ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ
Η Μεσσηνία θα μπορούσε να μοιάζει με νησί, αφού διαθέτει 140 χλμ. ακτών. Την αγκαλιάζει η θάλασσα του Ιονίου απ’ τη μια και ο Μεσσηνιακός Κόλπος απ’ την άλλη. Σ’ αυτή τη θάλασσα ζουν Μεσογειακές φώκιες και χελώνες caretta-caretta (περιοχή ωοτοκίας). Η θάλασσα λάξεψε τους βράχους και δούλεψε τις ακτές, δημιουργώντας ονειρικές παραλίες, μικρούς όρμους, γραφικούς κολπίσκους. Εκεί χτίστηκαν κάστρα και χωριά με νησιωτική όψη, πολιτείες και οικισμοί, λιμάνια και ψαροχώρια. Τα κτίσματα έφτασαν και ψηλότερα, στις πλαγιές του Ταϋγέτου.
Η αντίθεση και η εναλλαγή είναι οι λέξεις – κλειδιά στην προσπάθεια περιγραφής της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, που αποπνέει την αύρα της θάλασσας και το μυρωμένο αέρα του βουνού.
Τις διαδρομές ανάμεσα στα γραφικά χωριά και στους οικισμούς στολίζουν κήποι και περιβό-λια, πύργοι και πυργόσπιτα, νοικοκυρεμένες αυλές, γραφικά εκκλησάκια, φιλόξενα καφενεδάκια και παραδοσιακές ταβέρνες. (Από φυλλάδιο Νομαρχίας Μεσσηνίας 2000, Φωτ. από Ellinas Home).
ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της περιοχής της Πελοποννήσου. Εχει έκταση 2.991 τ. χλμ. και πληθυσμό 159.154 κατοίκους. Πρωτεύουσά της και μεγαλύτερη πόλη της Μεσσηνίας είναι η Καλαμάτα. Η Μεσσηνία συνορεύει στα βόρεια με την Ηλεία, στα ΒΑ την Αρκαδία και στα ΝΑ με τη Λακωνία. Δυτικά απλώνεται το Ιόνιο Πέλαγος με το κλασικό Ελληνικό γαλάζιο και νότια ο Μεσσηνιακός Κόλπος. Οι σημαντικότερες οροσειρές είναι ο Ταΰγετος στα ανατολικά, τα Κυπαρίσσια όρη στα βορειοδυτικά και το Λυκόδημο στα νοτιοδυτικά. Τα κυριότερα ποτάμια είναι η Νέδα στα βόρεια και ο Πάμισος στην κεντρική Μεσσηνία.
Στη νότια ακτή του νοτιοδυτικού σημείου της Μεσσηνίας βρίσκονται οι Μεσσηνιακές Οινούσσες, μικρά νησιά που είναι ουσιαστικά ακατοίκητα. Τα μεγαλύτερα από αυτά είναι η Σαπιέντζα, η Σχίζα και το Βενέτικο. Το μικρό νησί Σφακτηρία κλείνει τον κόλπο της Πύλου.
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ – ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Αντιπεριφερειάρχης της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, είναι ο κ. Ευστάθιος Αναστασόπουλος.
Με 6 Δήμους και 31 Δημοτικές Ενότητες που περιλαμβάνουν δεκάδες χωριά, πόλεις και κωμοπόλεις, η Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας στο νοτιοδυτικό τμήμα της Πελοποννήσου, είναι ένα ιδιαίτερα ζωντανό και ιστορικό κομμάτι του Ελληνισμού.
Οι 6 Δήμοι της Περιφερειακής Ενότητα Μεσσηνίας είναι οι εξής: Δήμος Καλαμάτας με έδρα την Καλαμάτα, Δήμος Δυτικής Μάνης με έδρα την Καρδαμύλη, Δήμος Μεσσήνης με έδρα την Μεσσήνη, Δήμος Οιχαλίας με έδρα τον Μελιγαλά, Δήμος Πύλου-Νέστορος με έδρα την Πύλο και Δήμος Τριφυλίας με έδρα τη Κυπαρισσία.
Ο ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Ο Δήμος Καλαμάτας έχει έκταση 440,3 τ. χλμ. και πληθυσμό 69.849 κατοίκους. Εδρα του Δήμου είναι η Καλαμάτα.
Δήμαρχος του Δήμου Δήμου Καλαμάτας είναι ο κ. Αθανάσιος Βασιλόπουλος.
Διαιρείται στις εξής 4 Δημοτικές Ενότητες: Καλαμάτας, Αρη, Αρφαρών και Θουρίας.
Αναλυτικά οι 4 Δημοτικές Ενότητες και οι 2 Δημοτικές Κοινότητες με τις 32 Τοπικές Κοινότητες και τους 88 οικισμούς (σε παρένθεση αναγράφονται οι συστατικοί οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Καλαμάτας: Περιλαμβάνει τις Δημοτικές Κοινότητες α. Καλαμάτας (Άγιοι Πάντες, Άγιος Φανούριος, Μπουρνιάς, Φιλοθέη, Γιαννιτσάνικα-Σκουπιδότοπος, Καλαμάτα, Καλλιθέα-Κούρτη Ράχη, Κοκκινόραχη, Κουτάλα, Μενίνα, Μονή Βελανιδίας, Μονή Προφήτη Ιωήλ, Προφήτης Ηλίας) β. Βέργας (Αγριώματα, Άνω Βέργα, Κάτω Βέργα, Μούσγα, Πάνω Γαλάρι-Καμπινάρι, Παραλία Βέργας) γ. Τις Τοπικές Κοινότητες Αλαγονίας (Αλαγονία, Μαχαλάς), Αντίκαλαμου (Αντίκαλαμος, Γουλίσματα), Αρτεμισίας (Άγιος Ιωάννης Θεολόγος, Αρτεμισία, Θεοτόκος), Ασπροχώματος (Ακοβίτικα, Ασπρόχωμα, Καγκαρέικα, Καλάμι, Κατσίκοβο, Λαγκαδά-Δημητρακοπουλαίικα), Ελαιοχωρίου (Αράχωβα, Δενδρά, Διάσελλα, Ελαιοχώρι, Μονή Δημιόβης, Περιβολάκια), Καρβέλης (Αγία Τριάδα, Αμιάλοι, Καρβέλη, Κάτω Καρβέλη), Λαδά (Αγία Μαρίνα, Άγιος Βασίλειος, Λαδάς, Σιλίμποβες-Άγιος Βασίλης), Λαίικων (Λαίικα, Κατσαραίικα, Σπιτάκια, Ξεροκάμπι), Μικρής Μαντίνειας (Αλιμονέικα, Μικρά Μαντίνεια, Ζουζουλέικα), Νέδουσας (Νέδουσα), Πηγών (Πηγές, Σκουρόλακκος), Σπερχογείας (Σπερχογεία).
2. ΔΕ Αρφαρών: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Άγιου Φλώρου (Άγιος Φλώρος, Χριστοφιλαίικα), Αγρίλου (Αγρίλος), Αρφαρών (Αρφαρά, Άγιος Κωνσταντίνος, Άνω Αρφαρά), Πηδήματος (Πήδημα), Πλατέος (Πλατύ), Σταματίνου (Σταματίνος, Πελεκητή), Βελανιδιάς (Βελανιδιά, Συρρόκα), Βρομόβρυσης (Βρομόβρυση, Άνω Βρομόβρυση, Δρέμι, Κρασοπούλα).
3. ΔΕ Θουρίας: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Θουρίας (Θουρία), Αιθαίας (Αίθαια), Αμφείας (Ανω Αμφεια, Κάτω Αμφεια, Μονή Γαρδικίου), Ανθείας (Ανθεια, Αίπεια), Μικρομάνης (Μικρομάνη), Πολιανής (Πολιανή).
4. ΔΕ Αριος: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αριος (Αρις), Αλωνίων (Αλώνια), Αμμου (Άμμος) Ανεμομύλου (Ανεμόμυλος), Αριοχωρίου (Αριοχώρι), Ασπροπουλιάς (Ασπροπουλιά).
Η ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Η Καλαμάτα είναι η δεύτερη σε πληθυσμό πόλη της χερσονήσου της Πελοποννήσου, μετά την Πάτρα, στη νότια Ελλάδα και η μεγαλύτερη πόλη της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας. Ως πρωτεύουσα και κύριο λιμάνι της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Νέδωνα στην κορυφή του Μεσσηνιακού Κόλπου. Εχει πληθυσμό 54.567 κατοίκους. Η Καλαμάτα είναι γνωστή ως η χώρα του Καλαματιανού χορού και των Καλαματιανών ελιών.
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ: Υπάρχουν πολλά ιστορικά και πολιτιστικά αξιοθέατα στην Καλαμάτα, όπως το κάστρο των Βιλλεαρδουίνων, η Βυζαντινή εκκλησία της Υπαπαντής, η μονή Καλογραίων με το εργαστήριο μεταξουργίας, όπου φτιάχνονται τα Kαλαματιανά κασκόλ και το Δημοτικό Πάρκο Σιδηροδρόμων. Ο Ναός των Αγίων Αποστόλων είναι όπου ο Μαυρομιχάλης κήρυξε την εξέγερση κατά της Τουρκοκρατίας το 1821. Συλλογές τέχνης στεγάζονται στη Δημοτική Πινακοθήκη, στο Μπενάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας και στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης.
Αλλα αξιοθέατα είναι το Κάστρο Καλαμάτας από τον 13ο αιώνα μ.Χ., η μαρίνα και το λιμάνι της Καλαμάτας, το Δημοτικό Στάδιο και το Σιδηροδρομικό Μουσείο Δήμου Καλαμάτας, Ο ναός του Επικουρίου Απόλλωνα (2 ώρες βόρεια από την Καλαμάτα) και η Αρχαία Μεσσήνη περίπου 15-20 χλμ. ΒΔ της σύγχρονης Μεσσήνης.
Το Μουσικό Σχολείο Καλαμάτας (Σύλλογος Αποφοίτων Μαρίας Κάλλας με την έκθεση των προσωπικών επιστολών της θρυλικής Μαρίας Κάλλας).
ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ: Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, Διεθνές Θερινό Σχολείο Καλαμάτας-Δράμας κ.α.. Φωτογραφία: Nikos Tsiakalakis
ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Κάθε χρόνο στην Καλαμάτα πραγματοποιούνται εορταστικές επετειακές εκδηλώσεις για την απελευθέρωση της πόλης από τον Οθωμανικό ζυγό, οι οποίες κορυφώνονται την 23 Μαρτίου. Η παρουσία του κόσμου και των εκατοντάδων χορευτών από τους χορευτικούς και πολιτιστικούς συλλόγους της περιοχής, προσφέρουν ένα μοναδικό παραδοσιακό τόνο στις εκδηλώσεις. Στη φωτογραφία ένα ξεχωριστό χορευτικό αντάμωμα στην Κεντρική Πλατεία – Βασ. Γεωργίου της Καλαμάτας την 22 Μαρτίου 2023, υπό τον τίτλο: «Συ που σέρνεις τον χορό…».
Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΚΑΠΝΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΚΑΡΕΛΙΑ Α.Ε.
Η ιστορική καπνοβιομηχανία Καρέλια α.ε. ίδρύθηκε το 1888, και από την ίδρυσή της μέχρι σήμερα ανταποκρίνεται με επιτυχία στις προκλήσεις της παγκόσμιας αγοράς, αφού, με περισσότερο από έναν αιώνα εμπειρίας, η Καρέλια χαρακτηρίζεται από την υψηλή ποιότητα και την καινοτομία των προϊόντων της, τα οποία διατίθενται σε περισσότερες από 50 χώρες στον κόσμο.
Η εταιρεία Καρέλια δημιουργεί σήματα-σταθμούς στην Ιστορία της καπνοβιομηχανίας, ισχυροποιώντας την εικόνα και τη φήμη της ως παραγωγού καινοτόμων, νέων σημάτων.
Παράλληλα η εταιρεία Καρέλια τηρεί τις υψηλότερες ηθικές αρχές, σε κάθε της έκφανση. Κάθε τομέας της επιχείρησής της διαπνέεται από αυτές τις εταιρικές αρχές, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τους εργαζόμενους και τους πελάτες της, καθώς επίσης την κοινότητα και το περιβάλλον, στο πλαίσιο των οποίων δραστηριοποιείται.
ΤΑ ΑΡΦΑΡΑ
Τα Αρφαρά βρίσκονται 19 χλμ. ΒΔ της Καλαμάτας, σε υψόμετρο 100 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας, στους πρόποδες του βουνού Συρρόκα, με πληθυσμό 1.150 κατοίκους. Χτίστηκε γύρω στα 1834 και εγκαταστάθηκαν εκεί οι κάτοικοι των Άνω Αρφαρών. Στην Τουρκοκρατία ήταν φωλιά κλεφταρματολισμού (τα ιστορικά Σαμπάζικα). Τα Αρφαρά αναπτύχτηκαν στην κτηνοτροφία και στη γεωργία, στις δε τελευταίες δεκαετίες έδωσαν αρκετούς επιστήμονες, ανθρώπους των γραμμάτων, εμπόρους και επιχειρηματίες. Το 1870 θεμελιώνεται και το 1879 αποπερατώνεται ο περικαλλής καθεδρικός ναός των Αγίων Θεοδώρων. Η θολωτή στέγη του στηρίζεται σε 8 κίονες με ανάγλυφα κιονόκρανα. Κατά τον εορτασμό των Αγίων Θεοδώρων πραγματοποιείται μεγάλο τοπικό θρησκευτικό πανηγύρι. Τα Αρφαρά διαθέτουν Δημοτικό, Γυμνάσιο και Λύκειο καθώς επίσης και Ιατρείο, Πνευματικό Κέντρο και σύγχρονο γήπεδο ποδοσφαίρου με χλοοτάπητα.
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΑΡΙΟΣ
Ο Άρις έχει πληθυσμό 966 κατοίκους και βρίσκεται βορειοδυτικά της Καλαμάτας και σε απόσταση14 χλμ.. Είναι αγροτική πεδινή περιοχή. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τον αγροτικό τομέα και ιδιαίτερα με την καλλιέργεια της ελιάς, παράγοντας εξαιρετικής ποιότητας και γεύσης παρθένο ελαιόλαδο, αλλά και ποικίλα οπωροκηπευτικά προϊόντα.
ΑΣΠΡΟΧΩΜΑ (ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ)
Το Ασπρόχωμα είναι οικισμός και τοπική Κοινότητα του Δήμου Καλαμάτας, της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, με πληθυσμό 586 κατοίκους. Βρίσκεται 4 χλμ. δυτικά της Καλαμάτας. Είναι αγροτική πεδινή περιοχή και ως Τοπική Κοινότητα αποτελείται από τους οικισμούς Ασπρόχωμα, Ακοβίτικα, Καλάμι, Κατσίκοβο και Λαγκάδα-Δημητρακοπουλέϊκα, με τον συνολικό πληθυσμό της να ανέρχεται 1413 κατοίκους. Οι οικισμοί Ασπρόχωμα-Ακοβίτικα αναπτύσσονται εκατέρωθεν του Εθνικού Οδικού Δικτύου Μεγαλόπολης–Καλαμάτας και της Σιδηροδρομικής Γραμμής, από το ύψος του Καλαμίου μέχρι την περιοχή του Μπουρνιά και τις εισόδους της πόλης (παλιά και νέα), με πλήθος παραγωγικών και εμπορικών δραστηριοτήτων, με πληθώρα αποθηκευτικών χώρων εκατέρωθεν των αξόνων. Οι οικισμοί Καλάμι και Κατσίκοβο συνδέονται απευθείας με το Εθνικό Οδικό Δίκτυο. Οι οικισμοί συνδέονται, επίσης, με το σύμπλεγμα των Λαιίκων.
Στην κοινότητα δραστηροποιείται ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ασπροχώματος (φωτογραφία).
ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΒΕΡΓΑΣ
Η Δημοτική Κοινότητα Βέργας βρίσκεται 8 χλμ. ανατολικά της Καλαμάτας. Παρουσιάζει μεγάλη πληθυσμιακή ανάπτυξη μετά τους σεισμούς της Καλαμάτας το 1986. Ο πληθυσμός της είναι πληθυσμός 2.252 κάτοικοι, σύμφωνα με την απογραφή του 2011. Είναι αγροτική ορεινή περιοχή και αποτελείται από τους οικισμούς: παραλία Βέργας, Άνω Βέργα, Κάτω Βέργα. Το οδικό δίκτυο της περιοχής κυριαρχείται από τον άξονα Καλαμάτα – Καρδαμύλη πλησίον του αιγιαλού και την οφιοειδή χάραξη του δρόμου προς Κάτω Βέργα.
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΛΑΙΙΚΩΝ
Τα Λαίϊκα είναι αγροτική ορεινή περιοχή και αποτελείται από τους οικισμούς: Λαίϊκα, Κατσαραίϊκα, Ξηροκάμπι και Σπιτάκια. Βρίσκονται 4 χλμ. δυτικά της Καλαμάτας. Το σύμπλεγμα των Λαιΐκων συνδέεται με το Εθνικό Οδικό Δίκτυο και την Καλαμάτα με μία κύρια σύνδεση ασφαλτοστρωμένης οδού. Η κοινότητα έχει πληθυσμό 1.253 κατοίκων (απογραφή 2011).
Πολιτισμός: Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Λεϊκων “Η Πρωτοπορία” διοργανώνει αλλά και συμμετέχει σε πολιτιστικές εκδηλώσεις της περιοχής και όχι μόνο, διατηρώντας και διαδίδοντας την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου. Στη φωτογραφία εκδήλωση με τίτλο “4ο Παραδοσιακό Σεργιάνι στα Λέικα”, τον Ιούλιο του 2017, όπου φιλοξένησε παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα από διάφορες περιοχές της Πελοποννήσου, σε μια προσπάθεια να συμβάλει στην προβολή και διατήρηση της αυθεντικής μουσικοχορευτικής κληρονομιάς της περιοχής. Μέσα από τη δημιουργία δεσμών φιλίας και αλληλεγγύης, το “Παραδοσιακό Σεργιάνι στα Λέικα” έχει καθιερωθεί πλέον ως το μοναδικό παραδοσιακό αντάμωμα συλλόγων εντός Καλαμάτας, με την πολύτιμη βοήθεια του Δήμου Καλαμάτας και της “Φάρις”. Πληροφορίες και φωτογραφία από Ελευθερία Online.
ΤΟΠΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΣΠΕΡΧΟΓΕΙΑΣ
Η Σπερχογεία είναι αγροτική πεδινή περιοχή του Δήμου Καλαμάτας, του Νομού Μεσσηνίας, στην Περιφέριεα Πελοποννήσου, με πληθυσμό 830 κατοίκους. Βρίσκεται βορειοδυτικά της Καλαμάτας από την οποία απέχει 7 χλμ.. Επί Τουρκοκρατίας ονομαζόταν Κουρτσαούσι. Η Σπερχογεία συνδέεται άμεσα με το παλιό εθνικό οδικό δίκτυο προς Μεγαλόπολη – Αθήνα. Παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια αύξηση του πληθυσμού της και δημιουργία νέων οικισμών γύρω από το κέντρο του χωριού και κυρίως βόρεια. Οι κάτοικοί της ασχολούνται με την κτηνοτροφία καθώς επίσης και με γεωργικές καλλιέργειες.
Φωτογραφία από Messinia Mobi.
Η ΘΟΥΡΙΑ
Η Θουρία είναι οικισμός του Δήμου Καλαμάτας, του Νομού Μεσσηνίας, στην Περιφέριεα Πελοποννήσου, με πληθυσμό 884 κατοίκους. Είναι έδρα της Δημοτικής Ενότητας Θουρίας. Διασχίζεται από τον ποταμό Ξερίλα. Είναι οικισμός υφιστάμενος προ του ’23 και το κεντρικό μέρος του οικισμού έχει ρυμοτομικό σχέδιο από το 1935. Η Θουρία διαθέτει Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο, παιδική χαρά, πλατεία αθλητικό κέντρο, γυμναστήριο. Επίσης έχει εργοστάσιο οινοποιίας και αναπτύσσονται μικρές βιοτεχνίες στα όρια του Δήμου Καλαμάτας, η δε κτηνοτροφία της είναι ανεπτυγμένη, όπως και η παραγωγή της σε εσπεριδοειδή και κηπευτικά.
ΔΗΜΟΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΝΗΣ
Ο Δήμος Δυτικής Μάνης έχει έκταση 402,8 τ. χλμ. και πληθυσμό 7.258 κατοίκους. Εδρα του Δήμου είναι η Καρδαμύλη.
Δήμαρχος του Δήμου Δυτικής Μάνης είναι ο κ. Γεώργιος Χιουρέας.
Περιλαμβάνει τις Δημοτικές Ενότητες Αβίας με έδρα τον Κάμπο και τη Δημοτική ενότητα Λεύκτρου, με έδρα την Καρδαμύλη.
Οι 2 Δημοτικές Ενότητες περιλαμβάνουν τις εξής 27 Τοπικές Κοινότητες και 80 Οικισμούς (σε παρένθεση οι συστατικοί Οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Λεύκτρου. Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αβίας (Αβία, Ακρογιάλι, Μεγάλη Μαντίνεια), Αλτομιρών (Αλτομιρά), Δολών (Ανω Δολοί, Γερανού, Καλιαναίικα, Κάτω Δολοί, Κιτριές), Κάμπου (Κάμπος, Οροβάς, Πλάτωμα, Τούμπια), Κέντρου (Ανατολικό, Βόρειο, Κέντρο, Χώρα Γαϊτσών), Πηγαδίων (Δένδρα, Κρύα Βρύση, Πηγάδια, Ριζανά), Σταυροπηγίου (Μάλτα, Σταυροπήγιο), Σωτηριανίκων (Δροσοπηγή, Κουρής, Σωτηριάνικα, Χαραυγή).
2. ΔΕ Καρδαμύλης. Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αγίου Νικολάου (Αγιος Δημήτριος, Αγιος Νικόλαος), Αγίου Νίκωνος (Αγιος Νίκων), Εξωχωρίου (Εξωχώρι, Στάρα, χώρα), Θαλαμών (Θαλάμες, Πλάτανος, Σωματιανά), Καρδαμύλης (Αγία Σοφία, Καλαμίτσι, Κάμος, Καρδαμύλη, Μερόπη {νησίδα}, Πετροβούνι), Καρυοβουνίου (Δρυόπη, Καρυοβούνι), Καστανέας (Καστανέα), Λαγκάδας (Λαγκάδα), Μηλέας (Κάτω Χώρα, Κυβέλεια, Μηλέα), Νεοχωρίου (Αγιος Βασίλειος, Λεύκτρο, Μάρμουσα, Νεοχώρι, Στούπα), Νομιτσή (Νομιτσής), Πλάτσης (Κοτρώνη, Μπαζιγεϊκα, Πηγή, Πλάτσα, Πολιάνα), Προαστίου (Αϊ Γιάννα, Λάκκος, Νέο Προάστιο, Πραστοβά, Προάστιο), Προσηλίου (Καλύβες, Προσήλιο), Πύργου Καλαμών (Πύργος), Ριγκλίων (Ανω Ρίγκλια, Ελαιοχώρι, Πλαγιάδα, Ρίγκλιο), Σαϊδόνας (Σαϊδόνα), Τραχήλας (Τραχήλα), Τσερίων (Γιατραίικα, Ζαχαριά, καταφύγιο, Λεφτίνι, Πεδινό, Τσέρια).
Η ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ
Η Καρδαμύλη είναι παραθαλάσσιο χωριό, τοπική Κοινότητα και έδρα του Δήμου Δυτικής Μάνης, του Νομού Μεσσηνίας στην Περιφέρεια Πελοποννήσου, με πληθυσμό 289 κατοίκους. Απέχει 38 χλμ. ΝΑ της Καλαμάτας.
Στην Κοινότητα Καρδαμύλης υπάγονται και οι οικισμοί Αγία Σοφία, Καλαμίτσι, Κάμπος, Μερόπη και Πετροβούνι, με τον συνολικό πληθυσμό της Κοινότητας να ανέρχεται σε 405 κατοίκους.
Στην Καρδαμύλη, κατέφυγαν πρόσφυγες από το Μυστρά, μετά την καταστροφή του το 1460 (οι οποίοι κατέφυγαν σε σπηλιές εξού και το όνομα Τρουπάκηδες), ενώ σε αυτήν ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μαζί με άλλους Μανιάτες οπλαρχηγούς, σχεδίασαν την επανάσταση του 1821.
Το Υπουργείο Πολιτισμού, έχει χαρακτηρίσει – με αποφάσεις του – ως Ιστορικά Διατηρητέα Μνημεία, τα εξής:
Βάρδια (Παρατηρητήριο) Δημητρέων, Εκκλησια Αγίου Ιωάννη, Εκκλησία Αγίου Νικολάου Οχυρό Συγκρότημα, Ιερά Μονή Μεταμορφώσεως Σωτήρος Χριστού, Εκκλησία Αγίας Σοφίας, Εκκλησία Αγίου Σπυρίδωνος, Καμάρα – Δεκούλου, Εκκλησία Αγίων Θεοδώρων, Αρχαία Λατομεία, Οικία Πατριαρχέα (Καταραχέα), Ιερο Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου (σημερινός ενοριακός), Πυργόσπιτο Κωστοπούλου, Πυργόσπιτο Λυμπερέα, Πυργόσπιτο Πατριαρχέα, Πυργόσπιτο Φουντέα, Αρχαία Ακρόπολη, Πυργόσπιτο Πετρέα, Κοιμητηριακό, Εκκλησία Αγίου Νικολάου, Ιερά Μονή Φανερωμένης, Ιερά Μονή Καράβελη ή Στριτιτσίου.
Η ΚΑΡΔΑΜΥΛΗ ΕΧΕΙ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΙ ΩΣ ΤΟΠΙΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ
Η Καρδαμύλη έχει χαρακτηριστεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, γιατί αποτελεί ένα αξιόλογο φυσικό τοπίο με πλούσια βλάστηση μέσα στο οποίο εντάσσονται χαρακτηριστικά δείγματα της εξέλιξης της Μανιάτικης κατοικίας και ως ιστορικό τοπίο, λόγω της σημασίας που έχει για την ιστορία της αρχιτεκτονικής και γενικότερα για την Ελληνική ιστορία, επειδή η γη της, κατοικούμενη από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι σήμερα, είναι πλούσια σε μνημεία όλων των εποχών και η ιστορία της πλούσια σε γεγονότα. Λίγα μόλις μέτρα χωρίζουν την παλιά πόλη από τη νεότερη.
Ο ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΚΑΜΠΟΣ ΑΒΙΑΣ
Ο Κάμπος Αβίας (Κάμπος Ζαρνάτας παλαιότερη ονομασία), είναι οικισμός του Δήμου Δυτικής Μάνης του νομού Μεσσηνίας και βρίσκεται βόρεια του κάστρου Ζαρνάτας και κοντά στο κάστρο Ζαρμπερλιάς (Πύργος Κουμουνδούρου), στη μέση ενός απέραντου ελαιώνα. Απέχει 22 χιλιόμετρα από την Καλαμάτα και είναι κτισμένος σε υψόμετρο 350 – 421μ.. Ο οικισμός αποτελείται από δύο συνοικίες, το κυρίως χωριό και την απάνω Αρμπα.
ΣΤΟΥΠΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Η Στούπα Μεσσηνίας είναι οικισμός που υπάγεται στο Δήμο Δυτικής Μάνης. Εχει πληθυσμό 666 κατοίκους. Βρίσκεται μετά την Καρδαμύλη και απέχει 45 χλμ. από την Καλαμάτα. Είναι γνωστός τουριστικός προορισμός εξαιτίας των παραλιών της Καλόγρια και Στούπα, αλλά κυρίως λόγω του βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη «Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά», που έγραψε την περίοδο που έμενε στην περιοχή.
Η τεράστια αμμουδερή παραλία της Στούπας βρίσκεται 7 χλμ. νότια της Καρδαμύλης και είναι η πιο τουριστική και οργανωμένη παραλία της Δυτικής Μάνης. Εξίσου όμως όμορφη και ιδιαίτερα καθαρή, αφού εδώ εκβάλουν υπόγεια ρεύματα που ξεκινούν από τον Ταΰγετο. Απλώνεται μπροστά από τον κεντρικό δρόμο και έχει χοντρή άμμο. Εδώ οι παλμοί δεν πέφτουν ποτέ, αφού καφετέριες, εστιατόρια και Beach Bars, δίνουν ρυθμό πρωί και βράδυ.
ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΛΕΥΚΤΡΑ
Τα Αρχαία Λεύκτρα ήταν χτισμένα στο χώρο ανάμεσά στον σημερινό οικισμό του Λεύκτρου και αυτού της Στούπας στη Δυτική Μάνη. Τα ευρήματα και ο θαλαμωτός τάφος, που χρονολογείται από τα Μυκηναϊκά χρόνια και που βρέθηκε στους πρόποδες του λόφου της Στούπας, αποδεικνύουν τη συνέχεια της ιστορικής ζωής της πόλεως, η οποία αποτέλεσε το μήλον της Έριδος ανάμεσα σε Μεσσήνιους και Λάκωνες.
Δεύτερη απόδειξη για την ύπαρξη των Αρχαίων Λεύκτρων αποτελεί η διάτρητη λίθινη αξίνα πρωτοελλαδικής εποχής που βρίσκεται στο μουσείο της Καλαμάτας.
Τις περισσότερες πληροφορίες για τα Αρχαία Λεύκτρα τις έχουμε από τον Παυσανία, ο οποίος από τα αξιοθέατα που είδε, καταγράφει ένα λίθινο άγαλμα του Ασκληπιού και της Ινούς, ναό και άγαλμα της Κασσάνδρας, την οποία οι κάτοικοι αποκαλούν Αλεξάνδρα. Ο ιστορικός παρατήρησε και ξόανα του Καρνείου Απόλλωνος ενώ πάνω στην ακρόπολη είδε ιερό και άγαλμα της Αθηνάς, καθώς και άλσος και ναό του Έρωτος. Τα Αρχαία Λεύκτρα πιθανότατα πήραν το όνομά τους από τον ιστορικό βασιλιά της Μεσσηνίας, Λεύκιππο.
Υλικά από την αρχαία ακρόπολη και το κάστρο των Αρχαίων Λεύκτρων χρησιμοποιήθηκαν για την οικοδόμηση των γειτονικών οικισμών κατά τους νεώτερους χρόνους, πράγμα που εξηγεί γιατί σήμερα είναι λίγες οι σωζόμενες κατασκευές από την εποχή αυτή. terrabook.
Photo: From Lefktron Castle / Julian Venter
ΤΟ ΠΡΟΣΗΛΙΟ
Το Προσήλιο με πληθυσμό 147 κατοίκους (απογραφή 2011), βρίσκεται 30 χλμ. νότια της Καλαμάτας, ενώ μαζί με τον οικισμό Κάλυβες αποτελούσε Κοινότητα και τώρα Δημοτικό Διαμέρισμα στη Δημοτική Ενότητα Λεύκτρου του Δήμου Δυτικής Μάνης.
Είναι ηλιόλουστο χωριό, αμφιθεατρικά κτισμένο στη πλαγιά λόφου, σε υψόμετρο 360 μ., με θέα προς την Καρδαμύλη και τον Μεσσηνιακό κόλπο. Όπως πολλά χωριά στη Μάνη γύρω στη δεκαετία του ’60, το Προσήλιο απέκτησε την ονομασία του το 1956, χάνοντας τη Σλάβικης προέλευσης ονομασία Λιασίνοβα. Ο ναός του Αγίου Γεωργίου κατέχει περίοπτη θέση στο χωριό, και κτίστηκε πάνω σε παλαιότερη ερειπωμένη εκκλησία, τον Άη Δημήτρη. Το καμπαναριό του χρονολογείται γύρω στα 1803 ενώ το υπόλοιπο τμήμα του ναού είναι μεταγενέστερο χρονολογούμενο γύρω στα 1830. Ο Πύργος του Πατριαρχέα στη κεντρική πλατεία του Προσηλίου εντάσσεται στη γνωστή παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Μάνης. Με περίπου τετράγωνη κάτοψη, είναι ένα κτίσμα μεγάλου ύψους κατασκευασμένο από τοπικούς λίθους σε τρία ή τέσσερα διαφορετικά επίπεδα. Ο αμυντικός κυρίως χαρακτήρας του πύργου και τα παράθυρά του προσφέρουν πολύτιμα στοιχεία σχετικά με την ταραγμένη ιστορικά περιοχή και τους μακρόχρονους αγώνες της.
ΔΗΜΟΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ
Ο Δήμος Μεσσήνης είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος Δήμος της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας. Εχει έκταση 562,1 τ. χλμ. και πληθυσμό 23.885 κατοίκους.
Εδρα του Δήμου είναι η Μεσσήνη.
Δήμαρχος του Δήμου Μεσσήνης ο κ. Γεώργιος Αθανασόπουλος.
Ο Δήμος διαιρείται στις εξής 8 Δημοτικές ενότητες: Μεσσήνης (έδρα του Δήμου), Αίπειας, Ανδρούσας, Αριστομένη, Ιθώμης, Βουφράδων, Πεταλιδίου και Τρίκορφου.
Αναλυτικά οι 8 Δημοτικές Ενότητες με τις 70 Τοπικές Κοινότητες και τους 129 Οικισμούς (σε παρένθεση αναγράφονται οι συστατικοί Οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Μεσσήνης: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αβραμιού (Αβραμιό, Αγιος Αυγουστίνος, Δρακονέρι, Λούτσου Χάνια), Αναλήψεως (Ανάληψη, Παραλία Ανάληψης), Βελίκας (Βελίκα, Παραλία βελίκας), Καρτερολίου (Καρτερόλι, Μοσχοχώρι), Λευκοχώρας (Λευκοχώρα), Λυκοτράφου (Λυκότραφος, Μυρτοποταμιά), Μαδένης (Μάδενα), Μαυρομματίου Παμίσου (Μαυρομμάτι), Μεσσήνης (Αγιος Κωνσταντίνος, Μεσσήνη, Μυλωνάς, Ξυνός), Νεοχωρίου Αριστομένους (Νεοχώρι), Πιλαλίστρας (Πιλαλίστρα), Πιπερίτσης (Πιπερίτσα), Σπιταλίου (Σπιτάλι), Τριόδου (Τρίοδος).
2. ΔΕ Πεταλιδίου: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αχλαδοχωρίου (Αχλαδοχώρι, καλαμάκι, Χελωναριά), Δάρα (Δάρας, Δάφνη), Δροσιάς (Ανω Δροσιά, Δροσιά), Καλοχωρίου (Καλοχώρι), Καρποφόρων (Καρποφόρα, Ριζόμυλος), Καστανίων (Αμμόλακα, Καστάνια, Κουτρουμπέικα), Κοκκίνου (Κόκκινο, Πανέικα), Λυκίσσης (Αγνάντι, Γαμβριά, Λύκισσα), Μαθίας (Μαθία, Πυργάκι, Τρύπες), Νερομύλου (Νερόμυλος), Πανιπερίου (Αγία Σωτήρα, Πανιπέρι), Πεταλιδίου (Καρυά, Μποστανιά, Πεταλίδι, Συκαλόραχοι, Τζάνες, Φόροι).
3. ΔΕ Αριστομένους: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αριστομένους (Αριστομένης, Σαρακίνα, Χορεύτρα), Βουταίνης (Ανω Βούταινα, Κάτω Βούταινα, Μάκρενα), Διοδίων (Διόδια), Κεφαλοβρύσου (Κεφαλόβρυσο, Κουλκάδα), Κουτίφαρη (Κουτίφαρης), Μάνεση (Μάνεσης), Πελεκανάδας (Πελακανάδα), Πλατανόβρυσης (Πλατανόβρυση), Πουλιτσίου (Περδικόβρυση, Πουλίτσι), Στέρνας (Αετοφωλιά, Στέρνα), Στρεφίου (Στρέφι, Χρυσοφόρα),
4. ΔΕ Ανδρούσας: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αγριλιάς Μεσσήνης (Αγριλιά), Αμφιθέας (Αμφιθέα), Ανδρούσης (Ανδρούσης, Βασιλάδα), Ελληνοεκκλησίας (Ελληνοεκκλησία), Εύας (Αμπελοράχη, Εύα), Καλαμαρά (Καλαμαράς), Καλογερόρραχης (Καλογερόρραχη), Μαγγανιακού (Μαγγανιακό), Πολυλόφου (Πολύλοφος),
5. ΔΕ Ιθώμης: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αριστοδημείου (Αριστοδήμειο), Αρσινόης (Αρσινόη), Αρχαίας Μεσσήνης (Αρχαία μεσσήνη, Μονή Βουλκάνου, Πετράλωνα), Βαλύρας (Βαλύρα), Ζερμπισίων (Ζερμπίσια, Κογχύλι), Κεφαλινού (Κεφαλινός), Λαμπαίνης (Λάμπαινα), Ρευματιάς (Ρευματιά, Χρυσότοπος).
6. ΔΕ Αίπειας: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αδριανής (Αδριανή, Κλεισούρα, Νέα Αδριανή, Νεραϊδόβρυση), Λογγάς (Λογγά, Παλιόκαμπος, Παναμπέλια), Μηλίτσης (Ανατολική Μηλίτσα, Βλασαίικα, Μηλίτσα), Νέας Κορώνης (Νέα Κορώνη), Χράνων (Επισκοπή, Κακόρρευμα, Καφού, Μακρά Αμμος, Μπιτσικόλακα, Χράνοι, Ψηλή Ράχη).
7. ΔΕ Βουφράδος: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Βλάση (Βλάσης), Κουρτακίου (Κουρτάκι), Μηλιωτίου (Μηλιώτι), Πετριτσίου (Πετρίτσι), Χαραυγής (Καζάρμα, Χαραυγή), Χατζή (Χατζής).
8. ΔΕ Τρικόρφου: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Δραϊνας (Δραϊνα), Κλήματος (Κλήμα), Κορομηλέας (Κορομηλέα), Παλαιοκάστρου (Κυνηγός, Παλαιόκαστρο), Τρικόρφου (Μαύρος Λόγγος, Τρίκορφο, Χίλια Σπίτια).
Η ΜΕΣΣΗΝΗ
Η σύγχρονη πόλη Μεσσήνη έχει περίπου 6.000 κατοίκους. Το κέντρο της πόλης απέχει 3 χλμ. από την ακτή του Μεσσηνιακού Κόλπου, κοντά στη δεξιά όχθη του ποταμού Πάμισου.
Η πρόσβαση στην πόλη γίνεται από την Εθνική Οδό 82 (Πύλος – Καλαμάτα – Σπάρτη). Τρεις Διαδρομές ανοίγονται έπειτα από την Μεσσήνη: προς Βορρά και την Αρχαία Μεσσήνη, προς τα δυτικά και το Πολυλίμνιο, και προς το παραλιακό μέτωπο και το Νότο με πυξίδα τον Μεσσηνιακό κόλπο και τους παραθαλάσσιους οικισμούς. H Καλαμάτα, απέχει 10 χλμ. ανατολικά της Μεσσήνης, το δε διεθνές αεροδρόμιο της Καλαμάτας βρίσκεται δύο χιλιόμετρα ανατολικά. Από το 1892, η Μεσσήνη είχε Σιδηροδρομικό Σταθμό σε μια γραμμή διακλάδωσης από τον σιδηρόδρομο Κορίνθου-Καλαμάτας.
Η ίδια η πόλη της Μεσσήνης παραθαλάσσια δεν είναι, κι όμως «Νησί» τη λένε οι δικοί της, και Νησιώτες τους κατοίκους της. Από τα χρόνια του αρχαίου Παυσανία κρατάει αυτή η παράξενη ιστορία που ονόμαζε «Λίμναι» τη σημερινή Μεσσήνη. Όσο και αν μπορεί να άλλαξε το τοπίο μέσα στους αιώνες, το βασικό επιχείρημα ήταν και παραμένει το ίδιο: γύρω-γύρω κάμπος και στη μέση ο οικισμός, σαν στεριανό νησί μέσα στην πεδιάδα. Έτσι οι «Λίμναι» έγιναν επί Φραγκοκρατίας «Νησί», όταν μεγάλωσε πια η πόλη, και το όνομα έμεινε μέχρι σήμερα.
Αξιοθέατα: Κάντε μια στάση στην όμορφη πλατεία της Μεσσήνης, περιηγηθείτε στα μαγαζιά του Πεζόδρομου και επισκεφτείτε οπωσδήποτε το μουσείο κόσμημα της Πόλης, το μουσείο χαρακτικής του Τάκη Κατσουλίδη, που από το 2002 φιλοξενεί πάνω από 200 χαρακτικά και έργα ζωγραφικής που παραχώρησε στη γενέτειρά του ο Μεσσήνιος Καλλιτέχνης.
Η ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ
Η διαδρομή του Βορρά είναι ένα πραγματικό ταξίδι στο χρόνο. Με επίκεντρο την Αρχαία Μεσσήνη, μια ολόκληρη αρχαία πόλη που έχει αναδυθεί σήμερα χάρη στις ακάματες προσπάθειες του αρχαιολόγου Πέτρου Θέμελη, και σε απόσταση μόλις λίγων χιλιομέτρων ξεπροβάλλουν κάστρα, μονές, ναοί, γεφύρια που αντέχουν στο χρόνο.
Η πόλη ιδρύθηκε το χειμώνα του 370 π.Χ.-369 π.Χ. από το Θηβαίο στρατηγό Επαμεινώνδα, μετά τη νίκη του επί των Σπαρτιατών στη μάχη των Λεύκτρων και την εισβολή του στη Λακωνία. Η Αρχαία Μεσσήνη είναι μια από τις πιο καλά διατηρημένες και σημαντικές πόλεις της αρχαιότητας… Η επίσκεψη ουσιαστικά ξεκινά από το δρόμο προς την αρχαία πόλη καθώς συναντάς την Αρκαδική Πύλη που και σήμερα ακόμα αποτελεί μέρος του οδικού δικτύου. Ήταν η μία από τις δύο μεγάλες πύλες της Μεσσήνης, οδηγώντας προς την Αρκαδία, ενώ η δεύτερη η Λακωνική δεν έχει διατηρηθεί. Τα λίθινα τείχη της Αρχαίας πόλης έχουν διατηρηθεί σε πολύ καλή κατάσταση και οι ερευνητές είναι σε θέση να προσδιορίσουν με μεγάλη ακρίβεια και τα εννέα χιλιόμετρα τειχών που περιέβαλλαν την πόλη. Ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί, στο Θέατρο, στην Κρήνη Αρσινόη, στο Στάδιο, στο Εκκλησιαστήριο, την Αγορά, το Ηρώο-Μαυσωλείο και τόσα άλλα σημαντικά αξιοθέατα. Το Αρχαιολογικό Μουσείο λίγο πριν κατεβείτε στον αρχαιολογικό χώρο στεγάζει ορισμένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα του Αρχαιολογικού χώρου. Στον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Μεσσήνης λαμβάνουν χώρα πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων όπως συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις κ.α..
Αρχαίο θέατρο: Το θέατρο της Μεσσήνης είναι από τα μεγαλύτερα της αρχαιότητας. Το πλάτος του φτάνει τα 98,60 μ. ενώ η διάμετρος της ορχήστρας τα 23,46 μ. Δύο από τις αρχικές κερκίδες αποκόπηκαν στα Ρωμαϊκά αυτοκρατορικά χρόνια από το ΝΑ άκρο, όταν με γενναία οικονομική ενίσχυση της πανίσχυρης οικογένειας των Σαιθιδών, τροποποιήθηκε το αρχικό σχέδιο, συρρικνώθηκε το Κοίλον, ανακατασκευάστηκε η Σκηνή και διαπλατύνθηκε σημαντικά το Προσκήνιο.
Η ΑΙΠΕΙΑ
Η Δημοτική Ενότητα Αίπειας έλκει το όνομά της από την Αρχαία πόλη της Αίπειας η οποία ήταν ένα από «τα ευνοούμενα πτολίεθρα» που υπόσχονταν να δώσει ο Αγαμέμνονας στον Αχιλλέα σε όποια από τις τρεις κόρες του επέλεγε ως σύζυγο. Κατά τους αρχαίους χρόνους, εδώ βρισκόταν η μυκηναϊκή πόλη Αίπεια.
Η ΑΝΔΡΟΥΣΑ
Η Δημοτική Ενότητα Ανδρούσας είναι μια περιοχή με πλούσιο ιστορικό παρελθόν, αφού απετέλεσε προπύργιο των Φράγκων, των Παλαιολόγων, των Τούρκων, των Ισπανών, ακόμα και των Ναβαρραίων εξ’ αιτίας της σημαντικής γεωγραφικής θέσης της. Ξεχωρίζει για την ομορφιά του το κάστρο της Ανδρούσας (σώζονται τμήματα του τείχους και του υδραγωγείου), ο Βυζαντινός ναός της κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Εύα, ο ναός της Σαμαρίνας (ένα από τα παλαιότερα Βυζαντινά Μεσσηνιακά μνημεία.
Η ΙΘΩΜΗ
Η Ιθώμη ήταν ένα αρχαίο οχυρό, στην κορυφή του ομώνυμου βουνού στην πλαγιά του οποίου είναι χτισμένο το σημερινό χωριό Αρχαία Μεσσήνη (Μαυρομάτι). Το οχυρό της Ιθώμης έπαιξε σημαντικό ρόλο στον Α’ Μεσσηνιακό Πόλεμο, προς τα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ., ανάμεσα στη Μεσσηνία και τη Σπάρτη. Στο χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης έχει έρθει στο φως ολόκληρο οικοδομικό συγκρότημα αλλά και μοναδικά ευρήματα όπως το άγαλμα της Άρτεμις της Λαφρίας, ο Ερμής της Μεσσήνης κ.ά.
ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΗΣ
Η Δημοτική Ενότητα Αριστομένους βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα του νομού, στην ενδοχώρα και οφείλει το όνομα του στον περίφημο στρατηλάτη των Μεσσηνίων Αριστομένη, είναι ένα ανδρικό ελληνικό όνομα με ρίζες στην αρχαιότητα.
ΤΟ ΠΕΤΑΛΙΔΙ
Η Δημοτική Ενότητα Πεταλιδίου, συνδυάζει βουνό και θάλασσα με ένα μοναδικό και ξεχωριστό τρόπο. Η ιστορία του Πεταλιδίου ανάγεται στην ομηρική εποχή. Σύμφωνα με το μελετητή των Μεσσηνιακών του Αρχαίου περιηγητή Παυσανία, Παπαχατζή, ο χώρος της αρχαίας Κορώνης ταυτίζεται με το σημερινό Πεταλίδι.
ΒΟΥΦΡΑΔΑ
Η Δημοτική Ενότητα Βουφράδος χαρακτηρίζεται τόσο για το φυσικό της πλούτο όσο και για το ανθρωπογενές περιβάλλον. Ο επισκέπτης μπορεί να δει θολωτούς τάφους, βυζαντινά κτίσματα, πέτρινα παραδοσιακά σπίτια, τα νερά του καταρράκτη στο Πολυλίμνιο, το δάσος με τις βελανιδιές στις παρυφές του Κουφιέρου και του Άϊ-Λια, τις ρεματιές και το φαράγγι της Χαραυγής
ΤΟ ΚΑΡΤΕΡΟΛΙ
Το Καρτερόλι οικισμός του ομόνυμου Δημοτικού διαμερίσματος του Δήμου Μεσσήνης, με πληθυσμό 529 κατοίκους (απογραφή 2011).
Το όνομα του χωριού, φέρεται να προέρχεται από την φράση “Στο καρτέρι όλοι“, καθώς η οικογένεια Αναγνώστου, 10 αδέλφια, 9 άνδρες και μια γυναίκα την οποία ήθελε ο τοπικός Τούρκος άρχοντας στο χωριό Μπάγια του Ζαγορίου της Ηπείρου, τον οποίον σκότωσαν και έφυγαν, είχε μετοικίσει στην περιοχή και πρόσεχε για τυχόν αντίποινα. Όποιος αναφερόταν στην οικογένεια τους αποκαλούσε ο καράς (μαύρος, μελαχρινός) από την Μπάγια εξού και το όνομα Καραμπάγιας που αποτέλεσε πλέον το επώνυμο της οικογένειας.
Στο λόφο του Αγίου Κωνσταντίνου υπάρχει Μυκηναϊκό νεκροταφείο θαλαμοειδών τάφων, οι οποίοι αποδεικνύουν την ύπαρξη οικισμού της Υστεροελλαδικής περιόδου.
Σύμφωνα με την κατάσταση στρατιωτών του Παναγιώτη Κεφάλα, υπήρξαν αρκετοί Καρτερολιώτες που συμμετείχαν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Την Πρωτομαγιά του 1944, κατά την εκτέλεση 30 αγωνιστών από Γερμανούς Ναζιστές και τα Τάγματα Ασφαλείας στην Καλαμάτα, εκτελέστηκε και ο 28χρονος Βασίλειος Καραμπάγιας, εργάτης από το Καρτερόλι.
Σήμερα, το Καρτερόλι αποτελεί τον βασικό οικισμό του ομώνυμου Δημοτικού Διαμερίσματος (ο δεύτερος οικισμός είναι το γειτονικό Μοσχοχώρι με 55 κατοίκους) του Δήμου Μεσσήνης. Βρίσκεται σε απόσταση 4 χιλιομέτρων από την πόλη της Μεσσήνης και αριθμεί συνολικά 562 κατοίκους. Φωτογραφία από Fb Page Καρτερόλι Μεσσηνίας.
ΤΟ ΤΡΙΚΟΡΦΟ
Η Δημοτική Ενότητα Τρικόρφου έχει έδρα το Τρίκορφο, το οποίο είναι γνωστό και ως Πεντιάς. Βρίσκεται σε υψόμετρο 400 μέτρων περίπου. Φημίζεται για την άριστη ποιότητα βρώσιμης ελιάς, επίσης παράγει ελαιόλαδο και σύκα.
ΔΗΜΟΣ ΟΙΧΑΛΙΑΣ
Ο Δήμος Οιχαλίας έχει έκταση 411,4 τ.χλμ. και πληθυσμό 11.753 κατοίκους. Εδρα του Δήμου είναι ο Μελιγαλάς.
Δήμαρχος του Δήμου Οιχαλίας είναι η κ. Παναγιώτα Γεωργακοπούλου.
Ο Δήμος διαιρείται στις εξής 5 Δημοτικές Ενότητες: Μελιγαλά (έδρα του Δήμου), Ανδανίας, Δωρίου, Οιχαλίας και Είρας.
Αναλυτικά οι 5 Δημοτικές Ενότητες με τις 52 Τοπικές Κοινότητες και τους 78 Οικισμούς (σε παρένθεση αναγράφονται οι Οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Μελιγαλά: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Μελιγαλά (Μελιγαλάς), Ανθούσης (Ανθούσα), Ζευγολατείου (Ζευγολατειό), Καλλιρόης (Καλλιρόη), Μαγούλας (Μαγούλα), Μίλα (Μίλα. Κάστρο), Νεοχωρίου Ιθώμης (Νεοχώρι, Κραντηρές), Πολίχνης (Πολίχνη), Σκάλας (Σκάλα, Σταθμός), Στενυκλάρου (Στενύκλαρος), Τσουκαλαιίκων (Τσουκαλαίικα).
2. ΔΕ Ανδανίας: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Διαβολιτσίου (Διαβολίτσι, Αγιοι Θεόδωροι, Μοναστηράκι), Αγριλοβούνου (Αγριλόβουνο, Βρυσούλα), Ανω Μέλπειας (Ανω Μέλπεια, Αγιος Αθανάσιος, Πηγή), Δασοχωρίου (Δασοχώρι), Δεσύλλα (Δεσύλλας), Ηλέκτρας (Ηλέκτρα), Καρνασίου (Καρνάσι), Κάτω Μέλπειας (Κάτω Μέλπεια, Βράχος), Κεντρικού (Κεντρικό), Κωνσταντίνων (Κωνσταντίνοι, Πλάτανα), Μάλτας (Μάλτα), Μάνδρας (Μάνδρα), Μαντζαρίου (Μαντζάρι), Παραπουγκίου (Παραπούγκι).
3. ΔΕ Δωρίου: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Δωρίου (Δώριο, Αγιος Γεώργιος, Αγιος Πέτρος, Αμφιθέα, Κάτω Αμφιθέα), Ανω Δωρίου (Ανω Δώριο), Βασιλικού (Βασιλικό), Κόκλα (Κόκλας, Κάτω Μάλθη), Κούβελα (Κούβελας, Κυψέλη), Μάλθης (Μάλθη), Χαλκιά (Χαλκιάς), Χρυσοχωρίου (Χρυσοχώρι), Ψαρίου (Ψάρι, Αγιος Νικόλαος, Κάτω Μέρη).
4. ΔΕ Οιχαλίας: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Μερόπης (Μερόπη, Αλλαγή, Μούστα), Ανδανίας (Ανδανία), Καλυβίων (Καλύβια), Κατσαρού (Κατσαρός), Λουτρού (Λουτρό), Οιχαλίας (Οιχαλία), Πεύκου (Πεύκο, Αγριλιές), Σιάμου (Σιάμο), Σολακίου (Σολάκι), Φίλια (Φίλια).
5. ΔΕ Είρας: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Νέδας (Νέδα), Αγιου Σώστου (Αγιος Σώστης, Τσουράκι), Αμπελιώνας (Αμπελιώνα), Κακαλετρίου (Κακαλέτρι, Μαρίνα), Πέτρας (Πέτρα, Πέρα Ρούγα), Σκληρού (Σκληρός, Πανοχώρι), Στασίμου (Στάσιμο), Συρρίζου (Σύρριζο, Διμάνδρα).
Ο ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ
Ο Μελιγαλάς είναι κωμόπολη και έδρα του Δήμου Οιχαλίας, της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Βρίσκεται στην περιοχή της Άνω Μεσσηνίας και αποτελεί το μεγαλύτερο εμπορικό και αγροτικό κέντρο της περιοχής. Χτισμένος στον λόφο του Προφήτη Ηλία, στην αριστερή όχθη του Παμίσου, σε εύφορη κοιλάδα. Η ετυμολογία της λέξης Μελιγαλάς πιθανώς προέρχεται από την λέξη μελίγαλα, ένα Βυζαντινό ρόφημα με μέλι και γάλα. Τα περισσότερα σπίτια του χωριού είναι πέτρινα. Συνδέεται με αμαξιτούς δρόμους με την Καλαμάτα, τη Μεγαλόπολη και τις περιοχές της Β. Μεσσηνίας, καθώς και με το σιδηροδρομικό δίκτυο Πελοποννήσου, διαθέτοντας σταθμό, του άλλοτε σιδηροδρόμου ΣΠΑΠ.
Η ΟΙΧΑΛΙΑ
Η Οιχαλία είναι οικισμός τοπική Κοινότητα και Δημοτική Ενότητα του Δήμου Οιχαλίας, της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 91 μέτρα και ο πληθυσμός του οικισμού είναι 394 κάτοικοι. Μέχρι το 1915, ονομαζόταν Αλητσελεπή.
Η ΑΝΔΑΝΙΑ
Η Ανδανία είναι οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Ανδανίας, της Δημοτικής Ενότητας Οιχαλίας και υπάγεται στο Δήμο Οιχαλίας. Η τοπική κοινότητα Ανδανίας είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 2,680 τ. χλμ. (2011). Η Ανδανία Μεσσηνίας, βρίσκεται σε υψόμετρο 89 μέτρων και έχει πληθυσμό 114 κατοίκων, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Μέχρι το 1919 ονομαζόταν Σανδάνι. Υπήρξε πόλη στην Αρχαιότητα, στην Άνω Μεσσηνία, η Αρχαία Ανδανία, η οποία θεωρείται βέβαιο, ότι ήταν η πρώτη πρωτεύουσα της Μεσσηνίας.
ΤΟ ΔΙΑΒΟΛΙΤΣΙ
Το Διαβολίτσι είναι οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου. Διοικητικά ανήκει στην κοινότητα Διαβολιτσίου, της Δημοτικής Ενότητας Ανδανίας και υπάγετται στο Δήμο Οιχαλίας. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 100 μέτρων και έχει πλυθυσμό 705 κατοίκους (απογραφή 2011). Απέχει 39 χλμ. ΒΔ από την Καλαμάτα.
Σύμφωνα με την τοπική παράδοση, το Διαβολίτσι οφείλει την ονομασία του σε βυζαντινό αξιωματούχο. Η Ανδανία υπήρξε κατά την αρχαιότητα, σημαντική πόλη, πρωτεύουσα της Μεσσηνίας, από την εποχή του μυθικού ιδρυτή της Πολυκάονος, ώς την εισβολή των Δωριέων. Στην Ανδανία, που καταστράφηκε κατά το Β’ Μεσσηνιακό Πόλεμο, τελούνταν μυστήρια αφιερωμένα στους Μεγάλους Θεούς, από τους κατοίκους της Αρχαίας Μεσσήνης. Υπάρχουν αναφορές για κατοίκηση της περιοχής κατά τους ύστερους Μυκηναϊκούς χρόνους (λόφος Λούτσες ή Λούτσα). (Φωτ. από Nikos Tsiak).
ΤΟ ΔΩΡΙΟ
Το Δώριο είναι οικισμός του Δήμου Οιχαλίας με πληθυσμό 915 κατοίκους. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 200 μέτρων. Η πρώτη αναφορά του Δώριου γίνεται στην ραψωδία Β 591-602 της Ιλιάδας του Ομήρου, όπου αναφέρεται μαζί με άλλες πόλεις που αποτελούσαν την επικράτεια του Νέστορα. Ο γεωγράφος Στράβων δεν κατάφερε να ταυτίσει το Δώριο με κάποια από τις σύγχρονές του πόλεις, αν και αρκετοί υποστήριζαν ότι ήταν η πόλη Όλουρις, στον σημερινό Αυλώνα. Το Δώριον αναφέρεται ξανά από τον Ρωμαίο συγγραφέα Πλίνιο το Πρεσβύτερο στο 4ο βιβλίο της Φυσικής Ιστορίας του (Naturalis Historia) και από τον Παυσανία. Τα ερείπεια που ανακαλύφθηκαν το 1927 στο λόφο της Μάλθης νοτιοδυτικά του χωριού από τον Σουηδό αρχαιολόγο Ν. Βάλμιν ταυτίστηκαν με το προϊστορικό Δώριο και με το Δώριο που περιέγραψε ο Παυσανίας.
Φωτογραφία Γιάννης Σελούλης, από Δώριο Μεσσηνίας Fb Page.
Η ΕΙΡΑ
Στα βόρεια σύνορα της Μεσσηνίας, σχεδόν στις πηγές της Νέδας, στο πλάτωμα πάνω από το Κακαλέτρι, βρισκόταν η πανίσχυρη Είρα. Οχυρή θέση, που η ακρόπολή της στεφάνωνε το ύψωμα στα νότια του σημερινού χωριού και η μοίρα της συνδέθηκε με την επανάσταση των Μεσσηνίων εναντίον των κατακτητών τους Σπαρτιατών, κυρίως στις πολεμικές επιχειρήσεις του Γ’ Μεσσηνιακού πολέμου (510-490 π.Χ.).
Ο Γ’ Μεσσηνιακός πόλεμος είναι γνωστός και σαν επανάσταση ή πόλεμος του Αριστομένη. Αυτός ο ικανότατος Μεσσήνιος ηγέτης και πολέμαρχος, προσπάθησε να ελευθερώσει την πατρίδα του από τους Σπαρτιάτες.
Τα στοιχεία που έχουμε για τα κατορθώματά του φθάνουν σε μας κυρίως από το έργο του Παυσανία, του Μικρασιάτη περιηγητή του 160-170 μ.Χ. Κύριες πηγές του Παυσανία ήταν η “Αριστομενιάδα“, ένα επικό έργο του 250 π.Χ. του ποιητή Ριανού από τη Βήνη της Κρήτης, αλλά και το ρητορικό κυρίως έργο του Μύρωνα από την Πριήνη της Μικράς Ασίας. Ο Ριανός έγραφε για τον Αριστομένη μυθιστορηματικά, όπως ο Ομηρος για τον Αχιλλέα στην “Ιλιάδα“. Ο εντυπωσιασμός του Παυσανία από την επική περιγραφή του Ριανού ήταν μεγάλος και έτσι ο Αριστομένης «έφθασε» σε μας σε αποσπάσματα στο έργο του περιηγητή, αφού δεν σώθηκε το πρωτότυπο ή κάποιο αντίγραφο από το έργο του Ριανού. (Απόσπασμα από άρθρο Γιάννη Μπίρη στην eleftheriaonline.gr).
Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ (ΠΡΩΗΝ ΔΗΜΟΣ ΕΙΡΑΣ)
Η Δημοτική Ενότητα της Εϊρας καταλαμβάνει 8 τοπικές Κοινότητες με 13 Οικισμούς και έχει συνολικό πληθυσμό 666 κατοίκους (απογραφή 2011). Λειτούργησε ως Δήμος Εϊρας από το 1999 έως το 2010 με έδρα τη Νέδα.
Η ΜΕΡΟΠΗ
Η Μερόπη είναι Κοινότητα του Δήμου Οιχαλείας και βρίσκεται σε ορεινή περιοχή του Ταυγέτου, σε υψόμετρο 80 μ.. Ο πληθυσμός της είναι 485 κάτοικοι (απογραφή 2011). Απέχει 1.5 χλμ. νότια της Οιχαλίας, 3.5 χλμ. ΒΑ. του Μελιγαλά, 21 χλμ. από την Μεγαλόπολη και 26 χλμ. βόρεια της Καλαμάτας. Η ονομασία της κωμόπολης οφείλεται πιθανώς στην βασίλισσα Μερόπη, σύζυγο του βασιλιά της Μεσσηνίας Κρεσφόντη, η οποία, στις αρχαίες γραπτές πηγές, αναφέρεται ως κόρη του Κυψέλου, βασιλιά της Αρκαδίας. Σε μικρή απόσταση από το χωριό (3 χλμ.), βρίσκεται το βυζαντινό κάστρο Γαρδικίου (Λατινική ονομασία: Gardisco ή Bardisco).
Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΙΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ
Ο ναός του Επικουρίου Απόλλωνα στις Βάσσες της Φιγαλείας είναι ένας από τους σπουδαιότερους και επιβλητικότερους της αρχαιότητας. Αφιερώθηκε από τους Φιγαλείς στον Απόλλωνα διότι τους βοήθησε να ξεπεράσουν μια επιδημία πανώλης. Ο ναός υψώνεται στα 1.130 μέτρα, στο κέντρο της Πελοποννήσου, πάνω στα βουνά μεταξύ Ηλείας, Αρκαδίας και Μεσσηνίας και βρίσκεται 14 χλμ. νότια της Ανδρίτσαινας και 11 χλμ. βορειοανατολικά των Περιβολίων. Διοικητικά ανήκει στο Δήμο Οιχαλίας. Ο ναός ανεγέρθηκε το δεύτερο μισό του 5ου αιώνα π.Χ. (420-410 π.Χ;) και αποδίδεται στον Ικτίνο, τον αρχιτέκτονα του Παρθενώνα. Το μνημείο αυτό, ένα από τα καλύτερα σωζόμενα της κλασικής αρχαιότητας ήταν το πρώτο στην Ελλάδα που ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UNESCO το 1986. Τμήμα της ζωφόρου του ναού αποσπάστηκε το 1814 και εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο. Σημειώνεται ότι η σωστή ορθογραφία της λέξης “επικούριος” είναι με “ι” και όχι “επικούρειος”, καθώς προέρχεται από το ότι στην αρχαιοελληνική μυθολογία ο Απόλλωνας είχε επικουρήσει την περιοχή και όχι από τον Επίκουρο και τους επικούρειους (π.χ. πυθαγόρειος: από τον Πυθαγόρα), ενώ η γραφή αυτή χρησιμοποιείται ήδη από τον Παυσανία. Η αρχαιολογική σκαπάνη απέδειξε ότι ο Ναός είναι θεμελιωμένος πάνω σε άλλο προϋπάρχοντα αρχαϊκό Ναό του θεού Απόλλωνα. Ο Ναός αυτός είχε ιδρυθεί από του Φιγαλείς, ίσως μετά το 659 π.χ..(Φωτ. από Διεθνή Ενωση Φίλων Επικουρίου Απόλλωνα).
ΔΗΜΟΣ ΠΥΛΟΥ – ΝΕΣΤΟΡΟΣ
Ο Δήμος Πύλου – Νέστορος έχει έκταση 554,3 τ. χλμ. και πληθυσμό του 21.376 κατοίκους. Έδρα του Δήμου είναι η Πύλος και ιστορική έδρα, η Χώρα.
Δήμαρχος του Δήμου Πύλου – Νέστορος είναι ο κ. Παναγιώτης Καρβέλας.
Ο Δήμος διαιρείται σε 6 Δημοτικές Ενότητες (Κορώνης, Μεθώνης, Νέστορος, Παπαφλέσσα, Πύλου, Χιλιοχωρίων) που περιλαμβάνουν 45 Κοινότητες και 106 Οικισμούς.
Αναλυτικά οι 6 Δημοτικές Ενότητες με όλες τις Τοπικές Κοινότητες και τους οικισμούς (σε παρένθεση αναγράφονται οι συστατικοί οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Κορώνης: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Ακριτοχωρίου (Ακριτοχώρι) Βασιλιτσίου (Αγιος Γεώργιος, Βασιλίτσι, Κούκουρας, Λακούλες, Λιβαδάκια, Φανερωμένη), Βουναρίων (Βουνάρια, Γιαλικά), Καπλανίου (Εξοχικό, Ζιζάνι, Καπλάνι), Κόμπων (Κόμποι, Περούλια), Κορώνης (Κορώνη, Ρίο), Υάμειας (Υάμεια), Φαλάνθης (Μυστράκι, Φαλάνθη, Χωματερό), Χαρακοπιού (Αγία Τριάδα, Αγιος Ισίδωρος, Αγιος Ιωάννης, Κοτρωνάκια, Μυρτιά, Ποταμιά, Χαροκοπιό), Χρυσοκελλαριάς (Αγιοι Ανάργυροι, Χρυσοκελλαριά).
2. ΔΕ Μεθώνης: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Ευαγγελισμού (Αμουλάκι, Δεντρούλια, Ευαγγελισμός, Καβουριανό, Καμάρια, Παλιάλωνα), Καινούργιου Χωρίου (Βαράκες, Καινούργιο Χωριό), Λαχανάδας (Ασπροχόρτι, Λαχανάδα, Νεραντζιές), Μεθώνης (Γεφύρι, Κοκκινιά, Κρητικά, Μεθώνη, Σαπιέντζα {νησίδα}, Τάπια), Φοινίκης (Λάμπες, Φοινίκη), Φοινικούντας (Αγία Μαρίνα, Ανεμόμυλος, Γκριζόκαμπος, Λούτσα, Σχίζα {νησίδα}, Φοινικούντα, Χουνάκια).
3. ΔΕ Νέστορος: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αμπελοφύτου (Αμπελόφυτο), Κορυφασίου (Κορυφάσιο, Πισάκι), Μεταξάδας (Μεταξάδα, Ποταμιά, Σταυρός), Μυρσινοχωρίου (Μυρσινοχώρι), Παλαιού Λουτρού (Παλαιό Λουτρό), Ρωμανού (Πετροχώρι, Ρωμανός), Φλεσιάδος (Φλεσιάδα), Χώρας (Στυλιανός, Χώρα).
4. ΔΕ Παπαφλέσσα: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Βλαχοπούλου (Βλαχόπουλο, Κούμαρο), Μανιακίου (Μανιάκι, Τουλούπα Χάνι), Μαργελίου (Μαργέλι), Μεταμορφώσεως (Μεταμόρφωση), Παπαφλέσσα (Αγιοι Απόστολοι, Κοντογόνι, Παπαφλέσσας).
5. ΔΕ Πύλου: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αμπελοκήπων (Αμπελόκηποι, Κάτω Αμπελόκηποι), Γλυφάδας (Γλυφάδα) Ικλαίνης (‘Ικλαινα), Καλλιθέας (Αραπόλακκα, Καλλιθέα), Κυνηγού (Βοζικέικα, Κυνηγός), Μεσοχωρίου (Μεσοχώρι), Παππουλίων (Παππούλια, Πλάτανος) Πηδάσου (Πήδασος), Πύλας (Μπαλοδημαίικα, Πύλα) Πύλου (Γιάλοβα, Ελαιόφυτο, Παλαιόνερο, Πύλος, Σφακτηρία {νησίδα}, Σχινόλακκα), Χωματάδας (Περιβολάκια, Χωματάδα).
6. ΔΕ Χιλιοχωρίων: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Κουκκουνάρας (Κουκκουνάρα, Στενωσιά), Κρεμμυδίων (Κρεμμύδια), Μεσοποτάμου (Μεσοπόταμος), Σουληναρίου (Σουληνάρι), Χανδρινού (Πλατανόβρυση, Χανδρινός).
Η ΠΥΛΟΣ
Η σύγχρονη κωμόπολη της Πύλου ιστορικά γνωστή παλαιότερα και με την Eνετική-Iταλική ονομασία ως Ναβαρίνο ή Ναυαρίνο, είναι παραθαλάσσια κωμόπολη, η οποία υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου – Νέστορος και βρίσκεται στα δυτικά του Νομού Μεσσηνίας, δίπλα στις ακτές του Ιονίου, ενώ ως το 2010, αποτελούσε έδρα του ομώνυμου Δήμου. Είναι γνωστή για την πλούσια αρχαία, μεσαιωνική και σύγχρονη ιστορία της. Χαρακτηριστικό σημείο αναφοράς της Μυκηναϊκού περιόδου της αρχαίας πόλης, είναι το Ανάκτορο του Νέστορα, αλλά και άλλα ανάκτορα, όπως αυτά που έχουν ανεβρεθεί και ανασκάπτονται στην κοντινή Ίκλαινα. Ο πληθυσμός τς Κωμόπολης είναι 2.345 κάτοικοι (απογραφή 2011).
Το λιμάνι της Πύλου αποτελεί επίσης ένα σημαντικό ναυτιλιακό κέντρο της δυτικής περιοχής της Μεσσηνίας με ανοδική εμπορική και επιβατική / τουριστική ανάπτυξη. Λόγω της στενόμακρης μορφής της νήσου Σφακτηρίας η οποία «κλείνει» τον όρμο του Ναυαρίνου, γνωστού και ως Κόλπου της Πύλου, και η οποία λειτουργεί ως φυσικός κυματοθραύστης, ο Κόλπος του Ναυαρίνου και το λιμάνι της Πύλου θεωρείται ως ένα από τα ασφαλή αγκυροβόλια στη Μεσόγειο.
Η ΧΩΡΑ
Η Χώρα, γνωστή παλαιότερα και ως Λιγούδιστα ή Λυγούδιστα, είναι ημιορεινή κωμόπολη, η οποία υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου – Νέστορος και βρίσκεται στα δυτικά του Νομού Μεσσηνίας. Έχει υψόμετρο 294 μέτρα και απέχει από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους περίπου 16 χιλιόμετρα. Ο πληθυσμός της είναι 3.454 κάτοικοι. Η Χώρα είναι σήμερα σημαντική κωμόπολη του Δήμου Πύλου – Νέστορος η δε περιοχή της είναι γνωστή για την αρχαία, μεσαιωνική και σύγχρονη ιστορία της.
Η Χώρα και η περιοχή της, η οποία ταυτίζεται με τμήμα της αρχαίας Πυλίας, έχει μακρά ιστορία, η οποία συμβαδίζει με αυτήν της Πελοποννήσου. Το ξεκίνημα της πρωτεύουσας πόλης του βασιλιά Νέστορα χάνεται στα βάθη της προϊστορίας, αφού κατοικήθηκε από τη νεολιθική εποχή. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, η Αρχαία Πύλος ιδρύθηκε από τον επώνυμο ήρωα Πύλο ή τον βασιλιά Νηλέα και αρχικά ονομαζόταν Κορυφάσιον, από το Ακρωτήριο Κορυφάσιον, πάνω στο οποίο είχε κτιστεί. Κατά τα ομηρικά χρόνια αναφέρεται από τον Όμηρο ως η πρωτεύουσα στο βασίλειο του Νέστορα, το οποίο ήταν ένα από τα σημαντικά βασίλεια της Μυκηναϊκής Ελλάδας, σύμφωνα και με τα αρχαιολογικά ευρήματα του ανακτόρου που είναι γνωστό ως το Ανάκτορο του Νέστορα, το οποίο συνδέεται με τον Νέστορα, βασιλιά της Πύλου, όπως αναφέρεται στην Ιλιάδα του Ομήρου. Αργότερα η περιοχή υποδουλώθηκε στην Αρχαία Σπάρτη μαζί με την υπόλοιπη Αρχαία Μεσσηνία.
Η ΜΕΘΩΝΗ
Η Μεθώνη είναι κωμόπολη της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας. Ανήκει διοικητικά στον Δήμο Πύλου-Νέστορος, ενώ στο παρελθόν υπήρξε έδρα του ομώνυμου Δήμου. Κατά την απογραφή του 2011 είχε 1209 κατοίκους. Έχει σπουδαία ιστορική σημασία, γιατί, εξαιτίας της στρατηγικής θέσης που βρισκόταν, έγινε το μήλο της έριδος για τους κάθε φορά δυνατούς των εποχώ,ν που προσπάθησαν να την κάνουν λιμάνι τους.
Στα ομηρικά χρόνια λεγόταν Πήδασος. Ο Όμηρος την χαρακτηρίζει αμπελόεσσα. Αναφέρει επίσης την πόλη ως την τελευταία από τα επτά ευναιόμενα πτολίεθρα (ομορφοβαλμένες πόλεις), που ο Αγαμέμνονας προσέφερε στον Αχιλλέα για να κατευνάσει την οργή του. Φωτογραφία από Fb Page Μεθώνη Μεσσηνίας.
Ο ΧΑΝΔΡΙΝΟΣ ή ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ
Ο Χανδρινός, αναφερόμενος παλαιότερα ως ο Προφήτης Ηλίας ή Αϊ Λιας ή του Χαντρινού ή το Χανδρινό ή το Χανδρινόν, είναι ημιορεινός οικισμός κοντά στην Πύλο και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου – Νέστορος, της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας.
Ο Χανδρινός βρίσκεται ΒΑ από την Πύλο από την οποία απέχει περίπου 13,5 χλμ. Έχει υψόμετρο 309 μέτρα και απέχει από τον Κόλπο του Ναυαρίνου περίπου 12,5 χλμ.. Κοντά στον Χανδρινό βρίσκονται, προς τα ΒΑ του το Σουληνάρι, σε απόσταση 2 περίπου χλμ., προς τα βορειοδυτικά του η Κουκκουνάρα και η Στενωσιά, σε αποστάσεις 6,5 και 4,5 περίπου χλμ. και προς τα ΝΔ του τα Μπαλοδημαίικα σε απόσταση 5,5 περίπου χλμ. αντίστοιχα. Ο Χανδρινός συνδέεται οδικά με την Εθνική Οδό 82, η οποία περνά μέσα από το χωριό.
Το χωριό, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής τόσο της Μεθώνης, όσο και της Πυλίας. Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου. Το χωριό αναφέρεται, τουλάχιστον από την εποχή του Μεσαίωνα και της Α΄ Ενετοκρατίας. Επίσης, κάποιοι από τους κατοίκους του χωριού προέρχονται από Αρκάδες κτηνοτρόφους, γνωστούς και ως οι ανεβοκατεβάτες, ονομασία που αποδόθηκε παλαιότερα στους βοσκούς αυτούς, καθώς την Άνοιξη ανέβαιναν με τα κοπάδια τους στην Αρκαδία, ενώ τον Χειμώνα κατέβαιναν στα χειμαδιά της Μεσσηνίας. Φωτογραφία από GREECE.COM.
Η ΚΟΡΩΝΗ
Η Κορώνη είναι παραλιακή κωμόπολη της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας. Απέχει 52 χιλιόμετρα ΝΔ από την Καλαμάτα και έχει 1.409 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Είναι φημισμένη για το Βενετσιάνικο Κάστρο της Κορώνης, που δεσπόζει πάνω από την πόλη. Διοικητικά ανήκει στην Κοινότητα Κορώνης και υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Κορώνης, του Δήμου Πύλου – Νέστορος.
Κατά τον 7ο ή 8ο πιθανότατα αιώνα, οι κάτοικοι της πρωτοβυζαντινής Κορώνης (σημερινό Πεταλίδι Μεσσηνίας), ίσως εξαιτίας των Σλαβικών και Αραβικών επιδρομών, μετοίκησαν στην οχυρή ακρόπολη της Ασίνης, η οποία μετονομάστηκε σε Κορώνη.
Στην πόλη γεννήθηκε στα τέλη του 9ου αιώνα, ο Άγιος Θεόδωρος Κυθήρων και στα τέλη του 10ου αιώνα, την επισκέφθηκε ο Όσιος Νίκων. Τον 11ο αιώνα, σε επιστολή του Μιχαήλ Ψελλού, μνημονεύεται επίσκοπος Κορώνης, ενώ σε συνοδικό γράμμα του 1084, του Πατριάρχη Νικολάου Β´, η Κορώνη ἀναφέρεται ως «Σαρσοκορώνη». Το 1104, ο Λανδόλφος κατέφυγε με τα δεκαοκτώ πλοία του στο λιμάνι της Κορώνης, αποφεύγοντας να αντιμετωπίσει, όπως είχε εντολή από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α´ Κομνηνό, τους Γενουάτες.
Τον 11ο και 12ο αιώνα, η Κορώνη συγκαταλέγεται στις πόλεις της Αυτοκρατορίας, στις οποίες οι Βενετοί, με σειρά χρυσόβουλων των Κομνηνών, διαθέτουν προνόμια για την ελεύθερη εμπορική διακίνησή τους. Το 12ο αιώνα, την πόλη επισκέφθηκε ο Άραβας γεωγράφος Εδρισι και το 1199 Γενουάτης πειρατής, προσέβαλε την Κορώνη. Τέλος, το 1204, η πόλη περιήλθε στους Φράγκους, μετά από συμφωνία με τους κατοίκους της.
Η Εκκλησία της Παναγίας της Ελεήστριας είναι ένα αξιοθέατο που δεν πρέπει να χάσει ο επισκέπτης. Βρίσκεται ακριβώς κάτω από το βενετσιάνικο Κάστρο της Κορώνης, μέσα σε ένα υπέροχο δάσος από φοινικόδεντρα και όχι μόνο, και με πανοραμική θέα στην παραλία της πόλης. Στο σημείο αυτό, βρέθηκε το 1897 η εικόνα της Παναγίας της Ελεήστριας, μετά από όραμα μιας ηλικιωμένης γυναίκας από την Κορώνη, της Μαρίας Σταθάκη. Ο ιερός βράχος που βρέθηκε, βρίσκεται κάτω από τον ναό και είναι εμφανής στον επισκέπτη.
Ο ΟΙΚΙΣΜΟΣ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ
Ο Παπαφλέσσας ή Παπαφλέσας, αναφερόμενος και ως Άνω Κοντογόνι ή Πάνω Κοντογόνι και παλαιότερα ως του Κοντογόνη ή το Κοντογόνι, είναι ορεινός οικισμός κοντά στο Βλαχόπουλο και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου – Νέστορος, της ΠΕ Μεσσηνίας.
Το χωριό Παπαφλέσσας προήλθε, το 1915, από την μετονομασία παλαιότερου οικισμού, γνωστού, ως τότε, ως το Κοντογόνι και το οποίο συναποτελούσαν δυο μικρότεροι οικισμοί: Το Άνω Κοντογόνι, γνωστό σήμερα ως ο Παπαφλέσσας και το Κάτω Κοντογόνι, γνωστό σήμερα ως το Κοντογόνι.
Το χωριό, το οποίο βρίσκεται στους πρόποδες του βουνού Κουφιέρος, του ημιορεινού συμπλέγματος των Κοντοβουνίων, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής τόσο της Μεθώνης, όσο και της Πυλίας. Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου. Το χωριό υπάρχει, τουλάχιστον από τα χρόνια της Ενετοκρατίας και η παλαιότερη ονομασία του ήταν Κοντογόνι. Η νεότερη ονομασία δόθηκε στο χωριό προς τιμή του αγωνιστή της Επανάστασης του 1821, κληρικού και πολιτικού Παπαφλέσσα, ο οποίος έπεσε μαχόμενος κατά τη διάρκεια της Μάχης στο Μανιάκι (20 Μαΐου 1825).
Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 38 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες, ενώ παλαιότερα η κύρια απασχόληση ήταν η κτηνοτροφία.
ΤΟ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ
Το Βλαχόπουλο, αναφερόμενο επίσημα ως το Βλαχόπουλον, είναι ορεινός οικισμός κοντά στη Χώρα και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Πύλου – Νέστορος, του Νομού Μεσσηνίας.
βρίσκεται ΝΑ από τη Χώρα από την οποία απέχει περίπου 12,5 χλμ.. Έχει υψόμετρο 443 μέτρα και απέχει από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους περίπου 17 χλμ. Αλλα χωριά κοντά στο Βλαχόπουλο είναι το Τουλούπα Χάνι, ο Βλάσης, το Κούμαρο, ο Χατζής και τα Παππούλια.
Το χωριό, το οποίο εκτείνεται στους πρόποδες του βουνού Μαγκλαβάς, σε απόσταση 38 χλμ. νοτιοδυτικά από την πρωτεύουσα του νομού Καλαμάτα, έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την ιστορία της Μεσσηνίας και της ευρύτερης περιοχής τόσο της Μεθώνης, όσο και της Πυλίας. Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου. Το χωριό αναφέρεται, τουλάχιστον από τα χρόνια της Ενετοκρατίας.
Λίγο έξω από το χωριό, στη θέση Δρακόρραχη ανασκάφηκε, το 1964, από τον αρχαιολόγο Σπυρίδωνα Μαρινάτο, ο θολωτός τάφος του Βλαχόπουλου, ο οποίος ανακαλύφθηκε εντελώς τυχαία, λίγο πιο νωρίς την ίδια χρονιά, όταν το γαϊδουράκι ενός κατοίκου της περιοχής βυθίστηκε μέσα σε αυτόν. Ο τάφος, με διάμετρο περί τα 3 μέτρα, ανήκει στην κατηγορία των μικρών θολωτών τάφων και χρονολογείται περί την ΥΕΙΙ περίοδο (Υστεροελλαδική). Ανάμεσα στα αρχαιολογικά ευρήματα περιλαμβάνονται αξιόλογα δείγματα κεραμικής, όπως κρατήρας με υποκρατήριο, πυξίδα με ενσωματωμένο αλάβαστρο, ψευδόστομος αμφορέας, μόνωτες κύλικες με πόδι και μία φιάλη από λεπτότατο λευκό πηλό.
Ο οικισμός, με βάση την απογραφή του 2011, έχει 733 μόνιμους κατοίκους, οι οποίοι απασχολούνται κυρίως σε διάφορες αγροτικές εργασίες, όπως η ελαιοκομία και τα αμπέλια και παράγουν κατά κύριο λόγο ελαιόλαδο και σταφίδα.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΟ FB GROUP ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ!!! ΧΘΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΡΙΟ.
.Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΒΟΪΔΟΚΟΙΛΙΑ
Η Βοϊδοκοιλιά είναι παραλία της Μεσσηνίας που θεωρείται από τις ομορφότερες της Μεσογείου. Είναι διάσημη κυρίως για το ολοστρόγγυλο σχήμα της που θυμίζει το γράμμα Ω. Βρίσκεται βόρεια της Πύλου, στις ακτές του Ιονίου, και εφάπτεται με τη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας από την οποία χωρίζεται με μία λωρίδα αμμόλοφων. Η παραλία και η ευρύτερη περιοχή έχει χαρακτηριστεί τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και είναι ενταγμένη στο Δίκτυο Natura 2000. Στο νότιο άκρο της Βοϊδοκοιλιάς αναπτύσσεται το ακρωτήριο Κορυφάσιο, όπου βρίσκονταν τα ερείπια της κλασικής πόλης της Πύλου. Η παραλία προσεγγίζεται από χωματόδρομο που διασχίζει περιμετρικά την λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, από χωματόδρομο από το χωριό Πετροχώρι, καθώς και από μονοπάτι από την παραλία Διβάρι. Φωτογραφία Παραλία Βοϊδοκοιλιά, Δήμος Πύλου (Βικιπαίδεια).
ΔΗΜΟΣ ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ
Ο Δήμος Τριφυλίας έχει έκταση 612,12 τ. χλμ. και πληθυσμό 27.926 κατοίκους. Eδρα του Δήμου είναι η Κυπαρισσία.
Δήμαρχος του Δήμου Τριφυλίας είναι ο κ. Γεώργιος Λεβεντάκης.
Ο Δήμος διαιρείται σε 6 Δημοτικές Ενότητες τις εξής: Κυπαρισσίας, Γαργαλιάνων, Αετού, Αυλώνας, Τριπύλης και Φιλιατρών), που περιλαμβάνουν 52 Κοινότητες και 117 Οικισμούς.
Αναλυτικά οι 6 Δημοτικές Ενότητες με όλες τις Τοπικές Κοινότητες και τους Οικισμούς (σε παρένθεση οι συστατικοί Οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Κυπαρισσίας: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αρμενιών (Αρμενιοί), Βρυσών (Βρύσες) Κυπαρισσίας (Βαθύς, Καρτελάς, Κυπαρισσία, Μαύρη Λίμνα, Μεμί, Μεταλλείο, Μπλεμενιάνοι, Μύλοι, Ρουζάκι, Σεργιάνι, Τερψιθέα, Φαρμάκα), Μουριατάδας (Καρβούνι, Μουριατάδα), Μύρου (Αλιμάκι, Μύρο), Ξηροκάμπου (Ξηρόκαμπος), Περδικονερίου (Περδικονέρι), Ραχών (Ράχες), Σπηλιάς (Σπηλιά), Στασιού (Στασιό), Φαρακλάδας (Λιθαρορίξι, Φαρακλάδα).
2. ΔΕ Αετού: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αγριλιάς Τριφυλίας (Αγριλιά), Αετού (Αετός), Αρτικίου (Αρτίκι), Γλυκορριζίου (Γλυκορρίζι), Καμαρίου (Καμάρι), Κεφαλόβρυσης (Κεφαλόβρυση, Τσερτσαίικα), Κοπανακίου (Αγιάννης, Αγιος Δημήτριος, Κοπανάκι, Ριζοχώρι, Τροπακέϊκα), Κρυονερίου (Κρυονέρι), Μοναστηρίου (Μοναστήρι), Πολυθέας (Πολυθέα), Σιτοχωρίου (Σιτοχώρι).
3. ΔΕ Αυλώνος: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αγαλιανής (Αγαλιανή, Βλασσάδα, Ξυφάρα, Παλιοβλασσάδα, Πηγαδούλια), Αυλώνος (Αυλώνας, Πανόραμα, Πτέρη), Βανάδας (Βανάδα), Ελαίας (Αγιαννάκης, Ελαία, Φόνισσα), Καλιτσαίνης (Καλίτσαινα), Καλού νερού (Ανω Καλό Νερό, Βουνάκι, Δρεκολαίικα, Κάκκαβος, Καλό Νερό, Μάρμαρο, Στάση Σιδηροκάστρου), Καρυών (Καρυές), Πλατανίων (Πλατάνια), Προδρόμου (Πρόδρομος), Σιδηροκάστρου (Σιδηρόκαστρο).
4. ΔΕ Γαργαλιάνων: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Βάλτας (Βάλτα), Γαργαλιάνων (Αγιος Στέφανος, Βατιάς, Βρομονέρι, Βρυσόμυλος – Αγία Σωτήρα, Γαργαλιάνοι, Κάναλος, Κοκκινοχωραφά, Λαγκούβαρδος, Λιβάρτζι, Πελεκητός, Πηγάδια, Ρίκια, Χοχλαστή), Λεύκης (Λεύκη, Τραγάνα), Μαραθόπολης (Γεφυράκι, Μαραθόπολη, Μπάρλα, Νεροβίγλι, Πρώτη {νησίδα}), Μουζακίου (Μουζάκι), Πύργου Τριφυλίας (Πύργος), Φλόκας (Φλόκα).
5. ΔΕ Φιλιατρών: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Εξοχικού (Εξοχικών), Μάλης (Μάλη), Πλάτης (Πλάτη), Φιλιατρών (Αγία Κυριακή, Αγία Πεθαμένη, Αγριλος, Βρύσες, Γιόλακα, Κουντρί, Λαγκουβάρδος, Λεμπεστενά, Λιμενάρι, Μερολίθι, Στόμιο, Φιλιατρά), Χαλαζονίου (Χαλαζόνι), Χριστιανουπόλεως (Χριστιανούπολη).
6. ΔΕ Τριπύλης: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Καλογερεσίου (Καλογερέσι), Λαντζουνάτου (Λαντζουνάτο), Λυκουδεσίου (Κλώνι, Λυκουδέσι), Ραπτοπούλου (Παλαιά Βρύση, Ραπτόπουλο), Ροδιάς (Δάρας, ροδιά), Σελλάς (Ανυδρο, Σελλάς), Τριπύλας (Τριπύλα).
Η ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ
Η Κυπαρισσία είναι κωμόπολη, η οποία υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας και βρίσκεται στα ΒΔ του Νομού Μεσσηνίας. Η Κυπαρισσία έχει πληθυσμό 5131 κατοίκους (απογραφή 2011) και είναι σήμερα η έδρα του Δήμου Τριφυλίας, που υπάγεται στην ΠΕ Μεσσηνίας. Η Κυπαρισσία είναι το γεωργικό και εμπορικό κέντρο της επαρχίας Τριφυλλίας. Στη φωτογραφία η Ανω Πόλη της Κυπαρισσίας.
Το όνομά της, η Κυπαρισσία το οφείλει κατ’ άλλους μεν στα πολλά κυπαρίσσια, που σαν δάση την γυρώζωναν στη χαραυγή της ιστορίας της, κατ’ άλλους δε στον Κυπάρισσο. Αυτός ήταν γιος του Μινύα. Ο μύθος πάντα, θέλει τον Κυπάρισσο, καλό κυνηγό και φίλο του θεού της μουσικής και του φωτός, του Απόλλωνος. Κάποτε στο κυνήγι του, σκότωσε ένα ελάφι. Και από τότε, μελαγχόλησε. Πριν να πεθάνει, τον λυπήθηκαν οι θεοί και άκουσαν τις παρακλήσεις του. Τον έκαναν κυπαρίσσι. Και πολλά ήταν τα κυπαρίσσια την εποχή εκείνη στην Κυπαρισσία, στην πόλη δηλαδή που λατρευόταν ο θεός – φίλος του Κυπάρισσου, ο Απόλλων.
Στην Κυπαρισσία, λατρευόταν τότε πλην του Απόλλωνος και η θεά της σοφίας, η Αθηνά. Η λατρευόμενη μάλιστα στην Κυπαρισσία Αθηνά, είχε και την επωνυμία Κυπάρισσος ή Κυπαρίσσια Αθηνά, της οποίας μάλιστα ο ναός βρισκόταν στη θέση του σημερινού ναού της Αγίας Τριάδας (λέγεται ότι η Αγία Τράπεζα του Ιερού Ναού στηρίζεται πάνω στα απομεινάρια μιας κολόνας του αρχαίου). Και ο ναός του Απόλλωνος, πρέπει να ήταν εκεί που είναι σήμερα το παλαιοκτισμένο εκκλησάκι του καβαλάρη Αη-Γιώργη, κοντά στην είσοδο του Σιδηροδρομικού Σταθμού. Επίσης λατρευόταν και ο θεός Διόνυσος.
Αναζητώντας τις ρίζες, βρίσκουμε τις πρώτες αναφορές για την Κυπαρισσία στους στίχους του Ομήρου:
Οἳ δὲ Πύλον τ’ ἐνέμοντο καὶ Ἀρήνην ἐρατεινὴν
καὶ Θρύον Ἀλφειοῖο πόρον καὶ ἐΰκτιτον Αἰπὺ
καὶ Κυπαρισσήεντα καὶ Ἀμφιγένειαν ἔναιον
καὶ Πτελεὸν καὶ Ἕλος καὶ Δώριον, ἔνθά τε Μοῦσαι
ἀντόμεναι Θάμυριν τὸν Θρήϊκα παῦσαν ἀοιδῆς
Οἰχαλίηθεν ἰόντα παρ’ Εὐρύτου Οἰχαλιῆος•… (B 591-596)
Η σύγχρονη Κυπαρισσία έχει άριστη ρυμοτομία και διαθέτει όλες τις ανέσεις μιας σύγχρονης πόλης. Είναι παράλληλα αγροτικό και εμπορικό κέντρο. Η πόλη είναι χωρισμένη στην παλαιά Άνω Πόλη, η οποία έχει κηρυχθεί παραδοσιακός διατηρητέος οικισμός, και στη Νέα Πόλη ή Κάτω Πόλη, μία πρόσφατα χτισμένη περιοχή που φθάνει μέχρι την ακτή. Στην Άνω Πόλη υπάρχουν πολλά διάσπαρτα ιστορικά μνημεία που μαρτυρούν την ιστορία της, όπως το Κάστρο της Αρκαδιάς, η πλατεία της Αρκαδιάς με τον πλάτανο και τις Κρήνες στην είσοδο του κάστρου, τα Δημόσια Λουτρά (χαμάμ), τα καλντερίμια κ.α..
Ο ΑΕΤΟΣ
Ο Αετός είναι ημιορεινός οικισμός κοντά στο Κοπανάκι και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας, του Νομού Μεσσηνίας. Το χωριό περιλαμβάνεται στα Μαρτυρικά χωριά και πόλεις της Ελλάδας, αφού έχει χαρακτηριστεί από το Ελληνικό Κράτος, ως Μαρτυρικό χωριό, καθώς το 1943 γνώρισε τη ναζιστική θηριωδία, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, βομβαρδίστηκε, κάηκε και κάτοικοί του βρήκαν τραγικό θάνατο σε αντίποινα για την αντιστασιακή δράση τους. Από τον Αετό, καταγόταν κι η μητέρα του αρχιστρατήγου, κατά την Επανάσταση του 1821, Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, Ζαμπία Κωτσιόπουλου ή Κωτσάκη, όπως την αποκαλούσαν οι ντόπιοι.
Ο Αετός έχει πληθυσμό 360 κατοίκους και βρίσκεται περίπου 24 χλμ. προς τα ανατολικά της Κυπαρισσίας, σε υψόμετρο 377 μέτρα και απέχει επίσης περίπου 18 χλμ. από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Ο Αετός βρίσκεται νοτιότερα από το Κοπανάκι, από το οποίο απέχει περίπου 7 χλμ, ενώ κοντά του βρίσκονται τα χωριά Πολυθέα προς τα νοτιοδυτικά και Μοναστήρι προς τα νότια, από τα οποία απέχει, κι απ’ τα δύο, περίπου 3 χλμ. αντίστοιχα.
Ο ΑΥΛΩΝΑΣ
Ο Αυλώνας, αναφερόμενος επίσημα ως ο Αυλών και παλαιότερα ως το Καραμουσταφά ή ο Καραμουσταφάς, είναι ορεινός οικισμός κοντά στο Σιδηρόκαστρο και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας (αποτελεί Δημοτική Ενότητα), του Νομού Μεσσηνίας. Ο Οικισμός έχει πληθυσμό 122 κατοίκους, ως Τοπική Κοινότητα 144 (μαζί με τους Οικισμούς Πανόραμα και Πτέρη), και ολόκληρη η ΔΕ 2.025 κατοίκους (απογραφή 2011).
Ο Αυλώνας βρίσκεται περίπου 24 χιλιόμετρα προς τα ΒΑ της Κυπαρισσίας και περίπου 5,5 χιλιόμετρα ΒΑ από το Σιδηρόκαστρο. Έχει υψόμετρο 589 μέτρα και απέχει 15 περίπου χλμ. από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Κοντά στον Αυλώνα, προς τα ΒΑ του, βρίσκεται επίσης η Καλίτσαινα, σε απόσταση 2,5 περίπου χιλιομέτρων. Στο χωριό δραστηροποιείται ο Πολιτιστικός Σύλλογος Γυναικών Αυλώνας “ΡΕΑ” με πλούσιο πολιτιστικό και κοινωνικό έργο.
Φωτογραφία: Από Fb Page Αυλώνα Μεσσηνίας.
ΤΟ ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ
Το Καλό Νερό, αναφερόμενο συχνά ως το Καλόνερο ή το Καλονερό και επίσημα ως το Καλόν Νερόν, είναι παραθαλάσσιος οικισμός και τοπική Κοινότητα κοντά στην Κυπαρισσία και το Σιδηρόκαστρο και υπάγεται διοικητικά στην Δημοτική Ενότητα Αυλώνος του Δήμου Τριφυλίας, του Νομού Μεσσηνίας, στην Περιφέρεια Πελοποννήσου με πληθυσμό 543 κατοίκους.
Η Κοινότητα: Το Καλόν Νερόν σήμερα είναι οικισμός και έδρα της Τοπικής Κοινότητας του Καλού Νερού του Δήμου Τριφυλίας, στην οποία εκτός από τον ομόνυμο οικισμό ανήκουν και οι οικισμοί Άνω Καλόν Νερόν, Βουνάκι, Δρεκολαίικα, Κάκκαβας, Μάρμαρο και Στάση Σιδηροκάστρου, με τον συνολικό της πληθυσμό να ανέρχεται σε 777 κατοίκους.
Γεωγραφικά Στοιχεία: Το Καλό Νερό βρίσκεται περίπου 6,5 χλμ. προς τα βόρεια της Κυπαρισσίας και περίπου 13 χλμ. νοτιοδυτικά από το Σιδηρόκαστρο. Έχει υψόμετρο 11 μ. και απέχει λίγα μέτρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Η πρόσβαση στο χωριό γίνεται μέσω της Εθνικής Οδού 9.
Πολύ γνωστή και δημοφιλής, κυρίως στους κατοίκους της περιοχής, είναι η παραλία του οικισμού, γνωστή ως η Παραλία του Καλονερού. Η παραλία αυτή βραβεύεται συχνά με τη γαλάζια σημαία, ενώ έχει ενταχθεί επίσης στις προστατευόμενες περιοχές της Τριφυλίας, καθώς αποτελεί έναν από τους σημαντικούς βιότοπους για τη θαλάσσια χελώνα Καρέτα-Καρέτα.
Ιστορία: Το χωριό έχει μακρόχρονη ιστορία που ακολουθεί την γενικότερη ιστορία της Τριφυλίας.
Υποδομές και Αξιοθέατα: Εκτός από τις κατοικίες στο χωριό υπάρχουν επίσης διάφορα τουριστικά καταστήματα, καφέ, καφενεία, ψησταριές και ψαροταβέρνες για τους τουρίστες που επισκέπτονται την περιοχή του χωριού. Στην περιοχή του οικισμού, αλλά και την ευρύτερη περιοχή, υπάρχουν επίσης ξενοδοχεία και άλλες τουριστικές εγκαταστάσεις με ενοικιαζόμενα δωμάτια-διαμερίσματα καθώς το σημαντικότερο αξιοθέατο του χωριού, η Παραλία του Καλονερού, έχει γίνει σταδιακά, τα τελευταία χρόνια, ένας ιδιαίτερα δημοφιλής τουριστικός προορισμός.
Οι εκκλησίες του χωριού είναι ο Ιερός Ναός των Αγίου Κωνσταντίνου και Αγίας Ελένης και ο Ιερός Ναός Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, οι οποίοι υπάγονται στην Ιερά Μητρόπολη Τριφυλίας και Ολυμπίας.
Πολιτισμός-Εκδηλώσεις: Στο Καλό Νερό, το αναφερόμενο παλαιότερα ως Κάτω Καλό Νερό, όπως και στο Άνω Καλό Νερό, πραγματοποιούν διάφορα πολιτιστικά δρώμενα ο Εξωραϊστικός Οικολογικός Πολιτιστικός Σύλλογος Καλονεριτών Αθήνας, ο Παντριφυλιακός Όμιλος Καλονερού, ο Εκκλησιαστικός Σύλλογος Καλονερού και ο Σύλλογος Απανταχού Καλονεριτών.
Στη φωτογραφία ο παλαιός (ανενεργός) Σιδηροδρομικός Σταθμός του Καλού Νερού, ο οποίος βρίσκεται δίπλα στη Σιδηροδρομική γραμμή Πάτρας-Κυπαρισσίας (Βικιπαίδεια).
ΟΙ ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ
Οι Γαργαλιάνοι είναι κωμόπολη η οποία υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας, και ο πληθυσμός της είναι 5.007 κάτοικοι (απογραφή 2011). Βρίσκονται στα δυτικά του Νομού Μεσσηνίας, σε υψόμετρο 300 μ.. Απέχουν 5 χλμ. από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους, 65 χλμ. από την Καλαμάτα και 26 χλμ. από την Πύλο. Επίνειο των Γαργαλιάνων αποτελεί η Μαραθόπολη, ενώ απέναντι από τους Γαργαλιάνους βρίσκεται το νησί Πρώτη, που παλιά αποτελούσε ορμητήριο πειρατών.
Απέχουν επίσης σε κατεύθυνση βορειοδυτική περίπου 15 χιλιόμετρα από τα Φιλιατρά και περίπου 30 χιλιόμετρα από την Κυπαρισσία, η οποία αποτελεί και την έδρα του Δήμου Τριφυλίας.
Η κοινωνία της σταφίδας: Οι Γαργαλιάνοι, όπως και άλλες κωμοπόλεις και χωριά της δυτικής Πελοποννήσου, διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην παραγωγή της σταφίδας, κατά το τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα ως και τις αρχές του 20ου αιώνα, καθώς η σταφιδοκαλλιέργεια εξελίσσεται σταδιακά σε μονοκαλλιέργεια. Σύμφωνα με την ιστορικό Καίτη Αρώνη-Τσίχλη: “Μετά το άνοιγμα της Γαλλικής αγοράς (1878 και εξής) όλη η εθνική οικονομία εξαρτάται από την εξαγωγή του «χρυσοφόρου» προϊόντος (που αντιπροσωπεύει πάνω από το μισό των συνολικών εξαγωγών της χώρας). Γύρω από την καλλιέργεια και το εμπόριο της σταφίδας ζει και αναπτύσσεται ένας ολόκληρος κόσμος, η «κοινωνία της σταφίδας».
Αξιοθέτα: Στο ΒΔ άκρο των Γαργαλιάνων, πάνω στο υψηλότερο ύψωμα της κωμόπολης, βρίσκεται το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Υπάρχουν επίσης πολλές εκκλησίες όπως, γεννήσεως Θεοτόκου, Αγ. Πάντων, Αγ. Σπυρίδωνος, Αγ Νικολάου, Αγ. Αθανασίου, Αγ. Γεωργίου.
Παραλίες: Σε κοντινές αποστάσεις από την κωμόπολη βρίσκονται αρκετές παραλίες, όπως, οι Παραλίες του Μαράθου, η Παραλία του Λαγκουβάρδου στον Λαγκούβαρδο, η Παραλία του Αϊ-Γιαννάκη, η Παραλία του Βρωμονερίου στο Βρωμονέρι, η Παραλία της Αγιά Σωτήρας στον Βρυσόμηλο (ή Αγία Σωτήρα) και η Παραλία της Χρυσής Ακτής, γνωστή και ως «Μάτι», κοντά στα Ρίκια.
Τοπικά έθιμα και πανηγύρια: Τα τοπικά έθιμα και τα πανηγύρια των Γαργαλιάνων διακρίνονται για την ιδιαιτερότητά τους: Απόκριες, Καθαρά Δευτέρα, Μ. Παρασκευή, Καλοκαιρινές εκδηλώσεις στην κεντρική πλατεία.
ΤΟ ΜΟΥΖΑΚΙ
Το Μουζάκι με πληθυσμό 321 κατοίκους (απογραφή 2011), είναι χωριό του Δήμου Τριφυλίας κοντά στους Γαργαλιάνους, στη Δημοτική Ενότητα των οποίων ανήκει ως Τοπική Κοινότητα Μουζακίου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 460-481 μέτρα και απέχει περίπου 15 χιλιόμετρα από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Είναι χτισμένο στους πρόποδες της Αγυιάς, της δεύτερης υψηλότερης κορυφής (1.066 μέτρα) της οροσειράς Αιγάλεω. Το Μουζάκι έχει οδικές προσβάσεις από γειτονικά χωριά, όπως το Πυργάκι, τη Βάλτα, τη Χριστιανούπολη και τη Χώρα. Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με αγροτικές εργασίες. Φωτογραφία από Fb Page Μουζάκι Τριφυλίας
ΤΑ ΦΙΛΙΑΤΡΑ
Τα Φιλιατρά είναι κωμόπολη του νομού Μεσσηνίας, που καταγράφεται ως έδρα δήμου ήδη από τον 19ο αιώνα. Yπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας (αποτελεί Δημοτική Ενότητα) και βρίσκεται στα δυτικά του Νομού Μεσσηνίας, ενώ ως το 2010, αποτελούσε έδρα του ομώνυμου Δήμου. Σημερινό επίνειο των Φιλιατρών είναι το Λιμενάρι, το οποίο απέχει από αυτά μόλις 1 χλμ., ενώ κατά το παρελθόν σημαντικό εμπορικό ρόλο, είχαν για τα Φιλιατρά τα μικρά λιμάνια της Αγίας Κυριακής και του Αγρίλη. Ο πληθυσμός τους είναι 5.969 κάτοικοι (απογραφή 2011).
Τα Φιλιατρά έχουν υψόμετρο 80 μέτρα και απέχουν περίπου 1 χλμ. από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Βρίσκονται σε απόσταση περίπου 80 χλμ. από την πρωτεύουσα του νομού, την Καλαμάτα και 41 περίπου χλμ. από την Πύλο, η οποία είναι σε κατεύθυνση νοτιοανατολική από αυτά. Τα Φιλιατρά απέχουν περίπου 15 χλμ. από τους Γαργαλιάνους, οι οποίοι βρίσκονται νοτιότερα των Φιλιατρών και επίσης περίπου 15 χλμ. από την Κυπαρισσία, η οποία αποτελεί και την έδρα του Δήμου Τριφυλίας και βρίσκεται βορειότερα των Φιλιατρών. Στη φωτογραφία τα Φιλιατρά όπως φαίνονται από το ύψωμα του Προφήτη Ηλία. (Φωτ. από Βικιπαίδεια).
ΤΟ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟ
Το Ραπτόπουλο ή Ραφτόπουλο αναφερόμενο επίσημα ως το Ραπτόπουλον και παλαιότερα ως το Ραυτόπουλον, είναι ορεινός οικισμός κοντά στην Κυπαρισσία και υπάγεται διοικητικά στον Δήμο Τριφυλίας, του Νομού Μεσσηνίας, στη Δημοτική Ενότητα Τριπύλης. Εχει πληθυσμό 76 κατοίκους (απογραφή 2011) και βρίσκεται περίπου 21 χλμ. προς τα ΝΑ της Κυπαρισσίας στον επαρχιακό δρόμο που ενώνει την Κυπαρισσία με την Μεσσήνη, ανάμεσα στα χωριά Ροδιά (παλαιότερα Λεντεκάδα) και Λυκουδέσι, από τα οποία απέχει περίπου 3,5 χλμ. νοτιότερα και 4 χλμ. βορειότερα αντίστοιχα. Έχει υψόμετρο 550 μέτρα και απέχει 21 περίπου χλμ. από τις ακτές του Ιονίου Πελάγους. Είναι χτισμένο στην πλαγιά του βουνού, ανάμεσα στα χωριά Ροδιά (Λεντεκάδα) και Λυκουδέσι. Δύο ρέματα χωρίζουν το χωριό σε γειτονιές, το Ξερολάγκαδο και τα Κανάλια. Η παράδοση αναφέρει ότι οι πρώτοι του κάτοικοι ήρθαν από το χωριό Αγορέλιτσα της Μεσσηνίας. Το παλιό του όνομα (κατά την παράδοση) ήταν Καρυοπούλα.
Δύο εκκλησίες έχει το Ραφτόπουλο. Η μία είναι των Αγίων Αναργύρων (Κοσμά και Δαμιανού). Χτίστηκε γύρω στα 1880 με πρώτο εφημέριο τον ιερομόναχο Ευγένιο Καρυώτη ο οποίος μετακλήθηκε από το Μοναστήρι της Σκαφιδιάς της Ηλείας. Η άλλη, η παλαιότερη, είναι η εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Έχει κτιστεί το έτος 1418 με πελεκητή πέτρα. Σε ένα πέτρινο ερμάρι βρέθηκαν οστά ανθρώπου, αγνώστων στοιχείων, προφανώς αυτού που την έχτισε ή την υπηρέτησε για χρόνια. Το τέμπλο της εκκλησίας είναι ξυλόγλυπτο, μεγάλης αξίας, και φυλάσσεται στο γυναικωνίτη της, με εντολή της υπηρεσίας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.
Η περιοχή του οικισμού, κατά την αρχαιότητα, ήταν τμήμα του βασιλείου του Νέστορα, της αρχαίας Πύλου. Στην ευρύτερη περιοχή της Τριπύλης είχε τα κοπάδια του, αλλά και τους «δρυοκόπους» (ξυλοκόποι για τις δρύες, ξύλο κατάλληλο για τα πλοία). Σε μικρή απόσταση είναι οι αρχαιολογικοί χώροι της Μουριατάδας (πιθανώς της αρχαίας Αμφιγένειας) και της Περιστεριάς στη διαδρομή Ραπτόπουλο – Κυπαρισσία. Φωτ. Βικιπαίδεια.
ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΤΡΙΠΥΛΑ
Το χωριό Τριπύλα, (που για κάποιο χρονικό διάστημα λεγόταν και Μυτύλα) είναι ένα όμορφο χωριό χτισμένο σε υψόμετρο 420 μέτρων, ανάμεσα στα χωριά Λαντζουνάτου και Λυκουδέσι, κάτω από το βουνό Μπούρα, που δεσπόζει στα NA της Τριπύλης και σήμερα έχει 34 κατοίκους. Ιστορικά η Τριπύλη, από τα αρχαία ακόμα χρόνια, παρακολούθησε την ιστορία της υπόλοιπης Τριφυλίας και ιδιαίτερα της Κυπαρισσίας (Αρκαδιάς), που η ιστορία της υπήρξε μακραίωνη και πολυκύμαντη. Ο αρχαιολογικός χώρος του «Ελληνικού», κοντά στο χωριό Μουριατάδα, παρά τις καταστροφές, που προξένησαν τα συναπαντήματα των καιρών και ο πανδαμάτορας χρόνος, μιλάει εύγλωττα για την αρχαιολογική του ομορφιά. Έτσι, όλος ο χώρος της Τριπύλης, ακολούθησε την πορεία της αρχαίας πόλης Αμφιγένεια (το «Ελληνικό» ταυτίζεται με την πόλη αυτή).
Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τα χωριά της Τριπύλης, ήταν κάπως μακριά από την πρωτεύουσα και ορεινά καθώς ήταν απολάμβαναν κάποια σχετική ελευθερία. Οι κοτζαμπάσηδες όμως, καμιά φορά, ήταν πιο σκληροί από τους κατακτητές, γι αυτό πολλοί αναγκάζονταν να πάρουν τα βουνά. Η Τριφυλία, στα χρόνια της σκλαβιάς, έβγαλε «γερά» ντουφέκια, που όταν δινόταν η ευκαιρία χτυπούσαν τον τύραννο. Κατά τη δεύτερη Τουρκοκρατία (1715-1770), οι Τούρκοι χώρισαν τη Μεσσηνία σε 9 βιλαέτια. Έτσι το Βιλαέτι της Αρκαδιάς είχε στους κόλπους του την περιοχή της Κυπαρισσίας, την περιοχή της Ζούρτσας (σημερινή Φιγαλία), την περιοχή των Σουλιμοχωρίων και την περιοχή των Κοντοβουνίων. Σ’ αυτήν ανήκαν τα περισσότερα Τριπυλοχώρια.
ΠΡΟΣΒΑΣΗ, ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕΣΑ
ΥΠΕΡΑΣΤΙΚΟ ΚΤΕΛ Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ Α.Ε.
Με στόλο 108 λεωφορεία και ότι πιο σύγχρονο υπάρχει αυτή τη στιγμή σε λεωφορείο, το Υπεραστικό ΚΤΕΛ N. Μεσσηνίας Α.Ε. παρέχει ασφάλεια και άνεση στον επιβάτη, ενώ συμβάλλει και στην προστασία της φύσης, αφού τα λεωφορεία που διαθέτει είναι φιλικά προς το περιβάλλον.
Αλλη μια καινοτομία του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Ν. Μεσσηνίας Α.Ε. είναι ότι πολύ σύντομα θα τεθεί σε λειτουργία εφαρμογή για τα κινητά τηλέφωνα, η οποία θα επιτρέπει στους χρήστες σε πραγματικό χρόνο, να γνωρίζουν που βρίσκονται τα λεωφορεία.
Το Υπεραστικό ΚΤΕΛ Ν. Μεσσηνίας Α.Ε. σας ταξιδεύει οικονομικά, άνετα και με ασφάλεια..
• 108 υπερσύγχρονα λεωφορεία
• 250 καταρτισμένοι εργαζόμενοι
• 550 δρομολόγια ημερησίως
• Λειτουργία προγράμματος τηλεματικής
• Αποστολές δεμάτων πανελλαδικά με τον ταχύτερο και οικονομικότερο τρόπο..
Εκτός από την εξυπηρέτηση των πολιτών με δρομολόγια εντός της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, το Υπεραστικό ΚΤΕΛ Ν, Μεσσηνίας Α.Ε., πραγματοποιεί και διανομαρχιακά δρομολόγια συνδέοντας με την Καλαμάτα πόλεις όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, τα Ιωάννινα και η Σπάρτη κ.α..
Πρόεδρος του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Μεσσηνίας Α.Ε. είναι ο κ. Ιωάννης Κάντζας.
Για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Ν. Μεσσηνίας Α.Ε., κάντε κλικ στην εικόνα:
ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΡΑΔΙΟΤΑΞΙ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
Ο Συνεταιρισμός Ιδιοκτητών Ράδιοταξί Καλαμάτας, εναρμονισμένος με τον νόμο 3109/2003 διαθέτει στην πόλη της Καλαμάτας 133 αυτοκίνητα σε Δεκαπέντε πιάτσες.
Το τηλεφωνικό κέντρο του Συνεταιρισμού βρίσκεται στην διεύθυνση Αρτέμιδος 89 και διαθέτει υπερσύγχρονο μηχανογραφημένο εξοπλισμό για την καλύτερη επικοινωνία και εξυπηρέτηση του κέντρου με τα Ταξί, αλλά και του κέντρου με τους πελάτες. Το Κέντρο λειτουργεί, με 4 τηλεφωνήτριες επί 24ώρου βάσεως. Οι οδηγοί του ο Ραδιοταξί Καλαμάτας είναι καταρτισμένοι επαγγελματίες και οι υπηρεσίες που προσφέρει είναι:
• Μεταφορές από και προς ΚΤΕΛ, λιμάνι, αεροδρόμιο κ.α.
• Υπηρεσίες Standard Taxi και Executive (VIP)
• Υπηρεσίες μεταφοράς μαθητών σε Σχολεία- Εκπαιδευτικά Ιδρύματα
• Υπηρεσίες μεταφοράς Γάμων-Εκδηλώσεων
• Υπηρεσίες μεταφοράς για άτομα με ειδικές ανάγκες
• Προσαρμοσμένες υπηρεσίες μεταφορών όπως κατοικιδίων, αντικειμένων κ.α.
Για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Ραδιοταξί Καλαμάτας, κάντε κλικ στην εικόνα:
ΕΚΘΕΣΗ ΕΙΚΟΝΩΝ
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ
Theodoros Evangeloudis (1985-2023)
Αρχαιολόγος ΑΠΘ, Απόφοιτος Ινστιτούτου Θερβάντες
Ιστορικός ερευνητής Ρεμπέτικου Τανγκό
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ – ΒΑΣΕΙΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ
Πηγές: Ιστορία της Ελλάδας, ιστορίας της Ευρώπης, ιστορικό αρχείο Θεόδωρος Ευαγγελούδης, Βικιπαίδεια, ιστότοποι και Σελίδες (Κοινωνικών Δικτύων) Περιφέρειας Πελοποννήσου, Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, των Δήμων της Περιφερειακής Ενότητας Μεσσηνίας, καθώς και ιδιωτικές σελίδες (Fb Pages) ή ιστοσελίδες στο διαδίκτυο, τις οποίες αναγράφουμε στις επί μέρους αναφορές μας.
Σημείωση: Για όσους δημιουργούς φωτογραφιών έχουμε στοιχεία, αναγράφουμε το όνομά τους. Για όσους δεν έχουμε στοιχεία, αναγράφουμε την πηγή προέλευσης.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Ευχαριστούμε τους Εθνικούς και Περιφερειακούς Χορηγούς μας, που υποστηρίζουν τη δράση μας για την προβολή του φυσικού, πολιτιστικού και ιστορικού κάλλους της Ελλάδας!
Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΧΟΡΗΓΙΑΣ
«Ού πολιτείαν γενέσθαι την αρίστην άνευ συμμέτρου χορηγίας” Αριστοτέλης
(Καμμία Πολιτεία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί άριστη, χωρίς την ανάλογη χορηγία)
