90 και πλέον μελετών και βιβλίων. Διετέλεσε Μητροπολίτης Δράμας από το 1965 έως το 2005.
Αρχιτεκτονική: Η Αρναία είναι ονομαστή για τα παραδοσιακά της κτήρια και το 1986 για τον λόγο αυτόν χαρακτηρίστηκε ως ιστορικός τόπος. (βλ. παρακάτω σχετικό αφιέρωμα).

Η ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΝΑΙΑΣ 
Αρναία είναι ονομαστή για τα παραδοσιακά της κτήρια και το 1986 χαρακτηρίστηκε ως ιστορικός τόπος «γιατί είναι κοινότητα που ιδρύθηκε το 16ο αιώνα στη θέση μετοχίου του 14ου αιώνα και αποτελεί έναν από τους χαρακτηριστικότερους οικισμούς της Χαλκιδικής με πλούτο στοιχείων παραδοσιακής αρχιτεκτονικής τόσο αστικών, νεοκλασικών όσο και λαϊκών». 
Το παλαιό σχολείο του 1871 δίπλα στον κεντρικό ναό, στην πλατεία «Χοροστάσι» αποτελεί νεώτερο μνημείο αστικού κτιρίου / κτίσματος κοινής ωφελείας. Είναι ίσως το παλιότερο και πιο καλοκτισμένο διδακτήριο του 19ου αιώνα στη Χαλκιδική. Η τοιχοδομία του ακολουθεί την αγιορείτικη τεχνική. Σήμερα στεγάζει το μέχρι πρότινος Δημαρχείο (πλέον η Αρναία είναι απλώς η ιστορική έδρα του διευρυμένου Δήμου Αριστοτέλη).
Αξιοθέατο επίσης αποτελεί και ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Στεφάνου (1812), με το καμπαναριό του να χρονολογείται από το 1889. Η εκκλησία χτίστηκε ως τρίκλιτη βασιλική χωρίς τρούλλο το 1812, πιθανόν στα θεμέλια ναού της πρωτοχριστιανικής και της βυζαντινής περιόδου. Κάηκε κατά την επανάσταση της Χαλκιδικής (1821) αλλά και τον Σεπτέμβριο του 2005 σε πυρκαγιά, η οποία οδήγησε στη συνέχεια και σε αρχαιολογικές ανασκαφές με σημαντικά ευρήματα (όπως τα θεμέλια των παλαιότερων ναών). Στην εικόνα νεόδμητο κτίριο στα πρότυπα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής.

ΤΟ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΡΝΑΙΑΣ
Στο κέντρο της Αρναίας βρίσκεται το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο. Αυτό στεγάζεται σε αρχοντικό του 18ου αιώνα, με 2 ορόφους. Στο ισόγειο του μουσείου ο επισκέπτης μπορεί να δει αντιπροσωπευτικά δείγματα της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Αρναίας, παραδοσιακά μουσικά όργανα, είδη μελισσοκομίας και αγροτικά εργαλεία. Στον επάνω όροφο υπάρχουν τα εργαλεία παρασκευής και σερβιρίσματος καφέ και σε άλλους χώρους εργαλεία ύφανσης, μαγειρικά σκεύη και άλλα είδη καθημερινής χρήσης. Φωτογραφία Sofia Vryza.

ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΥΦΑΝΤΙΚΗΣ ΑΡΝΑΙΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Σε ένα παραδοσιακό διώροφο κτίριο του 1870, που παλιότερα υπήρξε ιδιωτική κατοικία, γνωστό και ως «οικία Γιαννούδενας», βρίσκεται το Μουσείο Υφαντικής της Αρναίας, απέναντι ακριβώς από το Ιστορικό – Λαογραφικό Μουσείο της περιοχής. Στο πέτρινο αυτό κτίσμα, μια εσωτερική σκάλα συνδέει το ισόγειο με τον όροφο, ενώ στο εσωτερικό του είναι η σάλα, δομικό στοιχείο της παραδοσιακής τοπικής αρχιτεκτονικής που αντικατέστησε το χαγιάτι στις κατοικίες που κατασκευάστηκαν στα τέλη του 19ου αιώνα. Ανάμεσα στα εκθέματα του μουσείου είναι ο αργαλειός ή ρόκα, πλήθος υφαντών και άλλα εκθέματα, κατά κύριο λόγο από την προσωπική συλλογή της Χαρίκλειας Δημητρακούδη, φημισμένης υφάντρας και εμπόρισσας. Στο ισόγειο παρουσιάζεται βήμα προς βήμα η διαδικασία μετατροπής της πρώτης ύλης του μαλλιού σε νήμα έτοιμο για τοποθέτηση στον αργαλειό και την ύφανση. Στον όροφο βρίσκονται τα «καλλιγραφικά» χαλιά που χρησιμοποιούνταν για τη διακόσμηση των τοίχων. Φωτογραφία Sofia Vryza.

Η ΒΑΡΒΑΡΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Βαρβάρα είναι ορεινό χωριό και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 499 κατοίκους.
Στην Κοινότητα εκτός από την Βαρβάρα υπάγονται και οι οικισμοί Καλύβια Βαρβάρας, Καυκανάς (νησίδα) και χρυσή Ακτή, με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 598 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το παραδοσιακό γραφικό Βαρβάρα χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 550 μέτρων, ανάμεσα στα όρη Δρεβενίκος και Σουγκλιάνη. Το Δημοτικό διαμέρισμα Βαρβάρας διαθέτει μέσα στα διοικητικά του όρια ένα δάσος περίπου 90.000 στρέμματα στο οποίο ζουν πολλά είδη ζώων. Υπάρχουν επίσης δύο καταρράκτες στη θέση Κηπουρίστρα-Νεροπρίονο. Τα νερά στα βουνά της Βαρβάρας είναι άφθονα. Εκτός από τους καταρράκτες υπάρχουν και οι Πέντε Βρύσες-Κρασονέρι, Κρυονέρι, Μαυρόλακας.
Ονομασία: Η επικρατέστερη εκδοχή για την ονομασία του χωριού είναι ότι πήρε την ονομασία του από την Αγία Βαρβάρα, ναός της οποίας κτίστηκε το 1875. Η άλλη εκδοχή κάνει λόγο για το όνομα βασίλισσας η οποία διοικούσε το χωριό.
Ελληνική επανάσταση 1821: Η σημαία της επανάστασης υψώθηκε στη Βαρβάρα και τα υπολοιπα Μαντεμοχώρια στις 3 Ιουνίου του 1821, με πρωτοστάτες τον Δουμπιώτη και τον Αν. Χιμευτό. Δημιουργήθηκε σώμα αντίστασης με άνδρες από τα Μαδεμοχώρια και 2.000 περίπου μοναχούς του Άθω με αρχηγό τον Εμμανουήλ Παππά. Δυστυχώς το χωριό και άλλα χωριά των Μαντεμοχωρίων κάηκε ολοσχερώς. Μετά την καταστροφή, πολλοί αγωνιστές συνέχισαν τη δράση τους στη νότια Ελλάδα, όπως ο Γεώργιος Αστερίου.
Μακεδονικός Αγώνας: Στον Μακεδονικό Αγώνα, η Βαρβάρα πήρε μέρος με τον Μακεδονομάχο τον Αθανάσιο Μινόπουλο του Μίνου.
Αγροτουρισμός: Στο Δημοτικό διαμέρισμα της Βαρβάρας γίνονται προσπάθειες για μεγαλύτερη ανάπτυξη του αγροτουρισμού, με δημοτικό ξενώνα και ιδιωτικά καταλύματα, ενώ η περιοχή Γαβράδια συνδυάζει βουνό και θάλασσα. Η νησίδα Καυκανάς της Κοινότητας Βαρβάρας είναι το μόνο διαμέρισμα του Δήμου Αρναίας το οποίο βρέχεται από τη θάλασσα του Στρυμονικού Κόλπου.

ΟΙ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΕΣ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Ένα εντυπωσιακό φυσικό αξιοθέατο κοντά στην Ολυμπιάδα του Δήμου Αριστοτέλη στη Χαλκιδική και αποτελούν ένα από τα πιο εντυπωσιακά φυσικά αξιοθέατα της περιοχής. Είναι γνωστοί για την εκπληκτική τους ομορφιά και τη γραφική τους τοποθεσία μέσα στο καταπράσινο δάσος.
Υπάρχουν δύο κύριοι καταρράκτες στην περιοχή, οι οποίοι δημιουργούν μικρές λίμνες με κρυστάλλινα νερά, ιδανικές για μια δροσιστική βουτιά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η διαδρομή για να φτάσει κανείς στους καταρράκτες είναι ένα όμορφο μονοπάτι μέσα από το δάσος, γεμάτο με πλούσια βλάστηση, άγρια λουλούδια και την ηρεμία της φύσης.
Η περιοχή προσφέρει ιδανικές συνθήκες για πεζοπορία και εξερεύνηση, προσελκύοντας λάτρεις της φύσης και της υπαίθρου. Η βλάστηση και οι ήχοι του τρεχούμενου νερού δημιουργούν ένα γαλήνιο περιβάλλον, ιδανικό για χαλάρωση και αναζωογόνηση.
Οι Καταρράκτες της Βαρβάρας αποτελούν έναν κρυμμένο θησαυρό της Χαλκιδικής, προσφέροντας στους επισκέπτες μια μοναδική ευκαιρία να απολαύσουν την άγρια ομορφιά της περιοχής και να συνδεθούν με τη φύση.

ΤΑ ΚΑΛΥΒΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Τα Καλύβια είναι ένας πολύ παλιός οικισμός που βρίσκεται στην Κοινότητα της Βαρβάρας του Δήμου Αριστοτέλη, κοντά στην Ολυμπιάδα της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής. Πριν τη δεκαετία του 1970, ο οικισμός έσφυζε από ζωή, διότι οι κάτοικοι της Βαρβάρας είχαν χτισμένες καλύβες, για να διαμένουν εκεί κατά τους θερινούς κυρίως μήνες του χρόνου. Η παλιά ονομασία των καλυβιών ήταν Ολυμπιάδα όπως το παραθαλάσσιο χωριό κοντά στα Καλύβια, αλλά, όταν ήρθαν οι πρόσφυγες από την Αγία Κυριακή της Μικράς Ασίας, διεκδίκησαν τη συγκεκριμένη ονομασία ως νεοσύστατη Κοινότητα τότε.
Από τη δεκαετία του 1970, άρχισε η ερήμωση των καλυβιών και λόγοι διάφοροι, όπως ο σύγχρονος τρόπος ζωής, ανάγκασαν τις αγροτικές οικογένειες να μετακινηθούν στη Βαρβάρα, ενώ εκείνη ακριβώς τη περίοδο κατασκευάστηκε δίπλα από τα Καλύβια Βαρβάρας εργοστάσιο μεταλλουργίας της Ολυμπιάδας Χαλκιδικής.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1970 δημιουργήθηκε λίμνη τελμάτων και το Δημόσιο υποχρέσωε τους κατοίκους σε απαλλοτρίωση 1.600 στρεμμάτων γης από την Κοινότητα Βαρβάρας, για τη δημιουργία της. Σήμερα στα Καλύβια της Κοινότητας Βαρβάρας διαμένουν 2-3 αγροτικές οικογένειες οι οποίες συντηρούν τον οικισμό.

Η ΧΡΥΣΗ ΑΚΤΗ ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Χρυσή Ακτή είναι παραθαλάσσιος οικισμός που ανήκει στην Κοινότητα της Βαρβάρας της Δημοτικής Ενότητας Αρναίας, του Δήμου Αριστοτέλη, στην Περιφερειακή Ενότητα χαλκιδικής. Ο πληθυσμός του οικισμού είναι 57 κάτοικοι.
Βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Χαλκιδικής, κοντά στον Στρυμονικό κόλπο, σε υψόμετρο 10 μ.. 

ΤΟ ΝΕΟΧΩΡΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
To Νεοχώρι είναι ορεινό χωριό και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 696 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχέία: Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 550 μέτρων και απέχει μόλις 8 χιλιόμετρα από την Αρναία ενώ περιβάλλεται από θαλερά και καταπράσινα δάση. Το Νεοχώρι είναι ένα από τα μαντεμοχώρια της Χαλκιδικής, που είχαν ως αποκλειστική ασχολία την εξόρυξη μεταλλευμάτων.
Ιστορία: Από αρχαιολογικής πλευράς υπάρχουν υπολείμματα τειχισμάτων στο Καστέλι και στον Αϊ Λιά χωρίς όμως να έχουν ερευνηθεί συστηματικά ως τώρα. Το χωριό ιδρύθηκε πιθανώς πριν το 1519 και ονομάστηκε Νεοχώρι, σε αντιδιαστολή με το γειτονικό Παλαιοχώρι.
Η Ελληνική Επανάσταση του 1821: Οι κάτοικοι του Νεοχωρίου συμμετείχαν στην Επανάσταση του 1821. Σπουδαίος αγωνιστής της επανάστασης ήταν ο Δημήτριος Λάμπρου.
Υποδομές: Στο Νεοχώρι λειτουργεί Νηπιαγωγείο και τριθέσιο Δημοτικό σχολείο, ενώ υπάρχει Πολιτιστικός Σύλλογος και Σύλλογος Γυναικών.
Ασχολίες κατοίκων: Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με την παραγωγή φασολιών, την ξυλεία, την παραγωγή κάστανου και την παραγωγή ελάτου.
Γιορτές και εκδηλώσεις: Πολιούχος του χωριού είναι ο προφήτης Ηλίας. Από πλευράς εθίμων και παράδοσης υπάρχουν τα δύο πανηγύρια του Αϊ-Λιά και του Αγίου Αθανασίου (2 Μαΐου) στο ομώνυμο παρεκκλήσι και τα οποία συνοδεύονται από πλούσιες καλλιτεχνικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις (συναυλίες, χορούς, θεατρικές και μουσικές παραστάσεις, εκθέσεις ζωγραφικής, χειροτεχνίας με έργα Νεοχωριτών καλλιτεχνών). Το 2024 πραγματοποιήθηκε στο χωριό για πρώτη φορά γιορτή κάστανου.
Εκκλησίες: Η εκκλησία του Αγ. Γεωργίου είναι κτισμένη επί του προϋπάρχοντος ναΐσκου του Προφήτη Ηλία. Για αυτό το λόγο το μεγαλύτερο πανηγύρι γίνεται στις 20 Ιουλίου, προς τιμήν του Αγίου, στον οποίο είναι αφιερωμένο και το εκκλησάκι στον ομώνυμο λόφο (βορειοανατολικά του οικισμού).
Οι υπόλοιπες εκκλησίες και παρεκκλήσια είναι ο Άγιος Αθανάσιος (ανατολικά στα όρια με τα Στάγειρα), ο Άγιος Δημήτριος (ανατολικά στην είσοδο του χωριού), η Αγία Αναστασία (δυτικά στην άλλη είσοδο του χωριού), οι Άγιοι Ανάργυροι (πάνω στην εθνική οδό), η Αγία Μαρίνα (βόρεια, κοντά στο γεφύρι) και ο Άγιος Νικόλαος (στη διασταύρωση για Βαρβάρα).

ΤΟ ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Το Παλαιοχώρι είναι χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Αρναίας του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 1.262 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το Παλαιοχώρι βρίσκεται στη βορειοανατολική Χαλκιδική, στο όρος Χολομώντας, σε υψόμετρο περίπου 550 μέτρων, στο κέντρο του τριγώνου που σχηματίζουν τα χωριά Νεοχώρι ανατολικά σε απόσταση 3 χλμ., Αρναία δυτικά σε απόσταση 5 χλμ. και Μεγάλη Παναγία νότια σε απόσταση 7 χλμ.. Αποτελεί σημαντικό συγκοινωνιακό κόμβο και συνδέει οδικά τη ΒόρειοΑνατολική Ορεινή Χαλκιδική, με τη Νότια και Κεντρική Χαλκιδική.
Αρχαιότητα: Οι Χαλκιδείς πάλιν δ’ ερήμους γενομένας αυτάς απάσας Χαλκιδείς συνοίκησαν, ήταν οι πρώτοι που δημιούργησαν αποικίες στην ευρύτερη περιοχή (γεωγραφική περιοχή στα βορειοανατολικά της χερσονήσου, η οποία έδωσε το όνομά της σε όλη την χερσόνησο, δηλ. Χαλκιδική). Κατά τον 5ο αι. π.Χ. δημιουργείται το Κοινό των Χαλκιδέων επί της Θράκης. Κάτοικοι της Άνδρου και άλλων περιοχών της νότιας Ελλάδας αποίκισαν και αυτοί την περιοχή της βορειοανατολικής χερσονήσου (Στάγειρα, Απολλωνία, Άκανθος, Άρνη κ.α).
Στην ευρύτερη περιοχή του Παλαιοχωρίου τοποθετούνται, με βάση τις ιστορικές ενδείξεις, οι εξής αρχαίοι οικισμοί με χρονολογική σειρά: Αυγαί, Αυγέα ή Αυγαία (Augiea), Χαλκίς (Chalkis), Άρνη ή των Αρνών, Κάστρο (Kastro), Παλαιοχώρι (Palaiocori).
Για το Κάστρο Καστέλλι – Νέπωση που κτίστηκε κατά 5ο μ.Χ. αιώνα βλ. αφιέρωμα παρακάτω.
Ελληνική Επανάσταση 1821: Στην επανάσταση του 1821 ο Εμμανουήλ Παπάς και ο καπετάν Στάμος Χάψας προερχόμενοι από το Άγιο Όρος και τη Μονή Εσφιγμένου όπου είχαν κηρύξει την έναρξη της επανάστασης, στο Παλαιοχώρι και στα βουνά του Χολομώντα, διαχωρίστηκαν σε δύο στρατιωτικά τμήματα (Ιούνιος). Το ένα κατευθύνθηκε προς την Νέα Απολλωνία (Εγρί Μπουτζάκ) και το άλλο προς τα Βασιλικά. Το Παλαιοχώρι καταστράφηκε ολοσχερώς μετά την επικράτηση των Τούρκων και πιθανώς η ανάμνηση εκείνης της καταστροφής διατηρείται μέσα από την λαϊκή παράδοση στο έθιμο της Τρίτης μέρας του Πάσχα Του Χαλκού τ΄ Αλώνι.
Σημαντικοί αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν οι Αδαμάντιος Νικολάου και Παραδείσης Νικολάου, που πήραν μέρος σε πολλές μάχες στη νότια Ελλάδα.
Μακεδονικός Αγώνας: Η συμμετοχή των κατοίκων του παλαιοχωρίου στον Μακεδονικό Αγώνα ήταν καθολική. Τον Οκτώβριο του 1912 απελευθερώθηκε από τους Τούρκους, όπως και όλη η Χαλκιδική.
Ο αγώνας για ανεξαρτησία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένος με το Ελληνικό στοιχείο της περιοχής της Νιγρίτας όπου έδρασε ο καπετάνιος Γιαγκλής (από την Ιερισσό) και της Νέας Ζίχνης όπου έδρασε ο καπετάνιος Δούκας – Ζέρβας. Μακεδονομάχοι αγωνιστές από το Παλαιοχώρι στις παραπάνω περιοχές ήταν ο καπετάνιος Σταματόπουλος (μετέπειτα πρώτος κοινοτάρχης Τερπνής), ο καπετάνιος Σκοτίδας – Ρίμπας Α. Ιωαν. (σκοτώθηκε το 1906) με την ομάδα του κ.α. ενώ στο σώμα Αθ. Μινόπουλου έδρασαν άλλοι Παλαιοχωρινοί και άλλοι ήταν συνεργάτες του Μητροπολίτη Ειρηναίου (Κασσάνδρας), ως μέλη των Μακεδονικών Επιτροπών.

ΠΑΛΑΙΟΧΩΡΙ → ΕΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΦΙΛΟΞΕΝΟ ΧΩΡΙΟ
Ο κόσμος του Παλαιοχωρίου είναι εργατικός, φιλόξενος, ατίθασος και λεβέντικος συνάμα, “du Grec” (ο Έλληνας) του Κουζινερύ και “το Λεβεντοχώρι“ του Μητροπολίτη Σωκράτη στους δύσκολους καιρούς.  Στην καρδιά και την ψυχή του Παλαιοχωρινού σήμερα κυριαρχούν ακόμη δύο στοιχεία: το φιλότιμο και η τιμή, ενώ στην ιεραρχία των ηθικών αξιών περίοπτη θέση κατέχει, µετά την οικογένεια και την θρησκεία, η φιλία.
Φυσικό περιβάλλον και Παλαιοχωρινή φιλοξενία: Το φυσικό περιβάλλον περιβάλλει το Παλαιοχώρι είναι μοναδικό με ποικιλία οικοσυστημάτων που φιλοξενούν εξαιρετικά σημαντικά είδη χλωρίδας και πανίδας.  Δεν είναι τυχαίο το γεγονός, ότι οι πέριξ του Παλαιοχωρίου, περιοχές με την άγρια βλάστησή τους συμπεριλαμβάνονται στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο προστατευόμενων περιοχών «NATURA 2000». Εκτός όμως από τα φυσικά και περιβαλλοντικά αγαθά που η φύση απλόχερα προσφέρει σε κατοίκους και επισκέπτες το Παλαιοχώρι είναι και μια άλλη μεγάλη πρόκληση: Οι άνθρωποί του και η Παλαιοχωρινή φιλοξενία!
Εδώ γαλουχήθηκε και έζησε ο γνωστός ήρωας του Νίκου Καζαντζάκη ο Αλέξης (Γιώργης) Ζορμπάς) που αποτελεί αναμφισβήτητα μία από της πιο σημαντικότερες σπουδές πάνω στην παθιασμένη φύση του ανθρώπου (Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά).
Η επίσκεψη του Γάλλου Πρόξενου: Το 1793 πέρασε από το Παλαιοχώρι ο Γάλλος πρόξενος στην Θεσσαλονίκη Esprit-Μarie Cousinéry. Στο Voyage dans la Macédoine περιγράφει έναν δυναμικό οικισμό! Κλείνει την τρισέλιδη αναφορά του στο Παλαιοχώρι και στον Παλαιοχωρινό, ο οποίος τον φιλοξένησε, με τη ρήση: «Με μεγάλη μου λύπη αποχωρίστηκα από αυτόν τον Έλληνα”.
Πηγή: Παλαιοχώρι Χαλκιδικής Blog Spot

ΤΟ ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΚΑΣΤΕΛΛΙ
Το Καστέλλι βρίσκεται στην περιοχή του Νέπωσι και είναι κτισμένο κατά τον 5ο μ.Χ. αιώνα σε θέση κατοικημένη με βάση τα αρχαιολογικά ευρήματα τουλάχιστον από το 1500 π.Χ.. Στην κορυφή ενός οχυρού λόφου, φύσει και θέσει απόρθητου, είναι κτισμένο το κάστρο Καστέλλι, όπως το ονομάζουν οι Παλαιοχωρινοί, το μεγαλύτερο στη Χαλκιδική. Η μόνη σύνδεση του λόφου με το βουνό είναι ένα στενό απόκρημνο μονοπάτι. Βρέχεται από τρεις πλευρές από τον «Παλαιοχωρινό λάκκο», βασικό παραπόταμο του Χαβρία, που ρέει στο βάθος χαράδρας 30 – 40 μέτρων. Περιβάλλεται σε μεγάλη ακτίνα από τοπίο με πυκνή βλάστηση.

Ο ΣΤΑΝΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Ο Στανός είναι ορεινό χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Αρναίας, του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 908 κατοίκους. Είναι το δεύτερο χωριό της Ελλάδας με τις περισσότερες πολύτεκνες οικογένειες.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 515 μέτρα. Η απόσταση από την Αρναία είναι 8 χιλιόμετρα προς τα νότια. Απέχει από την πρωτεύουσα του νομού Πολύγυρο 39 χιλιόμετρα και από την Θεσσαλονίκη 82 χιλιόμετρα.
Ιστορία-Ονομασία: Για το όνομα του χωριού μία εκδοχή είναι ότι έλαβε την ονομασία του από στρατηγό του Μεγάλου Αλεξάνδρου με αυτό το όνομα και άλλη επίσης ότι το έλαβε από τις στάνες στάνες, που παλαιότερα είχαν σχεδόν όλοι οι κάτοικοι στο χωριό.
Επανάσταση του 1821: Οι κάτοικοι του Στανού συμμετείχαν στην Ελληνική επανάσταση του 1821. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο Γιοβάνης Κώστα και ο Χρήστος Οικονόμου.
Υποδομές_Σύλλογοι: Στο χωριό λειτουργεί Δημοτικό σχολείο, Νηπιαγωγείο , Παιδικός Σταθμός, Ταχυδρομείο και έχει Πολιτιστικό Σύλλογο. Από αθλητική άποψη δραστηριοποιείται η ποδοσφαιρική ομάδα Θύελλα Στανού.
Εκκλησίες: Η εκκλησία των Εισοδίων της Παναγιάς είναι παλιά, κτισμένη τον 19ο αιώνα. Στην αρχή ήταν μικρή. Με το πέρασμα του χρόνου ήρθαν από τις περιοχές του Σαμαριού, του Άγναντου και της Αγ. Παρασκευής (του Καλόγερου) νέοι κάτοικοι αυτών των συνοικισμών και μεγάλωσε ο πληθυσμός του Στανού. Ετσι, για τον λόγο αυτόν χρειάστηκε τότε να μεγαλώσουν την εκκλησία, όπως είναι σήμερα.. Την έχτισαν με φαρδύ πέτρινο τοίχο, για να είναι αντοχής και να μένει εσωτερικά ζεστή το χειμώνα και δροσερή το καλοκαίρι.
Ο ναός της Αγίας Χάϊδως κτίστηκε από μαθητές των Κατηχητικών Σχολείων. Στο χώρο της εκκλησίας γίνονται κατηχητικά μαθήματα για όλες τις ηλικίες, μαθήματα ζωγραφικής και αγιογραφίας, ξυλογλυπτικής, Βυζαντινής μουσικής, εκδηλώσεις θρησκευτικές και πολιτιστικές ( ομιλίες, γιορτές, θεατρικές παραστάσεις κ.ά.). Ο κύκλος όλων αυτών των εκδηλώσεων αρχίζει πανηγυρικά με το πανηγύρι της Αγίας Χάιδως την 1η Σεπτεμβρίου αρχή της Ινδίκτου (εκκλησιαστικής χρονιάς). Επάνω από την αίθουσα υψώνεται ο ναός της Αγίας, που έζησε στα χρόνια που έζησε την περίοδο πριν από την Επανάσταση του 1821. Η ίδια καταγόταν από το Στανό. Αντιστεκόταν στον κατακτητή Τούρκο. Για αυτό και οι Τούρκοι την οδήγησαν σε μαρτύρια. Σήμερα τιμάται ως ηρωίδα και αγία και προς τιμήν της γίνεται πανηγύρι.
Γιορτή της Αγίας Χαϊδως: Το χωριό πανηγυρίζει την 1η Σεπτεμβρίου, οπότε εορτάζεται η μνήμη της νεομάρτυρος Χάιδως. Η Αγία Χάιδω, είναι νεομάρτυρας, που γεννήθηκε και έζησε στα χρόνια της Τουρκοκρατίας στο Στανό. Η μνήμη της γιορτάζεται κάθε χρόνο την 1η Σεπτεμβρίου. Η εκκλησία κτίστηκε τα τελευταία χρόνια προς τιμήν της Αγίας, με πρωτοβουλία του εφημέριου Χαλκιά Νικολάου και τη συνδρομή των Στανιωτών.
Την παραμονή της γιορτής τελείται πανηγυρικός εσπερινός, ενώ ανήμερα της γιορτής πανηγυρική Θεία Λειτουργία και λιτάνευση της εικόνας, με τη συμμετοχή του Μητροπολίτη και πολλών ιερωμένων. Αμέσως μετά, στο χώρο της εκκλησίας της Αγίας Χάιδως, γίνεται το παραδοσιακό «κουρμπάνι», οπότε και προσφέρεται δωρεάν φαγητό για όλους. Παράλληλα ο Πολιτιστικός Σύλλογος, για μια εβδομάδα περίπου, διοργανώνει διάφορες εκδηλώσεις, με τοπικές παραδοσιακές ορχήστρες, γνωστά συγκροτήματα με Ελληνικά και ξένα τραγούδια και παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων και κινηματογράφου.
Καθαρά Δευτέρα: Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, μαζεύεται όλο το χωριό στην τοποθεσία «στου Κυριάκου το τσιαΐρ», ένα ύψωμα στην άκρη του χωριού όπου και γίνεται διαγωνισμός χαρταετού. Τα κριτήρια του διαγωνισμού είναι: ο χαρταετός να είναι χειροποίητος, να έχει καλή εμφάνιση και να πετά ψηλά για αρκετή ώρα. Το έπαθλο του νικητή είναι χρηματικό. Στη διάρκεια του διαγωνισμού, προσφέρονται νηστίσιμα εδέσματα όπως φασουλάδα, λαγάνες, χαλβάς και ντόπιο τσίπουρο.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΝΑΓΙΑΣ

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Μεγάλη Παναγία (παλαιά ονομασία Ρεβενίκια), είναι χωριό, Δημοτική Ενότητα και Κοινότητα του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 2.367 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το χωριό βρίσκεται στις υπώρειες του όρους Χτίκελα, μεταξύ των χερσονήσων Σιθωνίας και Αγίου Όρους, σε απόσταση 16 χλμ. από τη θάλασσα. Η απόστασή του από το κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι περίπου 80 χιλιόμετρα.
Ιστορία: Ο οικισμός υπήρχε από τα Βυζαντινά χρόνια με το όνομα Ρεβενίκια. Από το 942 μ.Χ. έχουμε τις πρώτες γραπτές μαρτυρίες για την Αραβενίκαια ή Αραβενίκεια. Η ονομασία αυτή δόθηκε στην περιοχή προς τιμή της νίκης των ντόπιων κατοίκων κατά των Αράβων το 904 μ.Χ. Μάλιστα για άγνωστη χρονική περίοδο στις πηγές αναφέρεται το Καπετανίκιον της Αραβενικείας. Το χωριό μετονομάστηκε το 1926 σύμφωνα με την παράδοση που μιλά για ένα όραμα που είδε μια γιαγιά. Στο όραμα είδε μια μαυροφορεμένη γυναίκα που της υπέδειξε να αναφέρει στους προύχοντες του χωριού να σκάψουν σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Η γιαγιά φοβήθηκε να το αναφέρει για να μην την περιγελάσουν. Το όνειρο επαναλήφθηκε και δεύτερη και τρίτη φορά. Όταν το ανέφερε, οι προύχοντες του χωριού την κορόιδεψαν κατ’ αρχήν αλλά μετά το θανατικό που έπεσε στα ζώα τους φοβήθηκαν, έσκαψαν και βρήκαν θαμμένη την εικόνα.
Οι κάτοικοι ασχολούνται με την κτηνοτροφία, υλοτομία, γεωργία και τα μεταλλεία.

ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ
Στη Μεγάλη Παναγία υπάρχει 12θέσιο Δημοτικό Σχολείο, 2θέσιο νηπιαγωγείο, γυμνάσιο, ποδοσφαιρική ομάδα, αγροτικό ιατρείο, Κ.Α.Π.Η, Κ.Δ.Α.Π, πολιτιστικός Σύλλογος, και Σύλλογος γυναικών.
Το Γυμνάσιο Μεγάλης Παναγίας εγκαινιάστηκε το 1983. Βρίσκεται σε μία περίοπτη τοποθεσία και περικλείεται από πλούσιο πευκοδάσος. Διαθέτει γήπεδο μπάσκετ και βόλεϊ, εργαστήριο πληροφορικής, εργαστήριο φυσικών επιστημών, αίθουσα βιβλιοθήκης με πλούσια βιβλιογραφία, εργαστήριο τεχνολογίας, αίθουσα προβολών και αίθουσες όπου φιλοξενούνται τα τμήματα των μαθητών. Το κτίριο έχει αναβαθμιστεί ενεργειακά κατέστη, πολύ λειτουργικό και όμορφο.

ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ
Στη Μεγάλη Παναγία υπάρχουν πολλοί ναοί και εξωκλήσια, με σημαντικότερο αυτόν της Κοίμησης της Θεοτόκου, που βρίσκεται 2 χιλιόμετρα από τον οικισμό, η Παναγούδα, που χρονολογείται από τις αρχές του 11ου αιώνα και ο Ναός του Αγίου Βασιλείου (1955).

ΤΟ ΓΟΜΑΤΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Το Γομάτι, είναι χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Παναγίας, του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 449 κατοίκους. Στην Κοινότητα εκτός από το Γομάτι υπάγονται και οι οικισμοί Δεβελίκι και Πύργος Χιλιαδούς, με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 635 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Ο οικισμός βρίσκεται Βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της Χαλκιδικής, κοντά στην Ιερισσό, στα βόρεια του Σιγγιτικού Κόλπου και στις υπώρειες του όρους Αθούλη, σε υψόμετρο 120 μέτρων.Η απόστασή του από τις ακτές του Αιγαίου αλλά και από το βουνό Χολομώντας είναι μικρή, προσφέροντας μια όμορφη συνύπαρξη θάλασσας και βουνού. Η απόστασή του χωριού από την Μεγάλη Παναγία είναι 20 περίπου χιλιόμετρα και από τη Θεσσαλονίκη γύρω στα 108 χιλιόμετρα. Από την πρωτεύουσα του νομού Πολύγυρο απέχει περίπου 41 χιλιόμετρα. Κοντά στον οικισμό βρίσκονται αρκετές παραλίες, όπως το Καστρί, η Μαλαθριά, το Δεβελίκι, η Χιλιαδού, ο Πύργος και άλλες.
Το Γομάτι είναι ένα ήσυχο χωριό στη Χαλκιδική, γνωστό για την παραδοσιακή του γοητεία και την εξαιρετική του τοποθεσία.
Η αρχιτεκτονική του χωριού: Το χωριό διατηρεί την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του με τα πέτρινα σπίτια και τα στενά δρομάκια και αποτελεί εξαιρετική βάση για όσους επιθυμούν να εξερευνήσουν την αγνή Eλληνική φύση. Η περιοχή γύρω από το Γομάτι είναι ιδανική για πεζοπορίες και βόλτες στη φύση, ενώ η τοπική κουζίνα με παραδοσιακά πιάτα και τοπικά προϊόντα προσφέρει αυθεντική γεύση της Eλληνικής φιλοξενίας.
Φυσικές ομορφιές και παράδοση: Οι επισκέπτες μπορούν επίσης να απολαύσουν τη γαλήνη του χωριού και να συμμετάσχουν σε τοπικές γιορτές και εκδηλώσεις που αναδεικνύουν την παράδοση και τον πολιτισμό της περιοχής. Το Γομάτι προσφέρει μια ήρεμη απόδραση με άμεση πρόσβαση σε φυσικές ομορφιές και παραδοσιακές εμπειρίες.
Οικονομία: Κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η γεωργία, η αλιεία και η κτηνοτροφία, όπως επίσης και η εργασία στα μεταλλεία.
Υποδομές-Σύλλογοι: Στο χωριό υπάρχει μεταξύ άλλων νηπιαγωγείο, Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών, καθώς επίσης και ποδοσφαιρική ομάδα. Επίσης κοντά στην Κοινότητα Γοματίου λειτουργούν δύο κατασκηνώσεις: η μία είναι η χριστιανική κατασκήνωση του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος Θεσσαλονίκης και η άλλη είναι ιδιωτική και ονομάζεται Ελαιώνες.
Γιορτές-Πανηγύρια: Το χωριό πανηγυρίζει στις 9 Μαρτίου (βλ. κουρμπάνι) και 15 Αυγούστου, οπότε εορτάζει ο ιερός ναός των Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων και ο Ιερός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου αντίστοιχα. Το χαρακτηριστικότερο έθιμο του χωριού (χρονολογείται από το 10ο αι.) είναι ο μεγάλος «φανός» που καίγεται το βράδι της Αναστάσεως. Μεγάλο πανηγύρι με πολιτιστικές και καλλιτεχνικές εκδηλώσεις γίνεται και του «Αη-Λια».
Αξιοθέατα: Λίγο έξω από το χωριό υπάρχει Βυζαντινό τοξωτό γεφύρι και το εκκλησάκι του τοπικού Αγίου Γεωργίου, που έζησε στην περιοχή έως τις αρχές του 19ο αι. Ο Άγιος Γερβάσιος (18ος αι.) μόνασε στο Άγιο Όρος και γεννήθηκε και αυτός στο Γομάτι.
Επίσης κοντά στο Δημοτικό Διαμέρισμα Γοματίου λειτουργούν δύο κατασκηνώσεις: η μία είναι η χριστιανική κατασκήνωση του Ιερού Ναού της Αγίας Τριάδος Θεσσαλονίκης και η άλλη είναι ιδιωτική και ονομάζεται Ελαιώνες.

ΤΑ ΠΥΡΓΑΔΙΚΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
τα Πυργαδίκια, είναι χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Παναγίας, του Δήμου Αριστοτέλη, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 249 κατοίκους. Στην Κοινότητα εκτός από τα Πυργαδίκια υπάγονται και οι οικισμοί Αγιος Ιωάννης Πρόδρομος και Ασσα, με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 453 κατοίκους.

Ο ΔΗΜΟΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ

Ο Δήμος Κασσάνδρας έχει έκταση 333,68 τ.χλμ. και πληθυσμό 16.861 κατοίκους. Εδρα του Δήμου είναι η Κασσάνδρεια. Δήμαρχος του Δήμου Κασσάνδρειας είναι ο κ. Λειβαδιώτης Ηρακλής.
Ο Δήμος Κασσάνδρας ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και διαιρείται στις εξής 2 Δημοτικές Ενότητες: Κασσάνδρας και Παλλήνης, οι οποίες περιλαμβάνουν 2 Δημοτικές και 12 Τοπικές Κοινότητες, με τους αντίστοιχους συστατικούς οικισμούς. Αναλυτικά οι Δημοτικές Ενότητες με τις όλες Κοινότητες και τους συστατικούς οικισμούς της κάθε Κοινότητας του Δήμου Κασσάνδρας, εμφαίνονται παρακάτω:
1. Δημοτική Ενότητα Κασσάνδρας: Περιλαμβάνει τις Δημοτικές Κοινότητες Κασσάνδρειας (Κασσάνδρεια, Ελάνη, Σανή, Σιβήρη, Φυλακές Ξενοφώντος), Νέας Φώκαιας (Νέα Φώκαια, Πύργος Σανή, Φυλακές Καρακάλου, Φυλακές Κασσάνδρας) και τις Τοπικές Κοινότητες Αφύτου (Αφυτος), Καλάνδρας (Καλάνδρα, Μπουλαμάτσια, Ποσείδι), Καλλιθέας (Καλλιθέα, Σωλήνα), Κασσανδρηνού (Κασσανδρηνόν, Καλούτσικος, Μόλες Καλύβες), Κρυοπηγής (Κρυοπηγή, Εύδος, Κασσάνδρα Παλλάς, Λευκή Περιστέρα), Φούρκα (Σκάλα Φούρκας).
2. Δημοτική Ενότητα Παλλήνης: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Χανιώτη (Χανιώτης), Αγίας Παρασκευής (Αγία Παρασκευή, Λουτρά), Νέας Σκιώνης (Νέα Σκιώνη, Φράμα), Παλιουρίου (Παλιούρι, Αγιος Νικόλαος, Ξυνά), Πευκοχωρίου (Πευκοχώρι, Λεύκες, Πανόραμα), Πολυχρόνου (Πολύχρονο).

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ

Η ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Κασσάνδρεια είναι κωμόπολη Δημοτική Κοινότητα και έδρα της Δημοτικής Ενότητας Κασσάνδρας του Δήμου Κασσάνδρας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 2.836 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες αιχμής ο πληθυσμός στην Κασσάνδρεια και την ευρύτερη ιστορική περιοχή ανέρχεται σε 25.000 άτομα λόγω της υψηλής προσέλευσης τουριστών απ’όλο τον κόσμο.
Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται στο μέσον περίπου της Χερσονήσου σε υψόμετρο 50 μέτρων. Απέχει από την πρωτεύουσα του νομού Πολύγυρο, περίπου 50 χλμ. και από τη Θεσσαλονίκη περίπου 90χλμ..
Oνομασία: Η κωμόπολη πήρε το όνομά της από τον Κάσσανδρο, που είχε χτίσει πόλη με το όνομα Κασσάνδρα στον ισθμό της Κασσάνδρας.
Ιστορία: Η Κασσάνδρεια ιδρύθηκε τον 16ο αιώνα και μέχρι τον 20ο αιώνα ονομαζόταν Βάλτα. Στα νεότερα χρόνια αποτέλεσε έδρα Μητρόπολης και υποπροξενείων Eυρωπαϊκών χωρών.
Ελληνική Επανάσταση 1821: Το 1821 έλαβε χώρα το Ολοκαύτωμα της Κασσάνδρας από τους Οθωμανούς, λόγω της αυμμετοχής των Ελλήνων της περιοχής στην Επανάσταση. Σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο Αναστάσιος Χυμευτός (1797-1870), ο Αθανάσιος Σαραφιανός, ο Αναγνώστης Παπαδόπουλος, ο Πανταζής Ιωάννου, ο Νικόλαος Γεωργίου, ο Γεώργιος Γαρουφάλλου και ο πρόκριτος καπετάν Γιαννιός Χατζηχριστοδούλου, που μετείχε στην υπεράσπιση των Ψαρών. Επίσης ο Γεώργιος Αδάμης (Κασσανδρινός), ως επίτροπος της Κασσάνδρας, συμμετείχε στον Άρειο Πάγο της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδας.
Β’ Παγκόσμιος πόλεμος-Κατοχή: Κατά την περιόδο της κατοχής η Κασσάνδρεια μαρτύρησε αφού 66 συνολικά άτομα από την Κασσάνδρεια και τα γύρω χωριά εκτελέστηκαν. Η περιοχή της Κασσάνδρας απελευθερώθηκε από τους Ναζί στις 12 Σεπτεμβρίου 1944.
Η σημερινή Κασσάνδρεια: Στη σύγχρονη Κασσάνδρεια υπάρχουν δύο εκκλησίες που χτίστηκαν το 1850, η εκκλησία του Γενεσίου της Θεοτόκου και η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Υπάρχουν ακόμη τα ξωκλήσια του Αγίου Ραφαήλ, του Αγίου Δημητρίου και του Αγίου Γεωργίου. Νέος μεγάλος ναός, στη μνήμη του Αγίου Χριστοδούλου του νεομάρτυρα Κασσανδρινού, θεμελιώθηκε το 2008. Το δημαρχείο της Κασσάνδρειας χτίστηκε το 1926.
Πολιτισμός-Οικονομία-Υποδομές: Στην Κασσάνδρεια υπάρχουν μεταξύ άλλων κέντρο υγείας, αστυνομία, ταχυδρομείο, ΟΤΕ, τράπεζες, Δημοτικά σχολεία, νηπιαγωγεία, Γυμνάσιο και Λύκεια (Επαγγελματικό και Γενικό). Οι κάτοικοι ασχολούνται με τη γεωργία, το εμπόριο και τον τουρισμό. Εκεί βρίσκεται και ο Τουριστικός Αναπτυξιακός Όμιλος Χαλκιδικής. Πολιτιστικά δραστηριοποιείται ο πολιτιστικός Σύλλογος “Η Κασσάνδρα”. Στην περιοχή υπάρχει και ο υγροβιότοπος της Κύψας.
Εκκλησίες: Στην Κασσάνδρεια υπάρχουν δύο εκκλησίες που χτίστηκαν το 1850, η εκκλησία του Γενεσίου της Θεοτόκου και η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Υπάρχουν ακόμη τα ξωκλήσια του Αγίου Ραφαήλ, του Αγίου Δημητρίου του Αγίου Γεωργίου και του Προφήτη Ηλία. Νέος μεγάλος ναός, στη μνήμη του Αγίου Χριστοδούλου του νεομάρτυρα Κασσανδρινού, θεμελιώθηκε το 2008. Το Δημαρχείο της Κασσάνδρειας χτίστηκε το 1926.

Ο ΑΡΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑΣ 2005
Η ποδοσφαιρική ομάδα «Άρης Κασσανδρείας 2005» αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής. Ο παλαιός Α.Σ. Κασσάνδρα διέγραψε λαμπρή πορεία στις αρχές της δεκαετίας του 2000, ανεβαίνοντας σε τρία χρόνια από τα τοπικά πρωταθλήματα της Χαλκιδικής στη Β’ Εθνική. Μάλιστα, το 2004, στην τελευταία του χρονιά, όπως αποδείχθηκε, τερμάτισε 4ος, μία μόλις νίκη μακριά από την άνοδό του στην Α’ Εθνική!
Ο Αθλητικός Οργανισμός Δήμου Κασσάνδρας με την εθελοντική βοήθεια του Α.Σ. ΑΡΗΣ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ 2005, διοργανώνει το Τουρνουά Ακαδημιών ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ, μια αθλητική ποδοσφαιρική εκδήλωση στην οποία κάθε χρόνο συμμετέχουν τουλάχιστον 12 ομάδες με 4 ηλικιακά τμήματα υποδομής η κάθε μία (Κ-8, Κ-10, Κ12, Κ-14), με 250 παιδιά ηλικιών από 6 έως 14 ετών. Οι αγώνες αυτοί λαμβάνουν μέρος στις γηπεδικές εγκαταστάσεις του Δημοτικού Σταδίου Κασσάνδρας.
Και όλα αυτά λαμβάνοντας υπόψη ότι η διοργάνωση αθλητικών εκδηλώσεων όπως η συγκεκριμένη, προάγουν το αθλητικό πνεύμα των δημοτών, δίνουν κίνητρο στα μικρά παιδιά να ασχοληθούν με το άθλημα του ποδοσφαίρου και προβλέπεται από τους καταστατικούς του Ν.Π.Δ.Δ. ΦΕΚ 647Β/11.

ΤΟ ΕΞΩΚΚΛΗΣΙ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΣΣΑΝΔΡΕΙΑ
Το εξωκκλήσι του Προφήτη Ηλία στην Κασσάνδρεια βρίσκεται περίπου τετρακόσια μέτρα μακριά από το χωριό, κτισμένο μέσα σε ελαιώνα. Κατά την ημέρα της γιορτής του Προφήτη Ηλία, στις 20 Ιουλίου, πραγματοποιείται θεία λειτουργία με την προσέλευση πλήθους κόσμου. Το εξωκκλήσι το έκτισε μέσα στο χωράφι του ο παλιός κάτοικος του χωριού γερο Μουσχάρας, ο οποίος σύμφωνα με τους απογόνους του, ήταν ένας πολύ καλός νοικοκύρης, με κτηνοτροφία αρκετά μεγάλη, γεωργία και πολλά χωράφια. Είχε περιουσία, μελίσσια και αυτός και τα παιδιά του, όλη η οικογένειά του δηλαδή, ήταν εργατικοί. Ήταν η εκκλησιά κατεστραμένη απ’ τον καιρό του 1821, απ’ τους Οθωμανούς. Ο ίδιος κάτοικος έκτισε και την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής. Στην εικόνα η εκκλησία του προφήτη Ηλία.

Η ΝΕΑ ΦΩΚΑΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Νέα Φώκαια είναι μεγάλος οικισμός και Δημοτική Κοινότητα του Δήμου Κασσάνδρας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 2.045 κατοίκους. Η Κοινότητα εκτός από την Νέα Φώκαια περιλαμβάνει και τους οικισμούς Πύργος Σάνης, Φυλακές Καρακάλλου και Φυλακές Κασσάνδρας, με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 2.385 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνς ο πληθυσμός της Κοινότητας αυξάνεται εντυπωσιακά και ξεπερνά τις 10.000 άτομα.
Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται σε υψόμετρο 20 μέτρων στην αρχή της χερσονήσου της Κασσάνδρας στη Χαλκιδική και απέχει από την πρωτεύουσα του νομού Πολύγυρο 30 χιλιόμετρα και από την Θεσσαλονίκη περίπου 80 χιλιόμετρα.
Ιστορία: Είναι από τα νεότερα χωριά της Κασσάνδρας αφού ιδρύθηκε μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή από Μικρασιάτες που προέρχονταν από τη Φώκαια των Μικρασιατικών παραλίων. Απέχει από τη Θεσ/νίκη 78 χιλ.. Αν και είναι νέο χωριό, έχει να επιδείξει μια μακραίωνη Ιστορία. Η περιοχή κατοικείται από τα αρχαία χρόνια. Στους ιστορικούς χρόνους άκμασαν δυο πόλεις. Η Σάνη αποικία των Ερετριέων, κτισμένη στη δυτική παραλία και η Σκίθαι κτισμένη στον Τορωναίο κόλπο.
Το 14ο αιώνα υπάρχουν στην περιοχή πολλά Αγιορείτικα μετόχια. Το 1407 ο Ιωάννης Παλαιολόγος παραχώρησε την περιοχή του σημερινού χωριού στη μονή Αγίου Παύλου του Αγίου Όρους. Τότε φαίνεται πως κτiστηκε και ο Βυζαντινός Πύργος, που σώζεται μέχρι σήμερα. Πιθανολογείται ότι κτίστηκε το 1407. Ο ρόλος του πύργου αυτού ήταν ότι χρησίμευε στην προστασία του μετοχιού της Μονής Αγίου Παύλου. Ως το 1930 σώζονταν και τα υπόλοιπα κτίσματα του Μετοχιού
Ελληνική Επανάσταση του 1821: Στον Βυζαντινό Πύργο το 1821 είχε εγκατεστημένο το στρατηγείο του ο αρχηγός της επανάστασης στη Χαλκιδική Εμμανουήλ Παπάς.
Οικονομία: Οι κάτοικοι ασχολούνται με τις τουριστικές επιχειρήσεις και με την αλιεία. Παράγονται επίσης κηπευτικά καθώς και μέλι υψηλής ποιότητας.
Το Αγίασμα του Αποστόλου Παύλου: Η Νέα Φώκαια γιορτάζει στις 29 Ιουνίου κάθε έτους, ημέρα μνήμης των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, με την προσέλευση πλήθους κόσμού. Η λειτουργiα τελείται στο εκκλησάκι του Αγίου Παύλου, που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού. Πρόκειται ουσιαστικά για λαξευμένο, στα βραχώδη πετρώματα του χωριού, πιθανώς Μακεδονικό τάφο και μετέπειτα Βυζαντινό ξωκκλήσι, που προκαλεί το δέος των επισκεπτών, καθώς σύμφωνα με τη παράδοση εκεί κατέφυγε ο Απόστολος Παύλος για να γλιτώσει απο τους διώκτες του. Σύμφωνα με την παράδοση, εκεί βάφτιζε κρυφά χριστιανούς ο Απόστολος Παύλος, όταν βρισκόταν στη Χαλκιδική.
Τουριστικές υποδομές: Το χωριό διαθέτει αξιόλογη τουριστική υποδομή, που περιλαμβάνει πολυτελή ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια, ουζερί, ταβέρνες, ψαροταβέρνες, καφετερίες, ζαχαροπλαστεία κ.α.. ‘Οσοι επιθυμούν νυχτερινή διασκέδαση μπορούν, εκτός από τα νεανικά μπάρ, να επιλέξουν για διασκέδαση κέντρα με ζωντανή μουσική. Η νέα Φώκαια το καλοκαίρι αποτελεί ιδιαίτερα δημοφιλή τουριστικό προορισμό.
Στη Νέα Φώκαια ανάμεσα στα άλλα υπάρχουν νηπιαγωγεία, Δημοτικό Σχολείο, γυμνάσιο, αστυνομικός σταθμός, και αγροτικό ιατρείο. Για τον σκοπό αυτό υπάρχει τουριστική υποδομή με ξενοδοχεία, ταβέρνες και παραδοσιακά καφενεία.
Πολιτισμός: Στο χώρο του Βυζαντινού Πύργου γίνονται σε όλη την καλοκαιρινή περίοδο πολιτιστικές εκδηλώσεις, που είναι ενταγμένες στα πλαίσια του Φεστιβάλ Κασσάνδρας.

ΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΣΤΗ ΝΕΑ ΦΩΚΑΙΑ
Το εκκλησάκι του Αγίου Παύλου (αγίασμα Αγίου Παύλου) που βρίσκεται στην είσοδο του χωριού Νέα Φώκαια. Πρόκειται ουσιαστικά για λαξευμένο, στα βραχώδη πετρώματα του χωριού, πιθανώς Μακεδονικό τάφο και μετέπειτα Βυζαντινό ξωκκλήσι, που προκαλεί το δέος των επισκεπτών.

Η ΑΦΥΤΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Αφυτος ή Αθυτος, είναι παραθαλάσσιος οικισμός και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Κασσάνδρας, του Δήμου Κασσάνδρας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 1.178 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός του οικισμού αυξάνεται κατά πολύ, λόγω της προσέλευσης τουριστών απ’όλο τον κόσμο.
Γεωγραφικά στοιχεία: Η Αθυτος είναι απλωμένη στο ύψωμα πάνω από τον Τορωναίο Κόλπο και με θέα που κόβει την ανάσα ως τον ορίζοντα του Αιγαίου, ανάμεσα στα άκρα της Σιθωνίας και της Κασσάνδρας, η Άφυτος (Άθυτος) διατηρεί τον τίτλο του πιο παραδοσιακού οικισμού ανάμεσα στα τουριστικά θέρετρα της Χαλκιδικής.
Ιστορία: Με ιστορία τουλάχιστον πέντε χιλιετιών και σημαντική πόλη της Παλλήνης κατά τα αρχαία χρόνια, η μούσα των ποιητών που περπάτησαν στα πέτρινα δρομάκια της παραμένει τόπος έμπνευσης, μεταφέροντας τους επισκέπτες αιώνες πίσω στον χρόνο με τη χαρακτηριστική της αρχιτεκτονική και τα πετρόκτιστα σπίτια-αρχοντικά του 19ου αιώνα.
Υποδομές και αξιοθέατα: Από την κεντρική της πλατεία, όπου δεσπόζει η ιδιαίτερη εκκλησία του Αγίου Δημητρίου, χτισμένη το 1859, ως την αμμώδη παραλία της με τα καταγάλανα νερά, η περιήγηση αποτελεί μοναδική εμπειρία, μέσα από τα καλντερίμια, τα στενά σοκάκια, τα παραμυθένια σπίτια με τις ξύλινες επιγραφές, τις παραδοσιακές ταβέρνες και τις σύγχρονες τουριστικές δομές που έχουν δημιουργηθεί για να ικανοποιήσουν κάθε ανάγκη των επισκεπτών, δίχως να επηρεάζουν την προαιώνια αύρα του χωριού.
Το Λαογραφικό Μουσείο: Το Λαογραφικό μουσείο, κομμάτι του οποίου είναι το ίδιο το κτίριο που το στεγάζει, παρουσιάζει σημαντικά στοιχεία για τη ζωή της περιοχής και συστήνεται ως επίσκεψη γνωριμίας με τον τόπο, αλλά το ανέβασμα στον Βράχο, τον εξώστη της Αφύτου, που σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα και να αφήνεσαι στο γαλάζιο που κατακλύζει τη ματιά σου. Το Λαογραφικό μουσείο ιδρύθηκε το 1980 με πρωτοβουλία του Λαογραφικού Συλλόγου και του Νίκου Παραλή. Το μουσείο στεγάζεται σε κτήριο της οικογένειας Αλετρά. Εκτίθενται γεωργικά εργαλεία, σκεύη του νοικοκυριού και είδη αγγειοπλαστικής, καθώς και η λαογραφική βιβλιοθήκη.

ΑΦΥΤΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ
Ως τόπος έλξης τουριστικής κίνησης, η Άφυτος είναι γεμάτη εστιατόρια, μπαρ και καφέ, παρέχοντας οργανωμένα κομμάτια στη μεγάλου μήκους παραλία της, αλλά και σημεία για όσους επιθυμούν να απλώσουν την πετσέτα τους στην άμμο. Η νυχτερινή ζωή αλλά και τα φεστιβάλ και οι γιορτές που οργανώνουν οι κάτοικοι τους καλοκαιρινούς μήνες, μπορούν να ικανοποιήσουν κάθε γούστο, ενώ σε μικρές αποστάσεις βρίσκονται η Νέα Φώκαια και η κοσμοπολίτικη Καλλιθέα, που επεκτείνουν τις επιλογές στην ψυχαγωγία.

Η ΚΑΛΑΝΔΡΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Καλάνδρα είναι οικισμός και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Κασσάνδρας, του Δήμου Κασσάνδρας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 649 κατοίκους. Στην Κοινότητα εκτός από την Καλάνδρα υπάγονται και οι οικισμοί Μπουλαμάτσια και Ποσείδι (επίνειο), με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 734 κατοίκους.
Το επίνειο της Καλάνδρας, το γραφικό Ποσείδι, είναι αναπτυγμένο τουριστικά, με πολλά φιλόξενα καταλύματα, ταβέρνες, καφέ-μπαρ , δίπλα στη θάλασσα. Βλ. παρακάτω.
Γεωγραφικά στοιχεία: Η θέση της Καλάνδρας είναι στα νοτιοδυτικά της κωμόπολης της Κασσάνδρας, στα δυτικά παράλια της ομώνυμης χερσόνησου, σε υψόμετρο 80 μέτρων. Απέχει από την πωτεύουσα του νομού Πολύγυρο 65 χιλιόμετρα και από την Θεσσαλονίκη 100 χιλιόμετρα.
Ιστορία: Η εδραίωση του οικισμού της Καλάνδρας πιστεύεται ότι συντελέστηκε στα τελευταία Βυζαντινά χρόνια. Είναι άρρηκτα δεμένη με την ύπαρξη της Μένδης. Μάλιστα διατήρησε αναλλοίωτα τα τοπωνύμια της χώρας των Μένδαιων, όπως αυτό της παραλίας της, που εξακολουθεί να ονομάζεται Ποσείδιο, ιωνική έκφραση του Ποσειδωνίου. Οι κάτοικοι της Καλάνδρας συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Σπουδαίος αγωνιστής της επανάστασης του 1821 ήταν ο Κυπαρίσσης Γεωργάκη και ο Χριστόδουλος Ξανθόπουλος.
Αξιοθέατα: Στην Καλάνδρα σώζονται τμήματα του αρχαίου τείχους της Μένδης. Αλλα αξιοθέατα της Καλάνδρας είναι ο ναός του Ποσειδώνα (4 χλμ. δυτικά από τον οικισμό) και κοντά σε αυτόν ένας φάρος του 1864. Επίσης, στην Καλάνδρα βρίσκονται και οι χριστιανικοί ναοί της Παναγίας, με τοιχογραφίες (1219) και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (1850, βασιλικού ρυθμού).
Οικονομία-Υποδομές: Στο χωριό μεταξύ άλλων λειτουργούν παιδικός σταθμός, νηπιαγωγείο και ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο. Η ποδοσφαιρική ομάδα της Καλάνδρας με την ονομασία “Παιώνιος” αγωνίζεται στο πρωτάθλήμα της ΕΠΣ Χαλκιδικής. Ενεργός με εκδηλώσεις και δραστηριότητες όλο το χρόνο είναι ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καλάνδρας, καθώς επίσης και ο σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Μενδαίου δημοτικού σχολείου της Καλάνδρας. Η Καλάνδρα πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου.

ΤΟ ΠΟΣΕΙΔΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Το Ποσείδι είναι παραθαλάσσιος οικισμός της Δημοτικής Ενότητας Κασσάνδρας του Δήμου Κασσάνδρας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται δυτικά της χερσονήσου της Κασσάνδρας σε μία προεξοχή αυτής στον Θερμαϊκό κόλπο, όπου υπάρχει το ομώνυμο ακρωτήρι, στην περιοχή του οικισμού της Kαλάνδρας της οποίας αποτελεί επίνειο. Αναφέρεται από τον αρχαιότητα ως οικισμός της αρχαίας Χαλκιδικής, ενώ σήμερα είναι περισσότερο γνωστός ως παραθεριστικός οικισμός, στο οποίο υπάρχουν εξοχικές κατοικίες, ξενοδοχεία και χώροι κατασκήνωσης.
Τουρισμός-Υποδομές: To Ποσείδι, είναι αναπτυγμένο τουριστικά, με πολλά φιλόξενα καταλύματα, ταβέρνες και καφέ-μπαρ, δίπλα στη θάλασσα.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΛΛΗΝΗΣ

O ΧΑΝΙΩΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Ο Χανιώτης (ή η Χανιώτη), είναι παραθαλάσσιος οικισμός και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Παλλήνης του Δήμου Κασσάνδρας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 938 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός του οικισμού αυξάνεται κατά πολύ, λόγω της προσέλευσης τουριστών απ’όλο τον κόσμο.
Γεωγραφικά στοιχεία: Ο οικισμός τοποθετείται στο κεντρο-ανατολικό κομμάτι της χερσονήσου της Κασσάνδρας. Bρίσκεται κατά μήκος της Εθνικής Οδού Νέων Μουδανιών – Παλιουρίου και εξυπηρετείται από τον τοπικό Άξονα Κασσάνδρας. Η παραλία και η γραφική τοποθεσία του χωριού, είναι πόλος έλξης για τουρίστες.
Ονομασία: Σύμφωνα με την παράδοση η ονομασία του οφείλεται στον πρώτο κάτοικο του οικισμού, έναν Χανιώτη, δηλαδή χανιτζή, που διατηρούσε ένα χάνι (πανδοχείο) στην περιοχή. Έτσι η περιοχή λεγόταν του Χανιώτη.
Ιστορία: Με την εγκατάλειψη του χωριού που τοποθετούταν στους λόφους της χερσονήσου και την μετακίνηση του στην σημερινή παραλιακή θέση του, οι εικόνες από τον παλαιό ενοριακό ναό του Χρυσοστόμου (μέσα 19ου αιώνος), μεταφέρθηκαν στον ναό του νέου χωριού και αποτελούν το μοναδικό σαφές υλικό τεκμήριο της ιστορικής συνέχειας του Χανιώτη και πρόκειται για τις εικόνες του Παντοκράτορος, της Ελεούσας, του Προδρόμου, του Άγιου Γεωργίου και του Χρυσοστόμου, έργα του 1870, του καλλιτέχνη Ιωάννου Παπαθαλασσίου από τη Γαλάτιστα. Στον παλαιό ενοριακό ναό του Χρυσοστόμου υπήρχαν ενσωματωμένα μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη παλαιοχριστιανικού ναού, προφανώς προερχόμενα από κάποιο άγνωστο μνημείο της γύρω περιοχής.
Ο σημαντικότερος αρχαιολογικός χώρος του χωριού βρίσκεται εκεί όπου υφίσταται το προσκυνητάριο της Παναγίας, αμέσως νοτίως της διασταυρώσεως της κυρίας εισόδου προς το χωριό. Εκεί διακρίνεται ή θέση παλαιοχριστιανικής βασιλικής, πάνω στην όποια είναι φυτρωμένα υπέργηρα ελαιόδεντρα.
Ο σύγχρονος οικισμός: Με την τουριστική ανάπτυξη που γνώρισε ο οικισμός τις τελευταίες δεκαετίες, σήμερα έχει εξελιχθεί σε έναν από τους κορυφαίους προορισμούς όλης της Χαλκιδικής. Το κέντρο του από την δεκαετία του 1990 έχει πεζοδρομοποιηθεί δίνοντας άνεση στους πεζούς. Στον οικισμό εδρεύει το ΚΕΠ  υπό την αίγιδα του Δήμου Κασσάνδρας, υφίσταται επίσης και αγροτικό ιατρείο, Μονάδα Κοινωνικής Μέριμνας και Κ.Α.Π.Η.. Ο οικισμός αποτελείται από γραφικές πλατείες, πάρκα και ψηλά αιωνόβια δέντρα, από την εποχή του Μεσοπολέμου.
Αθλητισμός: Το αθλητικό κέντρο του οικισμού αποτελείται από 2 γήπεδα ποδοσφαίρου τύπου 5×5 και ένα γήπεδο μπάσκετ. Ο Αθλητικός Όμιλος Χανιώτη ιδρύθηκε το 1979 και εκπροσωπεί τον Χανιώτη στο ποδόσφαιρο της Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής

Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΑΚΤΙΟ ΠΑΡΚΟ ΣΤΟΝ ΧΑΝΙΩΤΗ
Σημείο αναφοράς του οικισμού είναι η ακτή που διαθέτει, η οποία απλώνεται σε ακτίνα περίπου 2 χιλιομέτρων, όπου υπάρχουν πολλοί οργανωμένων χώροι ανάπαυσης που εξυπηρετούν τους λουόμενους. Στη συνέχεια τοπόσημο του χωριού είναι το παράκτιο πάρκο 6 στρεμμάτων όπου μια ποικιλία δέντρων και φυτών κοσμεί τον παράκτιο δρόμο.

Ο ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΟΥ ΧΑΝΙΩΤΗ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
Ο σημερινός πολιούχος του χωριού Χανιώτης είναι ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος η εκκλησία του οποίου βρίσκεται κοντά στην παραλία. Στην περιοχή αναφέρεται ναός του Αγίου από πολύ παλαιά. Ο σημερινός ναός, όταν κτίστηκε το έτος 1934, ήταν ξύλινος. Αργότερα ανακατασκευάστηκε ως πέτρινος και επεκτάθηκε, σήμερα δε είναι ένας όμορφος ναός που ξεχωρίζει.

Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Αγία Παρασκευή είναι χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Παλλήνης του Δήμου Κασσάνδρας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 300 κατοίκους. Στην Κοινότητα εκτός από την Αγία παρασκευή υπάγεται και ο οικισμός Λουτρά με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 388 κατοίκους. Τα Λουτρά βρίσκονται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από την Αγία Παρασκευή, κοντά στη θάλασσα. Το όνομά τους οφείλεται στις ιαματικές πηγές της περιοχής. Υπάρχουν τουριστικά καταλύματα και παραθεριστικές κατοικίες.
Γεωγραφικά στοιχεία: Η θέση του χωριού είναι στην ενδοχώρα της Κασσάνδρας, σε υψόμετρο 230 μέτρων και περιβάλλεται από δάσος πεύκων. Στο χωριό υπάρχουν παραδοσιακά σπίτια, κτισμένα με πέτρα. Είναι ένα γραφικό χωριό γνωστό για την ηρεμία και την παραδοσιακή του ατμόσφαιρα. Βρίσκεται στη χερσόνησο της Κασσάνδρας και αποτελεί ιδανικό προορισμό για όσους επιθυμούν να αποδράσουν από τον θόρυβο της πόλης και να απολαύσουν τη φυσική ομορφιά και την αυθεντική Ελληνική φιλοξενία.
Ονομασία: Ο οικισμός οφείλει το όνομά του στον ναό της Αγίας Παρασκευής που υπάρχει στο χωριό.
Η Επανάσταση του 1821: Οι κάτοικοι του χωριού συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Αγωνιστές της επανάστασης από το χωριό ήταν οι Ιωάννης Ανδρούλης, Χριστόδουλος Δημητρίου, Ιωάννης Γεωργίου, Ιωάννης Ψαράς, Αγγελής Κυρίτσης και άλλοι.
Μακεδονικός Αγώνας: Από το χωριό κατάγονταν οι Μακεδονομάχοι Κωνσταντίνος Σαραφιανός και Κωνσταντίνος Καραγιώργης.
Αρχαιολογικά ευρήματα: Κοντά στο χωριό, στη θέση «Αβάρα», έχουν επισημανθεί τα ερείπια Ρωμαϊκού οικισμού, που η ίδρυσή του θα πρέπει ίσως να σχετιστεί με την αξιοποίηση των γειτονικών ιαματικών λουτρών.
Ιαματικά Λουτρά: Η Αγία Παρασκευή φημίζεται για τις ιαματικές της πηγές, οι οποίες προσελκύουν επισκέπτες που αναζητούν θεραπευτικές ιδιότητες και χαλάρωση. Το υδροθεραπευτήριο της περιοχής προσφέρει σύγχρονες εγκαταστάσεις για θεραπείες και spa, κάνοντας το χωριό δημοφιλή προορισμό για ευεξία και αναζωογόνηση. Βλ. αφιέρωμα παρακάτω.
Η αρχιτεκτονική του χωριού: Τα παραδοσιακά σπίτια με τις κεραμοσκεπές, τα στενά πλακόστρωτα δρομάκια και οι όμορφες πλατείες με τις ταβέρνες και τα καφενεία προσδίδουν μια μοναδική γοητεία στο γραφικό απερίγραπτης ομορφιάς χωριό.
Ασχολίες κατοίκων: Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με τη μελισσοκομία και την ελαιοκομία καθώς και με τον τουρισμό.
Υποδομές: Στο χωριό λειτουργούν μεταξύ άλλων, αγροτικό ιατρείο, ΚΑΠΗ, νηπιαγωγείο και Δημοτικό σχολείο. Το τελευταίο λέγεται Δημοτικό Σχολείο Παλιουρίου/Αγ. Παρασκευής.
Εκκλησίες: Ο κύριος ιερός ναός είναι κτισμένος στις παρυφές του χωριού και είναι αφιερωμένος στην Αγία Παρασκευή.
Πολιτισμός γιορτές και πανηγύρια: Στο χωριό δραστηριοποιείται ο Πολιτιστικός Σύλλογος, με το όνομα “Χαλκιδίς”. Οι επισκέπτες μπορούν να απολαύσουν τοπικές γεύσεις, φρέσκα θαλασσινά και τοπικό κρασί, καθώς και να συμμετάσχουν στα πανηγύρια και τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνονται καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους. Η Αγία Παρασκευή είναι ένας κρυμμένος θησαυρός της Χαλκιδικής, προσφέροντας μια γνήσια εμπειρία χαλάρωσης και παράδοσης.

ΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ
Τα Λουτρά βρίσκονται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από την Αγία Παρασκευή, κοντά στη θάλασσα. Το όνομά τους οφείλεται στις ιαματικές πηγές της περιοχής. Υπάρχουν τουριστικά καταλύματα και παραθεριστικές κατοικίες. Το Λουτρά της Αγίας Παρασκευής προσφέρουν σύγχρονες εγκαταστάσεις για θεραπείες και spa, κάνοντας το χωριό δημοφιλή προορισμό για ευεξία και αναζωογόνηση.
Η παραλία της Αγίας Παρασκευής: Η μικρή, σχετικά, ακτή της Αγίας Παρασκευής, στον παραθαλάσσιο οικισμό της, που είναι γνωστός ως «Λουτρά», βραβεύεται συχνά με Γαλάζια Σημαία για την άριστη ποιότητα του θαλασσινού, κολυμβητικού νερού και τις υποδομές της. Είναι στρωμένη με άμμο, αρκετά οργανωμένη με beach bar, ξαπλώστρες, ομπρέλες, αλλά και με πολλές ελεύθερες εκτάσεις. Προσφέρει μία ξεχωριστή εμπειρία στους επισκέπτες της, πέρα από την πανέμορφη ακρογιαλιά, όπου στα πρώτα μέτρα τα νερά είναι ρηχά.
Εδώ συμβαίνει κάτι μοναδικό: Κάθε παραλία έχει ένα χαρακτηριστικό που την κάνει να ξεχωρίζει, αλλά στα Λουτρά της Αγίας Παρασκευής συμβαίνει κάτι πραγματικά μοναδικό: Το θερμό νερό από τις ιαματικές πηγές που ανακαλύφθηκαν στον ορεινό οικισμό φτάνει ως την ακτή και χύνεται στη θάλασσα, διαγράφοντας την πορεία του πάνω στα βράχια σε θερμοκρασία 39 βαθμών Κελσίου. Πέρα από το συναρπαστικό ταξίδι του ζεστού νερού που είναι ευδιάκριτο στους επισκέπτες της παραλίας, το σημείο όπου ενώνεται με τα κρυστάλλινα νερά του Αιγαίου είναι ζεστό, ακόμα και τον χειμώνα.

Η ΝΕΑ ΣΚΙΩΝΗ
Η Νέα Σκιώνη είναι ιστορικό χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Παλλήνης του Δήμου Κασσάνδρας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 701 κατοίκους. Στην Κοινότητα εκτός από την Νέα Σκιώνη υπάγεται και ο οικισμός Φράμα, με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 722 κατοίκους.
Η Νέα Σκιώνη είναι ένα όμορφο παραθαλάσσιο χωριό στη χερσόνησο της Κασσάνδρας και αποτελεί έναν δημοφιλή προορισμό για όσους αναζητούν χαλαρές και ήρεμες διακοπές. Το χωριό, που συνδυάζει ιστορική παράδοση και φυσική ομορφιά, προσφέρει μια αυθεντική γεύση από την Ελληνική ζωή δίπλα στη θάλασσα.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 10 μέτρων στο νότιο τμήμα της χερσονήσου της Κασσάνδρας, και συγκεκριμένα στα νοτιοδυτικά παράλια της Κασσάνδρας, μετά το ακρωτήρι στο Ποσείδι και πριν τα Λουτρά της Αγίας Παρασκευής, Ο οικισμός περιβάλλεται από υπέροχο πευκόδασος και διαθέτει πανέμορφη παραλία. Απέχει 110 χιλιόμετρα (νοτιοανατολικά) από τη Θεσσαλονίκη. 
Ονομασία: Η Νέα Σκιώνη έχει μια πλούσια ιστορία που χρονολογείται από την αρχαιότητα. Το χωριό πήρε το όνομά του από την αρχαία Σκιώνη, μια πόλη που ιδρύθηκε από τους Πελοποννήσιους, μετά τον Τρωικό Πόλεμο. Τα αρχαία ερείπια και τα Bυζαντινά μνημεία της περιοχής μαρτυρούν το ιστορικό βάθος του τόπου. Το παλαιό χωριό βρισκόταν στα ορεινά, ονομαζόταν Τσαπράνι και εγκαταλείφθηκε τελείως το έτος1930.
To Λιμάνι: Το λιμάνι της Νέας Σκιώνης, γεμάτο με ψαροκάικα και σκάφη αναψυχής, προσθέτει στη γραφική γοητεία του χωριού, ενώ αποτελεί ιδανικό σημείο εκκίνησης για θαλάσσιες εξορμήσεις. Με τη φιλόξενη ατμόσφαιρα και τη φυσική της ομορφιά, η Νέα Σκιώνη είναι ένας προορισμός που προσφέρει χαλάρωση και αυθεντική Ελληνική φιλοξενία.
Η παραλία: Η παραλία της Νέας Σκιώνης είναι εκτενής και οργανωμένη, με καθαρά, γαλαζοπράσινα νερά και απαλή άμμο, ιδανική για κολύμπι και χαλάρωση κάτω από τον ήλιο. Οι οικογένειες, τα ζευγάρια και οι παρέες απολαμβάνουν την ηρεμία και την ασφάλεια της παραλίας, ενώ τα παραθαλάσσια ταβερνάκια προσφέρουν φρέσκο ψάρι και τοπικές λιχουδιές με θέα το Αιγαίο.
Οικονομία: Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τον τουρισμό, την αλιεία και τη γεωργία.
Μνημεία: Στον οικισμό έχει ανεγερθεί μνημείο προς τιμήν των πεσόντων από τη Νέα Σκιώνη στο Μικρασιατικό Μέτωπο και στο Έπος του 1940.

Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΚΙΩΝΗΣ
Η Νέα Σκιώνη στη Χαλκιδική αποτελεί δημοφιλή τουριστικό προορισμό, κρατώντας παράλληλα έναν παραδοσιακό χαρακτήρα ως παραθαλάσσιος οικισμός. Η ακτή μπροστά στο χωριό είναι σχετικά στενή, αλλά εκτείνεται σε μήκος για περίπου 1,5 χιλιόμετρο αμμουδιάς, το οποίο στο μέσο φιλοξενεί το λιμανάκι για τα ψαροκάικα, που δίνει έναν γραφικό τόνο στο σκηνικό.
Βραβευμένη θάλασσα: Η θάλασσα είναι πεντακάθαρη και η παραλία της Νέας Σκιώνης βραβεύεται κάθε καλοκαίρι με Γαλάζια Σημαία. Η παραλία δεν είναι οργανωμένη όπως άλλες στη Χαλκιδική, αλλά διαθέτει τα βασικά για τους λουόμενους (ομπρέλες, ξαπλώστρες), ενώ τα νερά είναι ρηχά για αρκετά μέτρα. Στην παραλία λειτουργεί παιδική χαρά στην άμμο, ενώ γύρω από την ακρογιαλιά υπάρχουν ταβέρνες και καταστήματα που την περιβάλλουν, με ροφήματα, πρόχειρο φαγητό και φρέσκο ψάρι και θαλασσινά. Η ακτή έχει βοτσαλάκια σε κάποια σημεία, αλλά γενικά η μεγάλη της έκταση καθώς και ο πυθμένας καλύπτεται από άμμο.
Δημοφιλής προορισμός για ήρεμες διακοπές: Είναι προορισμός για ήρεμες διακοπές, μακριά από τα πολύβουα beach bars των πιο κοσμοπολίτικων περιοχών και προτιμάται από οικογένειες και όσους θέλουν ξεκούραση και χαλάρωση. Η πρόσβαση είναι εύκολη από τον δρόμο της Κασσάνδρας, ενώ στο φόντο, γύρω από τον οικισμό, η βλάστηση κυριαρχεί με πεύκα και ελαιόδεντρα.

ΤΟ ΞΩΚΛΗΣΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΦΑΝΕΡΩΜΕΝΗΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΣΚΙΩΝΗ
Είναι ναός του 16ου αιώνα με σημαντική πνευματική και αρχιτεκτονική ιστορία!
Το ξωκλήσι της Παναγίας Φανερωμένης είναι αφιερωμένο στην Παναγία και έχει μεγάλη θρησκευτική σημασία για τους κατοίκους της Νέας Σκιώνης και της ευρύτερης Χαλκιδικής. Είναι μικρό και λιτό, όπως είναι συχνά τα ξωκλήσια στην περιοχή. Διατηρεί την παραδοσιακή Ελληνική αρχιτεκτονική με πέτρινους τοίχους και απλό εσωτερικό.
Χρονολογείται στον 16ο αιώνα. Η τοποθεσία του ξωκκλησιού, περίπου δύο χιλιόμετρα από το χωριό, είναι εύκολα προσβάσιμη από τους επισκέπτες. Η Παναγία Φανερωμένη είναι συνδεμένη με τοπικά έθιμα και παραδόσεις και εορτάζεται στις 23 Αυγούστου, μια ημέρα που αποτελεί σημαντική θρησκευτική εκδήλωση στην περιοχή, με λειτουργίες και εορτασμούς που προσελκύουν πιστούς από διάφορα μέρη.
Το ξωκλήσι της Παναγίας Φανερωμένης στη Νέα Σκιώνη είναι ένα σημαντικό σημείο αναφοράς για τους κατοίκους και τους επισκέπτες της περιοχής, προσφέροντας μια γαλήνια και πνευματική εμπειρία μέσα από την απλότητα και τη θρησκευτική του σημασία.

ΤΟ ΠΟΛΥΧΡΟΝΟ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Το Πολύχρονο είναι χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Παλλήνης του Δήμου Κασσάνδρας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 1.239 κατοίκους.
Γεωγραφία: Το χωριό βρίσκεται στο μέσο της αν. πλευράς του πρώτου «ποδιού» της χερσονήσου της Κασσάνδρας, χτισμένο κατά μήκος της ακρογιαλιάς με τα πεντακάθαρα νερά.
Ο πανέμορφος οικισμός φιλοξενεί 1.239 μόνιμους κατοίκους και αναρίθμητους επισκέπτες, που κατακλύζουν την παραλία, τα παραλιακά καφέ και τα beach bars, τις ψαροταβέρνες και τα εστιατόρια με την παραδοσιακή Ελληνική κουζίνα.
Τουριστικό θέρετρο: Το όμορφο αυτό χωριό είναι ένα τουριστικό θέρετρο και πλην των άλλων φημίζεται και για την παραλία του, η οποία προσελκύει πολλούς επισκέπτες κάθε χρόνο. Τις τελευταίες δεκαετίες γνώρισε μεγάλη ακμή στον τουριστικό τομέα, καθώς η φυσική ομορφιά του αιγιαλού και η μεγάλη του έκταση αποτέλεσαν τόπο έλξης για τους παραθεριστές.
Στο Πολύχρονο υπάρχει δυνατότητα για κάθε είδους θαλάσσια δραστηριότητα, από την απλή καθημερινή βουτιά στα νερά που κάθε χρόνο τιμούνται με Γαλάζια Σημαία, μέχρι τζετ-σκι, θαλάσσια σπορ, κανό, ποδήλατο. Η παραλία του είναι από τις μεγαλύτερες παραλίες της Χαλκιδικής, συνολικού μήκους 7 χιλιομέτρων.
Ιστορία: Στη θέση του σημερινού Πολυχρόνου υπήρχε η αρχαία Νεάπολη, αποικία των Ερετριέων. Πιστεύεται ότι ιδρύθηκε στα μέσα του 7ου αιώνα π.Χ.. Η πόλη αυτή δέχθηκε πολλές βαρβαρικές επιδρομές, με τελευταία αυτή των Ούννων, που οδήγησε στον αφανισμό της, το 540. Κατά τη Ρωμαϊκή εποχή, η Νεάπολη φαίνεται ότι ξαναχτίστηκε στην κοντινή θέση «Φραγκοκλησιά», όπου έχουν επισημανθεί λείψανα Ρωμαϊκού οικισμού. Τον 11ο αιώνα στην περιοχή αυτή εγκαταστάθηκαν γεωργοί και κτηνοτρόφοι. Οι τελευταίοι έφτιαξαν το χωριό Πολύχροω, το οποίο ονομάστηκε έτσι λόγω των πολλών λουλουδιών που υπήρχαν εκεί. Την περίοδο της Τουρκοκρατίας πυρπολήθηκε και καταστράφηκε ολοσχερώς από τους Τούρκους, ξαναφτιάχτηκε δε από τους ελάχιστους εναπομείναντες κατοίκους. Η ονομασία του χωριού στη συνέχεια εξαιτίας λεκτικής παραφθοράς από Πολύχροω, έλαβε το όνομα Πολύχρονο.
Ελληνική Επανάσταση του 1821: Κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 οι κάτοικοι του Πολυχρόνου, συμμετείχαν στην επανάσταση της Χαλκιδικής με αποτέλεσμα το χωριό να καταστραφεί από τα Οθωμανικά στρατεύματα. Ανάμεσα στους αγωνιστές του 1821 ξεχωρίζουν ο Νικόλαος Ιωάννου, ο Αθανάσιος Ανδρέα και ο Ρήγας Αδάμ.
Υποδομές: Ανάμεσα στα άλλα, στις υποδομές του χωριού υπάρχει νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο, ενώ υπάρχει και Πολιτιστικός Σύλλογος που ονομάζεται “Νεάπολη”. Κύρια ασχολία των κατοίκων του χωριού είναι οι τουριστικές επιχειρήσεις.
Aξιοθέατα: Τρία χιλιόμετρα από το χωριό βρίσκεται η μικρή λίμνη Μαυρόμπαρα, με έναν όμορφο υδροβιότοπο που φιλοξενεί δύο σπάνια είδη χελώνων και είναι προστατευόμενη περιοχή φυσικής ομορφιάς και ένας ιδανικός τόπος βόλτας για οικογένειες με παιδιά.
Ο λοφίσκος της Ακρόπολης της αρχαίας Νέαπολης με το νεκροταφείο της προσφέρουν μια γεύση από την αρχαία ιστορία του χωριού, ενώ το λαογραφικό μουσείο μέσα στο Πολύχρονο ξεναγεί τον επισκέπτη στη ζωή των κατοίκων του. Επιπλέον σημεία ενδιαφέροντος αποτελούν ο Ναός του Αγίου Αθανασίου, χτισμένος το 1912, η πλατεία με την εκκλησία που κτίστηκε το 1863, αλλά και το γραφικό υπαίθριο ελαιοτριβείο.

ΤΟ ΠΑΛΙΟΥΡΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Το Παλιούρι Χαλκιδικής είναι Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Παλλήνης του Δήμου Κασσάνδρας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 848 κατοίκους.
Στην Κοινότητα εκτός από το χωριό Παλιούρι υπάγονται και οι οικισμοί Αγιος Νικόλαος και Ξυνά (ακατοίκητο), με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 893 κατοίκους. Το έτος 1918, με Βασιλικό Διάταγμα, παραδόθηκε στο Παλιούρι και ο οικισμός “Χρούσω”.
Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται σε υψόμετρο 10 μέτρων, στο νοτιότερο άκρο της Κασσάνδρας προσφέροντας όμορφη θέα στον Τορωναίο κόλπο. Είναι γνωστό για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική του, τα πυκνά πευκοδάση και την όμορφη παραλία του, την Χρούσω. Οι δρόμοι του έχουν παραδοσιακό χρώμα όπως και γενικότερα η περιοχή. Απέχει από τον Πολύγυρο την πρωτεύουσα του Νομού Χαλικιδικής περίπου 80 χιλιόμετρα και από την Θεσσαλονίκη 115 χιλιόμετρα.
Ονομασία: Η ονομασία του σημερινού χωριού οφείλεται στα παλιούρια, αγκαθωτούς θάμνους, που χρησιμοποιούνταν παλαιότερα για την περίφραξη των σπιτιών.
Ιστορία: Στο σημερινό Παλιούρι πιστεύεται ότι υπήρχε αρχαία πόλη, με το όνομα Θέραμβος, που αναφέρει ο Ηρόδοτος. Ο ίδιος συγγραφέας αναφέρει ότι η πόλη στρατολογήθηκε βίαια από τον Ξέρξη και ίσως γι’ αυτό δεν αναφέρεται σε μετέπειτα συγγραφείς. Στη χερσόνησο και στον όρμο του Αγίου Νικολάου έχουν βρεθεί αρχαιολογικά ευρήματα, που πιστοποιούν ότι η πόλη υπήρχε.
Ελληνική Επανάσταση 1821: Οι κάτοικοι του Παλιουρίου συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821 με τους ιερέα Νικόλαο Τριανταφύλλου, τον Ιωάννη Αλεξάνδρου και άλλους.
Πολιτισμός-Αθλητισμός-Υποδομές: Στον οικισμό ανάμεσα στα άλλα, υπάρχει νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο (Παλιουρίου/Αγ. Παρασκευής), Γυμνάσιο, αγροτικό ιατρείο, Κ.Α.Π.Η, τοπική ομάδα που αγωνίζεται στα τοπικά Πρωταθλήματα της Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής, ενώ ο πολιτιστικός Σύλλογος ονομάζεται “Θέραμβος”.
Οικονομία: Κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η μελισσοκομία, οι τουριστικές επιχειρήσεις (ειδικά στους γύρω οικισμούς) και η ελαιοκομία.

ΤΟ ΚΑΜΠΙΝΓΚ ΠΑΛΙΟΥΡΙ ΞΕΝΙΑ ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
Το Camping Paliouri Xenia στην Κασσάνδρα Χαλκιδικής είναι ένα από τα καλύτερα μέρη για διακοπές στην Ελλάδα! Ένα από τα καλύτερα κάμπινγκ στη Χαλκιδική μπροστά στη θάλασσα, με παραλία βραβευμένη με γαλάζια σημαία. Ένα τεράστιο μέρος όπου μπορείτε να βρείτε έτοιμες σκηνές, θόλους, τροχόσπιτα και πολλά άλλα.

ΤΟ ΠΕΥΚΟΧΩΡΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Το Πευκοχώρι Χαλκιδικής είναι Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Παλλήνης του Δήμου Κασσάνδρας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 2.194 κατοίκους.
Στην Κοινότητα εκτός από το χωριό Πευκοχώρι υπάγονται και οι οικισμοί Λεύκες και Πανόραμα (ακατοίκητο), με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 3.007 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται 105 χιλιόμετρα περίπου από τη Θεσσαλονίκη και περιβάλλεται από δάσος πεύκων, όπως υποδηλώνει και η ονομασία του. Ο οικισμός είναι τουριστικά ανεπτυγμένος και η αμμώδης παραλία του προσελκύει πολλούς επισκέπτες κάθε χρόνο.
Ιστορία: Από σχετικές αρχαιολογικές μαρτυρίες εικάζεται η ύπαρξη -κοντά στο Πευκοχώρι- αρχαίου οικισμού, ο οποίος ταυτίζεται με τις αρχαίες Αιγές. Το παλιό όνομα του χωριού ήταν Καψόχωρα και ιδρύθηκε πιθανόν στα τέλη του 16ου αιώνα. Στην ίδια περιοχή πλην των άλλων ευρυμάτων ανακαλύφθηκε και θησαυρός με νομίσματα του Λυσιμάχου, ο οποίος ήταν βασιλιάς της Θράκης.
Γύρω στο 1590 στην περιοχή αναφέρεται το Μεγάλο Μετόχι “Άντερ” της Μονής Ιβήρων, το οποίο απαλλοτριώθηκε πριν από τον πόλεμο. Σώζεται σήμερα μόνο ο μισοκατεστραμμένος ανεμόμυλος.
Αξιόλογο τουριστικό θέρετρο: Το Πευκοχώρι Χαλκιδικής του Δήμου Κασσάνδρας, είναι ένα από τα πιο αξιόλογα τουριστικά θέρετρα σε όλη την Ευρώπη, σταθερή αξία από τη δεκαετία του ’70, το Πευκοχώρι συνδυάζει τις σύγχρονες τουριστικές εγκαταστάσεις με το παραδοσιακό χρώμα>
Γραφικές ταβέρνες και πολυτελή εστιατόρια με απίθανες γεύσεις και καλό ντόπιο κρασί. Αρμονική συνύπαρξη της φύσης με την παράδοση.
Μια πανδαισία εικόνων και αρωμάτων. Παιχνίδι στη θάλασσα ή χαλάρωση συντροφιά με ένα καλό κοκτέιλ. Αυτό είναι το Πευκοχώρι, ένας προορισμός για όλους.
Αλλες υποδομές: Στο χωριό υπάρχουν μεταξύ άλλων δύο νηπιαγωγεία, ένα Δημοτικό σχολείο, Γυμνάσιο, αγροτικό ιατρείο, ΚΑΠΗ και δραστηριοποιείται πολιτιστικός σύλλογος, με την ονομασία “Αλκυών”. Στο χωριό λειτουργεί και Μονάδα Κοινωνικής Μέριμνας.

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΠΟΛΙΟΥΧΟΣ ΤΟΥ ΠΕΥΚΟΧΩΡΙΟΥ
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αθανασίου είναι ο πολιούχος του Πευκοχωρίου Χαλκιδικής. Πρόκειται για έναν ναό, βασιλικού ρυθμού, που χρονολογείται από το 1843.

Ο ΔΗΜΟΣ ΣΙΘΩΝΙΑΣ

Ο Δήμος Σιθωνίας έχει έκταση 514,7 τ.χλμ. και πληθυσμό 12.080 κατοίκους. Εδρα του Δήμου είναι η Νικήτη. Δήμαρχος του Δήμου Σιθωνίας είναι ο κ. Ιωάννης Γρ. Μαλλίνης.
Ο Δήμος Σιθωνίας ανήκει στην Περιφερειακή Ενότητα Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας και διαιρείται στις εξής 2 Δημοτικές Ενότητες: Σιθωνίας και Τορώνης, οι οποίες περιλαμβάνουν 4 Δημοτικές και 2 Τοπικές Κοινότητες, με τους αντίστοιχους συστατικούς οικισμούς. Αναλυτικά οι Δημοτικές Ενότητες με τις όλες Κοινότητες και τους συστατικούς οικισμούς της κάθε Κοινότητας του Δήμου Κασσάνδρας, εμφαίνονται παρακάτω:
1. Δημοτική Ενότητα Σιθωνίας: Περιλαμβάνει τις Δημοτικές Κοινότητες Νικήτης (Νικήτη, Ελιά) Αγίου Νικολάου (Αγιος Νικόλαος, Βουρβουρού, Γαλήνη Αγ. Νικολάου, Ζωγράφου, Λαγονήσι, Ορμος Παναγίας, Πύργος, Σαλονικιού, Σχοινιά, Φτερωτή, Διάπορος νησί, Αϊμπελίτσι νησί, Περιστέρι νησί, Ελιά Αγ. Νικολάου νησί), Νέου Μαρμαρά (Νέος Μαρμαράς, Αγία Κυριακή, Αζάπικο, Γαλήνη Νέου Μαρμαρά, Ηρεμη Ελιά, Κέλυφος νησίδα, Παρθενώνας, Σπαλαθρονήσια νησίδα, Στυλαδάρι) και την Τοπική Κοινότητα Μεταγκιτσίου (Μεταγκίτσι, Αγιοι Θεόδωροι).
2. Δημοτική Ενότητα Τορώνης: Περιλαμβάνει τη Δημοτική Κοινότητα Συκέας (Συκιά, Βαλτί. Δεστενίκα, Καλαμίτσι, Κουφός, Παραλία Συκιάς, Πηγαδάκι, Πλατάνια, Τορώνη) και την Τοπική Κοινότητα Σάρτης (Σάρτη).

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΙΘΩΝΙΑΣ

Η ΝΙΚΗΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Νικήτη είναι κωμόπολη, Δημοτική Κοινότητα και έδρα του Δήμου Σιθωνίας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 2.845 κατοίκους. Η Κοινότητα περιλαμβάνει και τον οικισμό Ελιά, με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 2.922 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Η κωμόπολη Νικήτη απέχει από την πρωτεύουσα του νομού Χαλκιδικής Πολύγυρο 36 χιλιόμετρα και από τη Θεσσαλονίκη 101 χιλιόμετρα. Από τη δεκαετία του 1950 και έπειτα, η Νικήτη εξαπλώθηκε προς την παραλία.
Ιστορία: Η ονομασία Νικήτη προέρχεται από τη γῆ τοῦ Νεακίτου, μετόχι της Μονής Ξενοφώντος ήδη από το 1300, που τοποθετείται στην περιοχή της σημερινής Ψαλίδας, λίγο πριν τη διασταύρωση προς Μαρμαρά. Στα 1089 είναι γνωστή η Μονή του Νεακίτου στο Άγιον Όρος, που συνόρευε με τη Μονή Κωνσταμονίτου. Η Μονή του Νεακίτου κάποια στιγμή πριν το 1300 παρήκμασε και μόνο το όνομά της επιβίωσε. Με τα χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής διατήρησαν κυρίως προφορικά την ανάμνηση του ονόματος, που τελικά διαμορφώθηκε αρχικά σε Νικήτα και στη συνέχεια στη σημερινή του μορφή, Νικήτη. Η επίσημη ονομασία του χωριού από την εποχή της αναγνώρισης της κοινότητας το 1918 ήταν γνωστή από τους χάρτες και τα διάφορα επίσημα έγγραφα ως κοινότητα “Νικήτα” και το 1988 με σχετικό υπόμνημα προς την Πολιτεία του αρχαιολόγου Ιωακείμ Παπάγγελου, άλλαξε σε Νικήτη.
Αρχαιολογικά ευρήματα: Στη θέση Καστρί έχει βρεθεί προϊστορικός οικισμός. Κοντά στη Νικήτη βρέθηκε το επιτύμβιο ενός Ρωμαίου αποίκου της Κασσάνδρειας, ο οποίος κατοικούσε εδώ είτε σε κάποια αγροτική έπαυλη είτε στον κοντινό Ρωμαϊκό οικισμό (στη θέση «Άγιος Γεώργιος»), όπου τοποθετείται πιθανώς και η αρχαία Φυσκέλλη. Η ιστορία του χωριού ξεκίνησε με την ίδρυση του πρώτου συνοικισμού, το 14ο αιώνα. Σε έγγραφα της Μονής του Ξενοφώντος αναφέρεται αυτός ο εποικισμός. Η τοποθεσία στις πηγές αυτές αναγράφεται γη του Νεακίτου. Στον παλαιό οικισμό έχουν ανακαλυφθεί σημαντικά παλαιοντολογικά ευρήματα.
Ελληνική Επανάσταση του 1821: Οι κάτοικοι της Νικήτης συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821. Μεταξύ αυτών αναδείχθηκαν ο Ζαφείριος Χριστοδούλου, ο Δήμος Αλεξάνδρου και άλλοι. 
Εκκλησίες: Το 1867 οικοδομήθηκε ο ενοριακός ναός του Αγίου Νικήτα. Υπάρχουν επίσης ο κοιμητηριακός ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου και το εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία.
Οικονομία: Κύρια ασχολία των κατοίκων είναι ο τουρισμός, η παραγωγή ελαιολάδου και η μελισσοκομία (η Νικήτη χαρακτηρίζεται ως το κέντρο της μελισσοκομίας στην Ελλάδα).
Υποδομές: Στην κωμόπολη λειτουργεί ΚΕΠ και πολλές άλλες υπηρεσίες του Δήμου. Από άποψη εκπαιδευτηρίων, στη Νικήτη υπάρχει Νηπιαγωγείο, Δημοτικό Σχολείο, Γυμνάσιο και Λύκειο (ΤΕΕ, ΕΠΑΛ). Επίσης υπάρχει ΕΛΤΑ και επιπλέον λειτουργούν και τρία ATM.
Πολιτισμός: Πολιτιστικά δραστηριοποιείται ο Πολιτιστικός σύλλογος νέων, με την επωνυμία “Ο Σίθων”. Κάθε χρόνο, στις 15 Σεπτεμβρίου στη Νικήτη οργανώνεται πανηγύρι για τον άγιο. Άλλα σημαντικά πανηγύρια είναι του αγίου Χριστοφόρου την 9 Μαΐου στη δασική θέση Λιβαδιά, που διοργανώνεται από το Μελισσοκομικό Συνεταιρισμό ΣΙΘΩΝ με το Σύλλογο κυνηγών, του Αγίου Παύλου στις 29 Ιουνίου στην ομώνυμη περιοχή της Νικήτης, των αγίων Θεοδώρων το πρώτο Σάββατο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής στην παραλία της Νικήτης και του αγίου Παντελεήμονα την 27 Ιουλίου κάθε έτους, στην ομώνυμη τοποθεσία.
Αθλητισμός: Η παρουσία του αθλητισμού είναι έντονη στη Νικήτη Χαλκιδικής. Κάθε χρόνο στις αρχές Αυγούστου διοργανώνεται ένα διεθνές μίτινγκ σφυροβολίας και σφαιροβολίας, με την ονομασία “Σιθώνεια”, και με τη συμμετοχή των κορυφαίων αθλητών του είδους ανά τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι κάποτε σε αυτή τη διοργάνωση πραγματοποιήθηκε και πανελλήνιο ρεκόρ σφύρας γυναικών.
Επίσης η κωμόπολη διαθέτει ομάδα μπάσκετ, τους Σίθωνες Νικήτης, που συμμετέχει στα πρωταθλήματα της Ε.ΚΑ.Σ.Χ.. Η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού, Φοίνιξ Νικήτης, αγωνίζεται επίσης στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής. Με τερματισμό τη Νικήτη γίνεται κάθε χρόνο και ο διεθνής κολυμβητικός διάπλους του Τορωναίου κόλπου.
Μέλι Σιθωνίας: Η σπάνια μελισσοτροφική χλωρίδα της Νικήτης και γενικότερα της περιοχής Σιθωνίας, συνδυασμένη με το κατάλληλο κλίμα, είναι ο ένας βασικός λόγος, που το μέλι Σίθων βρίσκεται μεταξύ των καλύτερων μελιών της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Βλέπε αφιέρωμα στον Μελισσοκομικό Συνεταιρισμό παρακάτω.

Ο ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΝΙΚΗΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Ο Αγροτικός Μελισσοκομικός Συνεταιρισμός Νικήτης Χαλκιδικής ιδρύθηκε το 1952 και είναι ένας από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη. Η σπάνια μελισσοτροφική χλωρίδα συνδυασμένη με το κατάλληλο κλίμα, είναι ο ένας βασικός λόγος, που το “μέλι Σίθων” βρίσκεται μεταξύ των καλύτερων μελιών της Ελλάδας και της Ευρώπης.
Το έτος 1987 ο Συνεταιρισμός “περνάει” στην επεξεργασία και τυποποίηση του προϊόντος με την ίδρυση και οργάνωση ενός σύγχρονου εργοστασίου 4.000 τ.μ. στο Δημοτικό διαμέρισμα της Νικήτης του Δήμου Σιθωνίας Χαλκιδικής. Σήμερα απαριθμεί περίπου 135 μέλη που στο σύνολο τους είναι επαγγελματίες μελισσοκόμοι, οι οποίοι εκμεταλλεύονται 60.000 μελισσοσμήνη σε κυψέλες Ευρωπαϊκού τύπου. Η μέση ετήσια παραγωγή του Συνεταιρισμού υπερβαίνει τους 900 τόνους (10% της Ελληνικής ετήσιας παραγωγής) σε διάφορες ποικιλίες μελιού, με κυρίαρχες τις: πευκόμελο, ανθόμελο από αγριολούλουδα, δασόμελο, έρεικα (σουσούρα) και πολλές άλλες ποικιλίες από ανθόμελα όπως (βαμβακόμελο, μελίκομπος, ηλίανθος, πορτοκαλιά, καστανιά κ.α..

Η ΕΛΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Ελιά είναι παραθαλάσσιο χωριό και παραλία της Δημοτικής Κοινότητας Νικήτης, του Δήμου Σιθωνίας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 77 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός του οικισμού αυξάνεται.
Γεωγραφικά στοιχεία: Ο οικισμός Ελιά βρίσκεται στη χερσόνησο Σιθωνίας, στα ανατολικά του κόλπου της Κασσάνδρας και σε υψόμετρο 5 μέτρα. Απέχει περίπου 11 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την Νικήτη (έδρα του Δήμου), 9 χιλιόμετρα βορειοδυτικά από τον Νέο Μαρμαρά και 109 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά από την Θεσσαλονίκη.
Δημοφιλής τουριστικός προορισμός: Η πανέμορη Ελιά είναι γνωστός δημοφιλής παραθεριστικός προορισμός, με πολλά τουριστικά кαταλύματα και με αμμώδη παραλία μήκους περίπου δύο χιλιόμετρα, με το πευκοδάσος να φτάνει σε πολλά σημεία του πολύ κοντά στη θάλασσα.

Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Ο Άγιος Νικόλαος είναι οικισμός και Δημοτική Κοινότητα του Δήμου Σιθωνίας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 1.735 κατοίκους. Η Κοινότητα περιλαμβάνει και τους οικισμούς Αμπελίτσι (νησίδα), Βουρβουρού, Γαλήνη, Διάπορος (νησίδα), Ελαιώνας, Ελιά (νησίδα), Ζωγράφου, Λαγονήσι, Ορμος Παναγίας, Περιστέρι (νησίδα), Πύργος, Σαλονικιού, Σχοινιά και Φτερωτή, με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 1966 κατοίκους.
Γεωγραφικά στοιχεία: Το χωριό βρίσκεται σε υψόμετρο 100 μέτρων, ανάμεσα σε καταπράσινα βουνά και στην καταγάλανη θάλασσα του Σιγγιτικού κόλπου. Απέχει από την πρωτεύουσα του νομού Πολύγυρο περίπου 40 χιλιόμετρα και από την Θεσσαλονίκη 100 χιλιόμετρα.
Ιστορία: Στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Νικολάου έχουν εντοπιστεί ίχνη προϊστορικών οικισμών Βορειοανατολικά του σημερινού οικισμού, στη θέση Πύργος, όπου αναπτύχθηκε στα κλασικά χρόνια ο οικισμός Σίγγος από τον οποίο έλαβε το όνομά του ο Σιγγιτικός κόλπος, μετέπειτα επονομασθείς του Αγίου Όρους που χωρίζει τις χερσονήσους Σιθωνίας και Άθω.
Το σύγχρονο χωριό σχηματίστηκε από την ένωση δύο οικισμών: του Αγίου Νικολάου, όπου κατοικούσαν πρόσφυγες από τη Μάνη και του Αγίου Γεωργίου, κατοικούμενου από ντόπιους Χαλκιδικιώτες. Κατ’ άλλους η ονομασία οφείλεται στη μονή Αγίου Νικολάου του Χρυσοκαμάρου, μετόχι της μονής Ξενοφώντος του Άγίου Όρους, που βρισκόταν στη θέση Πύργος.
Το χωριό: Στη γραφικότατη πλατεία του Αγ. Νικολάου μπορεί κανείς να απολαύσει τον καφέ του αλλά και το ρακί που πάντα συνοδεύεται από γευστικότατα μεζεδάκια που έχουν μάθει να φτιάχνουν με τα χέρια τους οι γυναίκες του Αγίου Νικολάου.
Το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής: Στις 26 Ιουλίου πραγματοποιείται το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής που τα τελευταία χρόνια εμπλουτίστηκε με ένα μεγάλο αριθμό πολιτιστικών εκδηλώσεων. Ο επισκέπτης μπορεί τότε να σχηματίσει μια σφαιρική άποψη για το χωριό αλλά και για την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων του.
Οικισμοί: Η Κοινότητα του Αγίου Νικολάου συμπεριλαμβάνει πολλούς οικισμούς. Ο πιο κοντινός είναι ο Πύργος. Στη κορυφή του δεσπόζει το κάστρο που χτίσθηκε τον 14ο αιώνα και μαρτυρά την προϊστορική υπόσταση του Πύργου. Πολλοί επισκέπτες χαρακτηρίζουν την παραλία που βρίσκεται κάτω από τα χαλάσματα του κάστρου σαν μία από τις ομορφότερες της Ελλάδας. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι η παραλία αυτή αγγίζει, μαζί με την παραλία του Λιβροχιού τα 3 χιλιόμετρα.
Συνεχίζοντας νότια ο επισκέπτης θα συναντήσει το λιμάνι του Όρμου της Παναγιάς, το Λαγονήσι και το Μπαταρά, ακρογιάλια που το κάθε ένα έχει τη δική του ξεχωριστή ομορφιά.
Μόλις 14 χιλιόμετρα από τον Αγ. Νικόλαο βρίσκεται ο παραθαλάσσιος οικισμός της Βουρβουρούς. Εδώ είναι συγκεντρωμένα τα περισσότερα ξενοδοχεία και κέντρα διασκέδασης του Αγ. Νικολάου. Στην περιοχή κατασκευάσθηκε ο οικισμός των καθηγητών του Α.Π.Θ.. Ο επισκέπτης του θέρετρου αυτού δεν πρέπει να παραλείψει να επισκεφθεί τον πέτρινο ναό, που ίσως να είναι το στολίδι της Βουρβουρούς. Οι πιο μεγάλες παραλίες της Βουρβουρούς είναι το Καρύδι που τα νερά του είναι ρηχά και του Φάβα που είναι κατάλληλη για τους πιο τολμηρούς.
Από τη Βουρβουρού μέχρι του Ζωγράφου όπου και τελειώνει ο Δήμος Σιθωνίας, υπάρχουν κάμπινγκ γνωστά σε όλη τη νεολαία, πράγμα που το επιβεβαιώνει ο μεγάλος αριθμός επισκεπτών που έχουν τα καταλύματα αυτά τους καλοκαιρινούς μήνες.
Παραλίες πανέμορφες, εικόνες που ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο, ανθρώπους υπέροχους θα έχει την ευκαιρία να γνωρίσει όποιος επιλέξει να επισκεφθεί τον τόπο αυτό με το εύφορο κλίμα και με τους ευλογημένους ανθρώπους.
Οικονομία: Οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου ασχολούνται με τη γεωργία, την κτηνοτροφία, την αλιεία, τη μελισσοκομία, ενώ ανεπτυγμένη είναι και η δραστηριότητα στο χώρο του τουρισμού.
Υποδομές: Στο χωριό υπάρχει παιδικός σταθμός, διθέσιο Νηπιαγωγείο, επταθέσιο Δημοτικό Σχολείο, Γυμνάσιο και Ενιαίο Λύκειο. Διαθέτει Κέντρο Υγείας, Αστυνομικό Τμήμα, Ταχυδρομείο και Κοινοτικό Μέγαρο καθώς και Εθελοντική Ομάδα Πυροπροστασίας Αγίου Νικολάου (ΟΠΕΑΝ).
Αθλητισμός: Η ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού είναι ο Αστέρας Αγίου Νικολάου και αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλημα της ΕΠΣ Χαλκιδικής.
Πολιτισμός: Στο χωριό δραστηροποιείται ο Πολιτιστικός Σύλλογος με την ονομασία “Βουρβουρού”. Υπάρχουν τρεις τοπικές εορτές: του Αγίου Νικολάου, του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Παρασκευής. Η μεγάλη εκκλησία τιμάται στον Άγιο Γεώργιο, ενώ η δεύτερη σε μέγεθος είναι αφιερωμένη στην πολιούχο Αγία Παρασκευή με το μεγαλύτερο πανηγύρι όπου οι εκδηλώσεις αρχίζουν νωρίτερα από τη μέρα της μνήμης της. Κάθε βράδυ στην πλατεία στήνεται λαϊκό παραδοσιακό γλέντι με τοπικές ή ξένες ορχήστρες. Το βράδυ της παραμονής οι πιστοί αγρυπνούν στον αυλόγυρο της εκκλησίας. Ανήμερα, μετά τη Θεία Λειτουργία, προσφέρεται “μπισκοτολούκουμο”.
Παρόμοια πανηγύρια με φαγητό και χορό γίνονται του Αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος (πρώτο Σάββατο Σαρακοστής) στον Όρμο Παναγίας και την Καθαρή Δευτέρα στην πλατεία του χωριού.
Το πανηγύρι του Αγίου Νικολάου πραγματοποιείται στον λόφο Βέτρυνο. Άλλο εξωκλήσι του χωριού είναι αυτό της Αγίας Μαρίνας το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από τον οικισμό, στους πρόποδες του λόφου Γκούβαλη, στο οποίο τελείται η Θεία Λειτουργία την ημέρα της εορτής της Αγίας Μαρίνας.
Πάσχα: Την Τρίτη του Πάσχα γίνεται η μεγάλη λιτανεία όλων των εικόνων του Αγίου Γεωργίου. Στη στάση που γίνεται στο εξωκλήσι του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στον Παπίδηλο, προσφέρονται κόκκινα αυγά, τυρί, ψωμί και κρασί για τους οδοιπόρους πιστούς που λιτανεύουν τα “Εικονίσματα” όπως αποκαλούν οι ντόπιοι τη λιτανεία αυτή. Η παράδοση θέλει την αρχή αυτής εκδήλωσης στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Οι κάτοικοι πήγαιναν μέχρι τον Όρμο Παναγίας με τα πόδια και καθώς έσκυβαν να προσκυνήσουν τις εικόνες που ήταν αραδιασμένες στο πεζούλι των Αγίων Θεοδώρων, αντάλλαζαν μυστικά τα σχέδιά τους για την Επανάσταση. Σήμερα η διαδρομή έχει μειωθεί και περιορίζεται περιμετρικά του χωριού.
Ελληνική Επανάσταση του 1821: Οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821, ανάμεσά τους διακρίθηκαν οι αγωνιστές Ιωάννης (Γιαννάκης) Παπά, Τριαντάφυλλος Αστερίου, Στέργιος Παύλου, ο Δημήτριος Στεργιανού, ο Αθανάσιος Δημητρίου και άλλοι.
Πρόσωπα: α) Δημήτρης Ζηνόζης (1920-2013) ήταν Έλληνας δικηγόρος, πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών και κύριος εμπνευστής του επιστημονικού περιοδικού “Αχαϊκή Νομολογία” β) Λοχίας (ΠΖ) Παύλος Παυλούδης της Ελληνικής Δύναμης Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) πεσών ηρωϊκά κατά την Τουρκική εισβολή του 1974.

Η ΒΟΥΡΒΟΥΡΟΥ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Βουρβυρού είναι οικισμός της Δημοτικής Κοινότητας Αγίου Νικολάου, του Δήμου Σιθωνίας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 98 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός του οικισμού αυξάνεται κατά πολύ.
Γεωγραφικά στοιχεία: Η Βουρβουρού είναι ένα τουριστικό θέρετρο το οποίο βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο της Σιθωνίας στη Χαλκιδική, σε απόσταση 52 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα του νομού Πολύγυρο και 103 χιλιόμετρα από το αεροδρόμιο Μακεδονία. Οι παραλίες της (Βουρβουρού, Λιβάρι, Ξιφάρα, Καρύδι, Μπάρα, Φάβα) και οι φυσικές ομορφιές της προσελκύουν κάθε χρόνο πολλούς επισκέπτες.
Ιστορία: Η περιοχή κατοικούνταν από τα παλιά χρόνια, όπως μαρτυρούν τα ερείπια από τον προβυζαντινό ναό του Αγίου Ανδρέα, που βρέθηκαν στο νησί Διάπορος. Αξιόλογο επίσης είναι το μέγα τείχος, οχυρωματικό έργο άγνωστης εποχής, που έκοβε την επικοινωνία του κύριου κορμού της Σιθωνίας με την υπόλοιπη Χαλκιδική.
Τον 10ο αιώνα η περιοχή αναφέρεται ως «η Γη των Βουρβούριων» και παραχωρήθηκε σαν μετόχι στη Μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους επί Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Το 1615 κύριοι της περιοχής έγιναν οι κάτοικοι του Αγίου Νικολάου. Στα τέλη του 19ου αιώνα η Μονή Σίμωνος Πέτρας πούλησε την περιοχή σε Ρώσους μοναχούς, οι οποίοι όμως εκδιώχθηκαν από τους κατοίκους του Αγίου Νικολάου, οι οποίοι και παραμένουν οι κύριοι της περιοχής μέχρι και τις μέρες μας.
Ασχολίες κατοίκων: Πολλοί κάτοικοι ασχολούνται με τον τουρισμό, άλλοι με την γεωργία αφού στην περιοχή παράγονται λάδι, μέλι, τσίπουρο, κρασί και άλλα προϊόντα υψηλής ποιότητας και επίσης αρκετοί ασχολούνται και με την αλιεία.
Αξιοθέατα: Ο επισκέπτης μπορεί να δει τον οικισμό του διδακτικού προσωπικού του Α.Π.Θ. ο οποίος αποτελεί υπόδειγμα πρότυπου οικισμού σε πανελλήνια κλίμακα, καθώς επικρατεί απόλυτος σεβασμός προς το περιβάλλον. Επίσης, από την κορυφή του όρους Ίταμος μπορεί να δει ολόκληρη τη Χαλκιδική και το Αιγαίο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει και το Μνημείο των Αεροπόρων.
Στη Βουρβουρού βρίσκονται πολλά εξωκλήσια με κυριότερο αυτό της Παναγίας, γνωστό ως Παναγούδα, που εορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Επιπλέον υπάρχουν τα εκκλησάκια του Προφήτη Ηλία και του Αγίου Θεωνά. Ενα σύμπλεγμα μικρών νησιών απέναντι και σε μικρή απόσταση από την ακτή με σημαντικότερο την Διάπορο.. (βλέπε παρακάτω).

ΔΙΑΠΟΡΟΣ → ΤΟ ΕΞΩΤΙΚΟ ΝΗΣΑΚΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΡΒΟΥΡΟΥ
Ένα από τα πιο μαγευτικά μέρη που θα συναντήσει κάποιος στη Χαλκιδική είναι η Διάπορος, το μεγαλύτερο από τα εννιά νησάκια απέναντι από τη Βουρβουρού. Ένα μοναδικό τοπίο, σπάνιας ομορφιάς, που συνδυάζει παραλίες και θάλασσες εξωτικών προορισμών και ένα πυκνό, μεσογειακό πευκοδάσος που φτάνει ως την ακτή. Στα μόλις 3,2 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκτασης που διαθέτει, η Διάπορος κρύβει τόσα μυστικά, που σαφώς δεν φτάνει μια μέρα για να τα ανακαλύψεις.
Στον μεγαλύτερο κόλπο του, τον Κρυφτό, μήκους 700 μέτρων, τα νερά είναι τόσο απάνεμα, ρηχά και ζεστά ακόμα και τον χειμώνα. Το ανάγλυφο γύρω από το νησί δημιουργεί δεκάδες μικρές παραλίες με διάφανα, τιρκουάζ νερά και κατάλευκη άμμο, αλλάζοντας κάθε λίγα μέτρα τη θέα. Οι ύφαλοι σε λίγα μέτρα βάθους είναι συναρπαστική πρόκληση για βουτιές και καταδύσεις, φιλοξενώντας έναν ολόκληρο κόσμο ο καθένας, ενώ όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου βλέπεις την Καραϊβική στα νερά και τη Μεσόγειο να την περιβάλλει.
Η Διάπορος είναι προσβάσιμη μόνο ακτοπλοϊκώς και οι επισκέπτες του μπορούν να φτάσουν εκεί από τη Βουρβουρού, ενοικιάζοντας βάρκα ή κανό, για μια απόσταση λίγων λεπτών. Δεν έχει δρόμους, ούτε μόνιμους κατοίκους πέρα από λίγα εξοχικά σπίτια σε κάποια σημεία. Είναι ένας πραγματικός παράδεισος, δίχως οργανωμένες παραλίες ή καταστήματα, συνεπώς θα πρέπει να έχεις φέρει μαζί σου οποιοδήποτε εφόδιο θα χρειαστείς. Σε κάθε περίπτωση, θα σε αποζημιώσει, ως εμπειρία που θα κουβαλάς μέσα σου για μια ζωή.

Ο ΝΕΟΣ ΜΑΡΜΑΡΑΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Ο Νέος Μαρμαράς είναι κωμόπολη και Δημοτική Κοινότητα του Δήμου Σιθωνίας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας στην Ελλάδα, με πληθυσμό 2.884 κατοίκους. Στην Κοινότητα εκτός από τον Νέο Μαρμαρά υπάγονται και οι οικισμοί Αγία Κυριακή, Αζάπικο, Γαλήνη Ν. Μαρμαρά, Ημερη Ελιά, Κέλυφος (νησίδα), Παρθενώνας, Σπαλαθρονήσια (νησίδα), Στυλαδάρι (παραλία), με το συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 3.046 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός της Δημοτικής Κοινότητας αυξάνεται εντυπωσιακά.
Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται σε υψόμετρο 20 μέτρων στην άκρη της χερσονήσου της Σιθωνίας του νομού Χαλκιδικής. Ο παραθαλάσσιος οικισμός απέχει 55 χιλιόμετρα από την πρωτεύοσυσα του νομού Πολύγυρο και 125 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη.
Ιστορία: Κτίσθηκε από Μικρασιάτες που ήρθαν το 1922 από τον Μαρμαρά της Μικράς Ασίας. Ως τα τέλη της δεκαετίας του ‘ 60, εγκαταστάθηκαν στον οικισμό και αρκετοί κάτοικοι από το γειτονικό, Παραδοσιακό Βυζαντινό Οικισμό, Παρθενώνα.
Αρχαιολογικά ευρήματα: Στην τοποθεσία Καστέλι του Καμπούρη πάνω σε λόφο, τοποθετείται προϊστορικός οικισμός. Ο Νέος Μαρμαράς αποτελούσε ιδιοκτησία της Μονής Γρηγορίου του Αγίου Όρους. Στα ανατολικά του οικισμού, σώζονται τα κτήρια του μετοχιού, που κατασκευάστηκαν γύρω στο 1905, καθώς και ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου, του 1863.
Οικονομία: Το χωριό αναπτύχθηκε αλματωδώς και τουριστικά μετά την οικοδόμηση του ξενοδοχείου Πόρτο Καρράς, τη δεκαετία του ’60. Σταδιακά τα έργα υποδομής επεκτάθηκαν με την υδροδότηση του μεγαλύτερου μέρους του χωριού τη δεκαετία του ’70, την ανέγερση του Πνευματικού Πολιτιστικού Κέντρου “Πασχαλακείου”, το 1985, δωρεά του Δημητρίου και της Αρτεμισίας Πασχαλάκη και με την οικοδόμηση εκπαιδευτηρίων.
Πολιτισμός: Οι περισσότερες πολιτιστικές εκδηλώσεις (ενεργοί είναι δύο σύλλογοι ο Προικόνησος για το Νέο Μαρμαρά και ο Παρθενών για τον Παρθενώνα) λαμβάνουν χώρα τους καλοκαιρινούς μήνες. Υποδομές: Στον οικισμό λειτουργούν μεταξύ άλλων αγροτικό ιατρείο, λιμεναρχείο, Πυροσβεστική, αστυνομικός σταθμός, ΕΛΤΑ, 2 νηπιαγωγεία, Δημοτικό Σχολείο, Γυμνάσιο και Λύκειο κ.α..
Αθλητισμός: Στον Ν. Μαρμαρά δραστηροποιούντια ο Αθλητικός Σύλλογος Νέου Μαρμαρά, ο ΑΟΚ καλαθοσφαίρισης και οι Ελπίδες Νέου Μαρμαρά.
Αξιοθέατα: Ο ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών χρονολογείται από το 1937, ενώ ενδιαφέρον είναι και το ξωκλήσι της Ζωοδόχου Πηγής. Ανάμεσα στα αξιοθέατα αξίζει να αναφερθεί και η περιοχή του Τριπόταμου, με το ομώνυμο μετόχι, στα όρια του Δημοτικής Κοινότητας Μαρμαρά με την Δημοτική Κοινότητα Νικήτης.

ΤΟ ΟΡΟΣ ΙΤΑΜΟΣ ή ΔΡΑΓΟΥΔΕΛΗΣ
Το ορεινό συγκρότημα του Ιτάμου, φτάνει σε ύψος τα 811 μέτρα, ή Δραγουδέλη -όπως το αποκαλούν οι ντόποιοι- είναι το μεγαλύτερο βουνό στη Σιθωνία. Στην κεντρική δασική ζώνη, κοντά στην κορυφή, βρίσκονται κάποιοι σπάνιοι και αρχαίοι ίταμοι (μια σπάνια ποικιλία ελάτης), από τους οποίους το βουνό πήρε το όνομά του.
Ο αρχαιότερος Ιταμος έχει ηλικία 2000 ετών. Μπορείτε να φτάσετε στην κορυφή με αυτοκίνητο, μέσω του οικισμού του Παρθενώνα. Μέσα στο δάσος υπάρχουν μονοπάτια, ιδανικά για πεζοπορία και mountain bike. Από την κορυφή θα έχετε ανεμπόδιστη και μαγευτική θέα προς τη Σιθωνία, την Κασσάνδρα και το Άγιο Όρος. Οι πλαγιές του Ιτάμου καλύπτονται από διάφορα είδη κωνοφόρων. Πρόκειται για μια προστατευόμενη περιοχή με σημαντική χλωρίδα και πανίδα. Διάφορα είδη λύκων, αλεπούδων, λαγών και αγριόχοιρων κατοικούν στο δάσος. Οι ντόπιοι πιστεύουν ότι υπάρχουν και ελάφια στην περιοχή.

ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΟΡΩΝΗΣ

ΕΝΑ ΓΡΑΦΙΚΟ ΧΩΡΙΟ ΜΕ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η ΣΥΚΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Συκιά είναι κωμόπολη και Δημοτική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Τορώνης, του Δήμου Σιθωνίας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, στην Ελλάδα, με πληθυσμό 1.865 κατοίκους.
Στην Κοινότητα εκτός από την Συκιά υπάγονται και οι οικισμοί Βαλτί, Γριάβας, Κριαρίτσι, Δεστενίκα, Καλαμίτσι, Κουφός, Παραλία Συκιάς, Πηγαδάκια, Πλατάνια και Τορώνη, με το συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 2.228 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός της Δημοτικής Κοινότητας αυξάνεται εντυπωσιακά.
Γεωγραφικά στοιχεία: Η Συκιά βρίσκεται στη νοτιοανατολική πλευρά της Σιθωνίας σε υψόμετρο 40 μέτρων και είναι το νοτιότερο χωριό της χερσονήσου. Η Συκιά διαθέτει φημισμένη παραλία σε απόσταση 3 χιλιομέτρων από το χωριό. Απέχει από την πρωτεύουσα του νομού Πολύγυρο 90 χιλιόμετρα και από τη Θεσσαλονίκη 160 χιλιομέτρα.
Ονομασία: Για το όνομα του χωριού Συκιά υπάρχουν αρκετές εκδοχές, όπως ότι έλαβε το όνομά του από μια γέρικη συκιά, γύρω από την οποία οικοδομήθηκε το χωριό. Άλλη εκδοχή σχετίζει το όνομα με τη σκιά του Άθωνα (Άγιο Όρος) και μια άλλη ότι προήλθε από παράφραση της αρχαίας πόλης Σίγγος, που με το πέρασμα του χρόνου το Σίγγος έγινε Σιγγιά και τέλος Συκιά.
Ιστορία: Η Συκιά είναι ένα από τα παλιά χωριά της Χαλκιδικής χερσονήσου. Τον 13ο αιώνα ένα πολύ μεγάλο τμήμα του Λογγού και κυρίως του εύφορου κάμπου της Συκιάς, ήταν αγιορειτικός παραγωγικός χώρος. Η οργάνωση των μεγάλων μετοχίων απαιτούσε την προσέλκυση καλλιεργητών, από τους οποίους φαίνεται ότι ιδρύθηκαν νέα χωριά και ενισχύθηκαν πληθυσμιακώς τα τότε υφιστάμενα. Με την οργάνωση των μετοχίων άρχισαν και οι αναπόφευκτες έριδες μεταξύ των χωρικών και των μοναχών. Σε αγιορειτικά έγγραφα του 14ου αιώνα το χωριό αναφέρεται με το όνομα « Λογγός ». Ηταν η έδρα μικρής διοικητικής περιφέρειας γνωστής ως «κατεπανίκιο του Άπρω», από το όνομα της οποίας ονομάστηκε «του Λογγού». Πότε μετονομάστηκε από Λογγός σε Συκιά δεν το γνωρίζουμε με ακρίβεια. Το πιο πιθανό είναι η αλλαγή του ονόματος να έγινε ήδη από τον β΄ μισό του 16ου αιώνα. Πολλές αναφορές για το χωριό έχουμε κατά τα βυζαντινά και μεταβυζαντινά χρόνια από αγιορειτικά έγγραφα. Η παλαιότερη θέση του χωριού ήταν κοντά στην παραλία στην θέση Άγιος Ιωάννης (τοπωνύμιο σήμερα Παλαιόχωρα). Λόγω όμως των πειρατικών επιδρομών μεταφέρθηκε στην σημερινή της θέση. Η σημερινή θέση είναι ένας φυσικός κρυψώνας που από την θάλασσα τίποτα δεν μαρτυρεί την ύπαρξη του χωριού.
Αρχαιολογικός χώρος Τορώνης: Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ανασκαφών, διαπιστώθηκε ότι ο χώρος κατοικείται συνέχεια από το τέλος της Νεολιθικής Εποχής (3100 π.Χ.) έως τις μέρες μας. Από την Νεολιθική Εποχή σώζονται ελάχιστα τμήματα από αγγεία με διακόσμηση. Από την Εποχή του Χαλκού εκτός από τα αγγεία που βρέθηκαν σώζονται επίσης και αρχιτεκτονικά κατάλοιπα, όπως τοίχοι οι οποίοι είναι κατασκευασμένοι από πλιθιά. Σημαντική είναι επίσης και η μυκηναϊκή κεραμική που βρέθηκε στην περιοχή και αποτελεί σημαντικό στοιχείο για το εμπόριο την εποχή αυτή. Βρέθηκε επίσης και νεκροταφείο με 140 τάφους που χρονολογούνται από την Πρώιμη Εποχή Σιδήρου (1050-670 π.Χ.) Μέσα στους τάφους βρέθηκε μεγάλος αριθμός αγγείων που είχαν χρησιμοποιηθεί ως τεφροδοχεία και τα οποία κατασκευάστηκαν από ντόπια εργαστήρια. Ανάμεσα στα αγγεία αυτά υπάρχουν επίσης και αγγεία που έχουν εισαχθεί από την Εύβοια, την Αττική, τη Θεσσαλία και τις Κυκλάδες, κάτι που αποδεικνύει το ενεργό εμπορικό δίκτυο της περιόδου. Τα αγγεία αυτά αποτελούν μία από τις πλουσιότερες συλλογές αυτής της περιόδου και ένα μικρό τμήμα της συλλογής είναι εκτεθειμένο στο Μουσείο Πολυγύρου.
Αρχαιολογικός χώρος Κριαριτσίου: Ο αρχαιολογικός χώρος στο Κριαρίτσι εντοπίσθηκε τον Απρίλιο του 1997. Οι ανασκαφικές έρευνες αποκάλυψαν νεκροταφείο της Πρώιμης Εποχής Χαλκού (3100-2000 π.Χ.) το οποίο ανήκει σε διπλανό οικισμό της ίδιας εποχής. Το νεκροταφείο αποτελεί μοναδικό παράδειγμα στον ευρύτερο χώρο της Μακεδονίας, τόσο ως προς την κατασκευαστική του δομή, όσο και ως προς την πρακτική ταφής που είναι η καύση των νεκρών. Από τα αγγεία που αποκαλύφθηκαν στο χώρο μπορούμε να συμπεράνουμε πως η περιοχή και ο συγκεκριμένος χώρος του Κριαριτσίου είχε εμπορικές σχέσεις με περιοχές της νότιας Ελλάδας.
Αρχαιολογικός χώρος Λόφου Κούκος: Στο λόφο «Κούκος» της Συκιάς εντοπίστηκε οικισμός με περιτείχισμα και νεκροταφείο της Πρώιμης Εποχής Σιδήρου (1050 – 670 π.Χ.). Η ανασκαφική έρευνα έφερε στο φως εξαιρετικής σημασίας αρχιτεκτονικά λείψανα, με ευρήματα από την καθημερινή ζωή του οικισμού, που χρονολογούνται από το 10ο έως τον 8ο αι. π.Χ.. Η μεταλλουργική δραστηριότητα αποτελεί το λόγο ίδρυσης του οικισμού στον Κούκο, αφού σε απόσταση πέντε μόλις χιλιομέτρων υπάρχουν δύο ορυχεία μετάλλου. Στο νεκροταφείο του οικισμού έχουν βρεθεί 100 περίπου τάφοι. Όπως και στην Τορώνη, επικρατεί και εδώ το ταφικό έθιμο της καύσης των νεκρών. Οι νεκροί καίγονταν και η στάχτη τους τοποθετούνταν σε τεφροδόχα αγγεία που τα έθαβαν σε λάκκους. Τα κεραμικά που βρέθηκαν στον Κούκο φανερώνουν πως δεν πρόκειται για έναν απομονωμένο οικισμό, αλλά και αυτός ο οικισμός, όπως αυτοί της Τορώνης και του Κριαριτσίου, είχε σημαντικές εμπορικές σχέσεις με περιοχές της νότιας Ελλάδας. Τα νέα στοιχεία που προκύπτουν από την ανασκαφική έρευνα των τελευταίων χρόνων συμπληρώνουν σιγά-σιγά τα κενά που αφορούν το προϊστορικό παρελθόν της ευρύτερης περιοχής, η οποία λόγω της θέσης και του πλούτου της, έπαιξε σε κάθε εποχή ήδη από την προϊστορία καθοριστικό ρόλο.
Η Επανάσταση του 1821: Η επανάσταση του 1821 ξεκινάει στη Συκιά με το γράμμα των Συκιωτών προς τον Εμμανουήλ Παππά, με το οποίο τον διαβεβαιώνουν ότι είναι έτοιμοι να του συμπαρασταθούν και ότι ξεκινούν και αυτοί τον αγώνα κατά των κατακτητών.
Ο Καπετάν Χάψας γεννημένος στα Παζαράκια (Κρυοπηγή) της Χαλκιδικής, νεότατος μετοίκησε στη Συκιά Σιθωνίας. Η επανάσταση τον βρήκε στο Άγιον Όρος, όπου υπηρετούσε ως σερδάρης της Ιεράς Κοινότητας. Με εντολή του Εμμανουήλ Παπά, αρχιστρατήγου Χαλκιδικής, στρατολόγησε συμπατριώτες του κυρίως Συκιώτες και ορίστηκε επικεφαλής της νότιας φάλαγγας, που προελαύνοντας μέσω Αρναίας – Αγίου Προδρόμου – Γαλάτιστας και Βασιλικών έφτασε ως τη Θέρμη (Σέδες), απωθώντας συνεχώς τις ανθιστάμενες τουρκικές δυνάμεις. Στην πολύνεκρη μάχη των Βασιλικών (10-06-1821), κάτω από την σκιά του ιστορικού μοναστηριού της Αγίας Αναστασίας, μαχόμενος γενναία εναντίον υπέρτερων τουρκικών δυνάμεων (30.000 πεζών και 5.000 ιππέων) του Μπαϊράμ Πασά, βρήκε ηρωικό θάνατο με όλους τους συμπολεμιστές του (από τους οποίους οι 63 Συκιώτες), στη θέση που από τότε προς τιμήν τους ονομάζεται «Σκιωτούδια» (Συκιωτούδια) ή «Κομμένοι». Αλλοι σπουδαίοι αγωνιστές της επανάστασης του 1821 ήταν ο Βασίλειος Σταμάτη, ο Ιωάννης Τσατσαρώνης, ο Αγγελής Συκιώτης ο οποίος σκοτώθηκε στην Αταλάντη το 1826. Την 6η Απριλίου – Μ. Τρίτη – του 1854 ο Τσάμης Καρατάσος ξεκίνησε το ξεσηκωμό στη Μακεδονία από τη Συκιά. Τα γεγονότα περιγράφει πολύ χαρακτηριστικά ένα δημοτικό τραγούδι που γράφτηκε την περίοδο αυτή: “Σαν ήρθι η δόλια άνοιξη μαύρου του καλουκαίρι, Που βγήκ’ ου Τσιάμης στη Συκιά, μεσ’ του Κουφού λιμάνι, Ήρθι να κάνη τη Λαμπρή κι του Χριστός Ανέστη. Βρίσκει τους Τούρκους στη Συκιά, στην εκκλησιά κλεισμένοι”.
Ο Μακεδονικός Αγώνας: Στις 12 Μαΐου 1908, όχι τυχαία γίνεται η αποβίβαση στο Καλαμίτσι της Συκιάς του νέου αρχηγού της Χαλκιδικής Ανθυπολοχαγού Πεζικού Αριστόβουλου Κόη. Η Χαλκιδική, καθ’ όλη τη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα, είναι ο τόπος όπου αποβιβάζονται ένοπλα σώματα που στέλνει η ελεύθερη Ελλάδα. Συγκεκριμένα αποβιβάζονται στην Κασσάνδρα αντάρτικα σώματα από τις Βόρειες Σποράδες, λόγω της γεωγραφικής της θέσης και επειδή στα χωριά της έχουν συγκροτηθεί «Επιτροπές Μακεδονικού Αγώνα». Αποβιβάζονται επίσης στη Συκιά ένοπλες ομάδες, επειδή αρκετοί Συκιώτες έχουν μυηθεί στο Μακεδονικό Αγώνα, από τους Χαλκιδικιώτες οπλαρχηγούς Αθανάσιο Μινόπουλο και Κωνσταντίνο Ζήρα. Συκιώτες Μακεδονομάχοι αναφέρονται οι Γαλάνης Δημήτριος, Γαλάνης Ιωάννης, Σουλτογιάννης Ιωάννης, κ.α.. Τέλος μέλη της Επιτροπής Μακεδονικού Αγώνα και συνεργάτες του Μητροπολίτη Κασσανδρείας Ειρηναίου, ήταν ο Σεραφείμ Αλατσατιανός και ο Αστέριος Κατσίκης.
Η απελευθέρωση από τους Τούρκους: Τον Νοέμβριο του 1912 το χωριό απελευθερώθηκε από τους Τούρκους. Μετά την απελευθέρωσή τους, οι Συκιώτες δεν επαναπαύονται και ως ανήσυχα πνεύματα και «άξιοι Μακεδόνες» άμεσα σπεύδουν να βοηθήσουν τις συνεχιζόμενες πολεμικές επιχειρήσεις του Ελληνικού στρατού, προσφέροντας ως κοινότητα χρηματική βοήθεια ύψους 120 λιρών Τουρκίας για τις ανάγκες του πολέμου . Άλλωστε ήταν πάντα παρόντες σε κάθε κάλεσμα της πατρίδας και είχαν έντονη εθνική δράση σε όλους τους απελευθερωτικούς αγώνες. Το 1920 κτίστηκε και σχολείο στον κεντρικό λοφίσκο του χωριού, ένα μεγαλοπρεπές οίκημα από γρανίτη, για την κατασκευή του οποίου εργάστηκαν Ηπειρώτες τεχνίτες της πέτρας. Η Συκιά όμως δεν συμμετείχε μόνο στους αγώνες για την ελευθερία, ταυτόχρονα ήταν πάντα παρούσα και στα κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα του τόπου.
Κοινοτάρχες: Από επιστολή του Αγιοπαυλίτη μοναχού Αβράμιου (με ημερομηνία 18 Νοεμβρίου 1912) από το μετόχι της μονής στο Κριαρίτσι της Συκιάς έγινε γνωστό ότι στις 10 Νοεμβρίου 1912 έφτασαν στη Συκιά δύο αξιωματικοί και όρισαν ως Δήμαρχο τον Αθανάσιο Χονδρογιάννη του Ιωάννη (μεγαλέμπορο και έναν από τους πρόκριτους του χωριού), ως τελώνη τον δημογέροντα (ήδη από το 1899) Πέτρο Πολυγερινό του Χριστοδούλου και ως αστυνόμο τον Δημήτριο Ιατρό.
Η αρχιτεκτονική του χωριού: Τα σπίτια του χωριού διατηρούν το παραδοσιακό τους χρώμα σε ό,τι αφορά την αγιορείτικη αρχιτεκτονική.
Ασχολίες κατοίκων: Οι κάτοικοι της Συκιάς ασχολούνται κυρίως με την αλιεία, την γεωργία, την μελισσοκομία, την κτηνοτροφία και τον τουρισμό.
Υποδομές: Στον οικισμό υπάρχουν ΚΕΠ, ιατρείο, ΚΑΠΗ, δύο νηπιαγωγεία, Δημοτικό Σχολείο, Γυμνάσιο, Λύκειο και ταχυδρομείο,καθώς και τουριστικές υποδομές.
Αθλητισμός: Η ποδοσφαιρική ομάδα Γ.Α.Σ. Τορωναίος Συκιάς αγωνίζεται στο πρωτάθλημα της Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής.
Πολιτισμός: Στο χωριό δραστηροποιείται ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Τα Συκιωτάκια» με αξιόλογο πολιτιστικό και κοινωνικό έργο. Ιδρύθηκε το 1981 .Λειτούργησε για ένα μικρό χρονικό διάστημα και επαναδραστηριοποιήθηκε το 1996. Οι δραστηριότητες του ξεκίνησαν με την δημιουργία δανειστικής βιβλιοθήκης, τμήματα εκμάθησης μουσικής και την έκδοση τοπικής εφημερίδας. Στη συνέχεια έχουμε την δημιουργία του χορευτικού στο οποίο δόθηκε η περισσότερη βαρύτητα μιας και εξελίχτηκε διακρίθηκε και και ξεχώρισε σε πολιτιστικά δρώμενα στην περιοχή, καθώς έχει συμμετάσχει σε πολλά Διεθνή φεστιβάλ στο εξωτερικό .
Αξιοθέατα: Το παλαιό Δημοτικό Σχολείο Συκιάς, εξαιρετικό έργο του Χαλκιδικιώτη αρχιτέκτονα Ξενοφώντα Παιονίδη, βρίσκεται επιβλητικά χτισμένο στο κέντρο του χωριού, πάνω σε έναν λόφο. Το υλικό δομής είναι ο εγχώριος γκρίζος γρανιτόλιθος, ο οποίος σε συνδυασμό με τα λιτά και αυστηρά νεοκλασικά χαρακτηριστικά (κορνίζες ανοιγμάτων, πεσσοί και πεσσόκρανα, γείσα κλπ.), κάνουν το Σχολείο της Συκιάς ένα από τα εντυπωσιακότερα κτίρια της εποχής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι στην καθημερινή τους αναφορά οι Συκιώτες ονομάζουν το Σχολείο τους, λόγω της θέσης του, αλλά και των προαναφερθέντων νεοκλασικών στοιχείων του, «Παρθενώνα της Συκιάς»

Η ΓΡΑΦΙΚΗ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΥΚΙΑΣ ΣΤΗ ΣΙΘΩΝΙΑ
Στο κέντρο ενός κολπίσκου της νοτιοανατολικής Σιθωνίας, ο οποίος προσφέρει χιλιόμετρα ακτών με ψιλή άμμο και καθαρά, ζεστά και ρηχά νερά, η παραλία της Συκιάς, του μεγαλύτερου οικισμού στο δεύτερο «πόδι» της Χαλκιδικής, είναι μία από τις ωραιότερες της χερσονήσου.
Ιδανική για φυσιολάτρες, οικογένειες και όσους ζητούν ηρεμία στις διακοπές τους, καθώς δεν είναι κατά βάση οργανωμένη, αλλά παρουσιάζεται με την ωμή ομορφιά της στον επισκέπτη που θα την προτιμήσει για την ησυχία, την ηλιοθεραπεία δίχως ενοχλήσεις, το διάβασμα ενός βιβλίου ανάμεσα στις βουτιές κ.α..
Οι όρμοι έως τις εισόδους του κολπίσκου δημιουργούν δικές τους, ξεχωριστές παραλίες (Βαλτί, Γριάβας, Λιναράκι, Πηγαδάκι, Τουρκολιμανιώτης, Κληματαριά), καθώς το ανάγλυφο είναι μοναδικό. Απέναντι, ο ορίζοντας συναντά τον Άθω όπως βυθίζεται στο Αιγαίο και το γαλαζοπράσινο των νερών βαθμιαία γίνεται ένα με το αντικρυστό βουνό, όπως υψώνεται ανάμεσα στα στενά.
Διαφορετική από τις πολυπληθείς, δημοφιλείς παραλίες της Χαλκιδικής, με λίγα σημεία «ανεφοδιασμού» που υποχρεώνουν τον επισκέπτη να έχει φροντίσει για τα απαραίτητα πριν την επισκεφτεί, η Παραλία της Συκιάς χαρίζει απλόχερα αυτό που ψάχνουν όσοι προτιμούν να απολαμβάνουν ήλιο, άμμο και καθαρή θάλασσα στην πιο αγνή τους μορφή.
Η παραλία της Συκιάς απέχει από το χωριό 3 χιλιόμετρα.

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΣΤΗ ΣΥΚΙΑ ΣΙΘΩΝΙΑΣ
Ο ναός του Αγίου Αθανασίου βρίσκεται στο κέντρο του παλαιού οικισμού. Πρόκειται για μια τρίκλιτη ξυλόστεγη βασιλική, με νάρθηκα και υπερώο, κτισμένη στα 1819. Ο ναός κάηκε από τα Τουρκικά στρατεύματα το 1821, επισκευάστηκε το 1839 , αλλά ξανακάηκε κατά τα επαναστατικά γεγονότα του 1854 από τον Τσάμη Καρατάσο, ο οποίος αργότερα έστειλε τα απαραίτητα χρήματα για την ανοικοδόμησή του στα 1861.
Στο εσωτερικό του ναού ενδιαφέρον παρουσιάζουν η οροφή με τα γεωμετρικά μοτίβα του και τα ξυλόγλυπτα ομφάλια, το ξυλόγλυπτο σανιδωτό τέμπλο που κοσμείται με κληματίδες αμπέλου και σταφύλια, καθώς και τα ξυλόγλυπτα στοιχεία του εξοπλισμού, όπως ο δεσποτικός θρόνος, τα προσκυνητάρια (έργα των αρχών του 18ου αιώνα, προερχόμενα μάλλον από το Άγιον Όρος), η αγία Τράπεζα, κ.λ.π.. Αξιόλογες, τέλος, είναι και οι φορητές εικόνες του ναού, οι οποίες χρονολογούνται από τις αρχές του 17ου αι. έως και τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα.
Τα περισσότερα από τα παραπάνω κειμήλια αποτελούν αφιερώσεις κατοίκων της κωμοπόλεως, αλλά και αγιορειτών μοναχών που έλκουν την καταγωγή τους από τη Συκιά. Οι πολύ καλές σχέσεις άλλωστε αγιορειτών και Συκιάς, επέβαλλε από την πλευρά των Αθωνιτών ηθική και υλική στήριξη στις δύσκολες στιγμές, μετά τις αλλεπάλληλες καταστροφές του χωριού κατά τη διάρκεια των επαναστατικών κινημάτων της Χαλκιδικής. Η αναστήλωση του ναού ολοκληρώθηκε το 2019 συμπληρώνοντας 200 χρόνια από την ανέγερσή του.

Η ΤΟΡΩΝΗ
Η Τορώνη είναι χωριό της Δημοτικής Ενότητας Συκέας στη Δημοτική Ενότητα Σιθωνίας, του Δήμου Σιθωνίας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 204 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός του χωριού αυξάνεται κατά πολύ, λόγω της προσέλευσης τουριστών απ’όλο τον κόσμο.
Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται σε υψόμετρο 10 μέτρων, στα νοτιοδυτικά της χερσονήσου Σιθωνίας του νομού Χαλκιδικής. Απέχει από την πρωτεύουσα του νομού Πολύγυρο 77 χιλιόμετρα και από την Θεσσαλονίκη 138 χιλιόμετρα.
Μυθολογία: Κατά την μυθολογία, η Τορώνη ήταν σύζυγος του Πρωτέα, γιου του Ποσειδώνα. Τα παιδιά της σκοτώθηκαν όταν προκάλεσαν σε μάχη τον Ηρακλή.
Αρχαιότητα: Στην περιοχή έχουν βρεθεί από τους αρχαιολόγους ίχνη από προϊστορικό οικισμό. Οι σημαντικότερες ανασκαφές έγιναν το 1975. Η πόλη δημιουργήθηκε από εποίκους με καταγωγή από τη Χαλκίδα, τον 8ο αιώνα π.Χ. και σύντομα κατέστη μια από τις σημαντικότερες πόλεις όχι μόνο στη Σιθωνία, αλλά και σε ολόκληρη τη Χαλκιδική. Έλαβε μέρος ενεργά στους Περσικούς Πολέμους, καθώς επίσης και στον Πελοποννησιακό Πόλεμο.
Η παρακμή της Τορώνης: Το 348 π.Χ. την κατέλαβε ο Φίλιππος Β΄και το 168 π.Χ. οι Ρωμαίοι. Από εκείνη την περίοδο η Τορώνη έχασε τη σημασία της και κατέληξε να είναι μικρός οικισμός, που και αυτός καταστράφηκε κατά τη διάρκεια επιδρομών τον 6ο και τον 15ο αιώνα.
Ιδιάιτερα κατά τα Ρωμαϊκά χρόνια, οι κάτοικοι εξαιτίας των πειρατικών επιδρομών εγκατέλειψαν την Τορώνη και κατέφυγαν στη γειτονική Συκιά. Στα Bυζαντινά χρόνια η περιοχή ήταν Μετόχια Αγιορείτικων Μονών. Σήμερα σώζονται ερείπια και τα τείχη της παλιάς πόλης (στη Βίγλα).
Ασχολίες κατοίκων: Η κύρια ασχολία των κατοίκων είναι ο τουρισμός, όπως επίσης η γεωργία και η αλιεία. Η Τορώνη παρουσίασε αξιόλογη τουριστική ανάπτυξη τα τελευταία χρόνια.
Υποδομές: Ανάμεσα στα άλλα στην Τορώνη λειτουργεί Δημοτικό σχολείο. Έπειτα από την ακτή Τριστινίκα και την Τορώνη, οι επισκέπτες μπορούν να φτάσουν στην τουριστική περιοχή του Πόρτο Κουφό. Ο εν λόγω οικισμός αναπτύχθηκε επίσης τα τελευταία χρόνια και δημιουργήθηκε προβλήτα. Έξω από το λιμάνι, το οποίο είναι το μεγαλύτερο και ασφαλέστερο στη Βόρεια Ελλάδα, συναντούμε την τοποθεσία καρτάλια, με βραχώδεις ακτές. Το όνομά τους οφείλεται στους γυπαετούς, που οι ντόπιοι τους ονομάζουν “καρτάλια”.
Μνημεία: Μνημεία της Τορώνης πλην των άλλων, αποτελούν το κάστρο της Ληκύθου και η παλαιοχριστιανική εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, τρίκλιτη βασιλική του 5ου αιώνα. Η εκκλησία καταστράφηκε από φωτιά τον 6ο αιώνα και στη θέση της οικοδομήθηκε άλλος, μικρότερος ναός. Κατά την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής το λιμάνι στο Πόρτο Κουφό χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί για πολεμικούς σκοπούς.

ΤΟΡΩΝΗ → Η ΜΙΚΡΗ ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΣ ΛΥΚΥΘΟΣ
Η μικρή χερσόνησος Λύκυθος, όπου βρισκόταν το κάστρο της αρχαίας Τορώνης. Θέα από την παραλία του κόλπου της Τορώνης, Χαλκιδική, Ελλάδα.

Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΤΟΡΩΝΗΣ
Προσεγγίζοντας το ακρωτήρι της Σιθωνίας από τη δυτική της πλευρά, η Τορώνη απλώνεται στο μαγευτικό της τοπίο ανάμεσα στην Τριστινίκα και το Πόρτο Κουφό, συμπληρώνοντας μία τριάδα ακτών που ξεχωρίζουν για την ασύλληπτη ομορφιά τους. Η μεσαία μεταξύ των τριών ακτών, μπροστά στον ιστορικό οικισμό της Τορώνης, είναι μία απέραντη ακτή που συνδυάζει κομμάτια ιδιαιτέρως οργανωμένης παραλίας με όλες τις παροχές για τους λουόμενους και μεγάλους χώρους για τους παραθεριστές που κάνουν το μπάνιο με δικά τους μέσα.
Η παραλία έχει μήκος μεγαλύτερο των δύο χιλιομέτρων. Σε συνδυασμό με τη φαρδιά αμμουδιά, μπορεί να φιλοξενήσει μεγάλους αριθμούς επισκεπτών και να παραμένει άνετη για όλους. Η στάθμη των νερών, των πεντακάθαρων και βραβευμένων με Γαλάζια Σημαία, βαθαίνει ήπια, αλλά στα πρώτα κολυμβητικά νερά είναι βαθιά. Στο άκρο της παραλίας υπάρχουν τα ερείπια του Βυζαντινού κάστρου της Ληκύθου, που φαντάζει δεμένο με το τοπίο, ως υπενθύμιση της ιστορίας της περιοχής.
Η Τορώνη έχει εύκολη πρόσβαση μέσω του επαρχιακού δρόμου, είναι δημοφιλής προορισμός καλοκαιρινών διακοπών, αλλά διατηρεί τον αυθεντικό της χαρακτήρα. Προσελκύει οικογένειες με παιδιά λόγω των μεγάλων χώρων της, καθώς και επισκέπτες που αρέσκονται στο κολύμπι αλλά και τις καταδύσεις.

Η ΣΑΡΤΗ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ
Η Σάρτη είναι μεγάλος οικισμός και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Τορώνης, του Δήμου Σιθωνίας, της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό1.054 κατοίκους. Κατά τους θερινούς μήνες ο πληθυσμός του χωριού αυξάνεται κατά πολύ, λόγω της προσέλευσης τουριστών απ’όλο τον κόσμο.
Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται σε υψόμετρο 10 μέτρων, στην άκρη της χερσονήσου της Σιθωνίας του νομού Χαλκιδικής. Ο οικισμός περιβάλλεται από το καταπράσινο βουνό Ντραγουντέλη. 
Η Σάρτη απέχει από την πρωτεύουσα του νομού Πολύγυρο 79 χιλιόμετρα και από την Θεσσαλονίκη 140 χιλιόμετρα.
Ιστορία: Η Σάρτη αποτελεί προσφυγικό χωριό. Πιθανότατα στη θέση της βρισκόταν η αρχαία πόλη Σάρτη, μέλος της Αθηναϊκής Συμμαχίας, την οποία αναφέρει ο Ηρόδοτος ως μέρος από όπου πέρασε ο Ξέρξης. Δεν είναι γνωστό πότε και γιατί καταστράφηκε. Το 14ο αιώνα αναφέρεται ως αρσενικό (ο Σάρτης) και ήταν κτήμα της Μονής Ξηροποτάμου, με το ναό να οικοδομείται το 1867. Κάτοικοι από το μικρό νησί Αφησιά στην Θάλασσα του Μαρμαρά, εγκαταστάθηκαν στο χωριό έπειτα από τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922. Η αρχική του ονομασία ήταν Νέα Αφησιά. Μερικά από τα σπιτάκια των προσφύγων, που έκτισαν όταν πρωτοήρθαν στο χωριό, σώζονται μέχρι σήμερα.
Ασχολίες κατοίκων: Οι κύριες ασχολίες των κατοίκων είναι ο τουρισμός, η γεωργία και η αλιεία.
Μνημεία: Μνημεία της Τορώνης πλην των άλλων, αποτελούν το κάστρο της Ληκύθου και η παλαιοχριστιανική εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, τρίκλιτη βασιλική του 5ου αιώνα. Η εκκλησία καταστράφηκε από φωτιά τον 6ο αιώνα και στη θέση της οικοδομήθηκε άλλος, μικρότερος ναός. Κατά την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής το λιμάνι στο Πόρτο Κουφό χρησιμοποιήθηκε από τους Ναζί για πολεμικούς σκοπούς.
Δημοφιλές τουριστικό θέρετρο: Κάθε χρόνο χιλιάδες τουρίστες απ’όλο το κοσμό επισκέπτονται το θέρετρο αυτό και απολαμβάνουν τον ήλιο και τη θάλασσα.

Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΗΣ ΣΑΡΤΗΣ
Φημισμένη για τις υπέροχες, απέραντες παραλίες που την περιτριγυρίζουν και εδραιωμένη ως ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά θέρετρα της Ελλάδας, η Σάρτη βρίσκεται στο δεύτερο «πόδι» της Χαλκιδικής, 145 χιλιόμετρα από τη Θεσσαλονίκη και 130 από το αεροδρόμιο. Αρχικά καταφύγιο ξεριζωμένων προσφύγων από την Αφησιά του Μαρμαρά, κατόπιν ψαροχώρι σε έναν τόπο όπου η αλιεία αποτελούσε κύρια ασχολία, έφτασε σήμερα να γνωρίζει ισχυρή τουριστική ανάπτυξη, κυρίως χάρη στη δημοφιλή της ακτογραμμή και τις υποδομές που δημιουργήθηκαν για τους επισκέπτες της.
Ο οικισμός είναι χτισμένος μπροστά στην παραλία, μήκους περίπου τριών χιλιομέτρων και βραβευμένης με Γαλάζια Σημαία. Οι περισσότεροι παραθεριστές παραμένουν στο χωριό, το οποίο μπορεί να καλύψει κάθε ανάγκη, με δεκάδες μονάδες ξενοδοχείων και ενοικιαζόμενων δωματίων, καταστήματα, ψαροταβέρνες, beach bars, εστιατόρια, με πολύ ενδιαφέρουσα νυχτερινή ζωή αλλά, κυρίως, αξέχαστες ώρες κολύμβησης και ηλιοθεραπείας στην ακτή της, που ξεχωρίζει για τα ρηχά, κρυστάλλινα νερά και την κατάλευκη, φαρδιά αμμουδιά.
Η Σάρτη χρησιμεύει και ως «ορμητήριο» για το μπάνιο στις γειτονικές, κοντινές πλαζ, που καθεμιά συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των ωραιότερων παραλιών της Χαλκιδικής (Καβουρότρυπες, Αρμενιστής, Αχλάδα, Πλατανίτσι). Ενδιαφέρον παρουσιάζει το μετόχι του Αγίου Όρους με τον όμορφο ναό του, ενώ το Δραγουδέλι, το βουνό που υψώνεται πίσω από το χωριό, δίνει ευκαιρίες για πεζοπορία με θέα τον Άθω απέναντι και τον ορίζοντα του Αιγαίου. Από το λιμανάκι της Σάρτης ξεκινούν μίνι κρουαζιέρες που κάνουν τον περίπλου του Αγίου Όρους.
Η Σάρτη χρησιμεύει και ως «ορμητήριο» για το μπάνιο στις γειτονικές, κοντινές πλαζ, που καθεμιά συμπεριλαμβάνεται στη λίστα των ωραιότερων παραλιών της Χαλκιδικής (Καβουρότρυπες, Αρμενιστής, Αχλάδα, Πλατανίτσι). Ενδιαφέρον παρουσιάζει το μετόχι του Αγίου Όρους με τον όμορφο ναό του, ενώ το Δραγουδέλι, το βουνό που υψώνεται πίσω από το χωριό, δίνει ευκαιρίες για πεζοπορία με θέα τον Άθω απέναντι και τον ορίζοντα του Αιγαίου. Από το λιμανάκι της Σάρτης ξεκινούν μίνι κρουαζιέρες που κάνουν τον περίπλου του Αγίου Όρους.

ΣΑΡΤΗ ΣΙΘΩΝΙΑΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Λίγα χρόνια μετά την εγκατάσταση των προσφύγων που ήρθαν στη Σάρτη λόγω της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922, ξεκίνησαν να εμφανίζονται στο χωριό οι πρώτοι αθλητικοί σύλλογοι. Σύμφωνα με μαρτυρίες μεγαλύτερων σε ηλικία κατοίκων της Σάρτης, στην περιοχή εμφανίστηκαν καθ’ όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’30 διάφοροι ανεπίσημοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι, όπως για παράδειγμα ο “Π.Σ. Σάρτης”, η “Α.Ε. Σάρτης”, η “ΑΕΚ Σάρτης”, ο “Ολυμπιακός Σάρτης” και ο “ΠΑΟΚ Σάρτης”. Δυστυχώς, η είσοδος της Ελλάδας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ως αποτέλεσμα τη διάλυση όλων των αθλητικών σωματείων του χωριού. Πολλά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1982, το χωριό απέκτησε και πάλι αθλητική πνοή με την ίδρυση του “Αθλητικού Ομίλου Σάρτης”, γνωστό πιο απλά και ως “Α.Ο. Σάρτης”. Οι ιθύνοντες του συλλόγου αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν ως έμβλημα του συλλόγου έναν ιππόκαμπο, με τα χρώματα της ομάδας να είναι το μπλε και το άσπρο. Η αγωνιστική περίοδος 2023-24 μπορεί να χαρακτηριστεί ως η πιο επιτυχημένη στην ιστορία του συλλόγου, καθώς ο “Α.Ο. Σάρτης” κατάφερε να εκπλήξει τους πάντες και να κατακτήσει το τοπικό Κύπελλο της Ε.Π.Σ. Χαλκιδικής.

ΠΡΟΣΒΑΣΗ – ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕΣΑ

ΚΤΕΛ ΝΟΜΟΥ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ Α.Ε.
Το ΚΤΕΛ Ν. Χαλκιδικής διαθέτει σύγχρονα, ασφαλή λεωφορεία προσφέροντας στο επιβατικό κοινό ποιότητα ταξιδιού. Αναλυτικά:
• Εκτελεί πολυάριθμα δρομολόγια εντός και εκτός νομού Χαλκιδικής
• Πραγματοποιεί και αστικά δρομολόγια εντός της πόλης των Γρεβενών
• Προσφέρει παροχές και ανέσεις όπως άνετες θέσεις, δωρεάν Wi-Fi κ.α.
• Διαθέτει σύστημα έκδοσης ηλεκτρονικού εισιτηρίου (e-ticket)
• Πραγματοποιεί μεταφορές ασυνόδευτων δεμάτων προς τους προορισμούς που εξυπηρετεί
• Διαθέτει σύγχρονη ιστοσελίδα για την ενημέρωση και εξυπηρέτηση του κοινού
Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του ΚΤΕΛ Ν. Χαλκιδικής κάνοντας κλικ στην παρακάτω εικόνα:

ΕΚΘΕΣΗ ΕΙΚΟΝΩΝ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ – ΒΑΣΕΙΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Πηγές: Ιστορία της Ελλάδας, ιστορίας της Ευρώπης, ιστορικό αρχείο-παρακαταθήκη Θεόδωρου Ευαγγελούδη, Βικιπαίδεια, ιστότοποι και Σελίδες (Κοινωνικών Δικτύων) Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, των Δήμων της Περιφερειακής Ενότητας Χαλκιδικής, καθώς και από ιδιωτικές σελίδες (Fb Pages) ή ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, τις οποίες αναγράφουμε στις επί μέρους αναφορές μας.
Σημείωση: Για όσους δημιουργούς φωτογραφιών έχουμε στοιχεία, αναγράφουμε το όνομά τους, για όσους δεν έχουμε στοιχεία, αναγράφουμε την πηγή προέλευσης.

Κεντρικό αφιέρωμα για την Ελλάδα → Χωριά και Πόλεις της Ελλάδας