Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΕΡΡΩΝ

ΣΕΡΡΕΣ → ΕΝΑΣ ΤΟΠΟΣ ΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΧΙΛΙΕΤΙΩΝ
Η αρχαία πόλη των Σερρών μνημονεύται για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο (τον 5ο π.χ. αιώνα), με  το όνομα Σίρις, ωστόσο η ίδρυσή της φαίνεται πως ανάγεται στις αρχές  της 2ης π.χ. χιλιετίας, έχοντας δηλαδή να επιδείξει μια μακραίωνη ιστορία τεσσάρων χιλιετιών. Χτισμένη στον ψηλό, απόκρημνο και οχυρό από τη φύση του λόφο του Κουλά,  που υψώνεται  ανάμεσα σε δύο χειμάρρους, από την κορυφή του (όπου η ακρόπολη), ασκούσε κανείς οπτικό έλεγχο ολόγυρα, σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων.
Η πόλη κατείχει σπουδαία, από γεωστρατηγική και γεωοικονομική άποψη θέση, καθώς δέσποζε στον εύφορο Σερραϊκό κάμπο, και ασκούσε έλεγχο σε έναν πολύ σημαντικό δρόμο, ο οποίος οδεύοντας κατά μήκος του Στρυμώνα ποταμού, οδηγούσε από τις ακτές του Βορείου Αιγαίου στις Παραδουνάβιες χώρες, και επίσης έναν υδάτινο δρόμο, που μέσου της Κερκινίτιδας λίμνης και του πλωτού ποταμού Στρυμώνα, εξασφάλιζε την επικοινωνία ανάμεσα στη Θρακική ενδοχώρα και τον Στρυμωνικό Κόλπο.
Φωτογραφία από Experience Serres.

ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η Περιφερειακή Ενότητα Σερρών (π. Νομός Σερρών) διοικητικά ανήκει στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και είναι μία από τις 74 Περιφερειακές Ενότητες της χώρας. Εχει έκταση 2982,35 τ. χλμ. και πληθυσμό 174.430 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας είναι οι Σέρρες, δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Μακεδονίας με 58.960 κατοίκους.
Η Περιφερειακή Ενότητα Σερρών ανήκει στις πιο πεδινές Περιφερειακές Ενότητες της Ελλάδας, αφού το 48% της συνολικής έκτασής της χαρακτηρίζεται σαν πεδινό-ημιορεινό. Περικλείεται δυτικά από τις οροσειρές Κερκίνης-Βερτίσκου-Κερδυλίων, ανατολικά από τις οροσειρές Ορβήλου-Μενοικίου-Παγγαίου, ενώ βόρεια δεσπόζει το όρος Μπέλες. Την Περιφερειακή Ενότητα διασχίζει ο ποταμός Στρυμώνας, που πηγάζει από τη Βουλγαρία και εκβάλλει στο Στρυμονικό κόλπο (Ορφανού). Κυριότερος παραπόταμος του Στρυμώνα είναι ο Αγγίτης, στο ανατολικό τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας, όπου ρέει μεταξύ του Παγγαίου και του Μενοικίου όρους, σχηματίζοντας το φαράγγι του Αγγίτη, δίπλα στα Σπήλαια της Αλιστράτης.

ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΟΣ ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ
Η Περιφερειακή Ενότητα Σερρών έχει μακρόχρονη ιστορία και αποτελεί για τα Βαλκάνια και όχι μόνο, πύλη εισόδου (οδικώς) για την Ελλάδα και ταυτόχρονα πύλη εξόδου προς το Αιγαίο. Είναι επίπεδη, περιβαλλόμενη από οροσειρές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Με αφετηρία την πόλη των Σερρών (κέντρο της ΠΕ Σερρών) μπορεί ο επισκέπτης σε μικρό χρονικό διάστημα να βρεθεί στις τέσσερες άκρες της Περιφερειακής Ενότητας. Απέχει (η πρωτεύουσα) 80 χλμ. από το αεροδρόμιο «Μακεδονία» και χρονικά περίπου μια ώρα. Συνδέεται με κάθετους άξονες με την Εγνατία Οδό.
Η Περιφερειακή Ενότητα Σερρών έχει μοναδικούς τουριστικούς προορισμούς με αξιοθέατα και μνημεία (Αμφίπολη, Σπήλαιο Αλιστράτης, Μοναστήρι Τ. Προδρόμου, οχυρά Ρούπελ, φαράγγι Αγγίτη, Λαϊλιάς, λίμνη Κερκίνη Αη Γιάννης Σερρών, κ.α.), διαθέτει αυτοκινητοδρόμιο, χιονοδρομικό κέντρο, έχει πλούσια γαστρονομία, ποιοτική και προσιτή αγορά, έντονη νυχτερινή ζωή, ενώ αρκετά και σε διασπορά ξενοδοχεία σε όλη την Περιφερειακή Ενότητα, μπορούν να ικανοποιήσουν διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, καθώς και συνεδριακές ανάγκες. 

ΔΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΣΕΡΡΩΝ
Η Περιφερειακή Ενότητα Σερρών περιλαμβάνει 7 Δήμους και είναι οι εξής: Δήμος Σερρών με έδρα τις Σέρρες, Δήμος Σιντικής με έδρα το Σιδηρόκαστρο, Δήμος Ηράκλειας με έδρα την Ηράκλεια, Δήμος Βισαλτίας με έδρα τη Νιγρίτα, Δήμος Εμμανουήλ Παππά με έδρα το Χρυσό, Δήμος Νέας Ζίχνης με έδρα την Νέα Ζίχνη και Δήμος Αμφίπολης με έδρα το Ροδολίβος.
Οι 7 Δήμοι της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών διαιρούνται σε 27 Δημοτικές Ενότητες, οι οποίες περιλαμβάνουν 147 Τοπικές Κοινότητες με 192 συστατικούς Οικισμούς.
Επίσης, στο έδαφος της Περιφερφειακής Ενότητας Σερρών υπάρχουν και 33 εγκαταλελειμμένοι οικισμοί.
Αντιπεριφερειάρχης της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών είναι ο κ. Παναγιώτης Σπυρόπουλος.

Ο ΔΗΜΟΣ ΣΕΡΡΩΝ
Ο Δήμος Σερρών έχει έκταση 600,479 τ. χλμ. και μόνιμο πληθυσμό 73.847 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Έδρα του Δήμου και πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας είναι οι Σέρρες. 
Δήμαρχος του Δήμου Σερρών είναι ο κ. Αλέξανδρος Χρυσάφης.
Ο Δήμος διαιρείται σε 6 Δημοτικές Ενότητες τις εξής: Σερρών, Μητρουσίου, Λευκώνα, Σκουτάρεως, Ανω Βροντούς και Ορεινής οι οποίες περιλαμβάνουν 24 Κοινότητες με 33 Οικισμούς (Σε παρένθεση οι συστατικοί Οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Σερρών: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Σερρών (Σέρρες, Αγιος Ιωάννης, Κάτω Μετόχι, Κρίνος, Ξηρότοπος) Ελαιώνα (Ελαιώνας, Μαρμαράς, Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου, Χρυσοπηγή) Επταμύλων (Επτάμυλοι), Οινούσας (Οινούσα, Χιονοχώρι).
Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Σερρών, βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Καρυές και Λάκκος.
2. ΔΕ Μητρουσίου: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Προβατά (Προβατάς), Αναγεννήσεως (Αναγέννηση), Ανω Καμήλας (Ανω Καμήλα), Βαμβακιάς (Βαμβακιά), Μητρουσίου (Μητρούσι, Κάτω Μητρούσι), Μονοκκλησιάς (Μονοκκλησιά).
3. ΔΕ Λευκώνα: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Λευκώνα (Λευκώνας), Καλών Δένδρων (Καλά Δένδρα), Χριστού (Κάτω Χριστός).
4. ΔΕ Σκουτάρεως: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Σκουτάρεως (Σκούταρι), Αγίας Ελένης (Αγία Ελένη), Αδελφικού (Αδελφικό), Βαμβακούσσης (Βαμβακούσσα), Κάτω Καμήλας (Κάτω Καμήλα), Κουβουκλίων (Κουβούκλια), Κουμαριάς (Κουμαριά), Κωνσταντινάτου (Κωνσταντινάτο), Πεπονιάς (Πεπονιά). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Σκουτάρεως, βρίσκεται και ο εγκαταλελειμμένος οικισμός Αντά.
5. ΔΕ Ανω Βροντούς: Περιλαμβάνει την Κοινότητα Ανω Βροντούς (Ανω Βροντού).
6. ΔΕ Ορεινής: Περιλαμβάνει την Κοινότητα Ορεινής (Ορεινή).

ΟΙ ΣΕΡΡΕΣ
Οι Σέρρες (αρχαία Ελληνικά: Σίρις ή Σίρρα, μεσαιωνικά ελλ.: Σέρραι) είναι πόλη της Μακεδονίας, έδρα του Δήμου Σερρών και πρωτεύουσα της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη σε πληθυσμό πόλη της Μακεδονίας και δέκατη της Ελλάδας, με 58.960 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Απέχει 83 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη και 581 χλμ. από την Αθήνα.
Ιστορία: Η αρχαία πόλη, μνημονεύεται για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο (τον 5ο π.Χ. αιώνα) με το όνομα Σίρις, ωστόσο η ίδρυσή της φαίνεται πως ανάγεται τουλάχιστον στις αρχές της 2ης π.Χ. χιλιετίας, έχοντας δηλαδή να επιδείξει μια μακραίωνη ιστορία τεσσάρων χιλιετιών. Χτισμένη στον ψηλό, απόκρημνο και οχυρό από τη φύση λόφο του «Κουλά», που υψώνεται ανάμεσα σε δύο χειμάρρους από την κορυφή του (όπου η ακρόπολη), ασκούσε κανείς οπτικό έλεγχο ολόγυρα, σε μια ακτίνα πολλών χιλιομέτρων.
Η πόλη κατείχε σπουδαία, από γεωστρατηγική και γεωοικονομική άποψη, θέση, καθώς δέσποζε στον εύφορο Σερραϊκό κάμπο και ασκούσε έλεγχο σε έναν πολύ σημαντικό δρόμο, ο οποίος, οδεύοντας κατά μήκος του Στρυμόνα, έφερνε από τις ακτές του Βόρειου Αιγαίου στις Παραδουνάβιες χώρες, καθώς και έναν υδάτινο δρόμο που, μέσω της Κερκινίτιδας λίμνης και του πλωτού ποταμού Στρυμόνα, εξασφάλιζε την επικοινωνία ανάμεσα στη Θρακική ενδοχώρα και τον Στρυμονικό κόλπο.
Από την Εθνοδημογραφική μελέτη διαπιστώνεται η ύπαρξη αυτόχθονου πληθυσμιακού υποστρώματος και διαφόρων άλλων πληθυσμιακών στρωμάτων, από τα οποία το αρχαιότερο ήταν οι Φρύγες, γνωστοί στη Μακεδονία ως Βρύγες, και οι Θράκες Στρυμόνιοι. Από τον 11ο ως τον 6ο π.Χ. αιώνα, βρίσκονται εδώ εγκατεστημένοι οι Σιριοπαίονες, και αργότερα, από τις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα ως το τέλος της αρχαιότητας, οι Θράκες Οδόμαντες, στους οποίους οφείλει το όνομά της η Οδομαντική. Όσον αφορά την ιστορική τοπογραφία, στην Οδομαντική διαπιστώνεται η ύπαρξη τριών «περιοικίδων» πόλεων της Σίριος (οι Ίχνες, η Γάζωρος και η Σκοτούσσα) και επίσης ενός αξιόλογου αριθμού αγροτικών οικισμών. Οι κάτοικοι της Σίριος και της ευρύτερης περιοχής της Οδομαντικής, ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Σχετικά πάλι με τις λατρείες τους, εκτός από τις γνωστές Πανελλήνιες θεότητες (Δίας, Άρτεμη, Δήμητρα κ. ά.), οι κυριότερες φαίνεται πως ήταν οι λατρείες του Ήλιου και του Διόνυσου, καθώς και του θεοποιημένου ποταμού Στρυμόνα.
Κατά τη Ρωμαϊκή εποχή (168 π.Χ.–315 μ.Χ.), για την οποία μάλιστα υπάρχουν περισσότερες πληροφορίες (επιγραφικές), η πόλη αναφέρεται στις φιλολογικές πηγές με το όνομα Σίρρα και σε επιγραφή (αυτοκρατορικών χρόνων) ως Σιρραίων πόλις. Πολύ εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι το αρχαίο όνομα της πόλης (Σίρις, Σίρρα) διασώθηκε στο διάβα τόσων αιώνων, ελάχιστα μόνο παραφθαρμένο, ως τις μέρες μας: Σέρραι, Σέρρες.
Έχει εκφραστεί η εικασία ότι, κατά την Ελληνιστική εποχή, οι Σερραίοι ίδρυσαν τη Σερραίπολιν στη νότια Μικρά Ασία και τη Σέρρη στις όχθες του Ευφράτη, στη Συρία.
Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους η πόλη αναφέρεται ως «Μέγα και θαυμαστόν άστυ», μεγάλη, ισχυρή και πλούσια, ενώ αποτέλεσε πρωτεύουσα του Θέματος του Στρυμώνος. Γενικότερα κατά τους Bυζαντινούς χρόνους η πόλη διακρινόταν από την ισχυρή άμυνά της, που στηριζόταν στα τρία τείχη της, καθώς επίσης στον Θεματικό Βυζαντινό Στρατό.
Από το 1383 έως το 1913 ήταν η περίοδος της Τουρκοκρατίας και η πόλη ήταν κάτω από την εξουσία των Οθωμανών.
Κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, οι Σερραίοι αγωνίστηκαν κατά των Βουλγάρων Κομιταζήδων
και των Οθωμανών τοπικών αρχόντων.
Το 1912, κατά την Α’ Βουλγαρική κατοχή η πόλη καταλήφθηκε από τους Βούλγαρους και γνώρισε επώδυνη κατοχή. Στις 28 Ιουνίου 1913 η πόλη πυρπολήθηκε άγρια από τους Βουλγάρους, καθώς αυτοί οπισθοχωρούσαν προβλέποντας την ήττα τους από τον Ελληνικό Στρατό που προήλαυνε. Στις 29 Ιουνίου του 1913 η πόλη απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό.
Προσωπικότητες: Ο Αγαθάγγελος Τριαντάφυλλος, μέλος της Φιλικής Εταιρείας, ο Κωνσταντίνος Μπαλτάς αγωνιστής της Επανάστασης του 1821 ο πρώτος νεκρός του Μεσολογγίου, ο Γρηγόριος Ρακιτζής εθνικός ευεργέτης, ο Στέργιος Συμεωνίδης Αξιωματικός της ΠΑ συγκυβερνήτης του Νοράτλας Νίκη-4 Κύπρος 1974, ο Ιωάννης Δεμερτζής Μακεδονομάχος οπλαρχηγός, ο Ζαχαρίας Αθανασίου αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, ο Δημήτριος Αδάμης αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, ο Φίλιππος Πέτροβιτς επαναστάτης, συνεργάτης του Ρήγα Φεραίου, ο Θεοδώρητος (1867-1907) μητροπολίτης Νευροκοπίου, ο Ιωάννης Δέλλιος (1853-1919), παιδαγωγός, πολιτικός και εθνικός ευεργέτης, η Ευθαλία Αδάμ (1860-1854) παιδαγωγός και εκπαιδευτικός, μαθήτρια της Καλλιόπης Κεχαγιά διευθύντρια Ζάππειου Παρθεναγωγείου Κωνσταντινουπόλεως, ο Θεόδωρος Μπουλασίκης (1873-1937) Μακεδονομάχος οπλαρχηγός, ο Δούκας Γαϊτατζής (1879-1938) Μακεδονομάχος οπλαρχηγός, η Φωτεινή Αλατά – Παπαδημητρίου (1886-1972), διδασκάλισσα κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, ο Διονύσης Μενύχτας (1904-1966) ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ Δήμαρχος Σερρών το 1934, ο Ευριπίδης Μπακιρτζής (1895–1947) αντιστασιακός και Αξιωματικός του ΕΛΑΣ, πολιτικός, ο Μιχάλης Τρεμόπουλος δικηγόρος δημοσιογράφος περιβαλλοντολόγος και ευρωβουλευτής, η Ευθυμία Αθανασιάδου-Μαράκη συγγραφέας, ο Βασίλειος Αποστολίδης (1827-1910) ιατρός και ερασιτέχνης αρχαιολόγος.

ΣΕΡΡΕΣ → ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ – ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
Στις Σέρρες εδρεύουν αξιόλογοι Πολιτιστικοί, Μουσικοαθλητικοί και Λαογραφικοί Σύλλογοι, με ιδιαίτερα αξιοσημείωτο πολιτιστικό και λαογραφικό έργο..

ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΣΕΡΡΩΝ
Ιδρύθηκε το 1957 με κύριο στόχο την διατήρηση και τη διάδοση της Ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς του Νομού Σερρών. Στα 85 και πλέον χρόνια λειτουργίας του έχει να επιδείξει ιδιαίτερα πλούσιο έργο, ενώ έχει λάβει μέρος σε πολλές εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχει διοργανώσει πολλές εκδηλώσεις και παραστάσεις, ενώ λειτουργεί διαρκώς χορευτικά τμήματα. Παράλληλα προάγει τον εθελοντισμό και την κοινωνική προσφορά στηρίζοντας Κοινωνικές Ομάδες. Πρόεδρος του Λυκείου είναι η κ. Στέλλα Ελευθεριάδου.

Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ Ν. ΣΕΡΡΩΝ “Ο ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ“
Η Αδελφότητα Ιδρύθηκε το 1972, τότε που γιορτάζονταν τα 50 χρόνια της θλιβερής μνήμης της Μικρασιατικής καταστροφής. Η ίδρυσή της ξεκίνησε με την πρωτοβουλία ένθερμων υποστηρικτών της. Το 1984, επί Προεδρίας του κ. Νικολάου Βογιατζόγλου, η Αδελφότητα απέκτησε τη δική της ιδιόκτητη στέγη, που βρίσκεται στον συνοικισμό των Μικρασιατών “Ν. Κιουπλιά”, επί της οδού οδού Ικονίου 5. Η Αδελφότητα κατά τα χρόνια λειτουργίας της έχει πραγματοποιήσει πολύ πλούσιο πολιτιστικό και λαογραφικό έργο, ενώ εκδίδει και την ετήσια περιοδική έκδοση “Μικρασιατική Σπίθα“. Στην Αδελφότητα λειτουργούν χορευτικά τμήματα, καθώς και Μικτή Παραδοσιακή Χορωδία, ενώ έχει δημιουργήσει πλούσια βιβλιοθήκη με πρόσβαση για τους ερευνητές. Πρόεδρος του Συλλόγου είναι ο κ. Σωκράτης Κοτζάογλου.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΒΛΑΧΩΝ Ν. ΣΕΡΡΩΝ “ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ ΟΛΥΜΠΙΟΣ”
Iδρύθηκε στην πόλη των Σερρών το 1976 από απογόνους των Βλάχων της Δυτικής Μακεδονίας, της Ηπείρου και της Θεσσαλίας, οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο στην περιοχή των Σερρών κατά τον 18^ο και 19^ο αιώνα μετά την καταστροφή των Mητροπολιτικών κοιτίδων τους και τις ταραχές που ακολούθησαν. Σε μια δύσκολη εποχή για την διατήρηση των τοπικών πολιτιστικών ιδιαιτεροτήτων, ο Σύλλογος στοχεύει στη διαφύλαξη της παράδοσης ως πολιτισμικής έκφανσης του Ελληνισμού, μέσω των προσπαθειών των εκατοντάδων μελών του, διατηρώντας: Λαογραφικό μουσείο, ιματιοθήκη, βιβλιοθήκη, χορευτικά τμήματα διαφόρων ηλικιών, ομάδα αναπαράστασης εθίμων και λαϊκών δρώμενων, χορωδία απόδοσης δημοτικών τραγουδιών, τμήμα εκμάθησης παραδοσιακών οργάνων, τμήμα ραφής χειροποίητων Βλάχικων φορεσιών, και τράπεζα αίματος για τα Μέλη και τους Φίλους του Συλλόγου. Το ιδιόκτητο Λαογραφικό Μουσείο του Συλλόγου βρίσκεται στη διεύθυνση Καραϊσκάκη 2 στις Σέρρες και είναι τριών επιπέδων με αίθουσα διδασκαλίας χορών και εκδηλώσεων, Βλάχικο οντά, μιντέρια, υφαντά, σοφράδες, τζάκι και χώρο εκθεμάτων. Πρόεδρος του Συλλόγου είναι η κ. Βέρρου Στεργιανή.

ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΒΛΑΧΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΩΝ ΛΑΪΛΙΑΣ Ν. ΣΕΡΡΩΝ
Ιδρύθηκε το 1985 με κύριο σκοπό τη διατήρηση της λαϊκής παράδοσης του Ν. Σερρών, των ηθών και εθίμων, την εκμάθηση λαϊκών χορών και τραγουδιών, τη συγκρότηση μουσείου με λαϊκά όργανα, φορεσιές, έπιπλα και σκεύη λαϊκής τέχνης και την ηθικήν, πνευματικήν, κοινωνικήν και πολιτιστικήν ανάπτυξη των μελών. Διατηρεί 9 χορευτικά τμήματα, ενώ συντηρεί ιματιοθήκη με εκατοντάδες φορεσιές, πολλές εκ των οποίων αυθεντικές. Εχει συγκροτήσει ομάδα καταγραφής της Βλάχικης παράδοσης, ενώ διοργανώνει σεμινάρια Ελληνικών Παραδοσιακών Χορών με διεθνή απήχηση. Πρόεδρος του Λαογραφικού Ομίλου είναι ο κ. Κωνσταντίνος Σιαπαρδάνης.

ΜΟΥΣΙΚΟΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΑΝΣΕΡΡΑΪΚΟΣ
Στις Σέρρες εδρεύει ο ΜΓΣ Πανσερραϊκός, ένας ιστορικό αθλητικό Σωματείο των Σερρών, που ιδρύθηκε στις 31 Μαΐου 1964, μετά από συγχώνευση των ποδοσφαιρικών ομάδων του Απόλλωνα και του Ηρακλή Σερρών. Στον Σύλλογο λειτουργούν τμήματα Μπάσκετ, Βόλλεϋ, Ποδοσφαίρου, Κολύμβησης Ποδηλασίας, Χάντμπολ κ.α..
Πρόεδρος του Συλλόγου είναι ο κ. Αναστάσιος Παναγιώτου.

Η ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΤΩΝ ΣΕΡΡΩΝ (ΚΟΥΛΑΣ)
Η Ακρόπολη Σερρών (Κουλάς), κατά τη Βυζαντινή περίοδο, σε χρυσόβουλα αυτοκρατόρων, αναφέρεται ως «Κάστρο». Είναι σημαντικός πύργος που υψώνεται στο δυτικό άκρο ενός πευκόφυτου λόφου στις Σέρρες. Χρονολογείται από τον Ζ’ και ΣΤ’ π.Χ. αιώνα και ήταν αρχαίο οχυρωματικό φρούριο που υπεράσπιζε την πόλη. Η ίδρυση της Ακρόπολης ανάγεται στον 9ο μ.Χ. αιώνα, όταν ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς κατασκεύασε οχυρωματικά έργα στην πόλη των Σερρών.
Στον λόφο του Κουλά σήμερα σώζεται ο «Πύργος του Ορέστη», γνωστός και ως ο «Πύργος του Βασιλέως». Είναι το καλύτερα διατηρημένο τμήμα και συγχρόνως το γνωστότερο τμήμα της Βυζαντινής οχύρωσης των Σερρών. Η πρώτη ονομασία οφείλεται στο όνομα του κατασκευαστή του. Σήμερα το ύψος του είναι περίπου 18 μ., αλλά υπολογίζεται ότι αρχικά, συνυπολογίζοντας και τις επάλξεις του, έφτανε τα 20 μ.. Αυτός ο πύργος ήταν το τελευταίο σημείο άμυνας σε περίπτωση που ο εχθρός καταλάμβανε την Ακρόπολη. Είναι γνωστός για τις δύο κεραμικές επιγραφές που υπάρχουν στη δυτική του πλευρά, οι οποίες όμως με το πέρασμα των αιώνων έγιναν δυσανάγνωστες. Περισσότερο ενδιαφέρον έχει η επιγραφή στο δεξιό άκρο η οποία κατά την επικρατέστερη άποψη γράφει: “ΠΥΡΓΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ ΒΑΣΙΛΕΩΣ ΟΝ ΕΚΤΙΣΕΝ ΟΡΕΣΤΗΣ”.

ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΙΟ ΣΕΡΡΩΝ
Στην πόλη λειτουργεί το Αυτοκινητοδρόμιο Σερρών, το οποίο κατασκευάστηκε το 1998, επί Δημαρχίας κ. Γιάννη Βλάχου, με προδιαγραφές ασφαλείας μέχρι και για αγώνες επιπέδου Formula 3. Είναι η μεγαλύτερη πίστα στην Ελλάδα και η μοναδική στη χώρα που πληροί τις κατασκευαστικές προδιαγραφές της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αυτοκινήτου (FIA) και της Διεθνούς Ομοσπονδίας Μοτοσυκλετισμού (FIM). Είναι Δημοτική επιχείρηση με πλειοψηφικό μέτοχο τον Δήμο Σερρών.

Ο ΛΑΪΛΙΑΣ ΣΕΡΡΩΝ
Το καμάρι, η υπερηφάνεια των Σερραίων. Καταπράσινο βουνό, δρυμός θα λέγαμε, προστατευόμενος από τη Natura 2000 και άλλες συνθήκες.
Το δάσος του Λαϊλιά, βρίσκεται 25 χλμ. από την πόλη των Σερρών, στην οροσειρά της Βροντούς και αποτελεί μία μαγευτική τοποθεσία, υψηλής αισθητικής και ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. Ειναι ένα ψηλό δάσος οξυάς και δασικής πεύκης με έκταση 33.000 στρεμμάτων. Πρόκειται για ορεινό σύμπλεγμα με υψηλότερη κορυφή τα 1850 μ., με δασοκάλυψη 83% και οδικό δίκτυο 110 χιλιόμετρα.

ΤΟ ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Εκεί ψηλά στα 1800 μ. βρίσκεται και το Χιονοδρομικό Κέντρο, που χαρακτηρίζεται από την ποιότητα και τη διάρκεια της χιόνωσής του. Ο Λαϊλιάς προσφέρεται για δραστυηριότητες όλες τις εποχές του έτους (περιπατητικά μονοπάτια, ορεινή ποδηλασία, κ.λ.π.).

Η ΚΟΙΛΑΔΑ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ ΣΕΡΡΩΝ
Οι Σέρρες έχουν την μοναδική τύχη να διαθέτουν την Κοιλάδα των Αγίων Αναργύρων η οποία βρίσκεται πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης. Είναι μια πολύ πανέμορφη δενδροσκεπής έκταση, η οποία προσφέρεται για καθημερινούς περιπάτους, τζόκινγκ, πικ-νικ και αθλοπαιδιές.
Εδώ στην κοιλάδα των Αγίων Αναργύρων φιλοξενούνται επίσης αθλητικά κέντρα όπως το κλειστό κολυμβητήριο της πόλης, το κλειστό γυμναστήριο, ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ και γήπεδα τέννις κ.α.. Είναι επίσης και χώρος διασκέδασης κατά τους καλοκαιρινούς κυρίως μήνες, αφού η περιοχή φιλοξενεί σειρά από υπαίθρια αναψυκτήρια και club.
Η κοιλάδα είναι κόμβος πολλών τουριστικών προορισμών αφού βρίσκεται στο δρόμο που οδηγεί στην Ακρόπολη, τη Χρυσοπηγή και τον Λαϊλιά.
Η κλασική διαδρομή από το κέντρο της πόλης μέχρι τη λιμνούλα είναι περίπου 3 χλμ.. Καθ’όλη τη διαδρομή υπάρχουν ξύλινα παγκάκια, τραπέζια και κιόσκια, για όσους επιθυμούν να κάνουν πικ-νικ ή απλά να ξεκουραστούν.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΕΡΡΩΝ (Άη Γιάννης)
Ο Άγιος Ιωάννης ή Άη Γιάννης, όπως είναι γνωστότερος, είναι χωριό του Δήμου Σερρών, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Ο πληθυσμός του χωριού είναι 707 κάτοικοι.
Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, δίπλα ακριβώς στην πρωτεύουσα του νομού, της οποίας αποτελεί κατ’ ουσίαν προάστιο, σε μέσο σταθμικό υψ. 60 μ.. Απέχει 3 χλμ. περίπου Ανατολικά από το κέντρο των Σερρών.
Διοικητικές Μεταβολές: Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1927 και προσαρτήθηκε στον Δήμο Σερρών. Το 1930 προσαρτήθηκε στην Κοινότητα Επταμύλων και το 1946, πάλι στον Δήμο Σερρών. Το 2001 ο οικισμός καταργήθηκε για να επανασυσταθεί το 2011 με το πρόγραμμα Καλλικράτης και να προσαρτηθεί στο Δήμο Σερρών στον οποίο και ανήκει σήμερα.
Οικισμός ιδιαίτερου φυσικού κάλλους: Ο Άγιος Ιωάννης είναι ένα γραφικό προάστιο των Σερρών, με πολύ πράσινο και τρεχούμενα νερά, που σχηματίζουν μικρούς καταρράκτες σε διαμορφωμένους χώρους και πάρκα (πλατεία Αγίου Ιωάννη, λίμνη Αγ. Ιωάννη κ.α.). Στον οικισμό εδρεύουν τα ΤΕΦΑΑ Σερρών.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΓ. ΙΩΑΝΝΗ ΣΕΡΡΩΝ “ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ”
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών και κατοίκων Αγίου Ιωάννη Σερρών “Αλησμόνητες Πατρίδες” ιδρύθηκε το έτος 2007, από πρόσφυγες πρώτης και δεύτερης γενιάς, προερχόμενους κυρίως από τη συνοικία Σούσουρλουκ της Προύσας στη Μικρά Ασία. Σκοπός του Συλλόγου είναι τόσο η αναβίωση και διατήρηση της μικρασιατικής και Eλληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς, όσο και η ανάδειξη της φυσικής ομορφιάς του Αγίου Ιωάννη. Είναι ένας δραστήριος Σύλλογος με συμμετοχή σε πολλές εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ έχει διοργανώσει και πολλές Πολιτιστικές και Κοινωνικές εκδηλώσεις στον Αι Γιάννη Σερρών, όπου βρίσκεται η έδρα του. Διατηρεί χορευτικά τμήματα Παραδοσιακών χορών, Μοντέρνου χορού και Πιλάτες για γυναίκες. Πρόεδρος του Συλλόγου είναι ο κ. Ατσαλος Πέτρος.

IΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ
Η Μονή Τιμίου Προδρόμου Σερρών κτίστηκε το 1270 και αποτελεί ένα εκπληκτικής ομορ-φιάς μνημείο της Βυζαντινής τέχνης. Βρίσκεται σε απόσταση 12 χλμ. περίπου ΒΑ της πόλης των Σερρών. Ο κεντρικός ναός είναι λιθόκτιστος και υπάρχουν πολλές Βυζαντινές τοιχογραφίες. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο και χρονολογείται από το 1804.
Από το Βυζάντιο στην άλωση: Ο Ιωαννίκιος ήταν ο πρώτος κτήτωρ της Μονής. Το 1300 ο ανιψιός του, ο Ιωακείμ, έκτισε τον καθολικό ναό και την Τράπεζα για να γευματίζουν οι μοναχοί καθώς και ψηλά τείχη γύρω από την Μονή. Το 1345 οι Σέρβοι κατέστρεψαν μεγάλο μέρος της Μονής. Το 1371 λίγο πριν από την οριστική κατάληψη των Σερρών από τους Τούρκους, οι μοναχοί κατάφεραν να πείσουν τον Σουλτάνο Μουράτ Α΄ να απαλλάξει τη μονή από την πληρωμή έγγειου φόρου. Στη μονή εκάρη μοναχός σε ηλικία τριανταπέντε ετών, το 1444, ο άγιος Ραφαήλ.
Η Μονή μετά την άλωση: Από το 1457 ως το 1462 στη μονή μόνασε ο πρώτος Πατριάρχης μετά την Άλωση της Κωνσταντινούπολης Γεννάδιος Σχολάριος, ο οποίος και έμεινε εκεί ως το θάνατο του. Από το 1894 έως το 1901 διετέλεσε επίσημος εκπρόσωπος της Μονής ο Άγιος Γρηγόριος ο Ωρολογάς, ο μετέπειτα εθνομάρτυρας Μητροπολίτης Κυδωνιών Μικράς Ασίας, ο οποίος ταυτόχρονα εκείνα τα έτη υπηρετούσε ως ιεροκήρυξ και καθηγητής του Γυμνασίου Σερρών.
Η λεηλασία της Μονής από τους Βουλγάρους: Το 1917 η βιβλιοθήκη της Μονής λεηλατήθηκε από τους Βούλγαρους, οι οποίοι έστειλαν στη Βουλγαρία 24 Ευαγγέλια, 200 σπάνια χειρόγραφα σε χαρτί, 1500 παλιά βιβλία και πολλά πολύτιμα ιερά αντικείμενα. Οι Βούλγαροι απέσπασαν παράνομα όχι μόνο τα κειμήλια της Μονής Τιμίου Προδρόμου Σερρών, αλλά και πλήθος έτερων Eλληνικών κειμηλίων από τη Μονή Παναγίας Εικοσιφοινίσσης της Μητροπόλεως Δράμας, τη Μονή Παναγίας Καλαμούς Ξάνθης και τη Μονή Παναγίας Αρχαγγελιώτισσας Ξάνθης. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, οι Ιερές Μητροπόλεις καθώς και οι αρχές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης έχουν διατυπώσει επισήμως αίτημα για την επιστροφή των κλαπέντων Eλληνικών κειμηλίων.
Η αναβίωση της Μονής: Από το 1986 εγκαταστάθηκε στη μονή γυναικεία αδελφότητα, που σε συνεργασία με τη 12η Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Καβάλας έχει αναλάβει το έργο της συντήρησης και αναστήλωσης της μονής. Στις 13 Δεκεμβρίου 2010, η μονή χτυπήθηκε από πυρκαγιά που κατέστρεψε το αρχονταρίκι, το παλιό εκθετήριο, την τράπεζα, το μαγειρείο, τον ξενώνα και τους αποθηκευτικούς χώρους, προκαλώντας συνολικά ζημιές αξίας 2 εκατομμυρίων ευρώ.

ΟΙ ΕΠΤΑΜΥΛΟΙ ΣΕΡΡΩΝ
Οι Επτάμυλοι είναι χωριό και τοπική Κοινότητα του Δήμου Σερρών, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Το πανέμορφο αυτό χωριό βρίσκεται δίπλα στην Αϊ Γιάννη και έχει πληθυσμό 712 κατοίκους.
Εδώ εδρεύει ο δραστήριος Σύλλογος Ποντίων Επταμύλων Ν. Σερρών “ΟΙ ΑΚΡΙΤΕΣ“, με έτος ίδρυσης το 1997, και πλούσιο πολιτιστικό και λαογραφικό έργο. Ο Σύλλογος πλαισιώνεται από σπουδαία χορευτικά τμήματα τα οποία λαμβάνουν μέρος σε πλείστες Πολιτιστικές εκδηλώσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Πρόεδρος του Συλλόγου είναι ο κ. Παύλος Καρυπίδης, επί σειρά ετών χοροδιδάσκαλος.

Ο ΠΡΟΒΑΤΑΣ ΣΕΡΡΩΝ
Ο Προβατάς είναι μεγάλος οικισμός και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Σερρών, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Ηταν η έδρα του π. Δήμου Μητρουσίου. Ο πληθυσμός του είναι 1.099 κάτοικοι.
Ιστορία-Ονομασία: Για το όνομα του χωριού υπάρχουν δύο εκδοχές. Η πρώτη που είναι και η επικρατέστερη, λέει πως κατά την διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων ο Ελληνικός Στρατός μετά τις νικηφόρες μάχες του Λαχανά και κατά το πέρασμα του προς στις Σέρρες, σκοτώθηκε στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα το χωριό, ένας αξιωματικός ονόματι “Γεώργιος Προβατάς” καταγόμενος από τους Αγραφούς Κέρκυρας και η ονομασία προήλθε προς τιμήν του. Η δεύτερη εκδοχή υποστηρίζει πως στην περιοχή, μετά την εγκατάσταση των προσφύγων, κατά το 1930 μια επιτροπή που τους είχε ανατεθεί η μετονομασία χωριών που είχαν ξενικά ονόματα διέκριναν πως στην περιοχή υπήρχαν πολλά πρόβατα, περίπου 5000 τον αριθμό, και για αυτό τον λόγο έδωσαν στο χωριό το σημερινό του όνομα.
Οικονομία: Η οικονομία της περιοχής στηρίζεται κατά κύριο λόγο στην γεωργία σε καλλιέργιες όπως ρύζι (οι ορυζώνες των Σερρών όπως και αυτοί της Θεσσαλονίκης αποτελούν το 80% της παραγωγής ρυζιού της Ελλάδας), καλαμπόκι, βαμβάκι, ντομάτα, ζαχαρότευτλα κ.α, και σε μικρότερο ποσοστό στην κτηνοτροφία.
Το χωριό γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση τις περασμένες δεκαετίες και ενας σημαντικός λόγος ήταν ότι τμήμα της εθνικής οδού Θεσσαλονίκης- Σερρών, διέσχιζε τον οικισμό με ο,τι αυτό συνεπάγεται. Έπειτα στο χωριό υπήρχε υποκατάστημα τράπεζας Πειραιώς, κατάστημα Αστυνομίας, κέντρο καταπολέμησης κουνουπιών, εργοστάσιο επεξεργασίας ντομάτας κ.α., τα οποία δυστυχώς έκλεισαν, ακολουθώντας το γενικότερο κλίμα μαράζωσης της επαρχίας.
Προσωπικότητες: Στον Προβατά Γεννήθηκαν ο Παναγιώτης Σπυρόπουλος Ελληνας Δικηγόρος και πολιτικός, Αντιπεριφερειάρχης Σερρών, ο Στάθης Ταυλαρίδης Ελληνας διεθνής ποδοσφαιριστής. Κατάγονται από τον Προβατά ο Τάσος Χατζηβασιλείου Ελληνας Βουλευτής και ο Τάσος Νικάκης Ελληνας ζωγράφος και γλύπτης.

Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΣΕΡΡΩΝ
Η Αναγέννηση είναι χωριό και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Σερρών, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 24 μ., και είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 13,379 τ. χλμ.. Εχει πληθυσμό 752 κατοίκους.
Ιστορία-Ονομασία: Tο παλιό όνομα του χωριού ήταν Τσιτσιλίγκοβον ή Τσουτσλίκοβο. Τα εγκαίνια του συνοικισμού “Τσιτσιλίκοβο” πραγματοποιήθηκαν την 1 Μαίου του 1925 από ανώτερα στελέχη της επιτροπής επικοισμού. Mετονομάστηκε σε Αναγέννηση το 1928. Κυρίως κατοικείται από Πόντιους πού ήρθαν μετά το 1923 με την ανταλλαγή πληθυσμών, από το χωριό του Καρς (Καύκασος).
Στις αρχές της δεκαετίας του 2010 παρατηρήθηκε ένα κύμα επιστροφής παλαιών κατοίκων του χωριού, οι οποίοι είχαν μετεγκατασταθεί στις πόλεις, πίσω σε αυτό.
Αθλητισμός-Πολιτισμός: Στο χωριό εδρεύει ο Αθλητικός Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Οδυσσέας Αναγέννησης, ο οποίος αποκαλείται και Αναγέννηση Σερρών, με έτος ίδρυσης το 1952.
Προσωπικότητες: Στην Αναγέννηση γεννήθηκαν ο Νικόλαος Καρυπίδης Έλληνας Ολυμπιονίκης παλαιστής με την προτομή του να κοσμεί την πλατεία του χωριού και ο Επίσκοπος Ροδοστόλου Χρυσόστομος Έλληνας αρχιερέας του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Από την Αναγέννηση κατάγεται ο Χρήστος Kαρυπίδης Ελληνας ποδοσφαιριστής.

ΤΟ ΜΗΤΡΟΥΣΙ ΣΕΡΡΩΝ
Το Μητρούσι (Παλ. ονομασία Χομόνδος) είναι χωριό και ομόνυμη Δημοτική και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Σερρών, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται σε υψ. 18 μ., νοτιοδυτικά της πόλης των Σερρών, σε απόσταση 11 χλμ., πολύ κοντά (2 χλμ.), στην Εθνική οδό Σερρών – Θεσσαλονίκης. Δυτικά του χωριού περνά η “Μπέλιτσα” – που καταλήγει στο Στρυμόνα – μια στραγγιστική τάφρος που βοηθά στην άρδευση αλλά και την αποτροπή πλημμύρων. Το έδαφος είναι πεδινό. Τα εδάφη υδρεύονται από αρτεσιανά πηγάδια με αρκετή ποσότητα σιδήρου. Ως οικισμός Κάτω Μητρουσίου έχει πλυθησμό1569 κατοίκους και ως οικισμός Ανω Μητρουσίου 655 κατοίκους. Ως Τοπική Κοινότητα Μητρουσίου έχει συνολικό πληθυσμό 2224 κατοίκους.
Ασχολίες κατοίκων: Οι κάτοικοι ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Παράγουν κριθάρι, σιτάρι, αραβόσιτο, βαμβάκι, ρύζι, ζαχαρότευτλα και μηδική (τριφύλλι).
Σήμερα πια, όλα τα εδάφη είναι αρδευόμενα από τον ποταμό Στρυμόνα. Οι καλλιέργειες δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τις παλιές, με τη διαφορά πως καλλιεργούνται λιγότερο το σιτάρι και το κριθάρι, γιατί το εισόδημα που αποφέρουν είναι μικρό. Οι κάτοικοι εκτός της γεωργίας και κτηνοτροφίας, που είναι και οι κύριες ασχολίες, απασχολούνται και στις βιοτεχνίες ρούχων που υπάρχουν στο χωριό αλλά και πολλοί από τους κατοίκους είναι υπάλληλοι που εργάζονται στην πόλη των Σερρών, ενώ μένουν στο χωριό.
Ονομασία: Τη νέα του ονομασία το χωριό την έλαβε προς τιμήν του Μακεδονομάχου Δημητρίου “Μητρούση” Γκογκολάκη, ο οποίος σκοτώθηκε, μαχόμενος τους Τούρκους στο καμπαναριό του ιερού ναού Ευαγγελίστριας των Σερρών.
Ιστορία: Σήμερα είναι ένας οικισμός από κατοίκους του παλαιού οικισμού και των προσφύγων που ήρθαν στην περιοχή το 1925. Τους δύο οικισμούς χωρίζει η στραγγιστική Τάφρος “Μπέλιτσα“. «Κάτω Μητρούσι» ονομάζεται ο πιο παλιός οικισμός και «Άνω Μητρούσι» ο νεότερος. Μετά τον «Καποδιστριακό» νόμο, περί συνένωσης Κοινοτήτων σε Δήμους, ολόκληρος ο οικισμός ανήκε στο Δήμο “Κ. Μητρουσίου”(Καπετάν Μητρούση) με έδρα τον Προβατά Σερρών. Σήμερα, το Μητρούσι ανήκει στο Δήμο Σερρών.
Το Κάτω Μητρούσι είναι παλαιός οικισμός. Το Άνω Μητρούσι κατοικήθηκε πρώτα από πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης κατοίκους των χωριών Σουφλί, Κιουπλί, Δουβάντζιλι, Αλεπλί, Ανταντερλί, Πέτρα, Γέννα, Άσμπουγα κ.ά. το 1923. Οι πρώτες κατοικίες κτίστηκαν από άγρια νεροκάλαμα ή από πλέγματα με βέργες και επίχρισμα λάσπης. Η στέγη ήταν επικλινής με υλικά τα σάζια (είδος καλαμιού με το οποίο φτιάχνονται οι ψάθες, τα παπύρια). Το 1925 οι περισσότερες οικογένειες εγκαταστάθηκαν σε σπίτια του επικοισμού.
Προσωπικότητες: Στο Μητρούσι γεννήθηκαν ο Γιώργος Γεωργιάδης Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο Βασίλης Λέκκας Έλληνας τραγουδιστής, ο Καπετάν Μητρούσης Έλληνας οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα (Β’ τάξεως), ο Μιχαήλ Ουζούνης Έλληνας οπλίτης Μακεδονομάχος, ο Ιωάννης Ούρδας ή Αθανασίου Έλληνας οπλίτης Μακεδονομάχος.
Κατάγονται από το Μητρούσι ο Βασίλης Μπορμπόκης Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής και ο Στέφανος Μπορμπόκης Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής.
Φωτογραφία: Ανω Μητρούσι Σερρών, Χρύσα Παρασκευά.

Ο ΛΕΥΚΩΝΑΣ ΣΕΡΡΩΝ
Ο Λευκώνας είναι κωμόπολη του Δήμου Σερρών της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται βορειοδυτικά των Σερρών και σε απόσταση 1 χλμ., για αυτό και θεωρείται προάστιο των Σερρών. Σύμφωνα με την Απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 2.388 κατοίκους. Η παλαιότερη ονομασία του Λευκώνα (στην Τουρκική) ήταν «Καβακλί», η οποία δόθηκε από το δέντρο Καβάκι.
Ιστορία: Αρχαιότητα: Στο λόφο «Σιμιτζή μπαΐρι», που βρίσκεται λίγο βορειότερα από τον Λευκώνα και πλάι στο ρέμα της Βύσιανης, είχε βρεθεί παλιότερα Ελληνική επιγραφή των αυτοκρατορικών χρόνων (2ου-3ου μ.Χ. αιώνα), όπου μνημονεύονται πρόσωπα με Θρακικά ονόματα. Από την ύπαρξη Θρακικού πληθυσμού εικάζεται ότι ο οικισμός προϋπήρχε και πριν από τη Ρωμαϊκή αρχαιότητα.
Νεότεροι Χρόνοι: Ο οικισμός του Λευκώνα με τη σημερινή μορφή του διαμορφώθηκε μετά τη Μικρασιατική καταστροφή, όταν εγκαταστάθηκαν σε αυτόν πρόσφυγες από την Ανατολική Θράκη και τον Πόντο στη συνέχεια, Σαρακατσάνοι που πρωτύτερα ζούσαν ποιμενική νομαδική ζωή. Κατά την περίοδο της κατοχής (1941-1944), οι κάτοικοι του Λευκώνα υπέστησαν διώξεις από τις Bουλγαρικές αρχές κατοχής, οι οποίες, στα πλαίσια της προσπάθειάς τους για εκβουλγαρισμό της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και ενσωματώσεώς της στη Βουλγαρία, μετέφεραν εποίκους από τη Βουλγαρία. Κάτοικοι του Λευκώνα μεταφέρθηκαν ως όμηροι στη Βουλγαρία, ορισμένοι εκτελέσθηκαν, ενώ πολλοί αναγκάσθηκαν να μετοικήσουν κρυφά με τις οικογένειές τους και τα υπάρχοντά τους δυτικά του ποταμού Στρυμώνα, όπου η περιοχή ήταν υπό Γερμανική (και όχι υπό Βουλγαρική) κατοχή και παρέμενε τυπικά ανεξάρτητο Ελληνικό κράτος.
Αθλητισμός: Στον Λευκώνα εδρεύει ο Μουσικογυμναστικός Σύλλογος Λευκώνα «Ολυμπιακός» που ιδρύθηκε επίσημα το 1952. Δραστηριοποιείται στο άθλημα του ποδοσφαίρου εκπροσωπώντας τον Λευκώνα στις τοπικές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις της Ε.Π.Σ. Σερρών.
Προσωπικότητες: Στον Λευκώνα γεννήθηκαν ο Σάκης Αναστασιάδης Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής, ο Χρήστος Αρχοντίδης Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής, ο Αθανάσιος Μάλλιος Έλληνας οπλίτης Μακεδονομάχος, ο Ηλίας Πολατίδης Έλληνας Βουλευτής. Κατάγονται από τον Λευκώνα ο Κυριάκος Ασλανίδης Έλληνας ποδοσφαιριστής, ο Ισαάκ Λαυρεντίδης Έλληνας Βουλευτής, ο Δημήτρης Μυλωνάς Έλληνας ποδοσφαιριστής, ο Kώστας Τσιμίκας Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής και ο Στέργιος Τσιμίκας Έλληνας ποδοσφαιριστής.
Φωτογραφία: από Iordanis Valavanidis (Fb).

ΤΑ ΚΑΛΑ ΔΕΝΔΡΑ ΣΕΡΡΩΝ
Το χωριό Καλά Δένδρα είναι χωριό και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Σερρών, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας βρίσκεται σε απόσταση περί τα 12 χλμ. δυτικά της πόλης των Σερρών, 2 χλμ. δυτικά από τον οδικό άξονα της εθνικής οδού Σερρών – Θεσσαλονίκης, επάνω στην οδική αρτηρία Σερρών – Ηράκλειας, δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει τη Θεσσαλονίκη με την Κωνσταντινούπολη και μέσα στην καρδιά του Σερραϊκού κάμπου.
Πολιτισμός-Αθλητισμός: Το χωριό έχει ερασιτεχνική ποδοσφαιρική ομάδα τον Α.Σ. Πυθαγόρα Καλών Δένδρων, η οποία αγωνίζεται στις τοπικές διοργανώσεις της ΕΠΣ Σερρών.
Στο χωριό δραστηροποιείται από το 2009 και ο Σύλλογος Γυναικών Καλών Δένδρων με συμμετοχή στα πολιτιστικά δρώμενα του χωριού και του Δήμου.
Αξιοθέατα: Ὁ παλαιός Ἱερός Ναός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Καλῶν Δένδρων δέν γνωρίζουμε πότε ανεγέρθηκε, οὔτε πότε ἀκριβῶς καταστράφηκε κατά τούς χρόνους τῶν Βαλκανικῶν πολέμων. Στη θέση του ἀνεγέρθηκε τό 1922 ἀπό τούς ντόπιους καί πρόσφυγες, Θρακιῶτες καί Μικρασιάτες στήν καταγωγή ενορίτες, ὁ σημερινός Ναός, ὅπως μαρτυροῦν οἱ ἐπιγραφές τῶν εἰκόνων τοῦ τέμπλου καί ἡ τοπική προφορική παράδοση. Φωτογραφία του ναού από τον ιστότοπο της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτας.
Προσωπικότητες: Γεννήθηκαν στα Καλά Δένδρα ο Αθανάσιος Γάτσιος Οπλίτης Μακεδονομάχος, ο Μιχαήλ Γάτσιος δωρητής κατά τον Μακεδονικό αγώνα, ο Γεώργιος Γάτσιος Οπλίτης Μακεδονομάχος, ο Γεώργιος Δούμπας ή Φουντούλης δωρητής κατά τον Μακεδονικό αγώνα, ο Αναστάσιος Παπαδόπουλος Ελληνας Βουλευτής, ο Στέργιος Παπαδόπουλος Οπλίτης Μακεδονομάχος, ο Πέτρος Τίνκας προύχοντας των Καλών Δένδρων, ο Δημήτριος Χερχελεντζής δωρητής κατά τον Μακεδονικό αγώνα, ο Στόϊκος ή Στόγιος Χερχελετζής δωρητής κατά τον Μακεδονικό αγώνα. Από τα καλά δένδρα κατάγεται ο Αργύρης Λούλατζης Ελληνας τραγουδοποιός και συνθέτης.

ΤΟ ΣΚΟΥΤΑΡΙ ΣΕΡΡΩΝ
Το Σκούταρι είναι πεδινή κωμόπολη και Δημοτική Ενότητα και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Σερρών, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται στο νότιο τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας, στην πεδιάδα 9 χλμ. νότια της πόλης των Σερρών. Ως Τοπική Κοινότητα έχει πληθυσμό 2.154 κατοίκους. Ως Δημοτική Ενότητα περιλαμβάνει τις Κοινότητες Σκουτάρεως, Αγίας Ελένης, Αδελφικού, Βαμβακούσσης, Κάτω Καμήλας, Κουβουκλίων, Κουμαριάς, Κωνσταντινάτου και Πεπονιάς, με συνολικό πληθυσμό 3.897 κατοίκους.
Ιστορία: Πρώτοι στο σηµερινό χωριό κατέφθασαν Μικρασιάτες πρόσφυγες από τη Χωρούδα της Προύσας, τον Οκτώβριο του 1922. Τον Αύγουστο του 1924, ανήµερα του Δεκαπενταύγουστου, στη γιορτή της Κοίµησης της Θεοτόκου, ξεκίνησαν οι Σκουταριανοί πρόσφυγες από το Σκούταρι της Ανατολικής Ρωμυλίας και τελικά εγκαταστάθηκαν στην περιοχή του σημερινού οικισμού τον Οκτώβριο του 1924.
Η Κοινότητα Σκουτάρεως συστάθηκε στις 30 Ιουνίου 1926 με την ονομασία Κιοπεκή με την απόσπαση του οικισμού Κισκεπεσί από την κοινότητα Κάτω Καμήλας και τον ορισμό του ως έδρα της Κοινότητας. Την επόμενη χρονιά μετονομάστηκε σε Κοινότητα Σκουτάρεως (14 Ιανουαρίου 1927). Λειτούργησε ως κοινότητα ως το 1997, οπότε καταργήθηκε και ο οικισμός Σκούταρι αποσπάστηκε και ορίστηκε έδρα του Δήμου Σκουτάρεως. Ο Δήμος λειτούργησε ως το 2010, οπότε καταργήθηκε και ο οικισμός Σκούταρι προσαρτήθηκε στο Δήμο Σερρών.
Φωτογραφία: Από Σκούταρι Σερρών, Fb Page.

Η ΚΑΤΩ ΚΑΜΗΛΑ ΣΕΡΡΩΝ
Η Κάτω Καμήλα είναι χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Σκουτάρεως του Δήμου Σερρών, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται 12 χλμ. νοτιοδυτικά από την έδρα του Δήμου, τις Σέρρες. Ο πληθυσμός του χωριού είναι 1127 κάτοικοι.
Προσωπικότητες: Γεννήθηκαν στην Κ. Καμήλα ο Κωνσταντίνος Πάντσιος Έλληνας πράκτορας Μακεδονομάχος (Β’ τάξεως) και ο Πέτρος Πάντσιος Έλληνας οπλίτης Μακεδονομάχος.
Φωτογραφία: Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου στην Κάτω Καμήλα Σερρών (Β. Πλιάτσικα).

Η ΑΝΩ ΒΡΟΝΤΟΥ ΣΕΡΡΩΝ
Η Άνω Βροντού είναι ορεινό χωριό, Δημοτική Ενότητα και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Σερρών, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 1.060 μ. στις πλαγιές των ορέων Βροντούς, που αποτελούν απόληξη του Όρβηλου. Πρόκειται για τον πιο ορεινό οικισμό της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών και ολόκληρης της ανατολικής Μακεδονίας. Η Άνω Βροντού αποτελεί το μοναδικό χωριό της ομώνυμης Τοπικής Κοινότητας και Δημοτικής Ενότητας. Ο πληθυσμός της είναι 199 κάτοικοι. Η Τοπική Κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 47,188 τ. χλμ..
Ιστορία: Η ύπαρξη στην Άνω Βροντού ενός Ρωμαϊκού οικισμού εικάζεται από Ελληνική επιγραφή των αυτοκρατορικών χρόνων, εντοιχισμένη παλιότερα στον ερειπωμένο ναό του Αγίου Νικολάου. Ο οικισμός (κώμη), ανήκε στην φυλή των Οδομάντων, οι οποίοι κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου έστειλαν στρατιωτική βοήθεια στους Αθηναίους. Ο αρχαίος οικισμός Οδομαντική θα ήταν χτισμένος στο ίδιο οχυρό ύψωμα όπου το σημερινό χωριό, το οποίο διαθέτει πολλά στρατηγικά πλεονεκτήματα και είναι πραγματικά ιδανικό για κατοίκηση. Το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται και από άλλες ενδείξεις, όπως είναι η μνεία της Βροντούς σε έγγραφα των χρόνων της Σερβοκρατίας (14ου αιώνα). Την πιο ισχυρή όμως ένδειξη προσφέρει η ύπαρξη μεταλλείων και μεταλλουργείων σιδήρου στη γύρω περιοχή, που φαίνεται πως αποτέλεσε το σοβαρότερο κίνητρο για την ίδρυση ενός τόσο ορεινού και γεωγραφικά απομονωμένου οικισμού.
Βυζαντινή και νεότερη περίοδος. Περί τα μέσα του 14ου αιώνα ο Σέρβος τσάρος Στέφαν Ντούσαν, κατάφερε να κατακτήσει πολλά μέρη της σημερινής Ελλάδας φτάνοντας μέχρι και την Λαμία, όπως και στην περιοχή των Σερρών. Από τότε έως και τις αρχές του 20ου αιώνα το χωριό ήταν ένας πολύπαθος τόπος, καθώς άλλαζε κατακτητές, που επιχείρησαν να οικειοποιηθούν την Μακεδονία και βίαια προσπάθησαν να εγκαταστήσουν ξένους πληθυσμούς. Όμως με τους Μακεδονικούς αγώνες το χωριό έγινε μέρος του Ελλαδικού χώρου και έκτοτε έμεινε έτσι. Μάλιστα αξίζει να σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή (1900) το χωριό ανέρχονταν σε πληθυσμό που άγγιζε τους 6.500 κατοίκους. Η μεγαλύτερη μεταβολή που υπέστη η Βροντού έλαβε χώρα το 1923 με την συνθήκη της Λωζάνης που αφορούσε την ανταλλαγή πληθυσμών. Τότε σχεδόν όλοι όσοι είχαν εγκατασταθεί στην περιοχή, κατά την διάρκεια των προηγούμενων εισβολών και των κατακτήσεων υποχρεώθηκαν να την εγκαταλείψουν. Οι ξεριζωμένοι από την Μικρά Ασία Έλληνες πρόσφυγες από την Καππαδοκία στάλθηκαν στα άδεια χωριά για να τα κατοικήσουν. Από εκείνη την εποχή μέχρι και σήμερα η περιοχή έχει υποστεί μείωση στον πληθυσμό και εκτιμάτε ότι αυτή την χρονική περίοδο (2023) ζουν εκεί 60-70 μόνιμοι κάτοικοι. Ωστόσο τους καλοκαιρινούς μήνες οι κάτοικοι φτάνουν μέχρι και τους 250.
Προσωπικότητες: Στην Ανω Βροντού γεννήθηκαν ο Παπαντώνης ιερέας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δολοφονηθείς από Βούλγαρους κομιτατζήδες, ο Γεώργιος Λεοντίδης πράκτορας Μακεδονομάχος, ο Δημήτριος Παπαϊωάννου πράκτορας Μακεδονομάχος και ο Τάσος Σταμπούλογλου ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικός.

Η ΟΡΕΙΝΗ ΣΕΡΡΩΝ
Η Ορεινή είναι ορεινό χωριό και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Σερρών της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται στο βορειοανατολικό τμήμα της Ενότητας, σε απόσταση 17 χλμ. από την πόλη των Σερρών και 10 χλμ. από το χιονοδρομικό κέντρο του Λαϊλιά. Το χωριό είναι χτισμένο στη νότια πλευρά του όρους Λαϊλιά και δυτικά του όρους Μενοικίου. Αποτελείται από δύο οικισμούς, την Άνω και την Κάτω Ορεινή, με συνολικό πληθυσμό 820 κατοίκων. Είναι από τα λίγα χωριά του Νομού Σερρών του οποίου οι κάτοικοι δεν έχουν μετακινηθεί στις πόλεις, παρ’ όλο που δεν διαθέτει κάποια εύφορη πεδιάδα.
Το κλίμα είναι ξηρό και υγιεινό. Είναι πασίγνωστο ότι στα παλαιότερα χρόνια το χωριό αποτελούσε τόπος παραθέρισης, φιλοξενίας και ανάρρωσης για ανθρώπους με πνευμονικά προβλήματα.
Κοντά στην Ορεινή ρέει το ρέμα της Μπάνιτσας, δίπλα στις όχθες του οποίου οι κάτοικοι της Ορεινής καλλιεργούσαν όλα τα απαραίτητα κηπευτικά.
Η σύγχρονη Ορεινή: Με το διοικητικό σχέδιο Καλλικράτης η Ορεινή έπαψε να είναι αυτόνομη κοινότητα και εντάχθηκε στο Δήμο Σερρών. Σήμερα στην Ορεινή λειτουργεί αγροτικό ιατρείο, ο παιδικός σταθμός, το νηπιαγωγείο και το 6-θέσιο Δημοτικό Σχολείο, το οποίο λειτουργεί και ως Ολοήμερο. To χωριό διαθέτει ένα μεγάλο γήπεδο ποδοσφαίρου με άριστες εγκαταστάσεις με κερκίδες και την ποδοσφαιρική ομάδα Λαϊλιάς Ορεινής που ιδρύθηκε το 1981 και με την Ακαδημία μικρών παικτών που έχει τροφοδοτείται συνεχώς και βρίσκεται σε υψήλο επίπεδο, συμμετέχοντας στις τοπικές διοργανώσεις της ΕΠΣ Σερρών.
Πολιτισμός: Το 1983 ιδρύθηκε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ντόπιων Ορεινής Σερρών με σκοπό τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς του χωριού, τη διάσωση της λαϊκής φορεσιάς, την εκμάθηση των παραδοσιακών χορών του χωριού και την αναβίωση των ηθών και εθίμων. Στα πλαίσια του συλλόγου λειτουργούν πέντε τμήματα χορού, τα οποία παρακολουθούν περίπου 100 νέοι και νέες από την Ορεινή και τμήμα εκμάθησης παραδοσιακών οργάνων (γκάιντας και νταχαρέ -τυμπάνου-), που ανέδειξε 13 γκαϊντατζήδες. Ο Σύλλογος συμμετέχει σε Λαϊκές εορτές, εκδηλώσεις και πανηγύρια και ειδικότερα στην περιφορά εικόνων (Ζωοδόχου Πηγής, Αγίου Πνεύματος, Αγίας Μαρίνας, κ.α.). Σε Παραστάσεις επίσης των χορευτικών τμημάτων, τόσο σε εκδηλώσεις στο Νομό Σερρών όσο και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας και στο εξωτερικό, ενώ προβαίνει και σε προγραμματισμό εκδηλώσεων και φιλοξενία Συλλόγων άλλων πόλεων.
Ασχολίες κατοίκων: Σήμερα οι κάτοικοι της Ορεινής ασχολούνται με την υλοτομία, τη γεωργία και την κτηνοτροφία, παράγοντας εξαιρετικά προϊόντα. Πασίγνωστα για την ποιότητά τους, τη γεύση τους και τη θρεπτική τους αξία είναι τα φασόλια, οι πατάτες και η φέτα Ορεινής. Στην Κάτω Ορεινή μάλιστα λειτουργεί και το σύγχρονο τυροκομείο ο Μύθος του βουνού, της Οικογένειας Κλιάμπα, όπου φτιάχνουν τυριά, μυζήθρες, ανθότυρο, γιαούρτι με αγνό γάλα από τα δικά της κοπάδια.
Τεχνίτες οικοδόμοι με την άριστη τεχνική που διαθέτουν εδώ και αιώνες δραστηριοποιούνται σε όλη την Περιφερειακή Ενότητα Σερρών και όχι μόνο. Τέλος, στην Ορεινή σήμερα μπορεί κάποιος να βρει φαρμακείο, αρτοποιεία, από μπακάλικα έως σούπερ μάρκετ, ωραία καφενεδάκια, πιτσαρία-κρεπερί, ξενοδοχεία-ξενώνες, ταβέρνες καθώς και από καφέ έως και νυχτερινή διασκέδαση.
Προσωπικότητες: Στην Ορεινή γεννήθηκε ο Παπαηλίας, Έλληνας ιερέας του Οικουμενικού Πατριαρχείου, δολοφονηθείς από Βουλγάρους Κομιτατζήδες.

ΤΥΡΟΚΟΜΕΙΟ “Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΒΟΥΝΟΥ” ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΛΙΑΜΠΑ
Εδώ στην φημισμένη για το φυσικό της κάλλος και το υγιεινό, ξηρό της κλίμα στην Κάτω Ορεινή Σερρών, λειτουργεί η καθετοποιημένη επιχείρηση ιδιοπαραγωγής εκλεκτών τυροκομικών και γαλακτοκομικών προϊόντων της οικογένειας Κλιάμπα, με δικά της κοπάδια, που εκτρέφονται φυσικά. Εδώ φτιάχνουν παραδοσιακά τυριά, γιαούρτια, μυζήθρα, παγωτά και κρέμες από φρέσκο πρόβειο και κατσικίσιο γάλα. Εδώ σμίγει αρμονικά η παράδοση με τη σύγχρονη εποχή και το αποτέλεσμα στα προϊόντα του τυροκομείου ο Μύθος του Βουνού της οικογένειας Κλιάμπα, είναι εκπληκτικό. Τα προϊόντα ο Μύθος του Βουνού θα τα βρείτε σε επιλεγμένα καταστήματα, καθώς και στο κατάστημα Βιότροπο, Λ. Παπαπαύλου 16, Πλατεία Ελευθερίας, Σέρρες, Τηλ. 23214 00912.

Ο ΔΗΜΟΣ ΣΙΝΤΙΚΗΣ
Ο Δήμος Σιντικής έχει έκταση 1083 τ. χλμ. και πληθυσμό 18.532 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Έδρα του Δήμου είναι το Σιδηρόκαστρο. 
Δήμαρχος του Δήμου Σιντικής είναι ο κ. Φώτιος Δομουχτσίδης.
Ο Δήμος διαιρείται σε 6 Δημοτικές Ενότητες τις εξής: Κερκίνης, Πετριτσίου, Σιδηροκάστρου, Αχαλδοχωρίου, Αγκίστρου και Προμαχώνος, οι οποίες περιλαμβάνουν 25 Κοινότητες με 43 συστατικούς Οικισμούς (Σε παρένθεση οι Οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Κερκίνης: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Ροδοπόλεως (Ροδόπολη, Οδηγήτρια), Ανατολής (Ανατολή, Θεοδώρειο, Παραπόταμος), Ανω Ποροΐων (Ανω Πορόϊα), Καστανούσσης (Καστανούσσα, Καλοχώρι), Κάτω Ποροΐων (Κάτω Πορόϊα, Σιδηροχώρι), Κερκίνης (Κερκίνη, Κορυφούδι, Μοναστηράκι, Στραυροδρόμι), Λιβαδιάς (Λιβαδιά), Μακρινίτσης (Μακρινίτσα), Πλατανακίων (Πλατανάκια). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Κερκίνης βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Φιλήρα, Μεσόλοφος, Θεοδωρίτσι, Καλαμιές και Μικροκώμη.
2. ΔΕ Πετριτσίου: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Νέου Πετριτσίου (Νέο Πετρίτσι), Ακριτοχωρίου (Ακριτοχώρι, Θρακικό), Βυρώνειας (Βυρώνεια, Ανω Βυρώνεια, Ομαλό), Γονίμου (Γόνιμο), Μανδρακίου (Μανδράκι), Μεγαλοχωρίου (Μεγαλοχώρι). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Πετριτσίου βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Αγριόλευκα, Πετρινό και Αετοβούνι.
3. ΔΕ Σιδηροκάστρου: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Σιδηροκάστρου (Σιδηρόκαστρο, Θερμοπηγή, Κάτω Αμπέλια, Λουτρά, Σταθμός, Σχιστόλιθος, Φαιά Πέτρα), Βαμβακόφυτου (Βαμβακόφυτο), Καμαρωτού (Καμαρωτό), Στρυμονοχωρίου (Στρυμονοχώρι), Χαρωπού (Χαρωπό), Χορτερού (Χορτερό). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Σιδηροκάστρου βρίσκεται και ο εγκαταλελειμμένος οικισμός Λαγόνι.
4. ΔΕ Αχλαδοχωρίου: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Αχλαδοχωρίου (Αχλαδοχώρι, Καρυδοχώρι), Καπνοφύτου (Καπνόφυτο). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Αχλαδοχωρίου βρίσκεται και ο εγκαταλελειμμένος οικισμός Μέταλλο.
5. ΔΕ Αγκίστρου: Περιλαμβάνει την Κοινότητα Αγκίστρου (Αγκιστρο). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Αγκίστρου, βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Άνω Καρυδιά, Κάτω Καρυδιά, Κρασοχώρι και Δαμάσκηνο.
6. ΔΕ Προμαχώνος: Περιλαμβάνει την Κοινότητα Προμαχώνος (Προμαχώνας). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Προμαχώνος, βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Καπνότοπος και Κλειδί.

ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ ΣΕΡΡΩΝ
Το Σιδηρόκαστρο είναι κωμόπολη και έδρα του Δήμου Σιντικής της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται 26 χλμ. ΒΔ. των Σερρών. Η παλαιά του ονομασία είναι Ντεμίρ Ισάρ. Εχει πληθυσμό 5.177 κατοίκους.
Ιστορία: Το Σιδηρόκαστρο είναι τόπος με μακραίωνη ιστορία. Υπάρχουν μνημεία της Παλαιολιθικής εποχής, αλλά και αναφορές του Ομήρου και του Ηροδότου. Oι αρχαίοι κάτοικοί του ήρθαν από τη Λήμνο. Οι πρώτοι κάτοικοι του Σιδηροκάστρου ήταν οι Σίντιοι, απ΄ όπου πήρε το όνομα της η Επαρχία της Σιντικής.
Σταθμός στην ιστορία του Σιδηροκάστρου υπήρξε η θρυλική μάχη του Βασιλείου του Βουλγαροκτόνου που κατανίκησε τους Βουλγάρους το1014 στη θέση «Κλειδί», στο Ρούπελ της Σιντικής, δίπλα σχεδόν στο Σιδηρόκαστρο, καταστρέφοντας ολοσχερώς τον στρατό του Σαμουήλ, και χαρίζοντας στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία, δεκάδες χρόνια ειρήνης και ησυχίας.
Γνώρισε σύντομη κατοχή από τους Νορμανδούς (1185 μ.Χ.) και Βουλγάρους (1204 μ.Χ.) και απελευθερώθηκε από τον Ιωάννη Βατάτζη, για να κατακτηθεί στη συνεχεία από τον Κράλη της Σερβίας Στέφανο Δουσάν.
Στις 20 Σεπτεμβρίου του1383 το Σιδηρόκαστρο έπεσε στα χέρια των Τούρκων για να παραμείνει κάτω από την Οθωμανική σκλαβιά 529 ολόκληρα χρόνια, με αποτέλεσμα η πόλη να μετονομαστεί σε Ντεμίρ Ισάρ. Το 1912 η πόλη έπαψε να βρίσκεται υπό Οθωμανική Διοίκηση και περνάει στην δικαιοδοσία των Βουλγάρων.
Κατά το Μακεδονικό Αγώνα, οι Σιδηροκαστρινοί αγωνίστηκαν κατά των Βουλγάρων και των Οθωμανών.
Στις 27 Ιουνίου 1913 η πόλη ανακαταλαμβάνεται από τον Ελληνικό Στρατό με την ιστορική μάχη των στενών της Κρέσνας. Η απελευθέρωση του Σιδηροκάστρου στις 27 Ιουνίου είναι τοπική αργία και γιορτάζεται με παρέλαση των Σχολείων και του Στρατού.
Το Κάστρο Ντεμίρ Ισάρ: Κτίστηκε στις αρχές του 14ου αιώνα, επί βασιλείας του Ανδρόνικου Γ’ Παλαιολόγου (1328–1351). Σύμφωνα με τον Ιωάννη Καντακουζηνό, ο Ανδρόνικος περί Φεράς έτερον Σιδηρόκαστρον, και αυτό δια των τειχών το ευπαγές και λίαν οχυρόν ωνομασμένον, που σημαίνει ότι ο Ανδρόνικος Γ’ έχτισε κάστρο κοντά στις Σέρρες που ονομάστηκε Σιδηρόκαστρο, επειδή είχε ισχυρά τείχη και ήταν λίαν οχυρό. («Φεράς» έλεγε, για κάποιο άγνωστο λόγο, ο Καντακουζηνός τις Σέρρες).
Προσωπικότητες: Γεννήθηκαν στο Σιδηρόκαστρο ο Νικόλαος Γούσιος Έλληνας διδάσκαλος και οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα, ο Αλέξιος Κομνηνός Ελληνοούγγρος Βυζαντινός συναυτοκράτορας, ο Νικήτας Σιώης Έλληνας Βουλευτής, ο Γιάννης Τσιντσάρης Έλληνας Ολυμπιονίκης της άρσης βαρών, ο Σωτήρης Κωνσταντινίδης Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο Ιωάννης Χρίστογλου Έλληνας δικηγόρος και Βουλευτής, ο Γεώργιος Μπαμπαλίδης Έλληνας αγγελιαφόρος Μακεδονομάχος, ο Πέτρος Μώραλης Έλληνας φιλόλογος και πολιτικός, ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, η Κανελλίτσα Πασχαλέρη Ελληνίδα συγγραφέας και νηπιαγωγός, ο Αθανάσιος Σπάσης Έλληνας πολιτικός, πρώην Δήμαρχος Σιδηροκάστρου, ο Γεώργιος Σωτηριάδης Έλληνας φιλόλογος, αρχαιολόγος και ακαδημαϊκός, ο Αλέκος Τριανταφυλλίδης Έλληνας πολιτικός, πρώην δήμαρχος Σιδηροκάστρου.

MOOD COFFE FOOD & MORE
Το Mood Coffee Food & More στην κεντρική πλατεία του Σιδηροκάστρου είναι το σημείο αναφοράς των κατοίκων του, αλλά και των επισκεπτών του, σε ότι αφορά τον καφέ και το ποιοτικό φαγητό. Το ιδανικό μέρος, για να φτιάξετε τη διάθεσή σας με έναν γευστικό καφέ, έναν φυσικό χυμό, ή επιλέγοντας κάτι νόστιμο και χορταστικό από το μενού του.. αξίζει!

ΤΟ ΚΑΜΑΡΩΤΟ ΣΕΡΡΩΝ
Το Καμαρωτό είναι οικισμός του Δήμου Σιντικής της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Υπάγεται στην Κοινότητα Καμαρωτού του Δήμου Σιντικής. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 454 μ.. Ο οικισμός έχει πληθυσμό 469 κατοίκους.
Η επίσημη ονομασία του είναι το Καμαρωτόν. Γεωγραφικά ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Μακεδονία.
Φωτογραφία από Fb Page ΚΑΜΑΡΩΤΟ ΣΕΡΡΩΝ (Πύργος Γεώργιος).

ΤΟ ΑΓΚΙΣΤΡΟ ΣΕΡΡΩΝ
Το Άγκιστρο (μέχρι το 1927 Τσιγγέλη) είναι χωριό, Δημοτική Ενότητα και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Σιντικής, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Είναι χαρακτηρισμένο ως αγροτικός ορεινός οικισμός, με έκταση 71,457 τ.χλμ.. Εχει πληθυσμό 373 κατοίκους. Βρίσκεται σε υψόμετρο 180 μέτρων και σε μικρή απόσταση από τα Βουλγαρικά σύνορα και 9 χλμ. από τον Προμαχώνα. Είναι το βορειότερο χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών. Το Αγκιστρο είναι γνωστό και φημισμένο, για τις ιαματικές πηγές του.
Ιστορία: Νότια του χωριού βρίσκονται ορυχεία χρυσού και αργύρου τα οποία θεωρείται ότι βοήθησαν στην χρηματοδότηση της εκστρατείας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και άλλες εκστρατείες των Μακεδόνων κατά τη διάρκεια του 4ου αιώνα π.Χ.. Στην αρχαιότητα άρχισαν να χρησιμοποιούνται και οι ιαματικές πηγές. Το πέτρινο λουτρό και ο πύργος στο κέντρο του χωριού ανεγέρθηκαν κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου, περί το 950. Στον πύργο προστέθηκε ρολόι κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα. Κατά τη διάρκεια των Οθωμανικών χρόνων, το χωριό ήταν γνωστό ως Τσιγγέλι ή Σεγκέλοβο. Μετά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, το 1913, το Άγκιστρο βρέθηκε εντός Ελληνικών συνόρων και στα επόμενα χρόνια λόγω των ψυχρών σχέσεων με τις γειτονικές χώρες, ήταν πλήρως Στρατικοποιημένη Ζώνη.
Αξιοθέατα: Κοντά στο Άγκιστρο βρίσκονται θερμές ιαματικές πηγές. Τα νερά έχουν θερμοκρασία 40,5 °C, και θεωρούνται ιδανικά για ρευματοπάθειες, αρθροπάθειες, δισκοπάθειες και μυαλγίες. Οι μεγάλοι λουτήρες λειτουργούν όλο το 24ωρο.

Ο ΠΡΟΜΑΧΩΝΑΣ
Ο Προμαχώνας (παλαιότερα Δραγοτίνη) είναι χωριό Δημοτική Ενότητα και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Σιντικής της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 80 μ. κοντά στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Υπάρχει εκεί το Ελληνοβουλγαρικό γνωστό σε όλους τελωνείο του Προμαχώνα. Από εκεί εισέρχεται στην Ελλάδα ο Στρυμόνας ποταμός. Από το χωριό διέρχεται και ο Αυτοκινητόδρομος 25, που συνδέει τη Θεσσαλονίκη με τις Σέρρες και με το τελωνείο Προμαχώνα, ενώ υπάρχει και ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Προμαχώνα, που συνδέει σιδηροδρομικώς το χωριό με τη Θεσσαλονίκη. Ο πληθυσμός του χωριού είναι 140 κάτοικοι. Στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Προμαχώνα βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Καπνότο- πος και Κλειδί.
Ιστορία: Το χωριό απελευθερώθηκε το 1913 από τις Ελληνικές δυνάμεις. Κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας το χωριό ονομάζονταν Δραγοτίνη. Ύστερα από τα γεγονότα της Γενοκτονίας των Ελλήνων στη Μικρά Ασία, στο χωριό εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες. Το 1927 το χωριό μετονομάστηκε σε Προμαχώνας. Γύρω από το χωριό, επίσης, υπάρχουν τα χωριά Καπνότοπος και Ρούπελ. Το 1928 το χωριό είχε 463 κατοίκους. Πριν τον Β΄ Παγκοσμίο Πολέμο το χωριό αρίθμησε 1.528 κατοίκους, όμως με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου το χωριό και οι άλλοι δύο οικισμοί του εκκενώθηκαν. Οι πρόσφυγες ύστερα από την απελευθέρωση και τον εμφύλιο εγκαταστάθηκαν (από τους άλλους δύο οικισμούς) στον Προμαχώνα και έτσι στο χωριό αριθμούσε 245 κατοίκους. Στην εθνική απογραφή του 1961 το χωριό αρίθμησε 416 κατοίκους.
Μνημείο: Έξω από τον Προμαχώνα, επί του αυτοκινητόδρομου Θεσσαλονίκης-Προμαχώνα, βρίσκεται το Μνημείο του Βασιλείου Β’ του Μακεδόνος (Μνημείο Μάχης του Κλειδίου). Στην κορυφή του μνημείου είναι τοποθετημένο το σύμβολο του Βυζαντίου, ο δικέφαλος αετός, ενώ στη μαρμάρινη στήλη έχει χαραχθεί επίγραμμα. Η τοποθεσία της Μάχης του Κλειδίου όπου ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος νίκησε ολοσχερώς τον στρατό των Βουλγάρων το 1014, βρίσκεται σήμερα εντός της Βουλγαρίας.

ΤΟ ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ
Το Οχυρό Ρούπελ αποτελεί αμυντικό συγκρότημα (ένα από τα 21 συνολικά αμυντικά συγκροτήματα με την ονομασία «Οχυρά») κατά μήκος των Ελληνοβουλγαρικών συνόρων που έφερε το όνομα Γραμμή Μεταξά, με συνολικό ανάπτυγμα καταφυγίων 1.849 μέτρα και μήκος στοών 4.251 μέτρα.
Κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο αποστολή του Συγκροτήματος των Οχυρών ήταν η άμυνα επί της οχυρωμένης τοποθεσίας, για την απαγόρευση διέλευσης κατά μήκος του άξονα Κρέσνας – Ρούπελ. Στην ανατολική Κερκίνη υπήρχαν τα οχυρά Ιστίμπεη-Κελκαγιά-με ανάλογη αποστολή. Ήταν κατασκευασμένο στις δυτικές αντηρίδες του όρους Τσιγγέλι στον ποταμό Στρυμόνα και μαζί με το οχυρό Παλιουριώνες εξασφάλιζαν τη στενωπό Ρούπελ. Κατά την επίθεση των Γερμανικών Δυνάμεων εισβολής την 6η Απριλίου 1941 οι υπερασπιστές των οχυρών έγραψαν λαμπρές σελίδες δόξας στη σύγχρονη Ελληνική ιστορία, αφού οι Γερμανοί δεν κατάφεραν να τα καταλάβουν παρότι επιτίθεντο πάνοπλοι επί τέσσερις ημέρες, και τελικά αυτά παραδόθηκαν, μόνον όταν ο Διοικητής των οχυρών έλαβε διαταγή κατάπαυσης του πυρός από το Γενικό Στρατηγείο.
Φωτογραφία: Το οχυρό Ρούπελ εξωτερική άποψη (Macedonian Heritage, Βικιπαίδεια).

ΤΑ ΚΑΤΩ ΠΟΡΟΪΑ ΣΕΡΡΩΝ
Τα Κάτω Πορόια είναι οικισμός της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, που ανήκει στον Δήμο Σιντικής. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχουν πληθυσμό 424 κατοίκων. Είναι χτισμένα στους πρόποδες του όρους Κερκίνη (Μπέλλες), σε υψόμετρο 278 μέτρων. Το χωριό αναφέρεται ως Πόρροι στη “Γεωγραφία” του Στράβωνα, ενώ οι πιο πρόσφατοι κάτοικοί του είναι πρόσφυγες του Πόντου, της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Μικράς Ασίας . Στην πλειονότητά τους οι κάτοικοι είναι γεωργοί και κτηνοτρόφο, πιστοί στις παραδόσεις τους και πολύ φιλόξενοι. Προστάτης Άγιος του χωριού είναι ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, του οποίου την αποκεφάλιση γιορτάζει το χωριό στις 29 Αυγούστου.
Στον οικισμό υπάρχει Γυμνάσιο και Λύκειο. Η ανέγερσή του ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ενώ υποδέχθηκε τους πρώτους του μαθητές ως εξατάξιο Γυμνάσιο το 1970 με μαθητικό δυναμικό περίπου 300 άτομα. Μαθητές εκείνης της εποχής χαρακτηριστικά αναφέρουν πως “επρόκειτο για ένα πολύ καλό και άρτια εξοπλισμένο σχολείο για τα δεδομένα της εποχής καθώς εκτός από τις μεγάλες αίθουσές του, είχε αμφιθεατρική αίθουσα εκδηλώσεων, εργαστήριο φυσικών επιστημών και γυμναστήριο”. Από το 1976 και έπειτα στο κτήριο συστεγάζονται το Γυμνάσιο και το Λύκειο Κάτω Ποροΐων.
Σήμερα το Λύκειο, τοποθετημένο στους πρόποδες του Μπέλλες (ορ. Κερκίνη), έχοντας απέναντι τα Κρούσια (ορ. Δύσωρο – Μαυροβούνιο) και κοντά στον πολύ γνωστό και σημαντικό υγρότοπο της λίμνης Κερκίνης εξακολουθεί να είναι και το μοναδικό Γενικό Λύκειο του πρώην Δήμου Κερκίνης. Το μαθητικό δυναμικό του που προέρχεται από τα 17 χωριά του πρώην Δήμου ανέρχεται περίπου στους 100 μαθητές την τελευταία δεκαετία.
Προσωπικότητες: Στα Κάτω Πορόϊα γεννήθηκαν ο Θεόφιλος Λεονταρίδης Ελληνας Πολιτικός, βουλευτής Σερρών, π. Αν. Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων και π. Αν. Υπουργός Εσωτερικών, ο Στέφανος Καγιάνου Έλληνας πράκτορας Μακεδονομάχος (Γ’ τάξεως) και ο Θέμης Ιακωβίδης Ελληνας τραγουδιστής. Από τα Κάτω Πορόϊα κατάγεται ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, Έλληνας πολιτικός, π. Περιφερειάρχης κεντρικής Μακεδονίας, νομάρχης Θεσσαλονίκης και βουλευτής.

ΤΑ ΑΝΩ ΠΟΡΟΪΑ ΣΕΡΡΩΝ
Τα Άνω Πορόια είναι μεγάλος οικισμός του νομού Σερρών της Μακεδονίας. Είναι έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας του Δήμου Σιντικής. Είναι κτισμένα στις υπώρειες του Όρους Κερκίνη, βορειοδυτικά της λίμνης Κερκίνης και έχουν πληθυσμό 965 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Η Τοπική Κοινότητα Άνω Ποροΐων είναι χαρακτηρισμένη ως Αγροτικός Ορεινός Οικισμός, με έκταση 39,705 τ. χλμ..
Είναι ένα χωριό με ιστορία και γραφικότητα, σε μια περιοχή σπάνιας φυσικής ομορφιάς, στους πρόποδες του όρους Μπέλλες και σε απόσταση αναπνοής από την μαγευτική λίμνη Κερκίνη.
Τουρισμός: Το χωριό ενδείκνυται για τουρισμό καθ’ όλη την διάρκεια του έτους. Στην περιοχή, υπάρχουν επιχειρήσεις όπως εστιατόρια, καφετέριες αλλά και ξενοδοχεία. Δραστηριότητες στις οποίες μπορεί κανείς να επιδοθεί είναι η πεζοπορία, η ιππασία, η ορειβασία και οι διαδρομές με 4Χ4. Υπάρχουν επίσης περιπατητικά μονοπάτια, ενώ η ορειβασία υποστηρίζεται από τον Ορειβατικό Σύλλογο Άνω Ποροΐων.
Προσωπικότητες: Στα Ανω Πορόϊα Γεννήθηκαν ο Εμμανουήλ Βασιλείου οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα (Β’ τάξεως), ο Στέργιος Γκίνης Έλληνας πατριώτης μέλος της τοπικής Εθνικής Επιτροπής κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, ο Γεώργιος Γκιουζέλης Έλληνας πράκτορας Μακεδονομάχος (Γ’ τάξεως), ο Χρήστος Ζιώγας Έλληνας “οδηγός” Μακεδονομάχος, ο Δημήτριος Ίτσιος Έλληνας Λοχίας κατά την Γερμανική εισβολή και ηρωική μορφή, ο Μουσταφάς Μπεκήρ Τούρκος φιλέλληνας και οπλίτης Μακεδονομάχος, ο Νικόλαος Πάττων οπλίτης Μακεδονομάχος, ο Ηλίας Πένκας εκκλησιαστικός επίτροπος, έφορος Ελληνικού σχολείου Άνω Ποροΐων κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, η Αικατερίνη Πέννα Ελληνίδα Μακεδονομάχος, ο Πέτρος Θ. Πέννας πολιτικός ιστορικός και συγγραφέας, ο Μουσταφάς Σαΐτ Τούρκος φιλέλληνας και οπλίτης Μακεδονομάχος, ο Σαΐν Σινάδ Τούρκος φιλέλληνας και οπλίτης Μακεδονομάχος, ο Σταύρος Σταύρου Έλληνας Μακεδονομάχος, Ο Ηλίας Σύρμος Έλληνας πράκτορας Μακεδονομάχος (Γ’ τάξεως) και μέλος της τοπικής Εθνικής Επιτροπής κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, ο Νικόλαος Σώστης Έλληνας πατριώτης, μέλος της τοπικής Εθνικής Επιτροπής κατά τον Μακεδονικό Αγώνα και ο Χρήστος Τσουτσουλίγκας Έλληνας πράκτορας Μακεδονομάχος (Γ’ τάξεως). Κατάγονται από τα Ανω Πορόϊα ο Κώστας Δούμτσιος ποδοσφαιριστής, η Ελισάβετ Πεσιρίδου αθλήτρια Στίβου και η Φαίη Σκορδά παρουσιάστρια και θεατρολόγος.

ΤΟ CAFE ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΤΑ ΚΑΤΩ ΠΟΡΟΙΑ
Αν βρεθείτε στην ευρύτερη περιοχή του Δήμου Σιντικής και σκοπεύετε να επισκεφθείτε τα Κάτω και Ανω Πορόϊα, αξίζει να κάνετε μία στάση στο καταπληκτικό CAFΕ ΠΛΑΤΕΙΑ στα Κάτω Πορόϊα, το οποίο βρίσκεται επάνω στον δρόμο για τα Ανω πορόϊα.

Η ΚΕΡΚΙΝΗ ΣΕΡΡΩΝ
Η Κερκίνη είναι αγροτικός οικισμός, Δημοτική και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Σιντικής, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Εχει πληθυσμό 980 κατοίκους.
Πολιτισμός-Αθλητισμός: Στην Κερκίνη εδρεύει ο Πολιτιστικός – Οικολογικός – Αθλητικός Σύλλογος Κερκίνης Σερρών ο οποίος ιδρύθηκε το έτος 1989, με βασικό του στόχο την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς του χωριού Κερκίνης, καθώς επίσης και η διατήρηση των τοπικών ηθών, εθίμων και παραδόσεων. Πέραν του μορφωτικού και πολιτιστικού ενδιαφέροντος, ο Σύλλογος έχει στόχο και την Αναβάθμιση και Προστασία του Περιβάλλοντος. Το χωριό έχει και ποδοσφαιρική ομάδα, τον Διαγόρα Κερκίνης.
Προσωπικότητες: Γεννήθηκαν στην Κερκίνη ο Γρηγόριος Καπετάνιος Έλληνας οπλίτης Μακεδονομάχος, ο Ανδρέας Μπάμπης Έλληνας οπλίτης Μακεδονομάχος και ο Δημήτριος Μπουγιουκλής Έλληνας οπλίτης Μακεδονομάχος.
Φωτογραφία: Το χωριό Κερκίνη, Χρήστος Ζτάλιος.

Η ΛΙΜΝΗ ΚΕΡΚΙΝΗ
Ένας υδροβιότοπος διεθνούς σημασίας, προστατευόμενος από τη διεθνή σύμβαση Ramsar, ο οποίος προσφέρεται για: Αναψυχή, Δράσεις, Επιστημονικές αναζητήσεις. Πλούσια η χλωρίδα και η πανίδα της.  Ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί μέσα στη λίμνη, να κάνει ποδηλασία, να ανέβει με άλογα στο παρακείμενο βουνό Μπέλλες, να διανυκτερεύσει στα υπέροχα ξενοδοχεία της περιοχής, να διασκεδάσει, να γευθεί τη γευστικότατη τοπική κουζίνα, να επισκεφθεί το μοναστήρι του Ακριτοχωρίου, το ενυδρείο της Βυρώνειας κ.λ.π..

Η ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΑ
Η Μακρυνίτσα βρίσκεται βορειοδυτικά στον Δήμο Σιντικής της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Είναι ένα παραδοσιακό χωριό χτισμένο στους πρόποδες του όρους Κερκίνη (όρος Μπέλες).
Είναι ημιορεινό χωριό που χαρακτηρίζεται ως το «θέρετρο» των Σερρών». Είναι αμφιθεατρικά χτισμένη με Μακεδονίτικη αρχιτεκτονική, με τρεχούμενα νερά για όλο το χρόνο και υπεραιωνόβιους πλάτανους. Βρίσκεται ανάμεσα στις λίμνες Κερκίνη και Δοϊράνη, σε υψόμετρο 395 μέτρων. Απέχει από τις Σέρρες 70 χλμ. και από την Θεσσαλονίκη 93 χλμ.. Ο πληθυσμός του χωριού είναι 280 κάτοικοι, κυρίως ποντιακής καταγωγής.

ΚΟΥΚΟΥΛΙ → ΣΗΡΟΤΡΟΦΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΣΤΗ ΜΑΚΡΥΝΙΤΣΑ ΣΕΡΡΩΝ
Εδώ στη γραφική Μακρυνίτσα Σερρών η Άννα Καλτσίδου πηγαίνοντας αντίθετα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, επανέφερε την παλιά και ξεχασμένη δραστηριότητα της σηροτροφίας και μεταξουργίας στη χώρα μας, δημιουργώντας καλλυντική θεραπεία και μεταξωτά υφάσματα, μέσα από αυτή.
Η αγάπη της για το μετάξι και ο σεβασμός της προς τα ευγενή έντομα, μέλισσες και μεταξοσκώληκες, την οδήγησαν όπως η ίδια είπε, στην ενασχόληση αυτή και πλέον πολύ αγαπημένη, εκτροφή του μεταξοσκώληκα!
Από το προϊόν της σηροτροφίας το πολύτιμο κουκούλι, παράγει καλλυντικά για τον καθαρισμό – απολέπιση του προσώπου καθώς και μεταξωτά υφασμάτα, όπως, μεταξωτά μαντήλια, χειροποίητα με υλικά της φύσης όπως φύλλα, λουλούδια, φλοιούς δέντρων και βαμμένα αποκλειστικά με φυτικές βαφές.

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΓΟΥΜΕΡΑ
Η Ιερά Μονή Παναγίας Γουμερά βρίσκεται στη Μακρυνίτσα του Δήμου Σιντικής, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.
Η παλαία χιλιόχρονη Ιερά Μονή Παναγίας Γουμερά βρισκόταν στον πόντο, κοντά στο χωριό Τσίτη, στην περιοχή Μεσοχαλδίας και απείχε περίπου 30 χλμ. από την Αργυρούπολη. Κατά την παράδοση το Μοναστήρι ιδρύθηκε το έτος 950 Παίσιο, Σωφρόνιο και Λαυρέντιο, οι οποίο κατάγονταν από τη Θεοδοσιούπολη.
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η περιουσία της Ιεράς Μονής κατασχέθηκε από την Τουρκική Κυβέρνηση. Σήμερα στη θέση της υπάρχουη μόνο ερείπεια.
Ετσι το 1970 ξεκίνησε η ανιστόρηση της Ιεράς Μονής Παναγίας Γουμερά στους πρόποδες του όρους Μπέλες, Βόρεια της λίμνης Κερκίνης, κοντά στο χωριό Μακρυνίτσα Σερρών, με πρωτοβουλία της Αδελφότητας Ποντίων.
Η καταγωγή Ιεράς και θαυματουργής εικόνας Παναγίας Γουμερά είναι από τον Πόντο. Είναι μία από τις ελάχιστες εικόνες της Παναγίας που ήρθαν από τον Πόντο μαζί με την Παναγία Σουμελά.
Το καθολικό της Μονής (Μονόκλιτο Βασιλική με Τρούλο), είναι αφιερωμένο στο Γενέσιο της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου).

Η ΡΟΔΟΠΟΛΗ ΣΕΡΡΩΝ
Η Ροδόπολη βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών και σε υψόμετρο 105 μέτρα. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης αποτελεί την ομόνυμη Τοπική Κοινότητα που μαζί την Οδηγήτρια (με πληθυσμό 55 κατοίκους) ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Κερκίνης που υπάγεται στο Δήμο Σιντικής και έχει πληθυσμό 875 κατοίκους. Αποτελεί το εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής, από τις Μουριές μέχρι και το Μανδράκι.
Η Ροδόπολη αναγνωρίσθηκε ως Κοινότητα στις 2 Αυγούστου 1926, με σχετικό Διάταγμα που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, το οποίο αποσπούσε τον οικισμό από τον τότε υπάρχοντα συνοικισμό του Σιδηροδρομικού Σταθμού Πορροΐων.
Αθλητισμός: Στη Ροδόπολη εδρεύει ο «Αθλητικός Μορφωτικός Σύλλογος Ολυμπιακός» που αποτελεί ένα από πιο ιστορικά αθλητικά σωματεία των Σερρών. Ιδρύθηκε το 1924-25 και από το 1926 αγωνίζεται ως «Ολυμπιακός». Εκπροσωπεί τη Ροδόπολη στις τοπικές ποδοσφαιρικές διοργανώσεις της Ε.Π.Σ. Σερρών.
Πολιτισμός: Το χωριό έχει πολιτιστικό Σύλλογο με την ονομασία “ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΡΟΔΟΠΟΛΗΣ ΣΕΡΡΩΝ Η ΠΡΟΟΔΟΣ” με έτος ίδρυσης το 1982 και πλούσια πολιτιστική και λαογραφική δράση.
Φωτογραφία: ο Σταθμός των τραίνων στη Ροδόπολη Σερρών (2010).

ΤΟ ΝΕΟ ΠΕΤΡΙΤΣΙ ΣΕΡΡΩΝ
Το Νέο Πετρίτσι είναι κωμόπολη Δημοτική Ενότητα και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Σιντικής της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται στις νότιες παρυφές του όρους Κερκίνη (Μπέλες) και βόρεια της λίμνης Κερκίνης. Ως οικισμός έχει πληθυσμό 1.932 κατοίκους και ως Δημοτική Ενότητα (πρώην Δήμος) Πετριτσίου, έχει μόνιμο πληθυσμό 4.832 κατοίκους, συνολικά, μαζί με τις Κοινότητες και τους οικισμούς που υπάγονται σε αυτήν.
Ονομασία: Η ονομασία του χωριού οφείλεται στο παλαιό Πετρίτσι. Μια πόλη βόρεια της Κερκίνης, που μέχρι το 1913 ζούσε ως ανθηρή Ελληνική κοινότητα. Μετά το τέλος του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου και της Συνθήκης του Βουκουρεστίου (Αύγουστος 1913), το Πετρίτσι (Πετρίτς) πέρασε στη δικαιοδοσία της Βουλγαρίας και ο Ελληνικός πληθυσμός του εγκαταστάθηκε στο (σημερινό) Νέο Πετρίτσι και τη γύρω περιοχή.
Ιστορία: Η κωμόπολη απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό Στρατό στις 27 Ιουνίου 1913 με τη Μάχη της Βέτρινας η οποία ουσιαστικά απελευθέρωσε ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία. Από το 1913 και μετά εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από το χωριό Στάρτσοβο που σήμερα βρίσκεται στη Βουλγαρία και Βλάχοι από τη Ράμνα. Οι Σταρτσοβίτες διέσωσαν και μετέφεραν από το Στάρτσοβο στον νέο οικισμό τους, κειμήλια μεταξύ των οποίων και η εικόνα του Αγίου Μηνά. Η εορτή του τιμάται κάθε χρόνο με Λειτουργία και παραδοσιακό κουρμπάνι στο ναό του Αγίου Μηνά Νέου Πετριτσίου, που κτίσθηκε σε ανάμνηση του ομώνυμου ναού στο Στάρτσοβο της σημερινής Βουλγαρίας. Το 1923 εγκαταστάθηκαν στη Μεσαία (βόρεια του Νέου Πετριτσίου) πρόσφυγες από τον Πόντο, οι οποίοι στον Β΄ΠΠ εγκαταστάθηκαν κι αυτοί στο Νέο Πετρίτσι.
Προσωπικότητες: Στο Νέο Πετρίτσι γεννήθηκαν ο Νικόλαος Καπετανόπουλος Μακεδονομάχος και ο Χρήστος Καπετανόπουλος Οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα. Κατάγονται από το Νέο Πετρίτσι η Σωτηρία Κυρμανίδου συγγραφέας, ο Αντώνης Μάστορας αθλητής του άλματος εις ύψος, ο Δημήτριος Χαλκίδης μέλος του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ Δίκαιος των Εθνών, ο Στέργιος Χατζηνούσκας ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ, η Ιωάννα Τούνη μοντέλο, ο Γιώργος Τάτσιος φαρμακοποιός, αρθρογράφος, πρόεδρος της παράταξης «Νίκη της Σιντικής», υποψ. Δήμαρχος Σιντικής και πρώτος πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων.
Φωτογραφία: Νέο Πετρίτσι Σερρών, Σταύρος Αυγητίδης.

Η ΒΥΡΩΝΕΙΑ ΣΕΡΡΩΝ
Η Βυρώνεια (παλαιότερο όνομα Χατζή-Μπεϊλίκ) είναι χωριό της κοινότητας Βυρωνείας του Δήμου Σιντικής, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται κοντά στη λίμνη Κερκίνη (από την οποία απέχει 5 χλμ.).
Ως οικισμός έχει πληθυσμό 762 κατοίκους και ως Κοινότητα Βυρωνείας 1.127 κατοίκους (περιλαμβάνει την Βυρώνεια (905 κάτοικοι), την Άνω Βυρώνεια (75 κάτοικοι) και το Ομαλό (147 κάτοικοι).

Ο ΔΗΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ
Ο Δήμος Ηράκλειας έχει έκταση 195,2 τ. χλμ. και μόνιμο πληθυσμό 15.711 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Έδρα του Δήμου είναι η Ηράκλεια. 
Δήμαρχος Δήμου Ηράκλειας είναι ο κ. Γεώργιος Κουτσάκης.
Ο Δήμος διαιρείται σε 3 Δημοτικές Ενότητες τις εξής: Ηράκλειας, Σκοτούσσας και Στρυμωνικού, οι οποίες περιλαμβάνουν 21 Κοινότητες με 26 Οικισμούς (Σε παρένθεση οι συστατικοί Οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Ηράκλειας: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Ηράκλειας (Ηράκλεια, Σαρακατσαναίικον), Βαλτερού (Βαλτερόν), Δασοχωρίου (Δασοχώριον, Ψωμοτόπιον), Καρπερής (Καρπερή), Κοιμήσεως (Κοίμησις), Λιθοτόπου (Λιθότοπος), Λιμνοχωρίου (Λιμνοχώριον), Ποντισμένου (Ποντισμένο, Σιμών), Χρυσοχωράφων (Χρυσοχώραφα). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Ηράκλειας βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Λιμνοχώρι, Δενδρόφυτο, Μανιτάρι, και Νεροχώρι.
2. ΔΕ Σκοτούσσας: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Σκοτούσσης (Σκοτούσσα) Αμμουδιάς (Αμμουδιά), Γεφυρουδίου (Γεφυρούδι), Μελενικιτσίου (Μελενικίτσι), Νέας Τυρολόης (Νέα Τυρολόη), Παλαιοκάστρου (Παλαιόκαστρο).
3. ΔΕ Στρυμωνικού: Περιλαμβάνει τις Κοινότητες Στρυμωνικού (Στρυμωνικό), Ζευγολατιού (Ζευγολατιό), Καλοκάστρου (Καλόκαστρο, Κεφαλοχώρι), Λιβαδοχωρίου (Λιβαδοχώρι, Βαρικό), Τριάδος (Τριάδα), Χειμμάρου (Χείμμαρος). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Στρυμωνικού, βρίσκεται και ο εγκαταλελειμμένος οικισμός Μακρυώτισσα.

Η ΗΡΑΚΛΕΙΑ ΣΕΡΡΩΝ
Η Ηράκλεια, ιστορικά γνωστή και ως Κάτω Τζουμαγιά, είναι κωμόπολη και έδρα του Δήμου Ηράκλειας της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Bρίσκεται βορειοδυτικά των Σερρών, στην επαρχία Σιντικής και ανατολικά της λίμνης Κερκίνης. Έχει πληθυσμό 3.786 κατοίκους.
Ιστορία: Το 1915, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η κωμόπολη καταστράφηκε από τον Bουλγαρικό στρατό και ανοικοδομήθηκε αργότερα από το Eλληνικό κράτος, με βάση τα σχέδια και την επίβλεψη των αρχιτεκτόνων Πιετ Ντεγιόν και Ερνέστ Εμπράρ. Η ανοικοδόμηση άρχισε τον Μάιο του 1930 και τον θεμέλο λίθο έβαλε ο Πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος στις 10 Μαΐου 1930.
Σημαντική δράση για τον Eλληνισμό στην περιοχή επέδειξε ο Προκόπιος Λαζαρίδης, από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας, ως διάκονος της Μητρόπολης Μελενίκου έως το 1891. Διέτρεχε όλους τους ναούς της Μητρόπολης Μελενίκου, που περιελάμβανε την τότε Τζουμαγιά, για να κηρύξει και να ενισχύσει την παιδεία και τις Eλληνικές Κοινότητες. Μάλιστα συχνά χρησιμοποιούσε στο κήρυγμά του την Tουρκική γλώσσα, για να γίνεται αντιληπτός από το σύνολο του πληθυσμού.
Το Πασχαλινό έθιμο “Αρατε Πύλας”: Ένα ξεχωριστό έθιμο αναβιώνει κάθε χρόνο στην Ηράκλεια Σερρών. Ο ιερέας μετά την Ανάσταση επιστρέφει στο ναό, όπου έχουν κλείσει οι πόρτες, χτυπάει και φωνάζει: Ἂρατε πύλας, οἱ ἄρχοντες ὑμῶν, καὶ ἐπάρθητε, πύλαι αἰώνιοι, καὶ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης“. Τότε λαμβάνει την απάντηση από κάποιον πιστό που βρίσκεται μέσα στην εκκλησία: “Τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης;” Και ο κληρικός απαντά: “Κύριος τῶν δυνάμεων αὐτός ἐστιν ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης“. Η πόρτα ανοίγει και ο κληρικός εισέρχεται στο ναό. Με αυτόν τον τρόπο που είναι γεμάτος θεατρικότητα αναπαρίσταται η Κάθοδος του Χριστού στον Άδη και η νίκη του επί του Θανάτου.
Τοπικά προϊόντα: Η Ηράκλεια φημίζεται για τα περίφημα λουκάνικα Τζουμαγιάς.
Στη φωτογραφία άποψη της πλατείας κεντρικής Ηράκλειας (Βικιπαίδεια).

ΤΟ ΒΑΛΤΕΡΟ ΣΕΡΡΩΝ
Το Βαλτερό είναι οικισμός και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Ηρακλείας της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Γεωγραφικά ανήκει στη Μακεδονία και έχει πληθυσμό 1.102 κατοίκους.
Ιστορία-Ονομασία: Η παλαιά ονομασία του χωριού ήταν Μπαρακλή. Στις 14 Ιανουαρίου 1927 αποφασίστικε σύμφωνα με τη γνωμοδότηση της επιτροπής τοπωνυμιών της Ελλάδας και μέσα από το πρόγραμμα μετονομασίας πόλεων και κωμών, η νέα ονομασία του σε Βαλτερό.
Οικονομία: Οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με τη γεωργία (βαμβάκι, καλαμπόκι, ζαχαρότευτλα) και την κτηνοτροφία. Στο χωριό λειτουργούν σιλό, κτηνοτροφικές και γαλακτοκομικές μονάδες, ενώ υπάρχουν και πολλά μαγαζιά.
Εκπαίδευση: Στο χωριό λειτουργεί Δημοτικό σχολείο έξι τάξεων καθώς και νηπιαγωγείο.
Πολιτισμός: Στο Βαλτερό εδρεύει ο Εκπολιτιστικός Μορφωτικός Σύλλογος Βαλτερού «Αριστοτέλης», ο οποίος διοργανώνει διάφορες εκδηλώσεις, όπως, τη γιορτή της Μπάμπως στις 8 Ιανουαρίου, τα κούλουμα την Καθαρά Δευτέρα, τη γιορτή της γυναίκας στις 8 Μαρτίου, του Αγίου Πνεύματος όπου πανηγυρίζει και η εκκλησία του οικισμού η Αγία Τριάδα, ενώ κάθε Ιούλιο διοργανώνει και τη γιορτή του καλαμποκιού.
Προσωπικότητες: Στο Βαλτερό γεννήθηκαν οι Ηλίας Ζαχαρής Ελληνας οδηγός Μακεδονομάχος, Κωνσταντίνος Ζαχαρής Ελληνας οπλίτης Μακεδονομάχος, Ηλίας Πάσχος Ελληνας πράκτορας Μακεδονομάχος (Γ’ τάξεως) και ο Δημήτριος Τσακίρης Ελληνας οπλίτης Μακεδονομάχος.

Η ΣΚΟΤΟΥΣΣΑ ΣΕΡΡΩΝ
Η Σκοτούσσα (Αρχαία Ελληνικά: Σκοτοῦσσα ή Πόλις) είναι οικισμός της Δημοτικής Ενότητας Σκοτούσσας, του Δήμου Ηράκλειας, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 25 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας, και βρίσκεται 18 χλμ. βορειοδυτικά της πόλης των Σερρών. Ο πληθυσμός της είναι 1.415 κάτοικοι.
Ιστορία: Η Σκοτούσσα ήταν σημαντική πόλη-κράτος της Οδομαντικής επαρχίας της Μακεδονίας. Κατά τον Στράβωνα και τον Πτολεμαίο βρισκόταν ανατολικά του Στρυμόνα (κοντά στην αριστερή όχθη του) και σύμφωνα με τον Πευτιγγεριανό πίνακα, απείχε 4 Ρωμαϊκά μίλια από την Ηράκλεια τη Σιντική και 18 Ρωμαϊκά μίλια από την πόλη των Σερρών. Η θέση της ταυτίζεται πιθανώς με τα αρχαία ερείπια ανάμεσα στα σημερινά χωριά Βαμβακόφυτο και Παλαιόκαστρο.
Το όνομα Σκοτούσσα είναι Πελασγικό και αυτό οδηγεί στο συμπέρασμα πως οι Σίντιοι της Σκοτούσσας (που ήρθαν από τη Σιντιίδα σημερινή Λήμνο), ήταν καθαρά Πελασγικής φυλής. (Κατά τον Στράβωνα οι Σίντιοι ήταν Θρακικό φύλο). Οι Πελασγοί ήταν πανάρχαια φυλή που ζούσε στον Ελλαδικό χώρο, κυρίως στην σημερινή Θεσσαλία. Ηρθαν σε συγκρούσεις με τα μετέπειτα Ελληνικά φύλα. Οι Σίντιοι κτίζουν την πόλη-κράτος της Σκοτούσσας μετά τον 19ο αιώνα π.Χ.. Την εποχή εκείνη κτίζουν και την Γηρασκό, Ορβηλία, Τρίστολο, Παροικόπολη, Ηράκλεια.
Κατά την Ελληνιστική περίοδο η Σκοτούσσα αποκτά το πρώτο της νόμισμα που απεικόνιζε τον μυθικό Ηρακλή τον ροπαλοφόρο και γνωρίζει μεγάλη ανάπτυξη κυρίως στον τομέα του εμπορίου. Το 168 π.χ. οι κάτοικοι της Σκοτούσσας πολέμησαν κατά των Ρωμαίων στο πλευρό του τελευταίου βασιλιά της Μακεδονίας Περσέα, αλλά οι Μακεδόνες υπερφαλαγγίστηκαν και όπως και τα υπόλοιπα Μακεδονικά κράτη, υποτάχθηκαν στους Ρωμαίους.
Κατά τη Βυζαντινή περίοδο στη συνέχεια ο οικισμός σχηματίζεται για πρώτη φορά ως Βυζαντινό χωρίο με το όνομα Προσάνικον και φαίνεται να εμφανίζεται για κάποιο διάστημα υπό την εποπτεία κάποιου Βυζαντινού ευγενούς, του Ιωάννου του Σεβαστού, ο οποίος κατείχε τον τίτλο του Κύρη του Προσανίκου.
Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας όταν η υπόλοιπη Ελλάδα απαλάσσονταν σιγά-σιγά από τον Τουρκικό ζυγό, στη Μακεδονία ήταν η αρχή του Μακεδονικού αγώνα, την προσπάθεια δηλαδή της απελευθέρωσης της Μακεδονίας από Τούρκους και Βουλγάρους. Μεγάλο ρόλο διαδραμάτισε και η Σκοτούσσα στην απελευθέρωση αυτή.
Οικονομία-Πολιτισμός: Η περίφημη εμποροπανήγυρη Σκοτούσσας είναι η μεγαλύτερη των Σερρών και μία από τις μεγαλύτερες της Μακεδονίας και της Ελλάδας. Μέχρι το 1955 διατηρούσε τον καθαρά θρησκευτικό χαρακτήρα της Πανήγυρης και εορτάζονταν κάθε 23 Απριλίου, ημέρας του Αγίου Γεωργίου και διαρκούσε 4 ημέρες, αλλά στη συνέχεια μετατράπηκε σε εμποροπανήγυρη και ξεκινούσε να εορτάζεται κάθε έτος την 8 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της εορτής του Γενεθλίου της Θεοτόκου.
Σήμερα στη σύγχρονη εποχή, η εμποροπανήγυρη Σκοτούσσας, ξεκινά να εορτάζεται στις 7 Σεπτεβρίου και λήγει στις 11 Σεπτεμβρίου κάθε έτους, με τους αγώνες της πάλης, οι οποίοι διεξάγονται μέχρι και σήμερα, ενώ λαμβάνουν χώρα διάφορες δραστηριότητες όπως, έκθεσης ρούχων και υποδημάτων, οικιακών ειδών, γεωργικών προϊόντων, παιχνιδιών, γεωργικών μηχανημάτων, ενώ υπάρχει και πλήθος ταβερνών, καντινών και μικροπωλητών μέσα στον χώρο του πανηγυριού.
Πέρα από το διάστημα των 5 αυτών ημερών, ένα μικρό διάστημα πριν από την έναρξή του στον χώρο του πανηγυριού και γενικότερα σε όλο το χωριό γίνονται διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις όπως, θέατρα, παραστάσεις, πολιτιστικοί χοροί, αγώνες δρόμου), με αποκορύφωμα την συναυλία που ως συνήθως δίνει κάποιος γνωστός καλλιτέχνης (κατά καιρούς η Σκοτούσσα έχει φιλοξενήσει τους Σωκράτη Μάλαμα, Γιώργο Μαργαρίτη, Ελένη Βιτάλη, Γλυκερία κ.α.). Κάθε χρόνο προσεγγίζει όλο και περισσότερο κόσμο και σήμερα θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα γεγονότα ττης Περιφερειακής Ενότητας.
Στη φωτογραφία ο Σταθμός των τραίνων της Σκοτούσσης Σερρών. (Βικιπαίδεια).

ΤΟ ΣΤΡΥΜΟΝΙΚΟ
Το Στρυμονικό ή Στρυμωνικό (πρώην Όρλιακο) είναι έδρα και Κοινότητα της ομόνυμης Δημοτικής Ενότητας του Δήμου Ηράκλειας, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Εχει πληθυσμό ως Κοινότητα 1.645 κατοίκους και ως Δημοτική Ενότητα μαζί με τις υπόλοιπες Κοινότητες και τους συστατικούς οικισμούς αυτών δηλ. Ζευγολατιού, Καλοκάστρου (Καλόκαστρο, Κεφαλοχώρι), Λιβαδοχωρίου (Λιβαδοχώρι, Βαρικό), Τριάδος και Χειμμάρου, συνολικά 3.618 κατοίκους.
Αθλητισμός-Πολιτισμός: Στο χωριό έχει έδρα και δραστηροποιείται ο Πολιτιστικός Αθλητικός Σύλλογος Στρυμών. Η ποδοσφαιρική ομάδα του Συλλόγου συμμετέχει στις διοργανώσεις της ΕΠΣ Σερρών. Από την παιδική ομάδα του Συλλόγου ξεκίνησε και ο Άγγελος Χαριστέας. Ο Σύλλογος επίσης περιλαμβάνει χορευτικό και θεατρικό τμήμα. Επίσης υπάρχει και ο Σκοπευτικός Όμιλος Στρυμονικού Κένταυρος με Πανελλήνιες επιτυχίες.
Το χωριό γιορτάζει με πανηγύρι τις γιορτές του Αγίου Αντωνίου στις 17 Ιανουαρίου των Αγίων Μεθοδίου και Κυρίλλου στις 11 Μαΐου, σε συνδυασμό με τον εορτασμό των εγκαινίων της εκκλησίας του πολιούχου. Γιορτάζει επίσης Τα ενοριακά παρεκκλήσια του Προφήτη Ηλία στο Κορφοβούνι 20 Ιουλίου, της Αγίας Βαρβάρας στις 4 Δεκεμβρίου και του Αγίου Χαραλάμπους στις 10 Φεβρουαρίου. Στον ναό φυλάσσονται λείψανα, του Αγίου Αντωνίου του Μεγάλου, των Αγίων ισαποστόλων Κυρίλλου και Μεθοδίου, και του Αγίου Ιωάννου εκ της Μονής του Ρίλα της Βουλγαρίας. 
Πολλοί Στρυμονικιώτες ζουν ως μετανάστες σε πολλά μέρη του κόσμου. Κυρίως όμως στην περιοχή της πόλης Τύμπινγκεν (Παλαιά Ελληνική ονομασία Τυβίγγη) στο ομόσπονδο κρατίδιο της Βάδης Βυρτεμβέργης Γερμανίας, όπου και δραστηριοποιούνται με επιτυχία. Το 1991 ιδρύσανε εκεί και τον Σύλλογο Στρυμονικιωτών Τύμπινγκεν και Περιχώρων.
Προσωπικότητες: Στο Στρυμονικό γεννήθηκαν ο Άγγελος Χαριστέας Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής και ο Γιάννης Μαγκριώτης Έλληνας φυσικός και πολιτικός.
Φωτογραφία: Χρήστος Ζτάλιος

Ο ΔΗΜΟΣ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ
Ο Δήμος Βισαλτίας έχει έκταση 658,333 τ. χλμ. και πληθυσμό 16.032 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Έδρα του Δήμου είναι η Νιγρίτα. 
Δήμαρχος του Δήμου Βισαλτίας είναι ο κ. Αθανάσιος Μασλαρινός.
Ο Δήμος διαιρείται σε 4 Δημοτικές Ενότητες τις εξής: Αχινού, Βισαλτίας, Νιγρίτας και Τραγίλου, οι οποίες περιλαμβάνουν 27 Τοπικές Κοινότητες με 29 Οικισμούς (Σε παρένθεση οι συστατικοί Οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Αχινού: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Σιτοχωρίου (Σιτοχώρι), Αχινού (Αχινός), Δάφνης (Δάφνη, Ορέσκεια), Ζερβοχωρίου (Ζερβοχώρι), Λευκοτόπου (Λευκότοπος), Πατρικίου (Πατρίκι), Χουμνικού (Χουμνικό, Λαγκάδι).
2. ΔΕ Βισαλτίας: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Δημητριτσίου (Δημιτρίτσι), Αγίας Παρασκευής (Αγία Παρασκευή), Αμπέλων (Αμπελοι), Βέργης (Βέργη), Λυγαριάς (Λυγαριά), Νικόκλειας (Νικόκλεια), Σησαμιάς (Σησαμιά), Τριανταφυλλιάς (Τριανταφυλλιά). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Βισαλτίας βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Απιδιές και Παρχάρι.
3. ΔΕ Νιγρίτας: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Νιγρίτας (Νιγρίτα), Ανθής (Ανθή), Θερμών (Θερμά), Τερπνής (Τερπνή), Φλαμπούρου (Φλάμπουρο).
4. ΔΕ Τραγίλου: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Μαυροθαλάσσης (Μαυροθάλασσα), Αγίου Δημητρίου (Αγιος Δημήτριος), Αηδονοχωρίου (Αηδονοχώρι), Ευκαρπίας (Ευκαρπία), Ιβήρων (Ιβηρα), Καστανοχωρίου (Καστανοχώρι), Τραγίλου (Τράγιλος). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Τραγίλου βρίσκεται και ο εγκαταλελειμμένος οικισμός Καστρί.

Η ΝΙΓΡΙΤΑ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ ΣΕΡΡΩΝ
Η Νιγρίτα είναι πόλη της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών στην Μακεδονία και πρωτεύουσα του Δήμου Βισαλτίας, που συγκροτήθηκε με το πρόγραμμα Καλλικράτης.
Ονομασία: Για την προέλευση του ονόματος υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις. Σε παλαιά κείμενα η Νιγρίτα αναφέρεται ως Ιγρίτα και ως Νεγρίτα. Είναι προφανές ότι το σημερινό όνομα της Νιγρίτας προέκυψε από το Ιγρίτα. Πιθανότατα η αφετηρία του ονόματος Νεγρίτα να ήταν Εγρίτα, πλην όμως αυτό δεν επικράτησε. Οι αφετηρίες του ονόματος Ιγρίτα και Εγρίτα οδηγούν στις ταυτόσημες Τουρκικές λέξεις, eğri, iğri, που σημαίνουν μεταξύ άλλων «επικλινής». Τα egri-ta ή igri-ta σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνουν «στον επικλινή τόπο».
Ιστορία: Αρχαιότητα. Κοντά στη σημερινή Νιγρίτα έχουν επισημανθεί διάφορες θέσεις αρχαίων οικισμών της Ελληνιστικής και Ρωμαϊκής εποχής. Παλιότεροι μάλιστα ερευνητές τοποθετούσαν εδώ την αρχαία Βέργη. Πιθανότερο όμως φαίνεται να βρίσκεται κοντά στη Νιγρίτα η θέση της αρχαίας πόλης Βισαλτίας, πρωτεύουσας των Βισαλτών, που μας είναι γνωστή από τον Στέφανο Βυζάντιο. Η εικασία αυτή ενισχύεται ακόμη περισσότερο από την πιθανή ταύτιση του αρχαίου ποταμού Βισάλτη με το κοντινό «Μεγάλο Ρέμα», που κυλάει τα νερά του πλάι στο σημερινό χωριό Θερμά. Τέλος, μια ακόμη ένδειξη προσφέρει το γεγονός ότι η Νιγρίτα ήταν στα νεότερα χρόνια ο μεγαλύτερος οικισμός της επαρχίας Βισαλτίας.
Νεότεροι χρόνοι. Ο οικισμός της Νιγρίτας δημιουργήθηκε, κατά την πιθανότερη άποψη, στα μέσα του 16ου αιώνα, από κατοίκους ορεινών περιοχών και ο πληθυσμός του αυξήθηκε βαθμηδόν ως τις αρχές του 20ού αιώνα, οπότε έφθασε στους 4.300 κατοίκους. Στις παραμονές της Ελληνικής Επανάστασης, ο περιηγητής Ε. Consinery, που επισκέφθηκε την Μακεδονία, σημειώνει ότι η κωμόπολη, όπως και η διπλανή Σούρπα ή Σύρπη (σημερινή Καλλιθέα), ανθούσε οικονομικά και οι κάτοικοί της, στο σύνολο Έλληνες, επιδίδονταν στην καλλιέργεια βαμβακιού, στη χρυσοχοΐα και στη χαλκουργία. Οι κάτοικοι της Νιγρίτας συμμετείχαν στην επανάσταση του 1821 με σπουδαίους αγωνιστές. Στη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα, η Νιγρίτα έδωσε πλήθος αγωνιστών που πρωτοστάτησαν στον αγώνα για την απελευθέρωση.
Στις 19 Ιουνίου 1913 πραγματοποιήθηκαν Ελληνοβουλγαρικές συγκρούσεις στην περιοχή. Στις 29 Ιουνίου 1913 οι Βούλγαροι πυρπόλησαν την Νιγρίτα και αποχώρησαν.
Θρησκευτική Ζωή: Ένα σημαντικό στοιχείο της θρησκευτικής ζωής της Νιγρίτας και της Βισαλτίας είναι η λειτουργία της Μητρόπολης Νιγρίτης, η οποία ιδρύθηκε το 1924 και καταργήθηκε το 1935. Από το 1935 αποτέλεσε μέρος της Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης. Ένα ενδιαφέρον στοιχείο από τη θρησκευτική ζωή στη Νιγρίτα είναι η κυκλοφορία «νομισμάτων» από τους ναούς της Νιγρίτας, στην Tουρκοκρατία, που αντιπροσώπευαν την αξία ενός ή δύο κεριών, και εξυπηρετούσαν τους χριστιανούς στις σχέσεις τους με τους ναούς, αντικαθιστώντας τα αποσυρμένα Tούρκικα χάλκινα νομίσματα.
Εκκλησίες: Στη Νιγρίτα υπάρχουν δύο εκκλησίες. Ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Γεωργίου και ο Ναός του Αγίου Αθανασίου.
Παρεκκλήσια-Εξωκκλήσια: Κοιμήσεως Θεοτόκου, Αγίου Θωμά (Εξωκ.), Αγίου Θωμά, Αγίου Νικήτα, Αγίας Παρασκευής, Γεννήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Φανουρίου.
Πανηγύρια: Τα πανηγύρια της Νιγρίτας, του Αγίου Θωμά στην ενορία του Αγίου Γεωργίου και του Αγίου Αθανασίου στην ομώνυμη ενορία, ήταν και είναι από τα πιο σπουδαία στη περιοχή της Βισαλτίας και όχι μόνον.
Εκπαίδευση: Η Νιγρίτα ανέδειξε σπουδαίους δασκάλους, όπως τον Αθανάσιο Αργυρό και αυτούς για τους οποίους έγινε αναφορά στο Επιστημονικό Συμπόσιο της Νιγρίτας το 1996, τον Κωνσταντίνο Μπάρτζα, τον Αθανάσιο Πίσανο και τον Δημήτριο Δαμάνη. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η λειτουργία των σχολείων της Νιγρίτας στα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Δεν είναι γνωστό πότε λειτούργησαν για πρώτη φορά οργανωμένα σχολεία. Υπάρχουν όμως πληροφορίες για τα μέσα του 19ου αι. και εξής.
Οικονομία: Η οικονομία της Νιγρίτας άνθισε στο παρελθόν χάρη στη γεωργική παραγωγή, τη βιοτεχνία και το εμπόριο. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι παλιότερα λειτούργησε στη Νιγρίτα Εμπορικό Επιμελητήριο. Αυτή η οικονομική πρόοδος σημειώθηκε σε δύο περιόδους, που τα όρια τους ήταν οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι. Η πρώτη, της βιοτεχνικής παραγωγής, τερματίστηκε με τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο και η δεύτερη, της παραγωγής, της εμπορίας και της επεξεργασίας του καπνού, τερματίστηκε με τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Πολιτισμός: Οι Νιγριτινοί παλιότερα ήταν στιχοπλόκοι και τραγουδοποιοί. Για την ποιότητα και τη σημασία των τραγουδιών της Νιγρίτας σημειώνεται η άποψη του Παναγιώτη Σκούφη, ο οποίος κατέγραψε (1993) 175 τραγούδια της Νιγρίτας και διαπιστώνει στην έρευνά του· «… τα 118 έχουν δική τους μελωδία, αριθμός εξαιρετικά μεγάλος, ο οποίος από μόνος του δείχνει το μουσικοποιητικό πλούτο της πόλης της Νιγρίτας, την οποία θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε τυπικό δείγμα του Ελληνικού χώρου..”
Προσωπικότητες: Στη Νιγρίτα γεννήθηκαν ο Αθανάσιος Αργυρός Έλληνας πολιτικός και δικηγόρος, η Γερακίνα Ελληνίδα θρυλική μορφή, ο Δημήτρης Γκούρτσας Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής, ο Δημήτριος Δαμάνης Έλληνας πολιτικός και εκπαιδευτικός, ο Στράτος Διονυσίου Έλληνας λαϊκός τραγουδιστής, ο Ειρηναίος (Αβραμίδης) Έλληνας κληρικός, ο Γεώργιος Κηροπλάστης Έλληνας πολιτικός και εκπαιδευτικός, ο Βύρων Λεοντάρης Έλληνας ποιητής, κριτικός δοκιμιογράφος και δικηγόρος, ο Πολυχρόνης Πολυχρονίδης Έλληνας επιχειρηματίας, ο Μητροπολίτης Τιμόθεος Σερρών (16ος – 17ος αι.), ο Γεώργιος Τοπτσής Έλληνας παραολυμπιονίκης και ο Γιώργος Τσιφούτης Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής. Κατάγονται από τη Νιγρίτα ο Ουμβέρτος Αργυρός Έλληνας ιμπρεσιονιστής ζωγράφος, ο Άγγελος Διονυσίου Έλληνας λαϊκός και ποπ τραγουδιστής, ο Γιώργος Χατζηνάσιος Έλληνας συνθέτης και ο Ζήσης Χατζηστραβός Έλληνας διεθνής ποδοσφαιριστής.
Φωτογραφία: Η κεντρική πλατεία της Νιγρίτας (Βικιπαίδεια).

Η ΤΕΡΠΝΗ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ ΣΕΡΡΩΝ
Η Τερπνή (παλαιά ονομασία Τσιαρπίστα) είναι κωμόπολη και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Βισαλτίας της Δημοτικής Ενότητας Νιγρίτας, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται σε απόσταση 22 χλμ. δυτικά από τις Σέρρες, στους πρόποδες του όρους Βερτίσκου και σε υψόμετρο 80 μέτρων. Εχει πληθυσμό 2.169 κατοίκους. Kύριες ασχολίες των κατοίκων είναι η γεωργία και η κτηνοτροφία, όπως επίσης και το εμπόριο. Αρκετοί κάτοικοι απασχολούνται και στη βιομηχανία Fibran sa, που εδρεύει στην περιοχή.
Ιστορία: Η ιστορία της χάνεται στα βάθη του χρόνου. Αρχαιολογικές ανασκαφές που έγιναν 4 χλμ. έξω από την Τερπνή, στην τοποθεσία «Παλαιόκαστρο», έδειξαν πως ο τόπος ήκμασε από την Κλασική ως και την Ελληνιστική εποχή. Επιγραφή των αυτοκρατορικών χρόνων από τη θέση αυτή μαρτυρεί την ύπαρξη πόλης (που ονομαζόταν ίσως «Γραία» ή «Graero») με όλα τα γνωστά μνημεία αρχιτεκτονικής, όπως βουλευτήριο, γυμνάσιο, επιστάσιο κ.ά. (η επιγραφή αναφέρει βασιλική με εξέδρα και τρεις οίκους). Στην περιοχή της μάλιστα υπήρχαν και τα μεγαλύτερα μεταλλεία χρυσού στη Μακεδονία, μετά το Παγγαίο. Στον χώρο αυτό τοποθετείται και το αρχαίο βασίλειο της Βισαλτίας, το οποίο ήταν ένα από τα πιο πλούσια και ισχυρά στη Μακεδονία.
Το χωριό: Η Τερπνή δεν είναι σαν τα καμποχώρια που βαλτώνουν καταμεσίς στον κάμπο, ούτε κρέμεται στις βουνοπλαγιές. Δεν ζει στην απεραντοσύνη της θάλασσας, νιώθει όμως την ανοιχτωσιά του κάμπου καθώς ακουμπά τη ράχη του, σαν να στυλώνει στις πρώτες πλαγιές της Μοράβας.
Οι Τερπνιώτες: Οι Τερπνιώτες διακρίνονται για την προσήλωσή τους στην παράδοση και το αίσθημα της αλληλεγγύης. Η προσήλωσή τους στην παράδοση φαίνεται στα έθιμά τους, όπως στα κάλαντα του δωδεκαήμερου, στις λαζαρίνες, στα παιχνίδια τους. Φαίνεται στη χελιδόνα, στα χελιδονίσματα δηλαδή της 1ης Μαρτίου, όπου πέρα από την ομοιότητα των στίχων με αυτούς της άλλης Ελλάδας, στην ξύλινη χελιδόνα της Τερπνής φαίνεται η ομοιότητα, ιδιαίτερα στο κλουβί της, με ανασκαφικό εύρημα της αρχαίας Μακεδονίας, το “Χάλκινο περίοπτο της πρώιμης εποχής του σιδήρου“. Φαίνεται, όμως κυρίως στη γλώσσα, που στο γλωσσικό τους ιδίωμα διατήρησαν πάμπολλες λέξεις από την αρχαία Ελληνική γλώσσα, λέξεις που δεν επιβίωσαν στην κοινή Ελληνική, όπως π.χ. ο ασαμόραστους. Το αίσθημα της αλληλεγγύης το έδειξαν κυρίως σε δύσκολους καιρούς, όπως στην περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και στον εμφύλιο χαλασμό. Θυμούνται, όμως, και παλιότερες εκδηλώσεις αλτρουισμού, όπως είναι η αυθόρμητη οικονομική ενίσχυση της κοινότητάς τους για τους πρόσφυγες του 1922.
Η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου πολιούχου του χωριού: Εγκαινιάστηκε το 1640, όπως φαίνεται στην επιγραφή που βρίσκεται κάτω από την Αγία Τράπεζα, στο “Εγκαίνιον”, στο σημείο που συνήθιζαν από παλιά να σημειώνουν την ημερομηνία των εγκαινίων στις εκκλησίες. Eίναι τρίκλιτη βασιλικού ρυθμού με σαμαρωτή στέγη, με κόγχη στην ανατολική πλευρά και βρίσκεται στις νότιες παρυφές του χωριού. Την επιγραφή την είδαν το 1954 οι ιερείς της εκκλησίας, ο Παπα-Θανάσης Μητρούδης και ο Παπα-Νικόλας Τζιάνης, όταν γίνονταν εργασίες ανακαίνισης και περνούσαν τα πλακάκια στην εκκλησία.
Η εκκλησία των Τριών Ιεραρχών της Τερπνής: Η εκκλησία που δεσπόζει στο κέντρο της Τερπνής, είναι δημιουργία και αφιέρωμα του Τερπνιώτη βιομήχανου Δημητρίου Αναστασιάδη. Η θεμελίωση της εκκλησίας έγινε το 1979 και εγκαινιάστηκε το 2001 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο. Ο ρυθμός της εκκλησίας είναι ο Βυζαντινός Τρουλαίος, που εμφανίσθηκε τον 6° μ.Χ. αιώνα.
Πολιτιστικός Σύλλογος Τερπνής: Ιδρύθηκε το 1977. Από τις πιο αξιόλογες δραστηριότητες του συλλόγου είναι: α) Η ίδρυση και η λειτουργία του Λαογραφικού Μουσείου της Τερπνής β) Η λειτουργία πολυμελούς μεικτής χορωδίας. γ) Η λειτουργία χορευτικών τμημάτων (παιδικών και ενηλίκων). δ) Η έκδοση βιβλίου για την Τερπνή.
Σύλλογος Τερπνιωτών Θεσσαλονίκης “Η Τερπνή”: Από τις πιο ενδιαφέρουσες δραστηριότητες του συλλόγου είναι: α) «Η Τερπνή»: Η περιοδική έκδοση του Συλλόγου, που εκδίδεται από το Δεκέμβριο του 1993. β) Οι Τράπεζες Αίματος του Συλλόγου. γ) Η άψογη διοργάνωση της 19ης Αμφικτιονίας Εθελοντών Αιμοδοτών στις Σέρρες το 2005 δ) Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις που διοργανώνει και οι πρωτοβουλίες για την έκδοση βιβλίων που αναφέρονται στην ιστορία και την παράδοση της Τερπνής.
Προσωπικότητες: Στην Τερπνή γεννήθηκαν ο Θανάσης Παπαθανασίου Ελληνας αγρότης και Πολιτικός, ο Δημήτρης Πασχαλούδης Ελληνας εκπαιδευτικός-συγγραφέας και ο Δημήτρης Σταματόπουλος Ελληνας Πανεπιστημιακός καθηγητής Βαλκανικής και Οθωμανικής ιστορίας. Κατάγονται από την Τερπνή ο Δημήτρης Αναστασιάδης Ελληνας επιχειρηματίας και ευεργέτης και η Αννα Κορακάκη Ελληνίδα Ολυμπιονίκης Σκοπεύτρια.
Μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων: Τον Ιανουάριο του 2012 έγινε η θεμελίωση του έργου από τον ιδρυτή ΦΙΜΠΡΑΝ Α.Ε. κ. Δημήτριο Αναστασιάδη και τον Απρίλιο του 2015 εγκαινιάστηκε στην Τερπνή από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο «Η Μονάδα Φροντίδας Ηλικιωμένων της Τερπνής». Η μονάδα λειτουργεί σήμερα με την ευθύνη της ΦΙΜΠΡΑΝ ΑΕ ως «αλκμήνη ΜΟΝΑΔΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΩΝ» και είναι δυναμικότητας 49 κλινών.

Η ΕΠΙΒΛΗΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΣΤΗΝ ΤΕΡΠΝΗ
Η εκκλησία των τριών Ιεραρχών της Τερπνής, είναι δημιουργία και αφιέρωμα του Τερπνιώτη βιομήχανου Δημητρίου Αναστασιάδη. Η θεμελίωση της εκκλησίας έγινε το 1979, και εγκαινιάστηκε το 2001 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Βαρθολομαίο. Ο ρυθμός της εκκλησίας είναι ο Βυζαντινός Τρουλαίος, που εμφανίσθηκε τον 6° μ.Χ. αιώνα.

H ΦΙΜΠΡΑΝ Δ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ Α.Ε.
Στην Τερπνή υπάρχουν οι εντυπωσιακές σε μέγεθος βιομηχανικές εγκαταστάσεις της εταιρείας «ΦΙΜΠΡΑΝ Δ. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΑΕ». Σε οικοπεδική έκταση 150 στρεμμάτων, υπάρχουν τα κτίρια της εταιρείας, συνολικής επιφάνειας 50.000 τ.μ.. Τα μονωτικά υλικά που παράγει η εταιρεία ξεκινούν, από την Τερπνή για πολλά σημεία της χώρας και του εξωτερικού.
H FIBRAN SA ιδρύθηκε το 1974 στην Θεσσαλονίκη από τον κ. Δημήτριο Αναστασιάδη. Από το 1995 πρωταγωνιστεί στο χώρο της παραγωγής μονωτικών υλικών στον Ελλαδικό και στον Ευρωπαϊκό χώρο. Σήμερα διαθέτει συνολικά 6 υπερσύγχρονες βιομηχανικές μονάδες παραγωγής μονωτικών υλικών (Εξηλασμένης Πολυστερίνης, Πετροβάμβακα και Διογκωμένης Πολυστερίνης) καθώς και Γυψοσανίδας.
Στην Ελλάδα, στις βιομηχανικές εγκαταστάσεις στην Τερπνή Σερρών, παράγονται προϊόντα πετροβάμβακα με την εμπορική ονομασία FIBRANgeo και προϊόντα εξηλασμένης πολυστερίνης με την εμπορική ονομασία FIBRANxps.
Αλλες μονάδες παραγωγής εξηλασμένης πολυστερίνης βρίσκονται στο Ovar της Πορτογαλίας, στο Russe της Βουλγαρίας και στη Sodrazica της Σλοβενίας.
Στην Ιταλία η FIBRAN έχει επενδύσει στην παραγωγή προϊόντων γύψου (γυψοσανίδες και ενσακισμένα προϊόντα) καθώς και την διανομή μονωτικών, στεγανωτικών υλικών και προϊόντων ξηράς δόμησης.
Τέλος, στην ΠΓΔΜ η FIBRAN δραστηριοποιείται παραγωγικά με την διογκωμένη πολυστερίνη.
Προϊόντα της εταιρίας διανέμονται, είτε μέσω θυγατρικών επιχειρήσεων, είτε μέσω δικτύου εξουσιοδοτημένων συνεργατών και πρακτόρων, σε περισσότερες από τριάντα χώρες παγκοσμίως και στις πέντε ηπείρους.
Παράλληλα, η FIBRAN διαθέτει πλούσια ερευνητική δράση μέσα από τη συνεργασία της με εκπαιδευτικά ιδρύματα τόσο της Ελλάδας, όσο και του εξωτερικού.
Η παρουσία της επιχείρησης, πέρα από την συνεισφορά της στην εθνική οικονομία, συμβάλλει αισθητά και στην τόνωση της οικονομικής ζωής της περιοχής, καθόσον απασχολεί 250 εργαζομένους.

ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΙΤΣΙ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ ΣΕΡΡΩΝ
Το Δημητρίτσι, επίσημα Δημητρίτσιον, είναι χωριό, και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Βισαλτίας, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 30 μ., προς τα δυτικά της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στον κάμπο των Σερρών, κοντά στη συμβολή του ποταμού Στρυμόνα με τον παραπόταμό του Κοπατσιανό (ή Σκαπάνη). Απέχει 19 χλμ. από την πόλη των Σερρών και 12,5 χλμ. από τη Νιγρίτα.
Οικονομία: Οι κάτοικοί του ασχολούνται με τη γεωργία (καλλιέργειες αραβόσιτου, ζαχαροτεύτλων, βαμβακιού, ελιών, αμυγδάλων, καπνού, αμπελιών) και την κτηνοτροφία.
Ιστορία: Σύμφωνα με τον ιστορικό του Βυζαντίου Νικήτα Χωνιάτη το στις 7 Νοεμβρίου 1185 έγινε εδώ η ιστορική “Μάχη του Δημητρίτζη“ μεταξύ των Βυζαντινών στρα­τευμάτων και των Νορ­μανδών η οποία έληξε έληξε με νίκη του Βυζαντινού Στρατού κατόπιν αιφνιδιαστικής επίθεσης, καθώς οι Νορμανδοί προσπάθησαν να αρχίσουν διαπραγματεύσεις με δόλο.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 εγκαταστάθηκαν στο χωριό Έλληνες Μικρασιάτες πρόσφυγες που προέρχονται από τις περιοχές της Σμύρνης και τα Κουβούκλια της Προύσας της Μικράς Ασίας, όταν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να καταφύγουν στην Ελλάδα. Οι πρόσφυγες ίδρυσαν ένα δικό τους συνοικισμό στην ανατολική πλευρά του χωριού, ενώ την ίδια εποχή, ήρθαν και μερικές οικογένειες Θρακιωτών.
Πολιτισμός-Αθλητισμός: Στο χωριό εδρεύει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δημητριτσίου, ο οποίος ιδρύθηκε το έτος 1980 και έχει να επιδείξει αξιόλογη δράση τόσο στα τοπικά πολιτιστικά δρώμενα του χωριού, όσο και του Δήμου Βισαλτίας. Το χωριό έχει επίσης ποδοσφαιρική ομάδα με την επωνυμία Απόλλων Δημητριτσίου, η οποία αγωνίζεται στο τοπικό πρωτάθλήμα της ΕΠΣ Σερρών.
Προσωπικότητες: Γεννήθηκαν στο Δημητρίτσι ο Χριστόδουλος Αγγελόπουλος Έλληνας δημοδιδάσκαλος και πράκτορας Μακεδονομάχος (Β’ τάξεως), ο Γεώργιος Γκούρμης, Έλληνας οπλίτης Μακεδονομάχος, ο Ιωάννης Καπετανάκης Έλληνας Μακεδονομάχος, μέλος της Επιτροπής Αγώνος Δημητριτσίου κατά τον Μακεδονικό Αγώνα, ο Κωνσταντίνος Κουτσιάμπαμπας Έλληνας πράκτορας Μακεδονομάχος (Β’ τάξεως), ο Κωνσταντίνος Κωτσιάμπαμπας Έλληνας πράκτορας Μακεδονομάχος, ο Πασχάλης Μεργιακλής Έλληνας πράκτορας Μακεδονομάχος (Γ’ τάξεως), Αντώνιος Νούσκαλης Έλληνας οπλίτης Μακεδονομάχος, Απόστολος Παπακώστας Έλληνας πολιτικός, Κοινοτάρχης Δημητριτσίου και δωρητής κατά τον Μακεδονικό Αγώνα. Κατάγεται από το Δημητρίτσι ο Νίκος Ζιαμπάρης Ελληνας ποδοσφαιριστής.
Φωτογραφία και πληροφορίες για το Δημητρίτσι: G. Apostolos, Βικιπαίδεια.

Η ΒΕΡΓΗ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ ΣΕΡΡΩΝ
Η Βέργη (Κοπάτσι) είναι χωριό και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Βισαλτίας, της Περιφερφειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονία.
Γεωγραφικά στοιχεία: Βρίσκεται σε υψ. 56 μ., προς τα δυτικά όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης σε απόσταση 11,5 χλμ. από την Νιγρίτα και 21,5 χλμ. από την πόλη των Σερρών. Είναι κτισμένη στον κάμπο των Σερρών και νότια του Κοπατσιανού (ή Σκαπάνη), παραπόταμου του Στρυμόνα, ανάμεσα στα χωριά Σηασαμιά, Νικόκλεια, Τριαντα-φυλλιά και Δημητρίτσι.
Ιστορία: Το χωριό αναφέρεται επίσημα το 1920 ως Κοπάτσι και το 1927 μετονομάστηκε σε Βέργη. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης αποτελεί την Τοπική Κοινότητα Βέργης που υπάγεται στη Δημοτική Ενότητα Βισαλτίας του Δήμου Βισαλτίας και έχει πληθυσμό 699 κατοίκους.
Προσωπικότητες: Στη Βέργη γεννήθηκαν ο Σάββας Καλεντερίδης Ελληνας Διεθνολόγος και ο Αθανάσιος Μπεκιάρης Ελληνας Βαλκανιονίκης αθλητής. Από τη Βέργη κατάγεται ο Αρης Μουσιώνης Ελληνας ιατρός, πρώην βουλευτής και Αντιπρόεδρος της Πνοής Δημοκρατίας.

Η ΛΥΓΑΡΙΑ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ ΣΕΡΡΩΝ
Η Λυγαριά (Μέργιανη), είναι μικρό πεδινό χωριό του Δήμου Βισαλτίας της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας με πληθυσμό 284 κατοίκους. Βρίσκεται σε υψ. 30 μ., στην πεδιάδα των Σερρών σε απόσταση 13 χλμ. από Νιγρίτα και 17 χλμ. από τις Σέρρες. Το χωριό είναι κτισμένο νότια του ποταμού Στρυμόνα, βόρεια του χείμαρρου Σκαπάνη λίγο πριν αυτός καταλήξει στον Στρυμόνα, ανάμεσα στο γειτονικό Δημητρίτσι και Σησαμία. Η παλιά ονομασία του είναι Μέργιανη που προέρχεται από τη λέξη “Μέρας” δηλ. βοσκότοπος, όπου αρχικά έβοσκαν οι πρώτοι κάτοικοι τα ζώα τους. Η περιοχή ήταν ελώδης και όταν αυτή το 1925 πλημμύρισε και κατέστρεψε τα σπίτια τους, μετακινήθηκαν στη σημερινή τοποθεσία του οικισμού. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την Ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών του 1923 στο χωριό εγκαταστάθηκαν Θρακιώτες πρόσφυγες. Το χωριό αναφέρεται επίσημα το 1920 ως Μέργιαννη να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Δημητριτσίου. Το 1927 μετονομάζεται σε Λυγαριά.
Στη φωτογραφία η Λυγαριά και στο βάθος το γειτονικό Δημητρίτσι.

Η ΝΙΚΟΚΛΕΙΑ ΣΕΡΡΩΝ
Η Νικόκλεια είναι μεγάλος πεδινός οικισμός του Δήμου Βισαλτίας, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 80 μ. στο νοτιοδυτικό τμήμα της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, σε απόσταση 33 χλμ. νοτιοδυτικά από την πόλη των Σερρών. Μέχρι το 1928 ονομαζόταν «Νικοσλάβη». Ο πληθυσμός του χωριού σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 737 κάτοικοι.
Ιστορία (Αρχαιότητα): Περίπου 4 χλμ. νότια της Νικόκλειας, στο λόφο «Ισάρ», όπου σώζονται ερείπια αρχαίου κάστρου, τοποθετείται ο Ρωμαϊκός σταθμός “Arason” που μας είναι γνωστός από τον Ραβέννιο κοσμογράφο. Ο σταθμός ίσως ταυτίζεται με την αρχαία Bισαλτική πόλη «Άρωλος» που αναφέρεται από τον γεωγράφο Πτολεμαίο.
Πολιτισμός: Ο Σύλλογος αποδήμων Νικοκλειανών Σερρών που ιδρύθηκε το 1990, έχει να επιδείξει ένα πλούσιο έργο στην Πολιτιστική και Κοινωνική παράδοση του τόπου. Εχει διοργανώσει πολλές σπουδαίες εκδηλώσεις, ενώ έχει ιδρύσει και τμήμα εκμάθησης παραδοσιακών χορών στη Θεσσαλονίκη.
Προσωπικότητες που σχετίζονται με τη Νικόκλεια: O Παπα-Πασχάλης Τσιάγκας ή Τσάγκας, γνωστός αργότερα με το ψευδώνυμο ως Καπετάν Ανδρούτσος, ήταν Ελληνας Ιερέας και στη συνέχεια οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα.
Στις 24 Φεβρουαρίου του 1907 – και ενώ την προηγούμενη ημέρα είχε καταδιώξει ομάδα κομιτατζήδων – ο ίδιος και το αντάρτικο σώμα του περικυκλώθηκαν στη Νικόκλεια από Οθωμανικό απόσπασμα. Μετά την άρνησή του να παραδοθεί, ξεκίνησε μάχη κατά την οποία σκοτώθηκαν τρεις από τους άνδρες του, ενώ παρόμοια τύχη είχε και ο ίδιος. Μάλιστα, το σώμα του υπέστη κακοποίηση τόσο πριν όσο και μετά το θάνατό του ενώ οι αρχές δεν επέτρεψαν να γίνει θρησκευτική ταφή. Νωρίτερα 1905 όντας πιστός στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και ενάντιος στην Βουλγαρική Εξαρχία έγινε στόχος κομιτατζήδων, οι οποίοι προσπάθησαν να τον δολοφονήσουν. και το 1906, ομάδα κομιτατζήδων επιτέθηκε εναντίον της οικίας του, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν ο πατέρας του (πυροβολήθηκε στην προσπάθειά του να αμυνθεί) και η σύζυγός του (κάηκε ζωντανή από φωτιά που άναψαν οι επιτιθέμενοι) και να τραυματιστούν σοβαρά η μητέρα του και ο ετεροθαλής αδελφός του. Μάλιστα, και ο ίδιος ο Τσιάγκας υπέστη εγκαύματα. Έπειτα από αυτό το συμβάν, ο Τσιάγκας σχημάτισε αντάρτικο σώμα δύναμης έξι ανδρών και έδρασε στην περιοχή της Βισαλτίας υπό το πολεμικό όνομα «Καπετάν Ανδρούτσος».
Ο Πασχάλης Τσιάγκας ήταν ο πρώτος ιερέας του Μακεδονικού Αγώνα που αυτοκαθαιρέθηκε του ιερατικού αξιώματος ώστε να γίνει οπλαρχηγός και ο πρώτος ιερέας του Μακεδονικού Αγώνα που πολέμησε και σκοτώθηκε ως οπλαρχηγός σώματος.

ΝΙΚΟΚΛΕΙΑ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ (ΣΟΥΛΤΑΝΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ)
..Τη θέση της Βισαλτίας την ορίζει πρώτος ο ιστορικός Ηρόδοτος που την εντοπίζει στην περιοχή της Αργίλου. (Ηρόδ. VII, 115,1). “Ως δε από του Στρυμόνος επορεύετο ο στρατός, ενταύθα ηλίου δυσμέων εστιν αιγιαλός εν τη οικημένην Αργιλον πόλιν Ελλάδα παρεξήιε αύτη δε και η κατύπερθε ταύτης καλέεται Βισαλτίη». Δηλαδή συνεχίζοντας την πορεία μετά τον Στρυμόνα ο στρατός πέρασε μια παράλιο περιοχή, η οποία εκτείνεται προς τα δυτικά και όπου υπάρχει μια Ελληνική πόλη η ‘Αργιλος πλησίον της οποίας πέρασε η χώρα αυτή και η άλλη που είναι υπεράνω αυτής ονομάζεται Βισαλτία..
Μία από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαίας Ανατολικής Μακεδονίας, ήταν η Βισαλτία. Οι Βισάλτες εμφανίσθηκαν και εγκαταστάθηκαν στην περιοχή το 500 π.χ..
Από τις Ιστορικές πηγές είναι γνωστές 11 πόλεις, 1 χωριό, 1 πόλισμα και 4 Ρωμαϊκοί Σταθμοί. Οι πόλεις αυτές είναι: η ‘Αργιλος, η Βρέα, η Βέργη, η ‘Οσσα, η Καλλίτερες, η Βισαλτία, η Ορέσκεια, η Τίντος, η Τράγιλος, η Ευπορία και η ‘Αρωλος. Το χωριό είναι: Το Κερδύλιο. Το πόλισμα είναι: Η Βεδύνδια. Οι 4 Ρωμαϊκοί σταθμοί είναι: Του Ρωμαϊκού δρόμου, Αμφίπολης, Ηράκλειας, Σιντικής (Ευπορία, Trinlo ή Trillon, Arason και Graero), από τους οποίους οι τρεις πρώτοι τοποθετούνται αντίστοιχα με τις πόλεις Ευπορία, Τράγιλο και ‘Αρωλο και ο τέταρτος δεν είναι γνωστό αν βρισκόταν σε πόλη..
Το 1383 οι Οθωμανοί κατέλαβαν τις Σέρρες και όλη τη γύρω περιοχή και εγκαταστάθηκαν στην πεδιάδα των Σερρών ως γεωργοί και βοσκοί. Κατά την Τουρκοκρατία στη Νικόκλεια και στα γύρω χωριά ήσαν εγκατεστημένοι πλούσιοι αγάδες και μπέηδες που λόγω της ευφορίας του εδάφους καρπούνταν τα προϊόντα της περιοχής. Αυτό διαπιστώνεται από την ύπαρξη πολλών Τουρκικών τοπονυμίων στη Νικόκλεια..
Οι Ελληνες κάτοικοι του χωριού δούλευαν στα κτήματα που είχαν καταπατήσει οι Τούρκοι. Ησαν όμως περισσότεροι και ενωμένοι, γι’αυτό και περιόριζαν τις αυθαιρεσίες των Τούρκων κατακτητών. Παρόλο που οι Τούρκοι παρέμειναν πολλά χρόνια στην περιοχή, δεν κατάφεραν να αλλοτριώσουν τη συνείδηση των κατοίκων..
Ετσι φθάσαμε στην απελευθέρωση το 1913 (Α’ Βαλκανικός πόλεμος) κατά τον οποίο οι κάτοικοι της Νικόκλειας είχαν δυναμική συμμετοχή (μάχη στα Πλατανούδια), όπου βοήθησαν με ομοψυχία τον Ελληνικό Στρατό και τους κατοίκους της Τερπνής..
Με το Ν. 1930/1944 ο Νομός Στρυμόνος μετονομάσθηκε σε Νομό Σερρών και η Νικόκλεια ήταν επίσημα χωριό της Βισαλτίας, μιας από της τέσσερις επαρχίες του Νομού. Οι άλλες τρεις ήταν των Σερρών, της Σιντικής και της Φυλλίδος.
Αποσπάσματα από το πολύ αξιόλογο βιβλίο της κ. Σουλτάνας Παπαγεωργίου με τίτλο ΝΙΚΟΚΛΕΙΑ (ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ), που είχε συγγράψει το 2001, με την ευγενική υποστήριξη της οικογένειας Αναστάσιου Τασκούδη, κατοίκου Νικόκλειας.

ΟΙ ΑΜΠΕΛΟΙ ΣΕΡΡΩΝ
Οι Αμπελοι είναι πεδινό χωριό του Δήμου Βισαλτίας, της Δημοτικής Ενότητας Βισαλτίας της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκονται σε υψόμετρο 30 μ. προς τα δυτικά όρια με τις Περιφερειακές Ενότητες Κιλκίς και Θεσσαλονίκης. Είναι κτισμένοι στον κάμπο των Σερρών, νότια του ποταμού Στρυμόνα, ανάμεσα στα Λιβαδοχώρι, Δημητρίτσι, Τριανταφυλλιά και Καλόκαστρο. Απέχουν από την Νιγρίτα 17 χλμ. και από τις Σέρρες. 27 χλμ.. Ο πληθυσμός του χωριού είναι 457 κάτοικοι.
Ιστορία-Ονομασία: Την περίοδο της Τουρκοκρατίας ήταν τσιφλίκι Τούρκου αγά και υπήρξε διοικητικό κέντρο της περιοχής. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, γύρω στα 1924, εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες της Ανατολικής Ρωμυλίας και λιγότεροι Πόντιοι και Σαρακα- τσάνοι. Το χωριό αναφέρεται επίσημα, μετά την απελευθέρωση, το 1920 ως Μακιαίς, ή Μακιές ή Μακές, να ορίζεται έδρα της ομώνυμης τότε Κοινότητας. Το παλιό όνομα που υπήρχε την περίοδο της Τουρκοκρατίας, προέρχεται από την Τουρκι­κή λέξη Μερκέζ, που σημαίνει Κέντρο – Διοικητικό κέντρο. Το 1927 μετονομάστηκε σε Βαμβακιά και το 1934 σε Άμπελοι, λόγω των πολλών αμπελιών που καλλιεργούνται στην περιοχή. Η Κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός.

ΤΟ ΚΤΗΜΑ Τ’ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΙΣ ΑΜΠΕΛΟΥΣ ΣΕΡΡΩΝ
Για 70 χρόνια καλλιεργούσαν τα αμπέλια τους με τον παραδοσιακό τρόπο παράγοντας κρασί και τσίπουρο και προμηθεύοντας μεγάλες βιομηχανίες κρασιού της Ελλάδας. Μία από τις οικογένειες οινοπαραγωγών του χωριού ήταν και η οικογένεια του Κωνσταντίνου Γούλα που από το 1974 επιβιώνει από την αμπελοκαλλιέργεια.
Εκεί, στα μονοπάτια των παιδικών του ονείρων, το 2000, ο γιος του Κωνσταντίνου Γούλα, Απόστολος Γούλας, συλλαμβάνει την ιδέα και συμβάλλει αποφασιστικά στην δημιουργία ενός σύγχρονου επισκέψιμου οινοποιείου με σκοπό να συνεχίσει την μακραίωνη αμπελοοινική παράδοση των κατοίκων της περιοχής..
Για να γνωρίσετε την πολύ ενδιφέρουσα ιστορία του επισκέψιμου οινοποιοίου “Το Κτήμα τ’Αποστόλη”, επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του Κτήματος, κάνοντας κλικ στην εικόνα..

Η ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ ΣΕΡΡΩΝ ή ΞΥΛΟΤΡΟΣ
Η Αγία Παρασκευή (πρώην Ξυλότρο και Ξυλότρος) είναι πεδινό χωριό και Τοπική Κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Βισαλτίας του Δήμου Βισαλτίας, στην Περιφερειακή Ενότητα Σερρών, της Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 557 κατοίκων. Η Παλαιά του ονομασία ήταν Ξυλότρος και μετονομάστηκε σε Αγία Παρασκευή το 1950.
Γεωγραφία: Είναι κτισμένη με υψόμετρο 20 μέτρων προς τα δυτικά όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Θεσσαλονίκης, στα νότια του ποταμού Στρυμόνα, στον κάμπο των Σερρών, ανάμεσα στα χωριά Τερπνή, Νικόκλεια και Σησαμία. Απέχει 6 χλμ. από τη Νιγρίτα και 24 χλμ. (οδικά μέσω Λυγαριάς) από την πόλη των Σερρών.
Ιστορία: Μετά το ξέσπασμα του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου και την ήττα της Βουλγαρίας, επικυρώθηκε μαζί με την υπόλοιπη περιοχή της Νιγρίτας στο Ελληνικό κράτος βάσει της συνθήκης του Βουκουρεστίου. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή και την επακόλουθη ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία εγκαταστάθηκαν στον οικισμό πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και τη Θράκη. Το 1950 το χωριό μετονομάστηκε σε Αγία Παρασκευή.
Φωτογραφία από Fb Page “Photos of … Αγία Παρασκευή Σερρών (Ξυλότρο),Teo Frantzanas

ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΞΥΛΟΤΡΟΣ (του Κωνσταντίνου Κωντσιλίδη)
Ο Κωνσταντίνος Κωνστσιλίδης Γεννήθηκε στην Αγία Παρασκευή Βισαλτίας Σερρών, και σαν γόνος αγροτικής οικογένειας μεγάλωσε και ανδρώθηκε στο χωριό του, ενώ επαγγελματικά σταδιοδρόμησε σαν μόνιμος Υπξκός – Αξκός του Ελληνικού Στρατού. Έγγαμος με τρία τέκνα, δύο αγόρια και ένα κορίτσι. Σήμερα ζει στις Σέρρες. Φλογερός λάτρης των απλών ανθρώπων της υπαίθρου, των ηθών και των εθίμων του τόπου του, ασχολείται με τη μελέτη της Ελληνικής Γραμματείας – Λαογραφίας.
Εχει εκδώσει:
1. Το λαογραφικό του πόνημα “Νόστιμον Ξυλότρος” που πραγματεύεται Ιστορικά στοιχεία – Τοπωνύμια, Τοποθεσίες – Λεξιλόγιο – Ενθύμια της γενέτειράς του (1999), Αγίας Παρασκευής Βισαλτίας Σερρών.
2. Το 2003 εξέδωσε την ποιητική του συλλογή με τίτλο “Σκιές Ονείρων“.
3. Είναι παραγωγός (αφιλοκερδώς) σειράς λαογραφικών ραδιοφωνικών εκπομπών “Σεργιάνι στην Πατρίδα”. Έλαβε μέρος και διακρίθηκε κατά καιρούς σε σχετικούς διαγωνισμούς διαφόρων Δήμων και Κοινοτήτων της χώρας.
Η τελευταία εμπλουτισμένη έκδοση του βιβλίου “Νόστιμον Ξυλότρος”, περιέχει πολλά τοπικά λαογραφικά στοιχεία: λεξιλόγιο, τοπωνύμια, παροιμίες, μασάλια, τραγούδια, παιχνίδια, καθώς και ιστορικά στοιχεία του χωριού και της ευρύτερης περιοχής Νιγρίτας. Με σπάνιες παλιές φωτογραφίες από τη ζωή στο χωριό και με ένα ιστορικό για τα μεγάλα έργα του Σερραϊκού κάμπου. Με θαυμάσια δικά του ποιήματα. Μια πραγματική δημιουργία, που ξυπνά τα πιο ευγενή αισθήματα στον καθένα. Μιά όαση λόγου και σκέψης.

Η ΜΑΥΡΟΘΑΛΑΣΣΑ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ ΣΕΡΡΩΝ
Η Μαυροθάλασσα είναι χωριό και τοπική Κοινότητα του Δήμου Βισαλτίας της Περιφερεια- κής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Έχει πληθυσμό 1.572 κατοίκους και αποτελεί την έδρα της Δημοτικής Ενότητας Τραγίλου, του Δήμου Βισαλτίας.
Το προηγούμενο όνομά του χωριού ήταν Μουνούχι και από το 1920 ήταν αυτόνομη κοινότητα η οποία μετονομάστηκε το 1927 σε Κοινότητα Μαυροθαλάσσης. Με την εφαρμογή του προγράμματος Καλλικράτης το 2011 εντάχθηκε στο νέο Δήμο Βισαλτίας. Στο χωριό υπάρχουν δύο ενορίες και τρεις εκκλησίες, ο Ιερός Ναός Κοιμήσεως της Θεοτόκου, έδρα της ενορίας Μαυροθάλασσας και ο Ιερός Ναός Αγίου Γεωργίου, έδρα της ενορίας της συνοικίας «Πύργος», ωστόσο λόγω του μικρού μεγέθους της εκκλησίας έχει ανεγερθεί και ο Ιερός Ναός Αγίας Μαρίνας, ο οποίος και χρησιμοποιείται κατά προτεραιότητα.
Προσωπικότητες: Γεννήθηκαν στη Μαυροθάλασσα ο Θόδωρος Τζιόλας Έλληνας ποδοσφαιριστής, ο Σίμος Ανθουλάκης Έλληνας ποδοσφαιριστής και προπονητής, ο Γιώργος Ρήγας Έλληνας ποδοσφαιριστής και ο Γιάννης Σταμπουλίδης Έλληνας συνθέτης και στιχουργός. Φωτογραφία από Fb Group Μαυροθάλασσα Σερρών – Δήμος Βισαλτίας.

Η ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΜΑΥΡΟΘΑΛΑΣΣΑΣ ΒΙΣΑΛΤΙΑΣ
Η Φιλαρμονική της Μαυροθάλασσας ιδρύθηκε το 1988, και είναι μια μικρή όαση πολιτισμού της Δημοτικής Ενότητας Τραγίλου και της ευρύτερης περιοχς του Δήμου Βισαλτίας, αφού σε μιά περιοχή της επαρχίας, μακριά από τα μεγάλα αστικά κέντρα κατάφερε να λειτουργήσει για πολλά χρόνια με αξιόλογες εμφανίσεις που κέρδιζαν πάντα την αγάπη και την περηφάνια του κόσμου.
Από την εποχή που ιδρύθηκε μέχρι σήμερα εμφανίζεται σε εθνικές παρελάσεις της Βισαλτίας και σε θρησκευτικές εκδηλώσεις (περιφορές εικόνων και Επιταφίου). Ψυχή της φιλαρμονικής της Μαυροθάλασσας επί σειρά ετών ήταν ο Αρχιμουσικός κ. Κωνσταντίνος Γκανιόπουλος, ο οποίος ανέλαβε τη Μπάντα το 2015 (όταν κινδύνεψε να διαλυθεί) και κατάφερε να την ανασυγκροτήσει φέρνοντας με το μεράκι του και την επιμονή του, πολλά νέα μέλη στο δυναμικό της.
Υπεύθυνη της Φιλαρμονικής Μαυροθάλασσας είναι σήμερα η Αρχιμουσικός κ. Χρύσα Κιουτσούκη.

Ο ΔΗΜΟΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΠΑ
Ο Δήμος Εμμανουήλ Παππά έχει έκταση 337,922 τ. χλμ. και πληθυσμό 11.574 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Έδρα του Δήμου είναι το Χρυσό. 
Δήμαρχος του Δήμου Εμμανουήλ Παππά είναι ο κ. Δημήτριος Νότας
Ο Δήμος διαιρείται σε 2 Δημοτικές Ενότητες του Εμμανουήλ Παππά και του Στρυμώνα, οι οποίες περιλαμβάνουν 16 Τοπικές Κοινότητες με 17 Οικισμούς (Σε παρένθεση οι συστατικοί Οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Εμμανουήλ Παππά: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Χρυσού (Χρυσό), Αγίου Πνεύματος (Αγιο Πνεύμα), Δαφνουδίου (Δαφνούδι), Εμμανουήλ Παππά (Εμμανουήλ Παππάς), Μετάλλων (Μέταλλα, Συκέα), Νέου Σουλίου (Νέο Σούλι), Πενταπόλεως (Πεντάπολη), Τούμπας (Τούμπα). (Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Εμμανουήλ Παππά, βρίσκονται και οι εγκαταλελειμμένοι οικισμοί Δράνοβο, Μούκλιανη, Φουρνούδια.
2. ΔΕ Στρυμώνα: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Νέου Σκοπού (Νέος Σκοπός), Βαλτοτοπίου (Βαλτοτόπι), Μεσοκώμης (Μεσοσκώμη), Μονόβρυσης (Μονόβρυση), Νεοχωρίου (Νεοχώρι), Παραλιμνίου (Παραλίμνιον), Πεθελινού (Πεθελινός), Ψυχικού (Ψυχικό).

Ο ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΠΑΣ
Ο Εμμανουήλ Παππάς (Νταρνάκικα: Ντουβίστα) είναι χωριό του νομού Σερρών, χαρακτηρισμένο ως παραδοσιακός οικισμός, με πληθυσμό 601 κατοίκους (απογραφή 2011). Ανήκει στον Δήμο Εμμανουήλ Παππά, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας.
Ονομασία: Το όνομα του χωριού δόθηκε προς τιμήν του Στρατηγού της Ελληνικής επανάστασης του 1821, Εμμανουήλ Παπά, που θυσίασε τη ζωή, την οικογένεια και την περιουσία του, για τον αγώνα της ανεξαρτησίας. Το χωριό βρίσκεται στους πρόποδες του Μενοικίου όρους κι έχει παραδοσιακή Μακεδονική αρχιτεκτονική, με γραφικά στενά δρομάκια και παραδοσιακά σπίτια.
Η Επανάσταση του 1821: Οι κάτοικοι του χωριού συμμετείχαν σε όλους τους εθνικούς αγώνες της νεότερης Eλληνικής ιστορίας. Το 1773 γεννιέται στη Δοβίστα ο πρωτεργάτης της επανάστασης στη Χαλκιδική, Εμμανουήλ Παπάς. Πολλοί κάτοικοι του χωριού είχαν μυηθεί στα μυστικά του αγώνα από τον Εμμανουήλ Παπά και προετοιμάζονταν να λάβουν μέρος στον αγώνα, όταν θα άρχιζε.
Σύμφωνα με την παράδοση, το πατρικό σπίτι του Εμμανουήλ Παππά χρησίμευε ως αποθήκη όπλων και πολεμοφοδίων, τα οποία πρώτα αποβιβάζονταν στο λιμάνι του Τσάγεζι (κοντά στα σημερινά Νέα Κερδύλια) στον Στρυμονικό κόλπο, κι από κει μεταφέρονταν μέχρι το χωριό, μέσω της (αποξηραμένης από τη δεκαετία του 1930) λίμνης του Αχινού της οποίας η πιο κοντινή όχθη απείχε γύρω στα 16-17 χλμ. απ’ τη Δοβίστα. Με το ξέσπασμα της επανάστασης, ένας μεγάλος αριθμός από τους στρατολογημένους απ’ τον Παππά συγχωριανούς του, τον ακολούθησε στη Χαλκιδική. Πολλοί σκοτώθηκαν στις εκεί μάχες, ενώ όσοι επέζησαν τον ακολούθησαν κατά την αποχώρησή του από το Άγιο Όρος μετά την καταστολή της επανάστασης και συνέχισαν τον αγώνα στη Νότια Ελλάδα, πολεμώντας υπό τις διαταγές του γιου του Ιωάννη, ο οποίος έπεσε αργότερα στο Μανιάκι, πολεμώντας στο πλευρό του Παπαφλέσσα.
Αξιοθέατα: Στα αξιοθέατα, ξεχωριστή θέση κατέχει το κτήριο του «Σχολαρχείου» (Εκπαιδευτήρια της Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητος), που χτίστηκε το 1906 και έχει αναπαλαιωθεί πρόσφατα, ο ναός του Αγίου Αθανασίου με το υπέροχο μοναδικό ξυλόγλυπτο τέμπλο του, που χτίστηκε το 1805 στα θεμέλια προγενέστερου ναού, τα πολλά ξωκκλήσια του χωριού στους γύρω λόφους, καθώς και τα μοναδικής ομορφιάς άγρια άλογα του Μενοικίου.
Μακεδονικός Αγώνας: Στον Μακεδονικό αγώνα οι κάτοικοι του χωριού έδωσαν και πάλι βροντερό παρών, καθώς πολλοί ήταν μυημένοι και συμμετείχαν ενεργά, είτε ως μέλη ανταρτικών σωμάτων, είτε βοηθώντας στη μεταφορά όπλων (ακολουθώντας τη γνωστή κι απ’ το 1821 διαδρομή Τσάγιεζι-Δοβίστα μέσω της λίμνης του Αχινού), είτε από διάφορες άλλες θέσεις. Ήδη από το 1878 καταγράφεται η ύπαρξη Δοβιστιανών σε ένοπλα αντάρτικα σώματα που δρούσαν μέχρι και στο έδαφος της σημερινής Βουλγαρίας, όπως μας πληροφορεί σχετικό τηλεγράφημα του Έλληνα πρόξενου Σερρών Ιωάννη Παπακωστόπουλου προς τον τότε πρωθυπουργό Θεόδωρο Δηλιγιάννη, με ημερομηνία 12 Οκτωβρίου 1878.
Αεροφωτογραφία του Χωριού Εμμανουήλ Παππάς, από Βικιπαίδεια.

ΤΟ ΧΡΥΣΟ ΣΕΡΡΩΝ
Το Χρυσό είναι κωμόπολη και έδρα του Δήμου Εμμανουήλ Παππά της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Εχει πληθυσμό 1.571 κατοίκους. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 94 μ. και βρίσκεται 12 χλμ. νοτιοανατολικά της πόλης των Σερρών.
Ιστορία: Σ’ ένα χαμηλό ύψωμα, που βρίσκεται σε απόσταση 3 περίπου χλμ. νότια από τη σημερινή κωμόπολη, έχει διαπιστωθεί η θέση ενός Ρωμαϊκού αγροτικού οικισμού. Στην πλαγιά του υψώματος αυτού βρέθηκαν παλιότερα όστρακα αγγείων, νομίσματα και επιτύμβιες επιγραφές αυτοκρατορικών χρόνων, ενώ σε κοντινή απόσταση σώζονταν λείψανα Ρωμαϊκής τοξωτής γέφυρας και τμήμα λιθόστρωτου δρόμου.
Η ύπαρξη ενός άλλου Ρωμαϊκού γεωργικού οικισμού διαπιστώνεται επίσης στον βραχώδη λόφο Ζελί, που βρίσκεται ανάμεσα στο Χρυσό και το Άγιο Πνεύμα (συγκεκριμένα κοντά στα όρια των κτηματικών τους περιοχών), όπου βρέθηκαν όστρακα Ρωμαϊκών και βυζαντινών αγγείων, καθώς και μια επιτύμβια επιγραφή του 2ου-3ου μ.Χ. αιώνα. Τέλος, η ύπαρξη ενός ακόμη αρχαίου οικισμού εντοπίστηκε, με βάση την επιφανειακή κεραμική, σε ένα χαμηλό ύψωμα κοντά στο γειτονικό χωριό Μονόβρυση. Είναι ένα απο τα πέντε Νταρνακοχώρια (Χρυσό, Πεντάπολη, Εμ. Παππάς, Άγιο Πνεύμα και Νέο Σούλι).

ΤΑ ΤΑΠΗΤΟΚΑΘΑΡΙΣΤΗΡΙΑ “ΑΛΦΑ” ΣΤΟ ΧΡΥΣΟ ΣΕΡΡΩΝ
Τα Ταπητοκαθαριστήρια ΑΛΦΑ στο Χρυσό Σερρών, αναλαμβάνουν τον καθαρισμό και την φύλαξη των χαλιών σας, εφαρμόζοντας σύγχρονα μέσα και τεχνικές. Επιπλέον δραστηροποιούνται και στον βιολογικό καθαρισμό στρωμάτων και σαλονιών. Ερχονται στον χώρο σας, παραλαμβάνουν τα χαλιά σας χωρίς καμμία επιβάρυνση, τα καθαρίζουν, τα αναζωογοννούν και στην συνέχεια τα αποθηκεύουν για όσο διάστημα εσείς επιθυμείτε, σας τα επιστρέφουν δε, όταν το ζητήσετε, χωρίς πρόσθετο κόστος. Για να επισκεφθείτε την σελίδα της επιχείρησης Ταπητοκαθαριστήρια ΑΛΦΑ, κάντε κλικ στην εικόνα..

Η ΠΕΝΤΑΠΟΛΗ ΣΕΡΡΩΝ
Η Πεντάπολη (παλαιότερες ονομασίες: Ξυλοπήγαδο και Σαρμουσακλή), είναι μεγάλος πεδινός οικισμός του Δήμου Εμμανουήλ Παππά της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Έχει πληθυσμό 995 κατοίκους, Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 120 μ. και βρίσκεται στον κάμπο των Σερρών και τους πρόποδες του όρους Μενοίκιο. Απέχει 14,5 χλμ. από τις Σέρρες και 5 χλμ. από τον Εμμανουήλ Παππά.
Ιστορία: Στην περιοχή υπάρχουν ευρήματα αρχαίας κατοίκησής της. Νότια από τη δεξαμενή του χωριού έχει βρεθεί προϊστορικός οικισμός καθώς και 3,5 χλμ. βορειοανατολικά στη τοποθεσία “Αλώνια”, υστερορωμαϊκό νεκροταφείο με ευρήματα προϊστορικά και Eλληνιστικά. Την περίοδο του Βυζαντίου είχε παραχωρηθεί σε αξιωματούχους και σε Bυζαντινή απογραφή ως πρώτος ιδιοκτήτης της Πεντάπολης αναφέρεται απόγονος της οικογένειας των Παλαιολόγων. Τον 13ο αιώνα αναφέρεται σε Oθωμανικά αρχεία (συμβούλιο προεδρίας της Κωνσταντινούπολης) με το Bυζαντινό όνομα «Ξυλοπήγαδο» και στη συνέχεια με το όνομα «Σαρμουσακλή». Οι κάτοικοί της ήταν πάντα Έλληνες Χριστιανοί που στις τότε φορολογικές καταστάσεις απέδιδαν φόρους στον Σουλτάνο. Μαζί με το Νέο Σούλι, το Άγιο Πνεύμα, το Χρυσό και τον Eμμανουήλ Παππά ανήκει σε μια ομάδα Σερραϊκών χωριών γνωστών ως “Δαρνακοχώρια” ή ”Νταρνακοχώρια”. Κατά τα ύστερα χρόνια της Τουρκοκρατίας, στο χωριό λειτουργούσαν δύο Ελληνικά σχολεία (νηπιαγωγείο και αστική σχολή).
Πολιτισμός, το έθιμο του Ζάμαντα: Αφού τελειώσει η περιφορά των εικόνων όλοι οι κάτοικοι του χωριού συγκεντρώνονται στην πλατεία της Αστυνομίας. Στην πλατεία αυτή ακολουθεί λαϊκό πανηγύρι που ανοίγει με το χορό του «Ζάμαντα» κατά τη διάρκεια του οποίου χορεύουν όλοι γέροι και νέοι και τελειώνει όταν κάποιος, συνήθως από τους προύχοντες φωνάζει: Αϊντε κάηκαν τ’ αρνούδια (αρνιά). Αυτό σημαίνει ότι όλοι οι κάτοικοι με τους φιλοξενούμενους πρέπει να πάνε για φαγητό και το απόγευμα να συνεχίσουν το γιορτασμό. Κατά τη διάρκεια λοιπόν ενός τέτοιου μεγάλου πανηγυριού όλος ο κόσμος ήταν πιασμένος στο χορό «τρία κάτια χουρός γένουνταν» δηλαδή χόρευε τόσος κόσμος ώστε να έχουν σχηματιστεί τρεις ομόκεντρες κυκλικές σειρές με την ελπίδα πως αυτή τη φορά το πανηγύρι τους θα ολοκληρώνονταν έτσι όπως το ήθελαν. Ξαφνικά όμως αντιλαμβάνονται να ανηφορίζει και να πλησιάζει το βάρβαρο μπουλούκι των άπιστων Οθωμανών. Εξαγριωμένοι αυτοί χτυπώντας και βρίζοντας τους κατοίκους ήθελαν και πάλι να τους «χαλάσουν» τη γιορτή. Ήταν γνωστή αυτή η τακτική ορισμένων βαθμοφόρων Οθωμανών προς τους Χριστιανούς διαφόρων περιοχών με σκοπό να τους εξαναγκάσουν σε εξισλαμισμό ή να επωφεληθούν από αρπαγές φόρων και περιουσιών.
Να όμως που ένας λεβέντης δεν ανέχτηκε τις αφόρητες προκλήσεις και τραμπουκισμούς των απίστων και ξεπετάχτηκε μέσα από το πλήθος που ήταν συγκεντρωμένο – ένα δυνατό και ψυχωμένο παλικάρι. Ήταν γιος μιας χήρας μάνας και προτάχθηκε για να αναμετρηθεί στην προκλητική πρόσκληση του Οθωμανού αρχινταή που δρούσε στην περιοχή. Αυτός ο βάρβαρος Οθωμανός ήταν γνωστός, ή τον αποκαλούσαν με το όνομα «Ζάμαντα».
Άρχισαν τότε να χτυπιούνται κάτω από τα τρομαγμένα και ανήσυχα βλέμματα όλων και τις σπαρακτικές παρακλήσεις της μάνας. Ο αγώνας όμως ήταν άνισος για το νέο γιατί με δόλιο τρόπο κατάφερε να τον χτυπήσει θανάσιμα. Στην αρχή επικράτησε πανικός και ξεφωνητά του πλήθους, καθώς έβλεπαν το παλικάρι που ξεψυχούσε πλημμυρισμένο στα αίματα στη σπαρακτική αγκαλιά της μάνας του. Οι βάρβαροι αναστατωμένοι από την ανέλπιστη αυτή τη φορά εξέλιξη της επιδρομής τους αποχωρούσαν βιαστικά φοβούμενοι κάποιο επεισόδιο αντεκδίκησης.
Το σοβαρότατο και δυσάρεστο αυτό γεγονός μαθεύτηκε σε όλη την περιφέρεια και πιθανόν να αποτέλεσε αιτία για εντονότατες διαμαρτυρίες προς το Σουλτάνο της Υψηλής Πύλης. Για να αποφύγουν οι κατακτητές αντιδράσεις και επεισόδια παρεχώρηοαν προς τους κατοίκους ιδιαίτερα προνόμια ελευθερίας, ιδιοκτησιών, φόρων κ.λπ.. Από τότε αρχίζει για τον τόπο μια καλύτερη ζωή. (Η περιοχή σε απογραφές του 13ου – 14ου αιώνα έχει σημαντικό οικονομικό ενδιαφέρον και ειδικό ιδιοκτησιακό καθεστώς, έναντι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας).
Σε ανάμνηση της θυσίας του νέου και ως ελάχιστο φόρο τιμής οι άνθρωποι του χωριού μετέβαλαν τα συναισθήματά τους σε λόγο (τραγούδι), κίνηση και μελωδία προϊόντα της λαϊκής, δημιουργίας. Έτσι η λαϊκή μούσα θέλοντας να υμνήσει το γενναίο παλικάρι δημιουργεί στίχους και τραγουδά το «Ζάμαντα».

ΤΟ ΝΕΟ ΣΟΥΛΙ ΣΕΡΡΩΝ
Το Νέο Σούλι (παλαιότερη ονομασία Οινόεσσα), είναι κωμόπολη και η μεγαλύτερη Κοινότητα του Δήμου Εμμανουήλ Παππά, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Έχει πληθυσμό 2.399 κατοίκους. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 159 μ. στους πρόποδες του Μενοικίου όρους, βορειοδυτικά του Χρυσού και ανατολικά από το χωριό Οινούσα. Απέχει 7 χλμ. από τις Σέρρες και περίπου 4 χλμ. από τον Εμμανουήλ Παππά. Ανήκει στα λεγόμενα, σε τοπικό ιδίωμα, “Δαρνακοχώρια” (ή “Νταρνακοχώρια”) της περιοχής.
Ονομασία: Το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Οινόεσσα. Προέρχονταν από τα πολλά αμπέλια που βρίσκονταν στην περιοχή και την παραγωγή κρασιού (οίνου) καθώς σχεδόν κάθε σπίτι είχε πατητήρια για την παραγωγή του μούστου και κρασιού. Επί Τουρκοκρατίας, το χωριό ήταν γνωστό με το όνομα Σουμπάσκιοϊ. Η λέξη προέρχεται από το συνδυασμό τριών Τουρκικών λέξεων: σου (=νερό), μπασ (=πολύ καλό), κιοϊ (=χωριό), δηλαδή χωριό με πολλά νερά. Η σημερινή ονομασία του δόθηκε το 1913, λόγω της ηρωικής κατά των Βουλγάρων αντίστασης των κατοίκων του κατά την διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα. Το σημερινό όνομα δόθηκε από το Ελληνικό κράτος επίσημα στις 28 Δεκεμβρίου του 1926 με πανηγυρικό τρόπο σε ειδική δοξολογία στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που αποτελεί τον ιστορικό ναό του Νέου Σουλίου. Είναι μια ημιορεινή κωμόπολη στο επίκεντρο έντονης οικοδομικής δραστηριότητας. Αποτέλεσε σημαντικό κέντρο καλλιέργειας και παραγωγής καπνού ανατολικού τύπου ποικιλιών “καμπά κουλάκ” και “μπασμά”.
Ιστορία: Το Νέο Σούλι είναι ένα από τα πέντε (5) χωριά της ευρήτερης περιοχής, γνωστά ως «Δαρνακοχώρια» ή «Νταρνακοχώρια», που στο διάβα του χρόνου, είτε όλα μαζί είτε το καθένα χωριστά, διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στην ιστορία του τόπου. Ονομάστηκαν έτσι λόγω της συχνής λέξης “δάρι” (=τώρα, αμέσως) και “νάκα” (=εδώ). Πρόκειται για πέντε οικισμούς: το Νέο Σούλι, το Άγιο Πνεύμα, Ο Εμμανουήλ Παπάς, η Πεντάπολη και το Χρυσό – χτισμένα σχεδόν στους πρόποδες του Μενοικίου όρους και ανατολικά της πόλης των Σερρών.
Προσωπικότητες: Στο Νέο Σούλι γεννήθηκε ο Αθανάσιος Κυριακόπουλος, Έλληνας πολιτικός, Κοινοτάρχης Νέου Σουλίου και Μακεδονομάχος, που δολοφονήθηκε άναδρα στις 18 Ιανουαρίου 1929.
Φωτογραφία Περικλής Γκόγκας (Βικιπαίδεια).

ΤΟ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟ ΣΕΡΡΩΝ
Το Παραλίμνιο είναι οικισμός και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Εμμανουήλ Παπά, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, με πληθυσμό 525 κατοίκους.
Ιστορία: Αρχαιότητα. Λίγο βορειότερα (περίπου 500 μ.) από το σημερινό Παραλίμνιο και πλάι στην όχθη της αποξεραμένης σήμερα αρχαίας λίμνης Κερκινίτιδας (κατοπινής Αχινού) έχει διαπιστωθεί, με βάση τα όστρακα αγγείων, η θέση αρχαίας κώμης, η οποία ανήκε στην Οδομαντική και επιβίωσε – με άλλη ονομασία – ως τη Βυζαντινή εποχή. Η ύπαρξή της επιβεβαιώνεται επιπλέον κι από την ανεύρεση – σ’ ένα πολύ κοντινό σημείο όπου σχηματίζεται ένας κολπίσκος – Eλληνιστικής επιγραφής, στην οποία αναγράφεται «κόλπος Κίμα». Θεωρείται πολύ πιθανό ότι η κώμη ήταν ομώνυμη με τον κόλπο, όπως συχνά συνέβαινε στην αρχαία πρακτική ονοματοθεσιών. Το αρχαίο αυτό τοπωνύμιο («Κίμα») σχετίζεται πιθανώς με τα Πελασγικά τοπωνύμια «Κιμάρα» της Κρήτης και «Κύμη» της Εύβοιας, τα οποία σήμαιναν «κόλπο» ή «λιμάνι».
Βυζαντινοί και νεότεροι χρόνοι. Tο Παραλίμνιο είναι γνωστό στη Βυζαντινή εποχή ως χωριό του “Βερνάρους”. Επί της Tουρκοκρατίας λεγόταν Βερνάρ, ονομασία που προέρχεται από τις λέξεις βερ=δώσμου και ναρ=ρόδι. Οι κάτοικοι του Παραλιμνίου είναι Θρακιώτες, Σαρακατσάνοι και Αρβανίτες. Επίσης στο Παραλίμνιο, “ευρισκόμενο περι την Παραλιμνίαν εις το χωρίον Βερνάρους”, μνημονεύεται Μονύδριο της Αγίας Βαρβάρας σε έγγραφο του 1304 ως ευκτήριος οίκος, κτήμα της Μονής Προδρόμου του Μενοικίου όρους. Στη συνέχεια και μέχρι τα μέσα του 14ου αιώνα το Μονύδριο φέρεται ως μετόχι της ιδίας μονής και φαίνεται να έχει προσόδους από καλλιεργήσιμες εκτάσεις και από αλιευτικά σκάφη.
Πολιτισμός: Στο Παραλίμνιο δραστηριοποιείται ο Πολιτιστικός Σύλλογος Παραλιμνίου με πλούσια δράση στα πολιτιστικά δρώμενα του χωριού.
Αθλητισμός: Ο Απόλλων Παραλιμνίου είναι η ερασιτεχνική ομάδα που εκπροσωπεί το Παραλίμνιο και αγωνίζεται στην Γ’ Εθνική Κατηγορία. Στις 11 Ιανουαρίου 2023 επικράτησε στην παράταση με 2-1 του Αγίου Νικολάου στην Κρήτη, και πήρε την πρόκριση στα προημιτελικά του Κυπέλλου Ελλάδας της περιόδου 2022–23 γράφοντας ιστορία, καθώς έγινε η πρώτη ομάδα Γ’ Εθνικής, που φτάνει στους “8” του Κυπέλλου Ελλάδας!
Προσωπικότητες: Στο Παραλίμνιο γεννήθηκε ο Στέφανος Αναστασίου, Έλληνας Μακεδονομάχος.

Η ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ΠΑΡΑΛΙΜΝΙΟΥ ΣΤΟΥΣ 8 ΤΟΥ ΚΥΠΕΛΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ
Οι πανηγυρισμοί των παικτών της ομάδας Απόλλων Παραλιμνίου, μετά την νίκη τους επί του Αγίου Νικολάου στην Κρήτη και την ιστορική πρόκρισή τους στους 8 του Κυπέλου Ελλάδας.

ΚΕΡΑΜΑΡΗΣ Δ. – ΜΙΡΤΣΟΛΙΔΗΣ Κ. ΟΕ
Η εταιρεία Δ. Κεραμάρης – Κ. Μιρτσολίδης Ο.Ε. με έδρα  το Παραλίμνιο Σερρών, φέρνει κοντά σας -στο σπίτι ή τον επαγγελματικό σας χώρο- φυσικό μεταλλικό εμφιαλωμένο νερό, υψηλής ποιότητας. Καθημερινά πραγματοποιεί διανομές εμφιαλωμένου νερού, εξυπηρετώντας πλήρως τις ανάγκες τόσο επιχειρήσεων όσο και κατοικιών, ενώ σας προμηθεύει και με τα απαραίτητα ψυκτικά μηχανήματα.
Για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της εταιρείας κάντε κλικ στην εικόνα..

ΤΟ ΨΥΧΙΚΟ ΣΕΡΡΩΝ
Το Ψυχικό είναι χωριό και Τοπική Κοινότητα που ανήκει στη Δημοτική Ενότητα Στρυμώνα του Δήμου Εμμανουήλ Παππά και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 866 κάτοικους. Βρίσκεται στα νοτιοανατολικά της πόλης των Σερρών σε απόσταση 15 χλμ., ανάμεσα στα χωριά Νέος Σκοπός, Βαλτοτόπι, Μεσοκώμη και επάνω στην επαρχιακή οδό Σερρών – Αμφίπολης. Σε κοντινή απόσταση από το χωριό βρισκεται ο ποταμός Στρυμόνας.
Ιστορία: Το παλιό όνομα, επί Τουρκοκρατίας, ήταν Βερτσιάνι ή Βερτζιανή και μετονομάστηκε σε Ψυχικό το 1927. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή στο χωριό εγκαταστάθηκαν Έλληνες πρόσφυγες από τους Αγινάτους, που βρισκόταν στην περιοχή της Απολλωνιάδας στην περιφέρεια της Προύσας, βορειοδυτικά του Μιχαλητσίου και οι οποίοι, για να διατηρήσουν τη μνήμη της χαμένης τους πατρίδας, έχτισαν ναό από τις πρώτες ημέρες της εγκατάστασής τους και τον αφιέρωσαν στον Άγιο Ιωάννη το Θεολόγο, στον ίδιο Αγιο, που ήταν αφιερωμένος και ο ναός στη Μ. Ασία.
Αρχαιότητα: Στη θέση του σημερινού Ψυχικού υπήρχε, όπως μαρτυρεί η επιφανειακή κεραμική, αρχαίος οικισμός, που παρουσιάζει συνεχή ζωή, από την εποχή του Χαλκού ως τα Βυζαντινά χρόνια.
Ασχολίες και οικονομική δραστηριότητα: Οι κάτοικοι Ελληνες πρόσφυγες ασχολήθηκαν με τη γεωργία, την κτηνοτροφία και το ψάρεμα, ενώ έδειχναν μεγάλη αλληλεγγύη ο ένας στον άλλο. Έτσι οικογένειες βοηθούσαν η μία την άλλη στις καλλιέργειες ή οι ίδιοι ήταν πρόθυμοι να συνείσφέρουν οικονομικά, όταν κάποιος έπρεπε να αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία. Στη δεκαετία του 60, πολλοί κάτοικοι μετανάστευσαν στο εξωτερικό για δουλειά, ενώ όσοι έμειναν πίσω απέκτησαν οικονομική άνεση. Κύριες πηγές εσόδων το σιτάρι, το βαμβάκι και ο καπνός. Στη δεκαετία του 80 λειτουργούσε 6 θέσιο δημοτικό σχολείο και κινηματογράφος.
Πανηγύρια: Οι μεγάλες γιορτές όπως τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, της Αναλήψης και η Πεντηκοστή γιορτάζονταν με ευλάβεια. Κατά τη διάρκεια των γιορτών διοργανώνονταν αγώνες όπως η ιππασία, το πήδημα εις μήκος και το τρέξιμο. Ο πιο σημαντικός όμως αγώνας ήταν η πάλη, ένα άθλημα στο οποίο οι παλαιστές άλειφαν το σώμα τους με λάδι για να μπορούν να ξεφύγουν από τον αντίπαλο. Οι αγώνες γινόταν σε ειδικό χώρο με πρασινάδα και δέντρα, παρουσία όλου του χωριού. Οι νικητές έπαιρναν δώρα αξίας όπως έναν ταύρο, ένα μοσχάρι, ένα πρόβατο, ένα αρνί ή κάποιο χρηματικό ποσό. Οι αθλητές ασκούνταν καθημερινά, με αποτέλεσμα το Ψυχικό Σερρών να γίνει ένα πραγματικό φυτώριο πρωτοπαλαιστών.
Πολιτισμός: Σε επίπεδο συλλογικής έκφρασης στο Ψυχικό δραστηριοποιούνται ο Πολιτιστικός και Αθλητικός Σύλλογος Ψυχικού και ο Σύλλογος Γυναικών Ψυχικού, καθώς και η ποδοσφαιρική ομάδα «Κεραυνός» Ψυχικού.
Φωτογραφία Πλατεία Ψυχικού Σερρών, Dimitris Stergiadis.

Ο ΔΗΜΟΣ ΝΕΑΣ ΖΙΧΝΗΣ
Ο Δήμος Νέας Ζίχνης έχει έκταση 404,307 τ. χλμ. και πληθυσμό 8.259 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Έδρα του Δήμου είναι η Νέα Ζίχνη. 
Δήμαρχος του Δήμου Νέας Ζίχνης είναι ο κ. Παντελεήμων Μπόζης.
Ο Δήμος διαιρείται σε 2 Δημοτικές Ενότητες της Νέας Ζίχνης και της Αλιστράτης, οι οποίες περιλαμβάνουν 20 Τοπικές Κοινότητες με 21 Οικισμούς (σε παρένθεση οι συστατικοί Οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Νέας Ζίχνης: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Νέας Ζίχνης (Νέα Ζίχνη), Αγίου Χριστοφόρου (Αγιος Χριστόφορος), Αγριανής (Αγριανή), Αναστασιάς (Αναστασιά), Γαζώρου (Γάζωρος), Δήμητρας (Δήμητρα), Δραβήσκου (Δραβήσκος), Θολού (Θολός), Μαυρολόφου (Μαυρόλοφος), Μεσορράχης (Μεσορράχη), Μυρκίνου (Μύρκινος), Μυρρίνης (Μυρρίνη), Νέας Πέτρας (Νέα Πέτρα), Σφελινού (Σφελινός). (Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Νέας Ζίχνης, βρίσκεται και ο εγκαταλελειμμένος οικισμός Παλιά Ζίχνη.
2. ΔΕ Αλιστράτης: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Αλιστράτης (Αλιστράτη, Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής), Αγιοχωρίου (Αγιοχώρι), Λευκοθέα (Σταθμός Λευκοθέας), Σταθμού Αγγίστας (Σταθμός Αγγίστας), Μανδηλίου (Μανδήλι), Σκοπιάς (Σκοπιά). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Αλιστράτης, βρίσκεται και ο εγκαταλελειμμένος οικισμός Κρυοπηγή.

Η ΝΕΑ ΖΙΧΝΗ ΣΕΡΡΩΝ
Ο Νέα Ζίχνη είναι Κωμόπολη της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών και έδρα του Δήμου, Νέας Ζίχνης, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται προς τα νοτιοανατολικά όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Δράμας και τη νότια πλαγιά του Μενοικίου όρους. Είναι κτισμένη νοτιοανατολικά των Σερρών σε απόσταση 27 χλμ. από το κέντρο τους και νοτιοδυτικά της Δράμας σε απόσταση 41 χλμ., ενώ νότια περνάει η ΕΟ 12 Σερρών – Δράμας. Σύμφωνα με την απογραφή 2011 ως οικισμός έχει πληθυσμό 2.530 κατοίκους και είναι ο τρίτος μεγαλύτερος οικισμός μετά την Αλιστράτη και το Ροδολίβος. Σε χαμηλό λόφο της βορειοανατολικής άκρης της Νέας Ζίχνης, στην τοποθεσία “Θολό”, έχουν βρεθεί επιφανειακά ευρήματα νεολιθικής εποχής, καθώς και ευρήματα από τους Ρωμαϊκούς έως τους μεταβυζαντινούς χρόνους. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το κτίριο της καπναποθήκης, που υπήρξε Γυμνάσιο και από το 1994 έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο, γιατί “πρόκειται για χαρακτηριστικό δείγμα βιομηχανικής αρχιτεκτονικής, σημαντικό για τη διατήρηση μαρτυριών της ιστορίας του οικισμού και της τοπικής αρχιτεκτονικής“.
Ιστορία: Αρχαιότητα. Αρχικά η πόλη χτίστηκε στις όχθες της (αποξηραμένης τώρα) λίμνης του Αχινού (αρχαία Κερκινίτιδα). Το αρχαίο της όνομα ήταν Ίχνα. Ήταν πόλη Παιονική, όπως και η Σίρις η Παιονική, που κατακτήθηκε από τους Μακεδόνες κατά τον 5ο αιώνα π.Χ. και γρήγορα αφομοιώθηκε στο Μακεδονικό κράτος. Άλλη μία πόλη με το ίδιο όνομα, η επίσης Παιονική Ίχνα, αναφέρεται από τον Θουκυδίδη ανάμεσα στην Πέλλα και την Χαλάστρα. Το όνομα Ίχνα είναι Παιονικό (οι Παίονες ήταν φύλλο γλωσσικά και εθνικά συγγενές με τους Έλληνες και δένεται γλωσσολογικά και εννοιολογικά με την λέξη “ίχνος” δηλαδή το “πάτημα”, το “σταθερό έδαφος”, όνομα που ταιριάζει σε πόλεις κτισμένες στην αμουδιά, ανάμεσα στην λίμνη (ή την θάλασσα) και στον ασταθή βάλτο.
Δύο χλμ. περίπου νοτιότερα της Νέας Ζίχνης, στον πευκόφυτο λόφο «Τούμπα», εντοπίστηκε, με βάση διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα (αγγεία, ανάγλυφα και νομίσματα), η θέση αρχαίου οικισμού που είχε ακμάσει σε όλη τη διάρκεια της αρχαιότητας. Η περιοχή από το 2012 έχει χαρακτηριστεί ως αρχαιολογικός χώρος.
Βυζαντινοί κιαι νεότεροι χρόνοι. Η αυθεντική Ίχνα καταστράφηκε μάλλον από τους Βουλγάρους και ξαναχτίστηκε στους Βυζαντινούς χρόνους σε πιο ασφαλή τοποθεσία, την σημερινή, μακρυά από την λίμνη του Αχινού και τον κάμπο. Τότε αρχίζει η μακροχρόνια ιστορία της Βυζαντινής Ζίχνας. Απελευθερώθηκε από τους Βουλγάρους κατά τον 2ο Βαλκανικό πόλεμο, το 1913, και ενσωματώθηκε στο Ελληνικό κράτος μαζί με την πόλη των Σερρών. Η Νέα Ζίχνη είναι έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Ζιχνών και Νευροκοπίου.

Η ΑΛΙΣΤΡΑΤΗ ΣΕΡΡΩΝ
Η Αλιστράτη είναι κωμόπολη του Δήμου Νέας Ζίχνης, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, χαρακτηρισμένη ως παραδοσιακός οικισμός. Αποτελεί αστικό πεδινό οικισμό ευρισκόμενη στα ανατολικά όρια της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην περιοχή της πρώην επαρχίας Φυλλίδας, κοντά στα όρια με τον Νομό Δράμας. Είναι γνωστή για το σπήλαιο Αλιστράτης και το φαράγγι του ποταμού Αγγίτη. Σύμφωνα με την απογραφή του 2001, έχει πληθυσμό 2.764 κατοίκους και είναι η μεγαλύτερη κωμόπολη της περιοχής και του Δήμου Νέας Ζίχνης, στον οποίο ανήκει διοικητικά από το 2011, σύμφωνα με το Πρόγραμμα Καλλικράτης.
Απέχει 52 χλμ. από τις Σέρρες, 20 χλμ. από την Δράμα και 48 χλμ. από την Καβάλα. Είναι χτισμένη πάνω σε λόφους και περιστοιχίζεται από φυσικά πευκόφυτα τοπία, στις παρυφές του Μενοικίου όρους. Πολύ αξιόλογη παραδοσιακή κοινότητα, μια από τις μεγαλύτερες της περιοχής.
Σε απόσταση 6 χλμ. νοτιοδυτικά της πόλης, στη θέση Πετρωτό, βρίσκεται το γνωστό σπήλαιο Αλιστράτης, που θεωρείται ένα από τα μεγαλύτερα της Ευρώπης. Δίπλα από το σπήλαιο βρίσκεται το φαράγγι του ποταμού Αγγίτη, το “Βράος”, όπως το αποκαλούν οι κάτοικοι της περιοχής. Γιγάντιοι όγκοι από συμπαγή πετρώματα ορθώνονται ως πανύψηλα τοιχώματα ορίζοντας την πορεία του ποταμού και συνθέτοντας ένα θέαμα εκπληκτικό. Στα περίπου 15 χλμ. του φαραγγιού και της κοιλάδας του Αγγίτη υπάρχoυν σπήλαια που κατά το παρελθόν κατοικήθηκαν από ανθρώπους. Ευρήματα της ανθρώπινης εγκατάστασης αποτελούν τα βραχογραφήματα, τα οποία απεικονίζουν ανθρώπινα πρόσωπα και ζώα. Η χρονολόγησή της θεωρείται ακόμη και σήμερα επισφαλής.

ΣΠΗΛΑΙΟ ΑΛΙΣΤΡΑΤΗΣ → ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
Το θαύμα της φύσης. Ένα από τα αξιολογότερα, κατά δηλώσεις ειδικών επιστημόνων, της Ευρώπης. Είναι επίπεδο σε όλο το βάθος του και έτσι προσφέρεται και για άτομα με ειδικές ανάγκες. Οι σταλακτιτικοί και σταλαγμιτικοί σχηματισμοί υπέροχοι, με attraction τους εκκεντρίτες που αναπτύσσονται οριζόντια και κατακόρυφα, καταργώντας έτσι το νόμο της βαρύτητας.
Το Σπήλαιο Αλιστράτης είναι επισκέψιμο σπήλαιο στην Κωμόπολη Αλιστράτη του Δήμου Νέας Ζίχνης και απέχει 6 χλμ. από αυτή. Έχει μήκος περίπου 3 χλμ., από τα οποία το 1 χλμ. είναι επισκέψιμο.
Ο πλούσιος διάκοσμός του περιλαμβάνει, εκτός από μεγάλους σταλακτίτες και σταλαγμίτες σε διάφορους χρωματισμούς και τους σπάνιους εκκεντρίτες. Οι εκκεντρίτες ή ελικτίτες είναι σπάνιοι σχηματισμοί που δημιουργούνται «αψηφώντας» τους νόμους της βαρύτητας και ακολουθώντας ακανόνιστες πορείες.
Κύριο χαρακτηριστικό του εν λόγω σπηλαίου – που το κάνει και μοναδικό στον Ελληνικό χώρο – είναι η πολύ μεγάλη ποικιλία εκκεντριτών. Χαρακτηρίζεται επίσης, από τους μοναδικούς μικροσκοπικούς οργανισμούς (3 χιλιοστ.) που απαντώνται εντός του, όπως η Alistratia Beroni, ένα μοναδικό είδος ισοπόδου. Το σπήλαιο ανήκει στο δίκτυο σπηλαίων του φαραγγιού του ποταμού Αγγίτη, μαζί με άλλα τέσσερα γνωστά σπήλαια, όπως το Σπήλαιο Αγγίτη Δράμας. Είναι προσβάσιμο από τη Δράμα, την Καβάλα και τη Θεσσαλονίκη μέσω Ασπροβάλτας. Έχει αξιοποιηθεί και είναι επισκέψιμο από το 1998. Κοντά στην τεχνητή είσοδο του σπηλαίου, βρίσκεται το φαράγγι του ποταμού Αγγίτη. (Βικιπαίδεια).

Ο ΔΗΜΟΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ
Ο Δήμος Αμφίπολης έχει έκταση 414,3 τ. χλμ. και πληθυσμό 7.169 κατοίκους, σύμφωνα με την απογραφή του 2021. Έδρα του Δήμου είναι το Ροδολίβος. 
Δήμαρχος του Δήμου Αμφίπολης είναι ο κ. Στέργιος Φραστανλής.
Ο Δήμος διαιρείται σε 4 Δημοτικές Ενότητες της Αμφίπολης, Κορμίστας, Πρώτης και Ροδολίβους, οι οποίες περιλαμβάνουν 14 Τοπικές Κοινότητες με 23 Οικισμούς (Σε παρένθεση οι συστατικοί Οικισμοί της κάθε Κοινότητας):
1. ΔΕ Αμφίπολης: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Παλαιοκώμης (Παλαιοκώμη, Νέα Φυλή), Αμφίπολης (Αμφίπολη, Νέα Αμφίπολη), Μεσολακκιάς (Μεσολακκιά, Νέα Μεσολακκιά), Νέων Κερδυλίων (Νέα Κερδύλια, Ακτή Νέων Κερδυλίων, Λιμάνι, Λογκάρι, Συκιά). Επίσης, στο έδαφος της σημερινής Δημοτικής Ενότητας Αμφίπολης, βρίσκονται και ο εγκαταλελειμμένοι ιστορικοί οικισμοί Κερδύλιο και Ανω Κερδύλιο.
2. ΔΕ Κορμίστας: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Νέας Μπάφρας (Νέα Μπάφρα), Ηλιοκώμης (Ηλιοκώμη), Κορμίστας (Κορμίστα, Μονή Εικοσιφοινίσσης), Συμβολής (Συμβολή, Ανω Συμβολή).
3. ΔΕ Πρώτης: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Πρώτης (Πρώτη), Αγγίστης (Αγγίστα), Κρηνίδος (Κρηνίδα).
4. ΔΕ Ροδολίβους: Περιλαμβάνει τις Τοπικές Κοινότητες Ροδολίβους (Ροδολίβος), Δομίρου (Δόμιρος), Μικρού Σουλίου (Μικρό Σούλι).

Η ΑΜΦΙΠΟΛΗ
Σήμερα η Αμφίπολη είναι ένα μικρό χωριό του Νομού Σερρών με 147 κατοίκους (απογραφή 2011), κοντά στα ερείπια της αρχαίας πόλης, όπου έχει ανεγερθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο Αμφίπολης. Φωτογραφία από Αμφίπολη Αλεξάνδρου Fb Group.

Η ΑΡΧΑΙΑ ΑΜΦΙΠΟΛΗ
Η Αμφίπολη ήταν αρχαία πόλη χτισμένη στην Ανατολική Μακεδονία, στις όχθες του ποταμού Στρυμόνα, στη θέση πόλης που παλαιότερα ονομαζόταν “Εννέα Οδοί” ή πολύ κοντά σε αυτήν. Η Αμφίπολη ιδρύθηκε από Αθηναίους το 437 π.Χ.. Το 359 π.Χ. καταλήφθηκε από τον Φίλιππο, τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έγινε μέρος του Βασιλείου των Μακεδόνων. Με την πτώση του Μακεδονικού Βασιλείου από τους Ρωμαίους η Αμφίπολη έγινε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.
Από την πόλη διερχόταν η περίφημη Εγνατία. Στα ύστερα Ρωμαϊκά χρόνια είχε σημαντική οικονομική ανάπτυξη, κάτι που μαρτυρούν και οι εντυπωσιακές σε μέγεθος και διακόσμηση εκκλησίες της πόλης του 5ου και 6ου αιώνα μ.Χ..
Μετά τις επιδρομές των Σλάβων στα τέλη του 6ου αιώνα μ.Χ., η Αμφίπολη ερήμωσε σταδιακά, για να εγκαταλειφθεί εντελώς τον 8ο αιώνα, όταν οι περισσότεροι κάτοικοι κατέφυγαν στην κοντινή παραθαλάσσια πόλη Ηιώνα, που πλέον είχε μετονομαστεί από τους Βυζαντινούς σε Χρυσόπολη.
Σήμερα στην περιοχή είναι χτισμένος ο ομώνυμος σύγχρονος οικισμός της Αμφίπολης, που βρίσκεται περίπου 60 χλμ. Νοτιοανατολικά των Σερρών και υπάγεται στο Δήμο Αμφίπολης με έδρα το Ροδολίβος.
Η Αμφίπολη στα μέσα του 2014 μονοπώλησε το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινότητας για τις ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν σε έντονους ρυθμούς στο Λόφο Καστά, και τα ευρήματα που ανακαλύφθηκαν. Κατά τον Σεπτέμβριο του 2015 και σύμφωνα με την παρουσίαση των αποτελεσμάτων της ανασκαφικής ομάδας στον Τύμβο Καστά ως προς τις έρευνες που διεξήγαγαν από το 2012 έως το 2014, ανακοινώθηκε πως το μνημείο κατασκευάστηκε κατά παραγγελία του Μεγάλου Αλεξάνδρου για τον Ηφαιστίωνα, με τον κατασκευαστή να είναι ο Δεινοκράτης.
Κατά τη συνέχεια των ανασκαφών, στο εσωτερικό του τύμβου, πάνω σε πεσσούς, βρέθηκαν σκαλισμένες δύο Καρυάτιδες. Ήδη και από το εξωτερικό του μνημείου, αλλά και στις σφίγγες, στις Καρυάτιδες και στο μικρό τμήμα του μνημείου που αποκαλύφθηκε, υπήρχαν ίχνη χρωμάτων που διακοσμούσαν την κατασκευή και τα γλυπτά του.
Οι μορφές, επί των οποίων σώζονται ίχνη κόκκινου και μπλε χρώματος, παραπέμπουν στον τύπο της Κόρης. Ανάμεσα στα αμμώδη χώματα βρέθηκαν θραύσματα των γλυπτών, όπως τμήμα παλάμης και μικρότερα θραύσματα από τα δάκτυλά τους. Η διάταξη της δεύτερης εισόδου με τις Καρυάτιδες αποτελεί σημαντικό εύρημα, το οποίο συνηγορεί στην άποψη ότι πρόκειται για εξέχον μνημείο, ιδιαίτερης σπουδαιότητας.
Στη φωτογραφία η μία από τις δύο Καρυάτιδες που αποκάλυψαν οι τελευταίες ανασκαφές!

Η ΝΕΑ ΑΜΦΙΠΟΛΗ
Η Νέα Αμφίπολη είναι πεδινό χωριό του Δήμου Αμφίπολης, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 17 μ. στα νοτιοδυτικά όρια με την Περιφερειακή Ενότητα Καβάλας. Είναι κτισμένη δίπλα και ανατολικά του ποταμού Στρυμόνα, σε απόσταση 19 χλμ. από το Ροδολίβος, 57 χλμ. από τις Σέρρες και 60 χλμ. από την Καβάλα. Το παλιό όνομα του χωριού είναι Άγιος Νικόλαος και έτσι αναφέρεται επίσημα για πρώτη φορά το 1961, όταν απογράφηκε στην τότε κοινότητα Αμφιπόλεως. Το1965 μετονομάστηκε σε Νέα Αμφίπολις. Σύμφωνα με την απογραφή του 2011, έχει πληθυσμό 38 κατοίκων. Πρόκειται για το τελευταίο χωριό του Νομού Σερρών, πριν τα σύνορα με τον Νομό Καβάλας. Επιπλέον, αποτελεί έναν από τους πλησιέστερους στην θάλασσα οικισμούς του Νομού, και πιο συγκεκριμένα στον Στρυμονικό κόλπο.

Ο ΛΕΩΝ ΤΗΣ ΑΜΦΙΠΟΛΗΣ
Ο Λέων της Αμφίπολης είναι έργο επιτάφιας πλαστικής του 4ου αιώνα π.Χ., μνημείο πολεμικής δόξας και πράξης. Σύμφωνα με τον καθηγητή Δημήτρη Λαζαρίδη, στήθηκε προς τιμήν του Λαομέδοντα από τη Λέσβο, ενός από τους πιο αξιόλογους τριηράρχους του Μεγάλου Αλεξάνδρου που εγκαταστάθηκαν στην Αμφίπολη, ενώ σύμφωνα με μια εκδοχή βρισκόταν στην κορυφή του Τύμβου.. Στις πρόσφατες ανασκαφές που έγιναν εκεί, βρέθηκαν τμήματα της ράχης του γλυπτού, καθώς και τα θεμέλια του πρώτου βάθρου, στην κορυφή του λόφου.
Η ανεύρεση του μνημείου είναι συνδεδεμένη με τη νεότερη πολεμική ιστορία της Μακεδο-νίας, καθώς ο εντοπισμός των πρώτων τμημάτων του οφείλεται σε Έλληνες στρατιώτες, που είχαν στρατοπεδεύσει εκεί κατά τον Β΄ Βαλκανικό Πόλεμο, και μερικά χρόνια αργότερα το 1916, η ανακάλυψη περαιτέρω τμημάτων από Άγγλους στρατιώτες κατά την κατασκευή οχυρωματικών έργων κατά την διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Μετέπειτα, κατά την εκτέλεση των έργων αποξήρανσης του Στρυμόνα από την εταιρεία Μονξ-Γιούλεν την δεκαετία του ’30, αποκαλύφθηκαν στις εκβολές του ερείπια αρχαίας γέφυρας και βρέθηκαν μέσα σε λάσπη του ποταμού τεράστια τεμάχια του μαρμάρινου λέοντος. Παρά ταύτα, το 1937, χάρη σε πρωτοβουλία του πρεσβευτή των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα Λίνκολν ΜακΒη, την ιδιωτική πρωτοβουλία και τη συμπληρωματική ενίσχυση του Ελληνικού κράτους, ο Λέων της Αμφίπολης αναστηλώθηκε. (Βικιπαίδεια).

Η ΑΚΤΗ ΝΕΩΝ ΚΕΡΔΥΛΙΩΝ ΣΕΡΡΩΝ
Η Ακτή Νέων Κερδυλίων είναι παραθαλάσσιο χωριό του Δήμου Αμφίπολης της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, σε υψόμετρο 5 μέτρων. Η περιοχή ονομάζεται και Ακτή Παναγιάς. Βρίσκεται στα παράλια του Στρυμονικού Κόλπου σε απόσταση 27,5 χλμ. από το Ροδολίβος, 65,5 χλμ. από τις Σέρρες και 88,5 από τη Θεσσαλονίκη. Από το χωριό περνάει η ΕΟ Θεσσαλονίκης – Καβάλας και είναι κτισμένη ανάμεσα στο Λογκάρι και στη Συκιά.
Αναφέρεται επίσημα για πρώτη φορά το 1971 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Νέων Κερδυλίων της επαρχίας Βισαλτίας, με πληθυσμό 10 κατοίκων. Ο πληθυσμός του οικισμού είναι σήμερα 49 κάτοικοι και μαζί με τα Νέα Κερδύλια, το Λογκάρι, το Λιμάνι και τη Συκιά αποτελούν την Τοπική Κοινότητα Νέων Κερδυλίων.
Φωτογραφία από Fb Page Παγγαίου Γη.

Η ΠΡΩΤΗ ΣΕΡΡΩΝ
Η Πρώτη είναι οικισμός Δημοτική Ενότητα και Τοπική Κοινότητα του Δήμου Αμφίπολης, της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας. Ως οικισμός έχει πληθυσμό 1.176 κατοίκους και ως Δημοτική Ενότητα, η οποία περιλαμβάνει και τις Τοπικές Κοινότητας Αγγίστας και Κρηνίδας, 2.044 κατοίκους. Είναι γνωστή ως η γενέτειρα του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας και Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή (1907-1998).
Γεωγραφικά Στοιχεία: Είναι χτισμένη στους πρόποδες του βουνού Παγγαίου και από τη βόρεια πλευρά του, σε υψόμετρο 310 μέτρα. Στα ΝΔ βρίσκεται το χωριό Ροδολίβος, στα ΒΔ το χωριό Αγγίστα και στα ΒΑ η Νέα Μπάφρα. Από τα αστικά κέντρα της περιοχής απέχει 50 χλμ. από τις Σέρρες, 27 χλμ., από τη Δράμα, 50 χλμ. από την Καβάλα και 125 χλμ. από τη Θεσσαλονίκη.
Ιστορία: Ανάμεσα στην Πρώτη και την Κορμίστα αναζητείται η θέση του αρχαίου Δομίρου, που στα Ρωμαϊκά οδοιπορικά αναφέρεται ως σταθμός Domeros της Εγνατίας οδού, ο οποίος απείχε 13 Ρωμαϊκά μίλια (= περίπου 19 χλμ.) από την Αμφίπολη. Στην Πρώτη είχαν βρεθεί παλιότερα εντοιχισμένες διάφορες επιγραφές, προερχόμενες πιθανώς από κάποια κοντινή αρχαιολογική θέση. Ανάμεσα σε αυτές υπήρχε και μια πολύ ενδιαφέρουσα λατινική επιγραφή, η οποία μνημονεύει τους κατοίκους (vicani) δύο κωμών (vici) της Ρωμαϊκής αποικίας των Φιλίππων, αναφέροντάς τους ως Montani και Suritani.
Επί Τουρκοκρατίας ονομαζόταν Κιούπκιοϊ που στα Τουρκικά σημαίνει «χωριό των πιθαριών», προφανώς λόγω των πολλών πιθαριών (κιούπια) που βρέθηκαν εκεί εξαιτίας της ανεπτυγμένης κεραμοποιίας. Μετονομάστηκε σε Φυλίς το 1919 και σε Πρώτη το 1927.
Τον Νοέμβρη του 1924 έλαβαν χώρα στο Κιούπκιοϊ αιματηρά γενικευμένα επεισόδια που προκάλεσαν την πρώτη μεγάλη συζήτηση στη Βουλή για το προσφυγικό.
Αθλητισμός–Πολιτισμός: Στην Πρώτη εδρεύει ο ποδοσφαιρικός σύλλογος του Άρη Πρώτης. Επίσης λειτουργεί Σύλλογος Γυναικών, Ορειβατικός Σύλλογος και ο Σύλλογος Φιλόμουσων «Η Πρόοδος». Επίσης, λειτουργούν καταστήματα εστίασης και αναψυχής, σούπερ μάρκετ, ταχυδρομείο, τράπεζα, εργαστήρια κεραμικής και παραδοσιακών προϊόντων και παραδοσιακός ξενώνας.
Αξιοθέατα: Αξιοθέατα στην Πρώτη αποτελούν το άγαλμα του Κωνσταντίνου Καραμανλή που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία του χωριού καθώς και η πατρική οικία του, η οποία λειτουργεί και ως μουσείο, το καπνομάγαζο στο κέντρο της πόλης, το Λαογραφικό Μουσείο Χαγιάτι Λαδιά, το αγίασμα του Αγίου Γεωργίου, το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής με το καμπαναριό της, καθώς και η Ιερά Μονή της Αναλήψεως που βρίσκεται στις παρυφές του Παγγαίου Όρους.
Προσωπικότητες: Στην Πρώτη γεννήθηκαν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, Έλληνας βουλευτής, υπουργός, Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Γεώργιος Καραμανλής Έλληνας δάσκαλος και Μακεδονομάχος (Πατέρας του Κωνσταντίνου Καραμανλή), ο Γεώργιος Μούτσιος, Έλληνας βουλευτής και υπουργός, ο Αχιλλέας Καραμανλής Έλληνας βουλευτής και υπουργός, ο Άγγελος Αγγελούσης Έλληνας βουλευτής και υπουργός, ο Φιντίας Βελλίκης Έλληνας βουλευτής, ο Γιώργος Γεωργούλας Έλληνας βουλευτής και Δήμαρχος Σερρών, ο Δημήτρης Ρίζος Έλληνας δημοσιογράφος, εκδότης και ο Χρήστος Γκοβέτας Έλληνας τραγουδιστής και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού. Κατάγονται από την Πρώτη Σερρών ο Κώστας Αλ. Καραμανλής Έλληνας Βουλευτής, Υπουργός και Πρωθυπουργός, ο Κώστας Αχ. Καραμανλής Έλληνας Βουλευτής και Υπουργός.

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ
Ο Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής γεννήθηκε στην Πρώτη Σερρών την  8 Μαρτίου 1907  και απεβίωσε στην  Αθήνα, την 23 Απριλίου 1998. Ηταν Έλληνας πολιτικός, ο οποίος διετέλεσε τέσσερις φορές Πρωθυπουργός της Ελλάδας και δύο φορές Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.

ΠΡΟΣΒΑΣΗ-ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕΣΑ

Πλησίον της πόλης των Σερρών διέρχεται ο αυτοκινητόδρομος 25, συνδέοντας την πόλη με τη Θεσσαλονίκη και τα Eλληνοβουλγαρικά σύνορα του Προμαχώνα. Το Υπεραστικό ΚΤΕΛ Σερρών εκτελεί δρομολόγια εντός και εκτός της Περιφερειακής Ενότητας Σερρών, ενώ το Αστικό ΚΤΕΛ Σερρών, έχει αναλάβει τις συγκοινωνίες εντός πόλεως.
Έξω από την πόλη των Σερρών βρίσκεται ο Σιδηροδρομικός Σταθμός Σερρών, επί της σιδηροδρομικής γραμμής Θεσσαλονίκης – Αλεξανδρούπολης. Καθημερινά εκτελούνται δρομολόγια για Θεσσαλονίκη και Αλεξανδρούπολη.

ΕΚΘΕΣΗ ΕΙΚΟΝΩΝ

ΠΗΓΕΣ: Ιστορία της Ελλάδας, Ιστορία της Ευρώπης, Βικιπαίδεια, ιστότοποι Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, Περιφερειακής Ενότητας Σερρών και των Δήμων της, καθώς και από σελίδες (Fb Pages) ή ιστοσελίδες τις οποίες αναγράφουμε στις επί μέρους αναφορές μας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Για όσους δημιουργούς φωτογραφιών έχουμε στοιχεία, αναγράφουμε το όνομά τους. Για όσους δεν έχουμε στοιχεία, αναγράφουμε την πηγή προέλευσης.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ
Theodoros Evangeloudis (Τεό) 1985-2023
Αρχαιολόγος ΑΠΘ, Απόφοιτος Instituto Cervantes,
Ιστορικός ερευνητής Ρεμπέτικου Τάνγκο.
Το αφιέρωμά μας για τον Τεό είναι αναρτημένο στην ιστότοπό μας / άρθρα / Πειραιάς και Ρεμπέτικο.

ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΕΡΡΩΝ | ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ

ΚΕΡΑΜΑΡΗΣ Δ. – ΜΙΡΤΣΟΛΙΔΗΣ Κ. ΟΕ
Η εταιρεία Δ. Κεραμάρης – Κ. Μιρτσολίδης Ο.Ε. με έδρα  το Παραλίμνιο Σερρών, φέρνει κοντά σας -στο σπίτι ή τον επαγγελματικό σας χώρο- φυσικό μεταλλικό εμφιαλωμένο νερό, υψηλής ποιότητας. Καθημερινά πραγματοποιεί διανομές εμφιαλωμένου νερού, εξυπηρετώντας πλήρως τις ανάγκες τόσο επιχειρήσεων όσο και κατοικιών, ενώ σας προμηθεύει και με τα απαραίτητα ψυκτικά μηχανήματα.
Για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της εταιρείας κάντε κλικ στην εικόνα..

SIRIS HOTEL ****
Το Siris Hotel είναι ένα Ξενοδοχείο 4 αστέρων στις Σέρρες, με τζακούζι, σπα, χαμάμ, πισίνα, αίθουσα συνεδριάσεων και εκδηλώσεων. Προσφέρει 80 δίκλινα δωμάτια και 3 δίχωρες σουίτες deluxe. Όλοι οι χώροι του είναι κομψά διακοσμημένοι. Με ιδιαίτερη έμφαση στην άνεση, τη λειτουργικότητα και την καθαριότητα, σας εγγυάται μία ευχάριστη διαμονή. Για να επισκεφθείτε τον ιστότοπο του Siris Hotel κάντε κλικ στην εικόνα..

COURIER CENTER SERRES IKE
Η γρήγορη και εγγυημένη παράδοση στις Σέρρες έχουν υπογραφή: Courier Center Serres IKE. Ταχυμεταφορές εγγράφων και δεμάτων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αποστολή χρημάτων σε λίγα λεπτά εντός και εκτός Ελλάδας. Τα Pos Courier Center είναι στη διάθεσή σου για να πληρώνεις, όπως εσύ θες. Γνωρίστε την με ένα κλικ..

ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΕΡΡΩΝ Α.Ε. (TES SA)
Η πορεία της ΤΕΣ Α.Ε. ξεκινά με αφετηρία την ίδρυση της το 1980. Μέσα στα χρόνια που ακολούθησαν, η ΤΕΣ κατάφερε να χτίσει ένα πετυχημένο εταιρικό προφίλ, έχοντας ολοκληρώσει έναν εντυπωσιακό αριθμό σύνθετων, κατασκευαστικών έργων. Σήμερα, η εταιρεία συνεχίζει να εξελίσσεται και να κερδίζει αναγνώριση στον τεχνικό και κατασκευαστικό κλάδο θέτοντας νέους στόχους και παρέχοντας καινοτόμες λύσεις..
Για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της ΤΕΣ Α.Ε. κάντε κλικ στην εικόνα..

SIGN. AL ΚΑΦΕΣΤΙΔΗΣ Α.Ε.
Με 50 χρόνια εμπειρίας στον χώρο του αλουμινίου η εταιρεία SIGN. AL ΚΑΦΕΣΤΙΔΗΣ Α.Ε. θεωρείται πρωτοπόρος στην Μακεδονία στον τομέα των αντικουνουπικών συστημάτων, καλύπτοντας μεγάλο μέρος της Ελληνικής και Βαλκανικής αγοράς.
Στόχος της είναι η διατήρηση της σταθερής πορείας που η εταιρία κατέχει, αλλά και η συνεχής εισαγωγή νέων προϊόντων και υπηρεσιών, με στόχο την πληρέστερη εξυπηρέτηση των πελατών. Στο πλαίσιο αυτής της φιλοσοφίας της εντάσσεται και το βαφείο ηλεκτροστατικής βαφής και απομίμησης ξύλου, η παρακαταθήκη σε προϊόντα κατασκευής για σήτες, ρολά, γκαραζόπορτες, προφίλ αλουμινίου της ALUMIL και EXALCO, εμπορία σιδήρου και υλικών γυψοσανίδας..
Για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της εταιρείας, κάντε κλικ στην εικόνα..

ΚΑΦΕ ΜΠΑΡ 1800
Το Cafe Bar 1800, στην καρδιά της πόλης των Σερρών, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Eναι ένα Πρότυπο Μπαρ, ένας χώρος διασκέδασης και χαλάρωσης με θετική αύρα και ιδιαίτερη κουλτούρα. Το άψογο σέρβις, η εξαιρετική του μουσική και η ασύγκριτη σοκολάτα του, συμπληρώνουν ένα μέρος από το προφίλ του.. με πολλά ακόμα συν..
Για να επισκεφθείτε την σελίδα του Cafe Bar 1800, κάντε κλικ στην εικόνα..

ΑΓΡΟΠΟΝΙΑ ΣΕΡΡΩΝ Α.Ε.
Η Αγροπονία Σερρών Α. Ε. ιδρύθηκε το 1998 από μια ομάδα έμπειρων Γεωπόνων, με αξιόλογη και μακρά διαδρομή στο χώρο των γεωργικών εφοδίων και των μελετών. Η εταιρεία δραστηριοποιείται στους τομείς
• Της εμπορίας γεωργικών εφοδίων,
• Της παροχής υπηρεσιών συμβούλου στον αγροτικό τομέα. Από το 2007 επίσης ξεκίνησε και την δραστηριότητά της στον τομέα των θερμοκηπίων (σπορόφυτα και ελαιόδεντρα). Η Αγροπονία Σερρών α.ε. από το 2001 στεγάζεται σε ιδιόκτητο χώρο, συνολικής έκτασης 50 στρεμμάτων με σύγχρονες κτιριακές εγκαταστάσεις, υψηλής λειτουργικότητας και διαθέτει έναν αρκετά μεγάλο και πλήρως εξοπλισμένο αποθηκευτικό χώρο (900 τ.μ.). Στις εγκαταστάσεις της εταιρείας περιλαμβάνονται και τα υπερσύγχρονα θερμοκήπια συνολικής έκτασης 15 στρεμμάτων. Να επισημάνουμε επίσης και τη νέα προσθήκη της στις εγκαταστάσεις της με τριανταφυλλιές διαφόρων τύπων και χρωμάτων (δείτε στο άρθρο μας τους εικονογραφημένους καταλόγους της).
Για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του εταιρείας, κάντε κλικ στην εικόνα..

ΠΟΤΟΚΙΝΗΣΗ Α.Ε.
Με έδρα τον νομό Σερρών εξυπηρετεί πάνω από 2.500 επιχειρήσεις στους νομούς Σερρών – Δράμας – Καβάλας. Συνεργάζεται με τους μεγαλύτερους προμηθευτές του χώρου, όπως Coca-Cola 3E, Αθηναϊκή Ζυθοποιία, Μύθος Ζυθοποιία, Diageo, Bacardi, Pernod Richard, Καρούλιας κ.α. και σας προσφέρει μια μεγάλη γκάμα από ποτά και αναψυκτικά..
Για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της εταιρείας κάντε κλικ στην εικόνα..

Η ΤΑΒΕΡΝΑ ΑΥΛΗ ΣΤΟΝ ΛΕΥΚΩΝΑ ΣΕΡΡΩΝ
Η Ταβέρνα Αυλή, βρίσκεται στην αγκαλιά της πανέμορφης Κοιλάδας του Αϊ Γιώργη στον Λευκώνα Σερρών, περιβάλλεται δε από μία καταπράσινη και σκιερή αυλή, με δέντρα και πολλά λουλούδια, ενώ είναι και μια πολύ καλή επιλογή για ποιοτικό φαγητό. Τα ζωντανά χρώματα που συναντάς εδώ, σε συνδυασμό με την ποιοτική μουσική, τη δροσιά και τα κελαηδήματα των πουλιών, χαρίζουν στους επισκέπτες της ταβέρνας μοναδικές στιγμές ξενοιασιάς, χαλάρωσης και καλού φαγητού, μέσα σε ένα γραφικό και ειδυλλιακό πραγματικά τοπίο. Για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα της Ταβέρνας Αυλή, κάντε κλικ στην εικόνα..

ΤΑ ΤΑΠΗΤΟΚΑΘΑΡΙΣΤΗΡΙΑ “ΑΛΦΑ” ΣΤΟ ΧΡΥΣΟ ΣΕΡΡΩΝ
Τα Ταπητοκαθαριστήρια ΑΛΦΑ στο Χρυσό Σερρών, αναλαμβάνουν τον καθαρισμό και την φύλαξη των χαλιών σας, εφαρμόζοντας σύγχρονα μέσα και τεχνικές. Επιπλέον δραστηροποιούνται και στον βιολογικό καθαρισμό στρωμάτων και σαλονιών. Ερχονται στον χώρο σας, παραλαμβάνουν τα χαλιά σας χωρίς καμμία επιβάρυνση και τα καθαρίζουν και στην συνέχεια τα αποθηκεύουν για όσο διάστημα εσείς επιθυμείτε, σας τα επιστρέφουν δε, όταν το ζητήσετε, χωρίς πρόσθετο κόστος..
Για να επισκεφθείτε την σελίδα της επιχείρησης, κάντε κλικ στην εικόνα..

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΧΟΡΗΓΙΑΣ
«Ού πολιτείαν γενέσθαι την αρίστην άνευ συμμέτρου χορηγίας” Αριστοτέλης
(Καμμία Πολιτεία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί άριστη, χωρίς την ανάλογη χορηγία)

Χωριά και Πόλεις της Ελλάδας