ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΒΟΤΑΝΑ ΕΧΑΙΡΑΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ
Η επίδραση την οποία έχουν στην υγεία μας οι πικρές ουσίες ήταν ήδη γνωστή εδώ και 5000 χρόνια, όπως φαίνεται από τις αρχαίες ιερές γραφές του Ινδουισμού. Σε μία από αυτές, την Ayuverda, κατέγραψαν οι Ινδοί τις γνώσεις τους σχετικά με την υγιεινή και μακροχρόνια ζωή (μακροβιοτική), όπου τα πικρά βότανα κατέχουν πολύ σημαντική θέση.
Τα πικρά βότανα έχαιραν μεγάλης εκτιμήσεως και στην αρχαία Ελλάδα, κατά την εποχή του Ιπποκράτη, πατέρα της σύγχρονης Ιατρικής. Στην αρχαιότητα η διαφορά μεταξύ του ιάματος και δηλητηρίου ήταν πολύ μικρή. Οι αρχαίοι Έλληνες τα ονόμαζαν «φάρμακον» τα δε πικρά βότανα κατείχαν περίοπτη θέση στη λίστα αυτών.
ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΒΟΤΑΝΑ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΗΝ ΠΕΨΗ
Οι πικρές ουσίες προωθούν αισθητά την συνολική διαδικασία της πέψης. Οι κινήσεις του στομάχου και του εντέρου εντείνονται και η προώθηση της τροφής από το στομάχι στο έντερο επιταχύνεται. Διεγείρουν την έκκριση των υγρών της χολής και του παγκρέατος, βελτιώνουν την πέψη των λευκωμάτων, πρωτεϊνών και λιπών και δρουν ελαφρώς καθαρτικά. Χάρη στην ιδιότητα των πικρών ουσιών να προωθούν την πέψη, ελαττώνεται συγχρόνως η αίσθηση φουσκώματος και εμποδίζονται και οι διαδικασίες ζύμωσης και σήψης που αναπτύσσονται στο έντερο. Μέσω της βελτίωσης της απορρόφησης της βιταμίνης Β12 από το πεπτικό σύστημα, οι πικρές ουσίες υποστηρίζουν και τη δημιουργία αίματος. Προάγουν, επιπλέον, και την απορρόφηση των λιποδιαλυτών βιταμινών A, D, E, και Κ, όπως επίσης και του σιδήρου. (Ursel Buhring, διευθύντρια της Σχολής Θεραπευτικών Φυτών του Freiburg-Breisgau).
Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΠΙΚΡΩΝ ΟΥΣΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ
Η τάση για γλυκές τροφές, για φαγητά τα οποία δεν είναι πικρά, οδήγησε στην εξαφάνιση των πικρών συστατικών από τη σύγχρονη κουζίνα, με αποτέλεσμα την επιδημική πλέον αύξηση της παχυσαρκίας, των στομαχικών και πεπτικών προβλημάτων και των σχετικών με τη λειτουργία του μεταβολισμού ασθενειών. Τα καλλιεργημένα γκρέιπφρουτ, τα λαχανάκια Βρυξελλών, οι αγκινάρες, τα ραδίκια, η ρόκα, τα ραπανάκια, ενώ θα έπρεπε να έχουν εξέχουσα θέση στη λίστα της διατροφής στη σύγχρονη εποχή μας, αφαιρούνται ακόμα και οι πολύτιμες πικρές τους ουσίες!. Στην επαρχία της Ελλάδας, την τόσο πλούσια σε άγρια χόρτα, δεν έχει χαθεί ακόμη η συνήθεια να τα μαζεύουν και να τα μαγειρεύουν την κατάλληλη εποχή. Αλλά η περιορισμένη ετήσια περίοδος, κατά την οποία ευδοκιμούν τα συγκεκριμένα χόρτα, δεν επαρκεί, για να καλύψει το πικρό τμήμα που πρέπει να συμπληρώνει τη διατροφής μας. Ως διέξοδο από το πρόβλημα αυτό η χρήση εκχυλισμάτων από βότανα και ρίζες είναι μία εναλλακτική λύση, για τους γνωρίζοντες την αξία τους!
ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ
Ολες οι πληροφορίες αυτού του άρθρου έχουν ενημερωτικό χαρακτήρα και δεν έχουν σκοπό να υποκαταστήσουν την ιατρική γνωμάτευση ή θεραπεία. Αν είστε έγκυος, θηλάζετε, βρίσκεστε υπό φαρμακευτική αγωγή ή αντιμετωπίζετε προβλήματα υγείας, σας προτρέπουμε ιδιαιτέρως να απευθυνθείτε στον ιατρό σας ή σε άλλον ειδικό της υγείας.
ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΒΟΤΑΝΑ, ΑΣ ΤΑ ΓΝΩΡΙΣΟΥΜΕ
ΑΡΤΕΜΙΣΙΑ ή ΑΨΙΘΙΑ (Artemisia absinthium)
Πικρό, τονωτικό, διεγερτικό, νευροτονωτικό, εμμηναγωγό, κατά της δυσπεψίας, βοηθά στο αδυνάτισμα
Η Artemisia absinthium – Wormwood (Asteraceae) – είναι ένα πολύ σημαντικό είδος στην ιστορία της ιατρικής, που παλαιότερα περιγράφεται στη μεσαιωνική Ευρώπη ως “Πολύτιμο φυτό”. Είναι ένα είδος γνωστό ως φαρμακευτικό φυτό στην Ευρώπη και επίσης στη Δ. Ασία και τη Β. Αμερική.
Ελληνικές Ονομασίες: Αψιθιά, Αψινθον, Αγριαψιθιά, Απιστιά, Πέλινο, Αβροβότανο. Αγγλική Ονομασία: Wormwode. Αυτή η ονομασία προέρχεται από τα Μεσαιωνικά Αγγλικά wormwode ή wermode. Η φόρμα “wormwood”, αποδίδεται στην παραδοσιακή χρήση του ως ένα αντισκωληκικό φάρμακο.
Ενεργό μέρος φυτού: Ρίζα και φύλλα
Δραστικά συστατικά: Cineole (κινεόλη) thujone (θουγιόνη), tannin (τανίνη), resin (ρητίνη), inulin (ινουλίνη).
Ιδιότητες-Χρήσεις: Οι κύριες ουσίες που είναι υπεύθυνες για τη βιολογική δραστικότητα του βοτάνου είναι: το αιθέριο έλαιο, οι πικρές σεσκιτερπενοειδείς λακτόνες, τα φλαβονοειδή, άλλες ενώσεις που μεταδίδουν πικρία, τα αζουλένια, τα φαινολικά οξέα, οι τανίνες και οι λιγνάνες. Στην επίσημη Ευρωπαϊκή ιατρική, το είδος χρησιμοποιείται τόσο στην αλλοπάθεια όσο και στην ομοιοπαθητική. Στην παραδοσιακή Ασιατική και Ευρωπαϊκή ιατρική, έχει χρησιμοποιηθεί ως αποτελεσματικός παράγοντας στις γαστρεντερικές παθήσεις και επίσης στη θεραπεία της ελμινθίασης, της αναιμίας, της αϋπνίας, των παθήσεων της ουροδόχου κύστης, των τραυμάτων που δύσκολα θεραπεύονται, καθώς και του πυρετού. Σήμερα, πολλές άλλες κατευθύνσεις της βιολογικής δραστηριότητας των συστατικών αυτού του είδους έχουν καταδειχθεί και επιβεβαιωθεί από επιστημονική έρευνα, όπως αντιπρωτοζωικά, αντιβακτηριακά, αντιμυκητιασικά, αντιελκώδη, ηπατοπροστατευτικά, αντιφλεγμονώδη, ανοσορρυθμιστικά, κυτταροτοξικά, αναλγητικά, νευροπροστατευτικά. Το Artemisia absinthium χρησιμοποιείται επίσης ως καλλυντικό φυτό. Το είδος έχει επίσης γίνει αντικείμενο βιοτεχνολογικής έρευνας. Αντενδείξεις-Προφυλάξεις: Τα φαρμακευτικά εκχυλίσματα της Αψιθιάς δεν έχει αποδειχθεί ότι προκαλούν ανεπιθύμητες ενέργειες σε συνήθεις δόσεις.
ΒΑΛΕΡΙΑΝΑ (Valeriana Officinalis)
Ηρεμιστικό, για ποιοτικό ύπνο, κατά του άγχους, υποτασικό, κατευναστικό, άφυσο
Η Βαλεριάνα (Βαλεριάνα η φαρμακευτική) φημίζεται ότι έχει ιδιότητες ως υπνωτικού, αγχολυτικού και κατευναστικού.
Ελληνικές ονομασίες: Νάρδος, Κέντρανθος, Διοσκουρίδειος, Αγριοζαμπούκος και πολλές ακόμα.
Αγγλική Ονομασία: Valerian
Ενεργό μέρος φυτού: Ρίζωμα και Ρίζες Ενεργά συστατικά: Βαλεριανικό Οξύ, Ισοβαλεριανικό Οξύ, Βορνεόλη, Πινένιο, Καμφένιο, Πτητικά αλκαλοειδή.
Ιδιότητες-Χρήσεις: Τα εκχυλίσματα των ριζών της βαλεριάνας (Valeriana officinalis) χρησιμοποιούνται ευρέως για την πρόκληση ύπνου και τη βελτίωση της ποιότητας του ύπνου.. Μια εκτεταμένη βιβλιογραφική έρευνα εντόπισε 16 επιλέξιμες μελέτες που εξετάζουν συνολικά 1093 ασθενείς. Οι περισσότερες μελέτες είχαν σημαντικά μεθοδολογικά προβλήματα και οι δόσεις, τα παρασκευάσματα και η διάρκεια της θεραπείας της Bαλεριάνας διέφεραν σημαντικά. Ένα διχοτόμο αποτέλεσμα ποιότητας ύπνου (βελτιωμένο ή μη) αναφέρθηκε από 6 μελέτες και έδειξε στατιστικά σημαντικό όφελος (σχετικός κίνδυνος βελτιωμένου ύπνου = 1,8, 95% διάστημα εμπιστοσύνης, 1,2-2,9), αλλά υπήρχαν αποδείξεις προκατάληψης δημοσίευσης σε αυτό το συνοπτικό μέτρο. Τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι η βαλεριάνα μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα του ύπνου χωρίς να προκαλέσει παρενέργειες. Οι μελλοντικές μελέτες πρέπει να αξιολογούν μια σειρά δόσεων τυποποιημένων παρασκευασμάτων Bαλεριάνας και να περιλαμβάνουν τυπικά μέτρα ποιότητας και ασφάλειας ύπνου. Am J Med 2006 Δεκ; 119 (12): 1005-12. doi: 10.1016 / j.amjmed.2006.02.026.
Αντενδείξεις-Προφυλάξεις: Ασφαλές χωρίς καμμία τοξικότητα στις συνηθισμένες δόσεις.
ΓΑΪΔΟΥΡΑΓΚΑΘΟ ή ΣΥΛΙΒΟ (Milk Thistle, Cardo Mariano)
Το Γαϊδουράγκαθο με τη Λατινική ονομασία Silybum Marianum (Αγγλ. ονομ. Milk Thistle, Cardo Mariano), είναι φυτό των Μεσογειακών Χωρών και έγινε γνωστό ανά τον κόσμο για τις ιδιαίτερα ευεργετικές και προστατευτικές του επιδράσεις στην καλή υγεία του συκωτιού. Το τυπικό φυτό Γαϊδουράγκαθο είναι διετές φυτό της οικογένειας Asteraceae. Εχει ορθό στέλεχος με γωνίες, κόκκινα έως μοβ άνθη και λαμπερά ανοιχτά πράσινα φύλλα με λευκές φλέβες. Το ύψος του δεν ξεπερνά τα 40 εκ.. Κατατάσσεται στα πικρά βότανα και έχει δυσάρεστη μυρωδιά. Ενώ αρχικά ήταν ντόπιο της Νότιας Ευρώπης έως την Ασία, βρίσκεται σήμερα σε όλο τον κόσμο.
ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ: Silybum Marianum (Σίλυβο το Μαριάνο).
ΑΓΓΛΙΚΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ: Milk Thistle, Cardo Mariano.
ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ: Γαϊδουράγκαθο, Αγιάγκαθο, Κουφάγκαθο, Αγκάβατος, Σίλυβο.
ΙΣΤΟΡΙΑ
Είναι γνωστό από την αρχαιότητα και οι πρώτες αναφορές έρχονται από τον Θεόφραστο (4ος π.Χ αιώνας) με το όνομα «Πτέρνιξ», ενώ στη συνέχεια ο Διοσκουρίδης το συνιστά ως «Μέγα Κενταύριον» ή «Σίλλυβον» για την επούλωση των πληγών.
Στην Ευρώπη και ΗΠΑ είναι γνωστό σαν Sillybum Mariannum ή απλά Milk Thistle.
Ο Άγγλος βοτανολόγος του Μεσαίωνα Nicholas Culpenerτο το προτείνει σαν εξαιρετικό φάρμακο για τη χολή και το ήπαρ, ενώ στις αρχές του 20ου αιώνα η σχολή των «Εκλεκτικών» το συνιστά για τη «συμφόρηση» του ήπατος. Συστηματική χορήγηση με συνταγογράφηση ξεκινά το 1960 στη Γερμανία και αρχίζει παράλληλη επιστημονική έρευνα.
Από διάφορες πηγές ανακαλύπτουμε ότι κατά καιρούς χρησιμοποιήθηκε για παθήσεις του ήπατος, για διαταραχές της εμμήνου ρύσεως, για τη διέγερση παραγωγής γάλακτος, την κατάθλιψη, διέγερση της μνήμης και δηλητηριάσεις, ειδικά από τον μύκητα Αmanita Phalloides.
ΕΝΕΡΓΟ ΜΕΡΟΣ ΦΥΤΟΥ
Σπέρματα
ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ
Silymarin
ΣΥΝΕΡΓΙΚΑ ΒΟΤΑΝΑ
Dandelion (Ταραξάκο ή πρικραλίδα), Artichoke (Αγκινάρα), Turmeric (Κουρκουμάς), Schisandra (Σχιζάνδρα), OPC (από κουκούτσια σταφυλιού και φλοιό πεύκου).
ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ – ΧΡΗΣΕΙΣ
Πολλές από τις ιδιότητές του οφείλονται στο ισχυρό αντιοξειδωτικό Silymarin..
Περισσότερα για το Milk Thistle στο σχετικό άρθρο μας Γαϊδουράγκαθο ή Σύλιβο.
ΓΕΝΤΙΑΝΗ (Gentiana lutea)
Πικρό, βελτίωση γαστρικών διαταραχών, ηπατική, πνευμονική και καρδιαγγειακή προστασία, ενίσχυση ανοσοποιητικού, προστασία οστών και αρθρώσεων, γαστρεντερική και αναπαραγωγική προστασία.
Η Γεντιανή ανήκει στην οικογένεια Gentianaceae που είναι το μεγαλύτερο γένος της, αφού φιλοξενεί περισσότερα από 400 είδη. Συναντάται ευρέως στις Αλπικές περιοχές των εύκρατων περιοχών παγκοσμίως. Τα φυτά από το γένος Gentiana χρησιμοποιούνται παραδοσιακά για τη θεραπεία μιας ευρείας ποικιλίας ασθενειών, όπως της ανακούφισης του πόνου που διαλύει τους ρευματισμούς, του ίκτερου του ήπατος, της χρόνιας φαρυγγίτιδας και της αρθρίτιδας στην Κίνα από τα αρχαία χρόνια. H Gentiana Lutea είναι ένα πικρό βότανο που χρησιμοποιείται παραδοσιακά για τη βελτίωση των γαστρικών διαταραχών.
Επιστημονική Ονομασία: Gentiana lutea.
Το επιστημονικό της όνομα προέρχεται από το Βασιλιά Γέντιο της Ιλλυρίας, όπου το φυτό, κατά τον Πλίνιο, ήταν άφθονο. Ο Γέντιος ζούσε το 2ο π.Χ. αι. και λέγεται ότι ήταν ο πρώτος πού αναγνώρισε τη φαρμακευτική αξία του φυτού στη μάχη κατά της πανούκλας. Και σήμερα ακόμα ή ρίζα της Γεντιανής θεωρείται σαν αντιπυρετική.
Ελληνικές ονομασίες: Γεντιανή, Γεντιανή η Κίτρινη, Ρίζα Κενταύρου. Ενεργά συστατικά: Τα πικρά συστατικά της ρίζας Γεντιανής είναι οι σεκοϊριδοειδείς γλυκοζίτες αμαρογεντίνη και γεντιπικρίνη. Η πρώτη είναι μία από τις πιο πικρές φυσικές ενώσεις που είναι γνωστές και χρησιμοποιείται ως επιστημονική βάση για τη μέτρηση της πικρίας. Ιδιότητες: Τα φυτά από το γένος Gentiana έχουν μακρά παράδοση διαφόρων φαρμακευτικών χρήσεων στην Ευρώπη και την Ασία. Φυτοχημικές μελέτες έδειξαν ότι τα κύρια βιοδραστικά συστατικά που απομονώθηκαν από αυτό το γένος περιλαμβάνουν ιριδοειδή, ξανθόνες και φλαβονοειδή. Αυτές οι ενώσεις και τα εκχυλίσματα που απομονώνονται από αυτό το γένος παρουσιάζουν ένα ευρύ φάσμα προστατευτικών δραστηριοτήτων όπως ηπατική προστασία, γαστρεντερική προστασία, καρδιαγγειακή προστασία, ανοσοδιαμόρφωση, προστασία αρθρώσεων, πνευμονική προστασία, προστασία οστών και αναπαραγωγική προστασία. Tο εκχύλισμα Gentiana Lutea (GE) ρυθμίζει επίσης τον μεταβολισμό των λιπιδίων των ανθρώπινων κερατινοκυττάρων in vitro και in vivo (Int J Mol Sci. 2017 22 Αυγ. 18 (8): 1814. doi: 10.3390 / ijms18081814). Μπορεί επίσης να είναι και μια νέα τοπική θεραπεία για δερματικές παθήσεις με τροποποιημένη σύνθεση λιπιδίων όπως η ψωρίαση.(Molecules. 2020 Apr 16;25(8):1832. doi: 10.3390/molecules25081832). Σε αγγειακές παθήσεις, η θεραπεία με βάση το εκχύλισμα Gentiana Lutea αντιπροσωπεύει δυνητικά χρήσιμα φάρμακα για τη διαχείρισή τους Curr Vasc Pharmacol. 2020 29 Μαΐου. Doi: 10.2174 / 1570161118666200529111314.
Αντενδείξεις-Προφυλάξεις: Τα φυσικά προϊόντα από αυτό το φυτό δεν παρουσιάζουν σημαντική τοξικότητα στα ζώα, κυτταροτοξικό- τητα ή γονοτοξικότητα. Πηγές-Παραπομπές-Βιβλιογραφία: Οι πληροφορίες που χρησιμοποιούνται σε αυτήν την περιγραφή για το φυτό Gentiana Lutea, προέρχονται από το Εθνικό Κέντρο Βιοτεχνολογίας (ΝΗΙ) βασίζονται δε σε διάφορες βάσεις δεδομένων (PubMed, Science Direct, διαδικτυακή βιβλιοθήκη Wiley, Wanfang Data, Web of Science) μέσω μιας αναζήτησης χρησιμοποιώντας τη λέξη-κλειδί “Gentiana”. Εκτός αυτού, άλλες Εθνοφαρμακολογικές πληροφορίες αποκτήθηκαν από Κινεζικά κλασικά βιβλία βοτάνων. Οι επιμέρους παραπομπές αφορούν τις αντίστοιχες παραγράφους.
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΙΚΗ (Angelica Archangelica)
Για προβλήμaτα περιόδου, κατά της βρογχίτιδας και κοινών κρυολογημάτων, της αρθρίτιδας, ρευματισμών και φλεγμονών των αρθρώσεων, ευεργετική σε κολίτιδα, στομαχικές διαταραχές και δυσπεψία. Κατά του άγχους.
Περισσότερα από 60 είδη φαρμακευτικών φυτών ανήκουν στο γένος Angelica (Οικογένεια: Apiaceae). Πολλά από αυτά τα είδη έχουν χρησιμοποιηθεί σε αρχαία παραδοσιακά συστήματα ιατρικής, ειδικά στην Άπω Ανατολή. Διάφορα φυτικά παρασκευάσματα που περιέχουν είδη Angelica είναι διαθέσιμα χωρίς συνταγή, όχι μόνο στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, αλλά και στις δυτικές χώρες όπως ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία κ.λπ. Επιστημονική ονομασία: Angelica Archangelica
Eλληνική ονομασία: Αγγελική, Αγγελική Αρχαγγελική Ενεργό μέρος φυτού: Ρίζα
Ενεργά συστατικά: Kουμαρίνες, ακετυλενικές ενώσεις, χαλκόνες, σεσκιτερπένια και πολυσακχαρίτες.
Ιδιότητες: Για αιώνες, πολλά είδη αυτού του γένους, π.χ. A. archangelica, A. A. acutiloba, atropupurea, A. dahurica, A. japonica, A. glauca, A. gigas, A. koreana, A. sinensis, A. sylvestris κ.λπ., έχουν χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά ως αντιφλεγμονώδη, διουρητικά, αποχρεμπτικά και διαφωτικά, και για θεραπείες σε κρυολογήματα, γρίπη, ηπατίτιδα, αρθρίτιδα, δυσπεψία, βήχα, χρόνια βρογχίτιδα, πλευρίτιδα, τυφοειδή, πονοκεφάλους, πυρετό, κολικούς, ρευματι-σμούς, βακτηριακές και μυκητιασικές λοιμώξεις και ασθένειες των ουροφόρων οργάνων. Η Αρχαγγελική κατά του άγχους: Σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποίησε η Φαρμακευτική Σχολή του Πανεπιστημίου του Κασμίρ στην Ινδία, με σκοπό την αξιολόγηση του αγχολυτικού δυναμικού των μη πολικών κουμαρινών που έχουν απομονωθεί από το A. Archangelica Linn. κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το μείγμα κουμαρινών που απομονώνεται από το A. Archangelica και τα συστατικά του imperatorin και isoimperatorin έχουν τη δυνατότητα να μειώσουν το άγχος, αλλά είναι το μείγμα που έχει πιο σημαντική δραστικότητα σε σύγκριση με τα μεμονωμένα συστατικά του. Σε άλλη μελέτη του Shanghai Hospital of Changhai η οποία αποσκοπούσε στην αξιολόγηση της κυτταροτοξικότητας και των αντικαρκινικών επιδράσεων του ακατέργαστου εκχυλίσματος της ρίζας A. Archangelica (CEAA) στον καρκίνο του μαστού, τα δεδομένα έδειξαν το αντικαρκινικό δυναμικό του CEAA κατά των καρκινικών κυττάρων του μαστού in vitro και in vivo. Απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να διευκρινιστεί καλύτερα η φαρμακολογική εφαρμογή του CEAA στη θεραπεία καρκίνου του μαστού.
ΜΥΡΟ (Commiphora Myrrha)
Το Μύρο ή Μύρρο είνα αρωματική ρητίνη του δέντρου Κομμιφόρος η Μύρρα (Commiphora Myrrha), που συλλέγεται από τον κομμένο γκρι φλοιό του δέντρου ή του θάμνου. Ονομάζεται επίσης και το άρωμα σε μορφή ελαίου. Είχε και έχει πολλές χρήσεις και εξέχουσα θέση σε πολλούς τομείς.
Στην αρχαιότητα λεγόταν σμύρνα ή βδέλλιο και αποτελούσε ένα από τα πιο ακριβά προϊόντα, όπως φαίνεται και από την κίνηση των τριών μάγων να το δωρίσουν στον νεογέννητο Ιησού Χριστό μαζί με λιβάνι και χρυσό. Η αρωματοποιία ξεκίνησε με την καύση της ρητίνης της μύρρας σε τελετές. Τέλος έχει και μια θέση στην Κινέζικη ιατρική, την Αρωματοθεραπεία και την ομοιοπαθητική λόγω των πολλών ευεργετικών του ιδιοτήτων του. Είναι κολλώδες, παχύρρευστο με σκούρο χρώμα και η οσμή του είναι βαθιά, ξυλώδη, πολύ χαρακτηριστική και αρωματική σαν “βάλσαμο” (υπέροχη). Χρησιμοποιείται το απόσταγμα με ατμό από τη ρητίνη του θάμνου ή του μικρού δέντρου που μπορεί να φτάσει και τα 5 μέτρα.
Στην λαϊκή παράδοση το Μύρο το χρησιμοποιούσαν για μυικούς πόνους ή ως έμπλαστρο για ρευματισμούς, επίσης το χρησιμοποιούσαν ανακατεμένο με μέλι για φλεγμονές και πληγές, είναι διεγερτικό της καλής κυκλοφορίας του αίματος, έχει αντισηπτικές και αντιμικροβιακές ιδιότητες, επίσης έχει αναπλαστικές και επανορθωτικές ιδιότητες, αναγεννά τα κύτταρα του δέρματος προλαμβάνοντας την γήρανση, διατηρεί την υγιή όψη της επιδερμίδας, εξαφανίζει τις φλεγμονές, τις ουλές και τις πληγές του δέρματος, ενεργοποιεί την καλή κυκλοφορία του αίματος, είναι θαυμάσιο καλλυντικό για το δέρμα, επίσης το αιθέριο έλαιό του χρησιμοποιείται για δερματικά έλκη και πληγές, για τις αιμορροΐδες, ακόμη θεραπεύει λοιμώξεις και πληγές στο στόμα, αποστήματα άφθες, είναι πολύτιμο στην θεραπεία της ουλίτιδας, της πυόρροιας και της ιγμορίτιδας.
ΠΙΚΡΑΛΙΔΑ ή ΤΑΡΑΞΑΚΟΣ ή ΡΑΔΙΚΙ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ
O Ταραξάκος (Taraxacum Officinale –Ταραξάκος ο Φαρμακευτικός) είναι γνωστός ως Ραδίκι του βουνού. Λέγεται αλλιώς Αγριοράδικο ή Πικραλίδα.
Επίσης αποκαλείται και Dandelion (Δανδελίων) Η ειδική ονομασία officinalis, αναφέρεται στην αξία του ως φαρμακευτικό φυτό και προέρχεται από τη λέξη opificina, αργότερα officina, που σημαίνει «εργαστήρι» ή «φαρμακείο».
Εχει ισχυρές διουρητικές ιδιότητες και αυτό γιατί, περιέχει το μέταλλο Κάλιο. Ως γνωστόν, τα άλλα διουρητικά, απoβάλλουν το Κάλιο από τον οργανισμό στερώντας από το σώμα μας το πολύτιμο αυτό στοιχείο. Ο Ταραξάκος όχι μόνο δε στερεί Κάλιο από τον οργανισμό, αλλά δίνει κι επιπλέον, καθώς θεωρείται μια από τις καλύτερες φυσικές πηγές Καλίου, το οποίο μάλιστα και συντηρείται σε πολύ υψηλά επίπεδα.
Βοηθά στο αδυνάτισμα και στην εξάλειψη της κυτταρίτιδας. Ως πικρό βότανο διεγείρει την όρεξη. Έχει αποτοξινωτική δράση και δυναμώνει το σώμα. Ο Ταραξάκος περιέχει μία πολύ πικρή ουσία την ταρασσακίνη (tarassacina) η οποία συμβάλει στην καλύτερη λειτουργία της χολής, με αποτέλεσμα τη βελτίωση του μεταβολισμού των σακχάρων και των λιπών και τη μείωση των τριγλυκεριδίων στο αίμα.
ΦΥΛΛΑ ΚΑΡΥΔΙΑΣ (Walnut Leaves)
Από το δέντρο Juglans Regia
Τα φύλλα καρυδιάς είναι πλούσια σε φαινολικά συστατικά με αντιβιοτικά και αντιοξειδωτικά αποτελέσματα.
Δραστικά συστατικά: Περιέχουν αιθέριο έλαιο, Καρνιδίνη, Γιογλανδίνη, Οξαλικό Ασβέστιο, Ινοσίτη, Τανίνη, Νουκιτανικό οξύ.
Ιδιότητες: Τα φύλλα και η φλούδα της καρυδιάς έχουν ανακουφιστικές, στυπτικές και τονωτικές ιδιότητες. Χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία λυμφατισμού, αδενοπάθειας, λειχήνων, εκζεμάτων, έρπητος και άτονων ελκών. Διεγείρουν το συκώτι και το πάγκρεας και έχουν αντιδιαβητική δράση. Βοηθούν στη θεραπεία αναιμίας, αδυναμίας, φυματίωσης, χρόνιων βρογχίτιδων, αρθριτικών, διάρροιας και ρευματισμών. Το τσάϊ των φύλλων της καρυδιάς καθαρίζει το αίμα. Συμβάλει επίσης κατά του διαβήτη.
ΤΡΟΠΟΙ ΧΡΗΣΗΣ
Εγχυμα : Μουλιάζουμε 30 γρ. φύλλα καρυδιάς σε μισό λίτρο νερό για 6 ώρες. Πίνουμε 3 φορές την ημέρα από ένα κρασοπότηρο ή πλένουμε με αυτό αποστήματα, λειχήνες, δερματοπάθειες.
Αφέψημα : Βράζουμε 1 χούφτα φύλλα καρυδιάς για 15 λεπτά σε 1 λίτρο νερό.
Εξωτερική χρήση: Το πυκνό αφέψημα χρησιμοποιείται σαν αποτελεσματική λοσιόν για το μαύρισμα των μαλλιών. Τα φύλλα επίσης είναι ιδανικά και ως καταπλάσματα σε πληγές.
ΚΑΝΕΛΑ → ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΤΡΟΠΙΚΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ
Το Cinnamon (Cinnamomum zeylanicum και Cinnamon cassia), το αιώνιο δέντρο της τροπικής ιατρικής, ανήκει στην οικογένεια Lauraceae και είναι ένα από τα πιο σημαντικά μπαχαρικά που χρησιμοποιούνται καθημερινά από ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Περιέχει πολύ μαγγάνιο, σίδηρο, φυτικές ίνες και ασβέστιο. Η κανέλα περιέχει παράγωγα, όπως η κινναμαλδεΰδη, το κινναμικό οξύ και πολλά άλλα συστατικά όπως πολυφαινόλες και αντιοξειδωτικά, αντιφλεγμονώδη, αντιδιαβητικά, αντιμικροβιακά, Με αντικαρκινικές ιδιότητες.
Αρκετές αναφορές έχουν ασχοληθεί με τις πολυάριθμες ιδιότητες της κανέλας με τη μορφή φλοιού, αιθέριων ελαίων, σκόνης φλοιού και φαινολικών ενώσεων, και καθεμία από αυτές τις ιδιότητες μπορεί να διαδραματίσει βασικό ρόλο στην ανθρώπινη υγεία. Πρόσφατα, πολλές δοκιμές έχουν διερευνήσει τα ευεργετικά αποτελέσματα της κανέλας στη νόσο του Αλτσχάιμερ, τον διαβήτη, την αρθρίτιδα και την αρτηριοσκλήρωση. (Adv Exp Med Biol.2016, 929: 1-24. doi: 10.1007 / 978-3-319-41342-6_1.)
ΦΛΟΙΟΣ ΚΑΝΕΛΑΣ σε κάψουλες CINNAMON BARK από τη NOW
Κατά του διαβήτη και της υπερλιπιδαιμίας
Υποστηρίζει τη διατήρηση υγιών επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
Ο φλοιός κανέλας προέρχεται από ένα μικρό αειθαλές δέντρο (Cinnamomum verum), το οποίο είναι εγγενές στην Ινδία και τη Σρι Λάνκα, και έχει χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά ως καρύκευμα. Οι βοτανολόγοι προτείνουν τον φλοιό κανέλας ως βοήθημα σε πεπτικά προβλήματα όπως η ναυτία, ο έμετος, η διάρροια, αλλά και το άσθμα που προκαλείται από το κρύο, η οσφυαλγία, τα προβλήματα εμμήνου ρύσεως, κλπ. Η Κανέλα έχει χρησιμοποιηθεί παραδοσιακά ως ένα γαστρονομικό καρύκευμα που υποστηρίζει τη σωστή πέψη. Είναι γνωστό, ότι περιέχει ένα αριθμό βιοδραστικών συστατικών για την εξουδετέρωση των ελευθέρων ριζών.
Άλλες μελέτες υποδηλώνουν ότι τα συστατικά της μπορούν να υποστηρίξουν ένα ισορροπημένο ανοσοποιητικό σύστημα και μια υγιείς φλεγμονώδη απόκριση. Πρόσθετες κλινικές μελέτες δείχνουν επίσης, ότι ο φλοιός κανέλας υποστηρίζει τον υγιή μεταβολισμό της γλυκόζης και μπορεί να βοηθήσει στη διατήρηση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα σε φυσιολογικά επίπεδα.
ΠΥΡΗΝΕΣ ΒΕΡΙΚΟΚΟΥ (Apricot Kernels)
Οι πυρήνες βερίκοκου είναι η ψίχα του κουκουτσιού του φρούτου. Θεωρούνται καλή πηγή σιδήρου, κάλιου και φωσφόρου καθώς και μία από τις καλύτερες πηγές βιταμίνης Β-17, της ονομαζόμενης Αμυγδαλίνης ή Λετρίνης. Οι πυρήνες βερύκοκου έχουν χρησιμοποιηθεί στην Κινεζική Ιατρική για τη θεραπεία αναπνευστικών προβλημάτων, κατά της δυσπεψίας, της υψηλής πίεσης και της αρθρίτιδας. Κάποιες έρευνες έχουν δείξει επίσης ότι η κατανάλωση των πικρών πυρήνων του βερίκοκου, λόγω της Αμυγδαλίνης, προλαμβάνει τον καρκίνο.
Σε ότι αφορά αναφορές για τη θεραπεία του καρκίνου και την απόπτωση των καρκινικών κυττάρων, σύμφωνα με μία παλαιότερη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Επιστημονικό Περιοδικό Vorp Onkol, αναφέρει ότι καμμία από τις σχετικές παραδοχές για την Αμυγδαλίνη (Β17) δεν βρήκε πειραματική επιβεβαίωση (Vorp Onkol 2012; 58 (5): 698-704.).
ΤΡΩΤΕ ΠΙΚΡΑ ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΙ ΠΙΝΕΤΕ ΤΟΝ ΧΥΜΟ ΤΟΥΣ
• Τρώτε ραδίκια και πίνετε το ζουμί τους με λεμόνι.
• Τρώτε αγκινάρες ή πιείτε το ζουμί τους (πολύ πικρό).
• Πίνετε τσάϊ Γαϊδουράγκαθου (Silybuns Marianum), αυξάνει την παραγόμενη γλουταθειόνη υπεροξειδάση: Εξαιρετικό τονωτικό – αποτοξινωτικό για τις παθήσεις του ήπατος. • Τρώτε πικρά, τρώτε βερίκοκα και την πικρή ψύχα των κουκουτσιών τους. • Πίνετε χυμό ή τσάϊ από φύλλα ελιάς (χωρίς ραντίσματα).
Αν δεν έχετε τη δυνατότητα λόγω χρόνου ή αν δεν βρίσκετε διαθέσιμα τα παραπάνω, μπορείτε να καταναλώνετε έτοιμα εκχυλίσματα πικρών βοτάνων. Μπορείτε επίσης να προμηθευτείτε πυρήνες βερύκοκκου και να τους καταναλώνετε σύμφωνα με τις οδηγίες. Περιέχουν βιταμίνη Β-17 η οποία έχει προληπτικές αντικαρκινικές ιδιότητες.
ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Το κλειδί για την αντιμετώπιση του καρκίνου είναι το ήπαρ, το οποίο θέλει πικρά για να λειτουργήσει σωστά και να τον καταπολεμήσει. Οταν οι πικρές ουσίες λαμβάνονται συστηματικά, το ήπαρ δυναμώνει και μπορεί να βελτιωθεί ο μεταβολισμός και να μειωθούν και οι τιμές της χοληστερίνης. Η πιο γρήγορη μετατροπή της τροφής σε ενέργεια, μέσω των πικρών βοτάνων, επηρεάζει θετικά και τα νεφρά και μειώνονται έτσι και οι τιμές του σακχάρου. Από τη λήψη των πικρών βοτάνων ωφελούνται ιδιαίτερα οι καρκινοπαθείς οι οποίοι συνήθως δεν έχουν όρεξη με αποτέλεσμα να υποσιτίζονται. Τα πικρά βότανα διεγείρουν την ορμόνη γαστρίνη, που με τη σειρά της διεγείρει την παραγωγή και την απελευθέρωση υδροχλωρικού οξέος. Όλοι το γνωρίζουν: Τα πικρά βοηθούν στην όρεξη.
ΠΙΚΡΑ ΒΟΤΑΝΑ ΚΑΙ ΑΔΥΝΑΤΙΣΜΑ
Οπως ήδη αναφέρθηκε τα πικρά βότανα σε περίπτωση συστηματικής λήψης τους, βελτιώνουν τον μεταβολισμό με συνέπεια να καίνε λίπος. Το ιδανικό για τον καθένα βάρος, ώστε να νιώθει καλά και υγιής, δεν εξαρτάται τόσο από κάποια αυστηρή δίαιτα, όσο από την ποσότητα των πικρών συστατικών στο φαγητό μας, τα οποία λόγω της γεύσης τους έχουν σχεδόν εξαφανιστεί από την σύγχρονη διατροφή.
Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΠΙΚΡΩΝ ΤΡΟΦΩΝ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΣΘΕΝΕΙΑ
Στο δυτικό διατροφικό πρότυπο, η αποφυγή πικρών τροφών και η υπερβολική προτίμηση των γλυκών και αλμυρών τροφίμων σχετίζεται με την υπερκατανάλωση τροφής και τις επακόλουθες ασθένειες του πολιτισμού, τις αποκαλούμενες εκφυλιστικές, όπως είναι ο διαβήτης, οι καρδιακές παθήσεις, ο καρκίνος, η σκλήρυνση κατά πλάκας κ.α.. Αποκλείοντας τις πικρές ουσίες από τη διατροφή σας, αποκλείεται μία από τις τέσσερις βασικές κατευθύνσεις της γεύσης: αλμυρό, ξινό, πικρό, γλυκό. Μόνο η γεύση του γλυκού, του αλμυρού και του ξινού είναι πλέον ευπρόσδεκτες στα πιάτα σας, η πικρή γεύση δεν είναι πλέον επιθυμητή και αυτή η προτίμηση είναι προς τη λάθος κατεύθυνση.
ΠΩΣ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΕΤΕ ΤΑ ΠΙΚΡΑ ΒΟΤΑΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΣΑΣ
13 ΠΙΚΡΑ ΒΟΤΑΝΑ ΣΕ ΕΝΑ ΕΚΧΥΛΙΣΜΑ!
Ο σύγχρονος και πολλές φορές πιεστικός τρόπος ζωής δεν μας επιτρέπει να καταναλώνουμε πικρά χόρτα. Ακόμα όμως και αν έχουμε αυτή την δυνατότητα η περιορισμένη ετήσια περίοδος, κατά την οποία ευδοκιμούν και είναι διαθέσιμα τα συγκεκριμένα φυτά, δεν επαρκεί, για να καλύψει το πικρό τμήμα που πρέπει να συμπληρώνει την διατροφή μας. Ως διέξοδο από το πρόβλημα αυτό η χρήση εκχυλισμάτων από βότανα και ρίζες είναι μια εναλλακτική λύση για τους γνωρίζοντες την αξία τους. ΤΟ ORIGINAL SCHWEDEN BITTER RIVIERA καλύπτει αυτή την πολύ σημαντική διατροφική έλλειψη. Πίνοντας αυτό το παραδοσιακό πικρό ποτό με εκχυλίσματα από 13 πικρά βότανα έχετε όλα τα οφέλη του πικρού στην υγεία.
ΕΓΓΥΗΜΕΝΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ! ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΑΠΟΜΙΜΗΣΕΙΣ!
ΔΙΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΚΑΙ ΣΕ ΜΟΡΦΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΩΝ (ΚΑΨΟΥΛΕΣ, ΤΑΜΠΛΕΤΕΣ, ΣΚΟΝΗ ΣΤΑΓΟΝΕΣ)
Πολλά πικρά και άλλα βότανα διατίθενται και σε μορφή συμπληρωμάτων σε κάψουλες, ταμπλέτες, σταγόνες, σε σκόνη. Στο ηλεκτρονικό μας κατάστημα στην κατηγορία συμπληρώματα, θα βρείτε σχετικά προϊόντα υψηλής ποιότητας και εγγυημένης ισχύος.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΒΑΣΗ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ PUDMED . GOV
• National Library of Medicine (NLm) Αμερικανική | Εθνική Ιατρική Βιβλιοθήκη. • Εθνικό Κέντρο Πληροφοριών Βιοτεχνολογία (ΝΙΗ) • ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ Η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια.
• NOW FOODS | Nutrition for Optimal Wallness.
• Nature’s Plus The Energy Supplements | Φυσικός Οδηγός Προϊόντων.
• Ανακοινώσεις και συμπεράσματα από το συνέδριο Εμπειρικής και Πρακτικής Θεραπείας (Καρλσρούη, Γερμανία, Ιούλιος 2001) •100 βότανα1000 θεραπείες | Κώστα Μπαζαίου
• Πλήρης οδηγός φαρμακευτικών Βοτάνων, Penelope Ody, Εκδόσεις Δημ. Κυριόπουλος
• PudMed.gov | Αμερικανική Εθνική Ιατρική Βιβλιοθήκη των Εθνικών Ινστιτούτων Υγείας | Εθνικό Κέντρο Πληροφοριών Βιοτεχνολογίας (United States National Library of Medicine | National Institutes of Health (ΝΙΗ) | National Center for Biotechnology Information)
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ – ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ
Μπορείτε χρησιμοποιώντας μία λέξη κλειδί (συνήθως την Αγγλική ή την Λατινική ονομασία του κάθε φυτού) να προβείτε σε αναζήτηση επιπρόσθετων πληροφοριών από επιστημονικές δημοσιεύσεις για το φυτό που σας ενδιαφέρει.
