ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΥΚΟΝΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΗ (850Χ601)

Η ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΜΥΚΟΝΟΥ

Η Μύκονος, το μικρό Κυκλαδίτικο νησί των ανέμων, με την χαρακτηριστική νησιώτικη αρχιτεκτονική των κτιρίων του, το κυρίαρχο λευκό τους χρώμα και την ψαριά πέτρα, με τα στενά σοκάκια, τα γραφικά μαγαζιά, αλλά και την παραδοσιακή ζεστή φιλοξενία των κατοίκων του, είναι αναμφισβήτητα σημείο παγκόσμιας αναφοράς και σημαντικός τουριστικός προορισμός. Ήδη από τη δεκαετία του 1960 συνέρρεαν μαζικά τουρίστες προς το νησί. Σήμερα η νυχτερινή ζωή της Μυκόνου θεωρείται από τις πιο ζωντανές και ενεργές στην Ευρώπη.
Οι χρυσές αμμουδιές του με τα πεντακάθαρα νερά που τα καίει ασταμάτητα ο λαμπερός ήλιος, μαγνητίζουν τους επισκέπτες και τους προσκαλούν σε αξέχαστες εμπειρίες, αφού αυτό το μαγευτικό νησί προσφέρεται για διακοπές χαλάρωσης αλλά και έντασης.
Η ιστορική Δήλος δίπλα της μαζί με τα υπόλοιπα νησάκια, συγκροτούν σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης την Περιφερειακή Ενότητα Μυκόνου, της Περιφέρειας Νοτίου Αγαίου, η οποία δίνει το δικό της δυναμικό πολιτισμικό στίγμα, καταμεσής του καταγάλανου Αιγαίου πελάγους.
Διοίκηση: Η Περιφερειακή Ενότητα Μυκόνου διοικητικά υπάγεται στην Περιφερειακή Ενότητα Κυκλάδων της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίουτης οποίας Αντιπεριφερειάρχης είναι ο κ. Γιώργος Λεονταρίτης.

ΜΥΚΟΝΟΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η έκταση της Περιφερειακής Ενότητας Μυκόνου είναι 102,2 τ.χλμ. και ο πληθυσμός της 10.134 κάτοικοι.
Γενικά η Μύκονος έχει σχήμα ακανόνιστου τριγώνου που διακόπτεται από μικρούς ορμίσκους, κυριότεροι των οποίων είναι ο Πάνορμος προς Β., ο Τούρλος προς Δ., όπου και ο κύριος λιμένας και η Χώρα (πρωτεύουσα). Κυριότερα ακρωτήρια της Μυκόνου είναι η Αληγόμαντρα ΝΔ., ο Αρμενιστής ΒΔ., και το Ευρύ Α., απέναντι από το Δραγονήσι. Σε απόσταση 2 μίλια ΝΔ. της νήσου, βρίσκεται η ιστορική Δήλος και δυτικότερα αυτής η Ρήνεια, που μαζί με άλλες βραχονησίδες, όλες ακατοίκητες, υπάγονται διοικητικά στη Μύκονο.
Το έδαφος της Μυκόνου είναι επί το πλείστον πετρώδες και ελάχιστα ομαλό. Υφίστανται μόνο δύο βουνά, δίκορφα μετρίου ύψους: ο Ανωμερίτης (ανατολικά) και ο Βορνιώτης (βόρεια). Και των δύο, η υψηλότερη κορυφή τους λέγεται «Προφήτης Ηλίας». Η Μύκονος στερείται δασών και παρουσιάζει λίγη φυτεία με αντίστοιχη περιορισμένη καλλιέργεια κυρίως σε σιτάρι, σταφύλια και σύκα. Έχει πολλούς χειμάρρους και κανέναν ποταμό. Υφίσταται μόνο μια πηγή παρά τη θέση της Μονής Τουρλιανής. Η ύδρευση παλαιότερα γινόταν από πηγάδια. Σήμερα οι ανάγκες υδροδότησης καλύπτονται από το εργοστάσιο αφαλάτωσης, που λειτουργεί στην περιοχή του Κόρφου, και από τα δύο φράγματα, του Μαραθιού και της Μαούς.
Το νησί διαθέτει αεροδρόμιο το οποίο βρίσκεται πιο κεντρικά και νότια της Μυκόνου.

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι I-Thesi-Tis-Pe-Mykonou-Ston-Charti-Tis-Elladas-1024x724.jpg

ΜΥΚΟΝΟΣ (Ιστορία)
Μυθολογία: Ο κλασικός μύθος θέλει τους Γίγαντες, που εξόντωσε ο Ηρακλής κατά τη Γιγαντομαχία, θαμμένους κάτω από τους επιβλητικούς βραχώδεις σχηματισμούς της Μυκόνου. To όνομά της φαίνεται να δηλώνει το “σωρό λίθων” ή τον “πετρώδη τόπο”.
Κατά μία μεταγενέστερη παράδοση, το νησί συνδέεται με τον ήρωα Μύκονο, γιο του βασιλιά της Δήλου Άνιου, που ήταν με τη σειρά του γιος του Απόλλωνα και της νύμφης Ροιούς – απογόνου του Διονύσου.
Ιστορικοί Χρόνοι: Κάρες και Φοίνικες λέγεται ότι ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της Μυκόνου, αλλά οι Ίωνες από την Αθήνα ήταν αυτοί που εγκαταστάθηκαν και κυριάρχησαν στο νησί γύρω στο 1000 π.Χ., εκδιώκοντας τους προηγούμενους. Αναφέρεται ότι στο φτωχό αν και γεωργικό νησί υπήρχαν δύο πόλεις, στις οποίες, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο στάθμευσαν ο Δάτις κι ο Αρταφέρνης, το 490 π.Χ..
Εκτός από τις υπόλοιπες θεότητες του Πανελληνίου Δωδεκαθέου, λάτρευαν ιδιαίτερα τον Διόνυσο και τη μητέρα του Σεμέλη, την Δήμητρα (Χλόη), και τον Ποσειδώνα, προς τιμή τους δε τελούσαν πανηγυρικές γιορτές με θυσίες κάπρων, αμνών και κριών.  Τα νομίσματα της Μυκόνου φέρουν τον Διόνυσο ολόσωμο με την κεφαλή του ή την κεφαλή του Ποσειδώνα.
Η Μύκονος κατακτήθηκε από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία μαζί με τα υπόλοιπα νησιά, κατόπιν έγινε επαρχία των Βυζαντινών και διατήρησε τα έθιμα και την Ορθόδοξη θρησκεία τους μέχρι τις αρχές του 13ου αιώνα, που κατακτήθηκε από τους Βενετούς.
Αρχαιολογικά ευρήματα: Στον όρμο της Φτελιάς, στη βόρεια ακτή του νησιού, πάνω σε χαμηλό λόφο έχει εντοπιστεί οικισμός της νεολιθικής εποχής. Τα παλαιότερα κτίσματα χρονολογήθηκαν στο 5.000 π.Χ., η θέση κατοικήθηκε για μερικούς αιώνες και εγκαταλείφθηκε στα μέσα της πέμπτης χιλιετίας π.Χ., περίπου την ίδια περίοδο που εγκαταλείφθηκε ο οικισμός στη νησίδα Σαλιάγκο. Τα ευρήματα είναι κτίρια οικισμού διαφόρων τύπων και φάσεων, εργαστήριο οψιανού (ανθεκτικό σκουρόχρωμο πέτρωμα με υαλώδη υφή, φυσικό γυαλί), πολύχρωμα αγγεία και ειδώλεια.
Στη φωτογραφία ο Πίθος της Μυκόνου, πιθαμφορέας του 7ου π.Χ. αι., με παραστάσεις από τον Τρωικό Πόλεμο. Στην κεντρική σύνθεση παριστάνονται Αχαιοί πολεμιστές με το Δούρειο Ίππο.

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι Pithos-Pe-Mykonou-686x1024.jpg

ΜΑΝΤΩ ΜΑΥΡΟΓΕΝΟΥΣ (Τουρκοκρατία)
Κατά τον Ιερό Αγώνα της Επανάστασης του 1821 η Μύκονος πρωτοστάτησε ηρωικά με τα πλοία της, τα οποία ενώθηκαν με τα λοιπού στόλου υπό τον Τομπάζη και αντιστάθηκαν κατά των Τούρκων επανειλημμένως, χάρη στην ηρωίδα Μαντώ Μαυρογένους.
Εξέχουσα μορφή της Ελληνικής Επανάστασης, ήταν μία από τις γυναίκες που διακρίθηκαν στον Αγώνα, Ο πατέρας της ήταν μέλος της Φιλικής Εταιρείας, κάτι που ακολούθησε ενεργά κι εκείνη από το 1820.
Με το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης έφυγε από την Τήνο, όπου έμενε μετά το θάνατο του πατέρα της το 1818, και κατέφυγε στη Μύκονο, όπου πρωτοστάτησε στην εξέγερση των κατοίκων του νησιού εναντίον των Τούρκων. Η οικονομική ενίσχυση του Αγώνα από τη Μαντώ Μαυρογένους και γενικότερα η δράση της, όπως οι επιστολές της προς τις φιλελληνίδες τής Γαλλίας και της Αγγλίας, κατέστησαν θρυλικό το όνομά της στους Ευρωπαϊκούς φιλελληνικούς κύκλους και η προσωπογραφία της τυπώθηκε και κυκλοφόρησε το 1827 σε όλη την Ευρώπη. Συνολικά για τη δραστηριότητά της, ο Ιωάννης Καποδίστριας της απένειμε το αξίωμα του επίτιμου Αντιστράτηγου, μια τιμή μοναδική σε γυναίκα.

ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΔΙΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΠΕ ΜΥΚΟΝΟΥ
Η Περιφερειακή Ενότητα Μυκόνου περιλαμβάνει τον Δήμο Μυκόνου με έδρα τη Μύκονο. Ο Δήμος διαιρείται σε 2 Δημοτικές Κοινότητες τις εξής: Μυκονίων με έδρα την Μύκονο και Ανω Μεράς με έδρα την Ανω Μερά, οι οποίες εκτός της πόλης Μυκόνου, περιλαμβάνουν συνολικά 20 χωριά και οικισμούς εκ των οποίων οι 9 είναι νησίδες, από τις οποίες οι 8 ακατοίκητες.

Ο ΔΗΜΟΣ ΜΥΚΟΝΟΥ
Ο Δήμος Μυκόνου έχει έκταση 86,125 τ. χλμ. και πληθυσμό 10.134 κατοίκους. Έδρα του δήμου είναι η πόλη Μύκονος. 
Δήμαρχος του Δήμου Μυκόνου είναι ο κ. Χρήστος Βερώνης.
Διαιρείται στις εξής 2 Δημοτικές Κοινότητες: Μυκονίων και Ανω Μεράς, οι οποίες συνολικά περιλαμβάνουν εκτός από την πόλη της Μυκόνου, 20 χωριά και οικισμούς εκ των οποίων οι 9 είναι νησίδες, από τις οποίες οι 8 είναι ακατοίκητες. Αναλυτικά:
1. Δημοτική Κοινότητα Μυκονίων: Περιλαμβάνει την πόλη Μύκονος (Χώρα), καθώς και τους οικισμούς Αγιος Ιωάννης Διακόφτης, Αγιος Στέφανος, Δήλος (νησί), Κάβουρας (νησίδα ακατοίκητη), Κλουβάς, Κρομμύδι (νησίδα ακατοίκητη), Μαρμαρονήσιο (νησίδα ακατοίκητη), Μπάος (επί της νήσου Αγίου Γεωργίου, ακατοίκητη), Ορνός, Πλατύς Γυαλός, Πλιντρί, Ρήνεια (νησίδα ακατοίκητη), Σφοντήλι (νησίδα ακατοίκητη), Τούρλος, Φάρος Αρμενιστής, Ψαρρού.
2. Δημοτική Κοινότητα Ανω Μεράς: Περιλαμβάνει το χωριό Ανω Μεράς καθώς και τους οικισμούς Καλαφάτη, Κταπόδια (νησίδα ακατοίκητη), και Τραγονήσιο (νησίδα ακατοίκητη),

Η ΜΥΚΟΝΟΣ (Χώρα)
Η Μύκονος, γνωστή και ως Χώρα, είναι η πρωτεύουσα του Δήμου Μυκόνου και της Περιφερειακής Ενότητας Μυκόνου. Είναι χτισμένη σε υψόμετρο 9 μέτρων. Η πόλη σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 3.783 κατοίκους.
Η πόλη της Μυκόνου βρίσκεται στη δυτική ακτή της νήσου Μυκόνου και περιβάλλεται από φυσικό όρμο του λιμανιού. Είναι η μεγαλύτερη αρχή στο νησί και το κύριο λιμάνι.
Αξιοθέατα: Τα αξιοθέατα της πόλης περιλαμβάνουν την εκκλησία της Παναγίας Παραπορτιανής, μια τυπική κυκλαδική αρχιτεκτονική και τους παλιούς ανεμόμυλους. Στην όχθη της πόλης, υπάρχει μια περιοχή που ονομάζεται Μικρή Βενετία, λόγω της ομοιότητάς της με τη Βενετία, αφού τα σπίτια της είναι κτισμένα ακριβώς στη θάλασσα με Ενετικό τρόπο. Υπάρχει επίσης ένα Βενετσιάνικο κάστρο στο λόφο. Στην πόλη στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο Μυκόνου. Η πόλη (Χώρα) της Μυκόνου, είναι κατασκευασμένη με τέτοιον τρόπο, ώστε να διατηρείται αναλλοίωτη η Κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική η οποία κυριαρχεί παντού.
Αγορά: Η Χώρα διαθέτει εξαιρετική αγορά με κορυφαία καταστήματα που κοσμούν το εμπορικό της κέντρο, και τα οποία διαθέτουν ρούχα, κοσμήματα, έργα τέχνης κ.α..
Φαγητό και Διασκέδαση: Το καλό φαγητό και η διασκέδαση δεν θα μπορούσαν να λείπουν από αυτό το καταπληκτικό νησί, το επίκεντρο των events και των ξέφρενων πάρτυ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΔΙΑΚΟΦΤΗΣ
Ο Άγιος Ιωάννης Διακόφτης είναι χωριό της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητας Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Είναι παράλιος οικισμός της νοτιοδυτικής Μυκόνου και βρίσκεται απέναντι από τη Δήλο, στον βόρειο μυχό του φερώνυμου όρμου και στις απολήξεις του υψώματος Διακόφτης (136 μ.), που αποκόπτει και οριοθετεί την περιοχή σε σχέση με το υπόλοιπο νησί. Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 10 μ.. Απέχει περίπου 4,5 χλμ. Δ. της Χώρας Μυκόνου.
Υποδομές-Τουριστική Ανάπτυξη: Ο Άγιος Ιωάννης Διακόφτης είναι ο μοναδικός οικισμός της μικρής χερσονήσου του Διακόφτη και από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Μυκόνου, με άρτια τουριστική υποδομή (πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα).
Αξιοθέατα: Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, 500 μ. βορειοδυτικά του οικισμού. Η αμμουδερή παραλία του οικισμού. H παραλία Κάππαρη βόρεια του οικισμού και η παραλία Γλυφάδι νότια του οικισμού. Η θέση και το ακρωτήρι Αλογομάνδρα (Αλεομάντρα), το απώτατο νοτιοδυτικό άκρο της Μυκόνου, απέναντι από τις νησίδες Πρασονήσια (Κρομμύδι, Πράσο και Σφοντήλι).
Πολιτισμός-Εκδηλώσεις: Το τοπικό πανηγύρι του Αγίου Ιωάννη Ευαγγελιστή, στις 26 Σεπτεμβρίου, κατά το οποίο ντόπιοι και επισκέπτες πίνουν τον «χυμό», ζωμό κρέατος σε ποτήρι και τρώνε την παραδοσιακή κρεμμυδόπιτα. Γλυκά από αμυγδαλόψιχα υπάρχουν σε μεγάλη ποικιλία, ενώ προσφέρεται και άφθονο κρασί.
Φωτογραφία: Αρτεμούλα Τριανραφύλλου

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Μυκόνου
Ο Άγιος Στέφανος είναι οικισμός της Δημοτικής κοινότητας Μυκονίων, του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητας Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Βρίσκεται στη βορειοδυτική Μύκονο, μετά τον όρμο του Τούρλου και στις απολήξεις του υψώματος Προφήτης Ηλίας (372 μ.), σε υψόμετρο 15 μ.. Απέχει περίπου 3,5 χλμ. Β.ΒΔ. της Χώρας Μυκόνου.
Υποδομές: Ο Άγιος Στέφανος είναι από τα σημαντικότερα τουριστικά θέρετρα της Μυκόνου, με άρτια τουριστική υποδομή (πολυτελείς ξενοδοχειακές μονάδες, ενοικιαζόμενα δωμάτια και διαμερίσματα). Στον οικισμό μπορεί κάποιος να φτάσει με ταξί, ιδιωτικό όχημα ή μαζική συγκοινωνία με λεωφορεία, από την πόλη της Μυκόνου.
Αξιοθέατα: Το εκκλησάκι του Αγίου Στεφάνου, στο οποίο οφείλει την ονομασία του ο οικισμός. Η αμμουδερή παραλία του οικισμού. Η παραλία Χουλάκια, στον μυχό του φερώνυμου όρμου βορειοδυτικά του οικισμού, με εντυπωσιακά βότσαλα. Η θέση Φανάρι στο ακρωτήρι Αρμενιστής το απώτατο βορειοδυτικό άκρο της Μυκόνου.
Πολιτισμός-Εκδηλώσεις: Το τοπικό πανηγύρι του Αγίου Στεφάνου, στις 27 Δεκεμβρίου.
Φωτογραφία από i-lovegreece.com

Η ΔΗΛΟΣ
Ο μύθος λέει ότι η Δήλος, που σημαίνει φανερή, φανερώθηκε μέσα από τα κύματα για να φιλοξενήσει την κατατρεγμένη από την ΄Ηρα, Λητώ”.
Η Δήλος, (αρχαία αττική διάλεκτος: Δῆλος και δωρική: Δᾶλος), είναι μικρό νησί των Κυκλάδων, της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμο Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Ο πληθυσμός του νησιού σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 24 μόνιμοι κάτοικοι.
Γεωγραφία: Η Δήλος, ή Δήλες βρίσκονται ΒΔ της Νάξου, Β. της Πάρου, ΒΑ. της Σίφνου και Σερίφου, 17 ν. μίλια ακριβώς Α. της Σύρου, ΝΑ. της Άνδρου και Τήνου και μόλις 2 μίλια ΝΔ. της Μυκόνου. Στην έκκεντρη θέση αυτή της Δήλου ως προς τα προηγούμενα νησιά, όλα ορατά από υψώματα των Δηλών, φέρεται να αποδόθηκε από τους αρχαίους γεωγράφους, και η ονομασία τους σε Κυκλάδες, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα νησιά του Αιγαίου καλούμενα Σποράδες. Εξ ου μάλιστα και η αρχαία ποιητική ονομασία της νήσου «Ιστίη» (= εστία), κατά τον Καλλίμαχο.
Η Δήλος έχει σχήμα κανονικό επίμηκες, κείμενη κατά διεύθυνση Βορρά – Νότου, δίνοντας την εικόνα αναρτημένης χλαμύδας, εξ ου και οι αρχαίοι την αποκαλούσαν επίσης «Χλαμυδία», (Πλίνιος, Στέφανος Βυζάντιος). Το μέγιστο μήκος της είναι 5 χλμ. και το μέγιστο πλάτος της 1,3 χλμ., ο δε περίπλους της 5,5 μίλια. Με το όνομα Δήλες (στον πληθυντικό) φέρονται ομού, ως σύμπλεγμα νησίδων, η Δήλος και η γειτονεύουσα βορειοδυτικά και μεγαλύτερη αυτής ερημονησίδα Ρήνεια, διακρινόμενες μεταξύ τους με τα ονόματα Μικρά Δήλος (η Δήλος) και Μεγάλη Δήλος (η Ρήνεια).
Η Δήλος κατά την Αρχαιότητα: Κατά την αρχαιότητα η Δήλος υπήρξε ιδιαίτερα διάσημη ως γενέτειρα της θεάς Αρτέμιδος και του θεού Απόλλωνος, εξ ου και η επωνυμία του Δήλιος και εκ τούτου σπουδαίο θρησκευτικό κέντρο που εξελίχθηκε ομοίως και σε εμπορικό. Ο κάτοικος της Δήλου καλείται Δήλιος, ή Δηλιεύς (στον πληθυντικό Δήλιοι ή Δηλιείς, αντίστοιχα).
Αρχαιολογικές Ερευνες: Η Δήλος παρά το τέλος της αρχαίας ακμής της και της τελείας ερήμωσης που ακολούθησε φαίνεται πως ποτέ δεν λησμονήθηκε. Το όνομά της παρέμεινε σ’ όλους τους μεταγενέστερους με αμείωτη φήμη και θαυμασμό. Έτσι με τις πρώτες μεσαιωνικές χαρτογραφήσεις του Αιγαίου η Δήλος υπήρξε από τις πρώτες περιοχές του Eλλαδικού χώρου που προκάλεσαν το ενδιαφέρον ιστορικών ερευνητών και αρχαιολόγων για ανασκαφές, τη χρηματοδότηση των οποίων ανέλαβαν στη συνέχεια αυτοκράτορες και ευγενείς. Σημειώνεται ότι κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας όπου το ενδιαφέρον ήταν περισσότερο στραμμένο στο εμπόριο δεν αναπτύχθηκε καμμία αρχαιολογική έρευνα. Πρώτος που επιχείρησε αρχαιολογική ανασκαφή στη Δήλο ήταν ο Ολλανδο-πρώσος στην καταγωγή, λόγιος αξιωματικός του Ρωσικού στρατού, Pasch van Krienen, που τελούσε σε ειδική υπηρεσία, επί Αυτοκράτειρας Μεγάλης Αικατερίνης, το 1772, κατά την περίοδο που οι Κυκλάδες τελούσαν υπό Ρωσική κατοχή. Ένα μεγάλο μέρος των ευρημάτων της πρώτης αυτής ανασκαφής κατέληξαν στην Αγία Πετρούπολη όπου και εκτίθενται σήμερα στο περίφημο μουσείο Ερμιτάζ, ενώ ένα άλλο μικρότερο μέρος κατέληξε στο Βουκουρέστι.
Ασχολία κατοίκων: Οι λιγοστοί κάτοικοι της Δήλου ανήκουν κατά κύριο λόγο στο προσωπικό του αρχαιολογικού χώρου και του αρχαιολογικού μουσείου της Δήλου (φύλακες και διοικητικοί). Το νησί διαθέτει επίσης μικρό λιμανάκι στη δυτική του πλευρά, το οποίο εξυπηρετεί τα τουριστικά πλοιάρια που φέρνουν επισκέπτες για τον αρχαιολογικό χώρο. Τα περισσότερα αναχωρούν από τη γειτονική Μύκονο.

Ο ΚΑΒΟΥΡΑΣ
Ο Κάβουρας ή Καβουρονήσι και Μέγα Καβουρονήσι είναι μικρή ακατοίκητη βραχονησίδα των Κυκλάδων, της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νησιού της Μυκόνου, απέναντι από τη Χώρα της Μυκόνου, ενώ δίπλα της υπάρχουν οι βραχονησίδες Μικρό Καβουρονήσι και Άγιος Γεώργιος. Έχει υψόμετρο 0 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας και πετρώδες έδαφος χωρίς καθόλου βλάστηση.

Ο ΚΛΟΥΒΑΣ ΚΥΚΛΑΔΩΝ
 Ο Κλουβάς είναι χωριό της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμο Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.
Γεωγραφικά ανήκει στο γεωγραφικο διαμερισμα Νησιά Αιγαίου και βρίσκεται σε υψόμετρο 53 μέτρα. Ο Κλουβάς είναι ένα από τα μεγαλύτερα χωριά της Μυκόνου και βρίσκεται πολύ κοντά στην χώρα της Μυκόνου, στον δρόμο που οδηγεί στην Άνω Μερά. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 953 κάτοικοι. Το χωριό διαθέτει πολλά τουριστικά καταλύματα και αποτελεί επιλογή πολλών επισκεπτών για την διαμονή τους, καθώς βρίσκεται πολύ κοντά και το αεροδρόμιο.

ΤΟ ΚΡΟΜΜΥΔΙ
Το Κρομμύδι είναι μικρή ακατοίκητη βραχονησίδα των Κυκλάδων, της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά της Μυκόνου και ανατολικά της Δήλου. Μαζί με τις βραχονησίδες Πράσο και Σφοντήλι αποτελούν το σύμπλεγμα νησιών με την ονομασία Πρασονήσια.

ΤΟ ΜΑΡΜΑΡΟΝΗΣΙΟ
Το Μαρμαρονήσιο ή Μαρμαρονήσι είναι μικρή ακατοίκητη βραχονησίδα των Κυκλάδων, της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της Μυκόνου στην είσοδο του όρμου του Πανόρμου και απέναντι από τον οικισμό του Αγίου Σώστη. Κοντά στο Μαρμαρονήσι βρίσκονται και οι νησίδες Μόλες.

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ή ΜΠΑΟΣ
Ο Άγιος Γεώργιος ή Μπάος είναι μικρή ακατοίκητη βραχονησίδα των Κυκλάδων, της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Βρίσκεται στο δυτικό τμήμα του νησιού της Μυκόνου απέναντι από τη Χώρα της Μυκόνου, ενώ δίπλα της υπάρχουν οι βραχονησίδες Κάβουρας και Μικρό Καβουρονήσι. Οι τίτλοι ιδιοκτησίας της βραχονησίδας ανήκουν εξολοκλήρου στην οικογένεια Μπάου-Βιστάκη.
Ιστορία: Η ονομασία Μπάος προέρχεται από τον Μυκονιάτη πειρατή Γεώργιο Μπάο και η ονομασία Άγιος Γεώργιος από το ομώνυμο εκκλησάκι που δεσπόζει πάνω σε αυτή. Καταλαμβάνει έκταση 0,12 τ.χλμ. και το ψηλότερο σημείο της είναι 16 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Τη βραχονησίδα χρησιμοποίησε σαν ορμητήριό του κατά τα Ορλωφικά ο Γεώργιος Μπάος, κουρσεύοντας Οθωμανικά πλοία. Αργότερα, το νησί πέρασε στην ιδιοκτησία της οικογενείας του και προς τιμήν του κτίστηκε πάνω το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Παλαιότερα, στη νησίδα υπήρχε οικισμός με την ονομασία Μπάος.

Ο ΟΡΝΟΣ
Ο Ορνός είναι χωριό της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 1025 κάτοικοι.
Η παραλία του Ορνού: Απάνεμη παραλία στα νότια του Κόρφου, με τακτική συγκοινωνία, σημαντικό αριθμό ξενοδοχείων, εστιατορίων και καφέ/μπαρ που προσφέρουν υπηρεσίες από τις πρωινές ώρες μέχρι αργά το βράδυ. Ανάμεσα σε αυτές και σχολή κατάδυσης για τους λάτρεις του βυθού. Μικρό ψαρολίμανο και ιδανικό αγκυροβόλιο για σκάφη αναψυχής, είναι η πρώτη από τις νότιες παραλίες.
Ο Ορνός είναι μια από τις πιο πολυσύχναστες και “οικογενειακές” παραλίες του νησιού που βρίσκονται στο νοτιοδυτικό τμήμα του. Η γενικότερη περιοχή έχει αναπτυχθεί σε έναν σχεδόν αυτόνομο τουριστικό οικισμό, με την παραλία να βρίσκεται στο βάθος του μεγάλου και ασφαλούς ομώνυμου όρμου, με νότιο προσανατολισμό.
Εκτός από ψαράδικα και σκάφη, λάντζες ξεκινούν από την παραλία αυτή, για τις άλλες γνωστές νότιες παραλίες της Μυκόνου.
Η πρόσβαση στον Ορνό μπορεί να γίνει είτε από τον νέο περιφερειακό είτε από τον επαρχιακό δρόμο Χώρας – Αγ.Ιωάννη. Οι δρόμοι είναι ασφαλτοστρωμένοι και σε αρίστη κατάσταση. Υπάρχει περιορισμένος σχετικά χώρος για στάθμευση οχημάτων, και μπορεί να εντοπιστεί είτε επί του κεντρικού δρόμου και της πλατείας που υπάρχει μπροστά στη παραλία, είτε σε ιδιωτικούς χώρους με ελεύθερη πρόσβαση.

Ο ΠΛΑΤΥΣ ΓΥΑΛΟΣ ΜΥΚΟΝΟΥ
Ο Πλατύς Γυαλός είναι χωριό της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 833 κάτοικοι.
Η παραλία του χωριού: Σχετικά μεγάλη, ιδιαίτερα τουριστική παραλία με αμμουδιά, στο νότιο μέρος του νησιού. Αποτελεί μία από τις πιο πολυσύχναστες παραλίες της Μυκόνου. Είναι περιτριγυρισμένη από ξενοδοχεία και καλά οργανωμένη, απευθύνεται στους επισκέπτες όλων των ηλικιών και ορέξεων. Αποτελεί όμως αναμφισβήτητα ιδανικό προορισμό για οικογένειες με παιδιά. Επιπλέον, διαθέτει όμορφη αμμουδιά, ξενοδοχεία υψηλών προδιαγραφών, εστιατόρια και πολύ τακτική συγκοινωνία, με τα περισσότερα δρομολόγια των ΚΤΕΛ να οδηγούν εκεί. Αποτελεί αφετηρία της θαλάσσιας σύνδεσης, με λάντζες, για τις νότιες παραλίες: Παράγκα, «Paradise» ή Καλαμοπόδι, «Super Paradise» ή Πλιντρί, Αγράρι και Ελιά. Η απόσταση από τη χώρα υπολογίζεται περίπου στα 4 χιλιόμετρα.
Φωτογραφία από i-lovegreece

ΤΟ ΠΛΙΝΤΡΙ
Το Πλιντρί είναι χωριό της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Βρίσκεται σε υψόμετρο 87 μέτρων. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 544 κάτοικοι.
Η παραλία της ‘Super Paradise’ (Πλιντρί), απέκτησε φήμη από τα ξέφρενα parties και events που διοργανώνονται, πάνω στην άμμο, και την έκαναν από τους συχνότερους προορισμούς για το νεανικό κοινό. Πολύς κόσμος, έντονοι ρυθμοί και η εκκεντρικότητα στο μεγαλείο της. Μην παραλείψετε να την επισκεφτείτε, αν θέλετε να ζήσετε μια μοναδική εμπειρία με διασκέδαση χωρίς όρια στα στέκια της.
Η μετάβαση στο «Super Paradise» γίνεται με ιδιόκτητο μεταφορικό μέσο, οργανωμένο ιδιωτικό λεωφορείο (απόσταση 7 χιλιόμετρα από Χώρα) ή με καΐκι από τον Πλατύ Γιαλό.
Φωτογραφία από i-lovegreece

Η ΡΗΝΕΙΑ
Η Ρήνεια είναι μικρή ακατοίκητη βραχονησίδα των Κυκλάδων, της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Εχει έκταση 13.904 τ.χλμ.. Βρίσκεται κοντά στη Μύκονο. Το μήκος των ακτών της φτάνει τα 43 χιλιόμετρα.
Ιστορία: Η Ρήνεια έχει ίχνη κατοίκησης από την 5η χιλιετία π.Χ.. Στα ιστορικά χρόνια το νησί βρέθηκε στη σκιά της γειτονικής Δήλου. Το 530 π.Χ. ο τύραννος Πολυκράτης της Σάμου, κατέλαβε το νησί και το αφιέρωσε στο ιερό του Απόλλωνα της Δήλου. Το γεγονός αυτό αποτελεί και την πρώτη ιστορική αναφορά που διαθέτουμε για τη Ρήνεια. Όταν οι Αθηναίοι επέβαλαν την κάθαρση στο νησί της Δήλου, κατά τα πρώτα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου και αποφάσισαν να μην γεννιέται και να μην πεθαίνει κανείς στο ιερό νησί, η Ρήνεια μετατράπηκε σε απέραντη νεκρόπολη. Παράλληλα στο νησί λειτουργούσε και θεραπευτήριο στο οποίο κατέληγαν οι βαριά άρρωστοι που δεν επιτρεπόταν πλέον να παραμένουν στη Δήλο. Μετά την παρακμή της Δήλου η Ρήνεια εγκαταλείφθηκε. Στα σύγχρονα χρόνια το νησί χρησιμοποιείται ως τόπος βοσκής κοπαδιών από το γειτονικό νησί της Μυκόνου και πολλοί τουρίστες επισκέπτονται τις ακτές του, με ιδιωτικό σκάφος.
Aεροφωτογραφία από τα Στενά, Μπίρης Κυπριανός, ΚΕΠοΜ).

ΤΟ ΣΦΟΝΤΗΛΙ
Tο Σφοντήλι είναι μικρή ακατοίκητη βραχονησίδα των Κυκλάδων, της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Βρίσκεται στη νοτιοδυτική πλευρά της Μυκόνου και ανατολικά της Δήλου. Μαζί με τις βραχονησίδες Κρομμύδι και Πράσο αποτελούν το σύμπλεγμα νησιών με την ονομασία Πρασονήσια.

Ο ΤΟΥΡΛΟΣ (το νέο λιμάνι της Μυκόνου)
Ο Τούρλος είναι χωριό της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Το χωριό  Τούρλος απέχει 2,5 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού και σε αυτό θα βρει κανείς παραδοσιακά σπιτάκια, ολόλευκα χτισμένα με βάση την κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική. Επίσης στον Τούρλο βρίσκεται σήμερα το νέο λιμάνι της Μυκόνου, όπου δένουν τα περισσότερα πολυτελή κρουαζιερόπλοια που έρχονται το νησί. Πάντως στο χωριό ο επισκέπτης θα βρει τόσο τουριστικά καταλύματα, όσο και εστιατόρια, ταβέρνες, μπαρ και καφετέριες αλλά και τουριστικά γραφεία και πρακτορεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων. Όσοι βρεθούν στο χωριό και θελήσουν να γνωρίσουν καλύτερα αυτό που συνηθίζεται να αποκαλείται «άλλη Μύκονος», δεν θα πρέπει να παραλείψουν μια επίσκεψη στον Άη Γιώργη τον Σπηλιανό, το ξωκλήσι που είναι χτισμένο στην αγκαλιά ενός βράχου, λίγο βορειότερα από το λιμάνι.

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι Tourlos-Dimos-Mykonou.jpg

Ο ΦΑΡΟΣ ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ
Ο Φάρος Αρμενιστής είναι χωριό της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων , του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητας Μυκόνου στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 136 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 109 κάτοικοι.
Ο φάρος βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της Μυκόνου και κατασκευάστηκε το 1891. Το ύψος του κτιρίου φτάνει τα 19 μέτρα. Η κατασκευή του φάρου αποφασίστηκε μετά από το ναυάγιο του ατμόπλοιου VOLTA. Ο αρχικός μηχανισμός του φάρου (κατασκευής Sauter –Lemonier, βραβευμένος στη Διεθνή Έκθεση Παρισίων) λειτούργησε μέχρι το 1983. Τώρα εκτίθεται στο ναυτικό μουσείο Αιγαίου. Μέχρι το 1985 ο φάρος Αρμενιστής διέθετε μόνιμο φαροφύλακα, ενώ τώρα είναι πλήρως αυτοματοποιημένος. Στον φάρο Αρμενιστή μπορείτε να φτάσετε οδικώς, από τον Άγιο Στέφανο.

Η ΨΑΡΡΟΥ
Η Ψαρρού είναι χωριό της Δημοτικής Κοινότητας Μυκονίων, του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητας Μυκόνου στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Βρίσκεται σε υψόμετρο 21 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 20 κάτοικοι. Βρίσκεται πριν τον Πλατύ Γιαλό, σε απόσταση 4 χλμ. από τη Χώρα και είναι μια από τις ομορφότερες παραλίες του νησιού. Χαρακτηριστικό της τα πολύ ήρεμα νερά, καθώς προστατεύεται περιμετρικά από βουνά. Στην Ψαρρού θα τα βρείτε όλα για να περάσετε αξέχαστα. Καφέ, φαγητό, διασκέδαση, θαλάσσια σπορ, καταδύσεις κ.α.. Εδώ στην Ψαρού βρίσκεται και το διάσημο Nammos.

Η ΑΝΩ ΜΕΡΑ
Η Ανω Μερά είναι μεγάλο χωριό και έδρα της ομόνυμης Δημοτικής Κοινότητας του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητας Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. Είναι πεδινό, μεσόγειο χωριό στην ενδοχώρα της Μυκόνου.
Η Άνω Μερά βρίσκεται σχεδόν στην καρδιά του νησιού, σε απόσταση μόλις 8 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα της Μυκόνου, τη Χώρα. Με πληθυσμό 1459 κατοίκους, η Άνω Μερά είναι το γραφικό χωριό που θα συναντήσει κανείς στο δρόμο του για τις βορειοανατολικές παραλίες. Ξεχωρίζει όχι μόνο για την κλασσική κυκλαδίτικη ομορφιά του, αλλά και για τα γραφικά σοκάκια και τις παραδοσιακές ταβέρνες του.
Η Δημοτική Κοινότητα Άνω Μεράς είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 41,625 τ.χλμ.. Περιλαμβάνει και τους οικισμούς Καλαφάτη, Κταπόδια (νησίδα) και Τραγονήσι (νησίδα). Ως Δημοτική Κοινότητα ο πληθυσμός της είναι 1737 κάτοικοι.
Η Άνω Μερά είναι χωριό με παραδοσιακό χρώμα, κτισμένο σε κομβικό σημείο, με γραφικά σοκάκια και εκκλησίες κυκλαδικής αισθητικής, αλλά και αξιόλογη τουριστική υποδομή.
Στην Άνω Μερά βρίσκεται ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα ολόκληρου του νησιού, το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας της Τουρλιανής, που χτίστηκε τον 15ο αιώνα. Η ολόλευκη μονή βρίσκεται ακριβώς μπροστά στην κεντρική πλατεία του χωριού. Η πλατεία, η οποία πεζοδρομήθηκε το 2001, περιτριγυρίζεται από παραδοσιακά καφενεία και ταβέρνες, οι οποίες φημίζονται για τα εξαιρετικής ποιότητας μυκονιάτικα κρέατά τους στη σούβλα και στην ψησταριά. Εκτός όμως από τα μυκονιάτικα κρέατα, γνωστό είναι και το πικάντικο τυρί που συνοδεύει τους εκλεκτούς, ντόπιους μεζέδες. Στο χωριό, λοιπόν, συναντά κανείς το  εργαστήριο κοπανιστής, το οποίο κρύβει όλα τα μυστικά παρασκευής του πικάντικου τυριού. Εδώ στην Ανω Μερά βρίσκεται το κεντρικό εργαστήριο κοπανιστής του νησιού.
Αν λοιπόν βρεθείτε στο γραφικό χωριό Ανω Μερά, μη διστάσετε να «χαθείτε» στα γραφικά σοκάκια του και μην ξεχάσετε να δοκιμάσετε σπιτικές τοπικές συνταγές. Θα είναι σαν να έχετε επισκεφθεί για λίγο μια «άλλη» Μύκονο.
Αθλητισμός: Στον οικισμό εδρεύει ο Α.Σ. Άνω Μερά Μυκόνου, με συμμετοχές τόσο στη Γ΄ Εθνική ποδοσφαίρου ανδρών, όσο και στη Γ΄ Κατηγορία ποδοσφαίρου γυναικών. Η Άνω Μερά είναι η αφετηρία για τις πεζοπορίες και εξορμήσεις στο BA τμήμα του νησιού, με πολλές παραλίες και αξιοθέατα (λίμνη Φωκού, παραλίες Μερχιά, Καλό Λιβάδι, Αγία Άννα, Τηγάνι, Τραγονήσι κ.α.).
Αξιοθέατα: Η κεντρική πλατεία του χωριού, με παραδοσιακές ταβέρνες και καφενεία. Η Μονή Παναγίας της Τουρλιανής όπως προαναφέρουμε στην κεντρική πλατεία. Tο Μουσείο της Μονής Τουρλιανής, με λαογραφική συλλογή, γεωργικά εργαλεία, εκκλησιαστικά κειμήλια, επιτάφια αντικείμενα, βυζαντινές και αναγεννησιακές εικόνες, κ.α.. Ο ανεμόμυλος, σε ύψωμα του χωριού. Η Μονή Παλαιοκάστρου, κτισμένη σε λόφο βόρεια του χωριού, όπου υπάρχουν και τα ερείπια του Κάστρου Γκύζη. Ιδρύθηκε τον 18ο αιώνα και έχει καθολικό αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, επίχρυσο τέμπλο και αξιόλογες εικόνες. Το Κάστρο Γκύζη (Παλαιόκαστρο), μεσαιωνικό κτίσμα του 13ου αιώνα. Στη θέση αυτή έχουν εντοπιστεί αρχαίο τείχος, λείψανα κτηρίων, ίχνη ταφικής πυράς και κεραμική Γεωμετρικών, Αρχαϊκών και Ελληνιστικών Χρόνων. Η παραλία «Φτελιά», στον μυχό του όρμου Πανόρμου, βορειοδυτικά του οικισμού. Εδώ υπάρχουν ίχνη νεολιθικού οικισμού.
Πολιτισμός-Εκδηλώσεις: Το πανηγύρι της Παναγίας Τουρλιανής, το δεκαπενταύγουστο.
Φωτογραφία από Andrea Ribas, Ανω Μερά Fb Page.

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΛΙΑΝΗΣ
Το ιστορικό Μοναστήρι της Παναγίας της Τουρλιανής βρίσκεται στον οικισμό Ανω Μερά της Μυκόνου.
Κατά την παράδοση το Μοναστήρι κτίστηκε από φυγάδες Μοναχούς της Αρχόντισσας Πάρου, πού ζήτησαν άσυλο στο νησί της Μυκόνου. Οι Μοναχοί κατέφυγαν στο άνω μέρος του νησιού, στον μικρό ναό της Παναγίας, όπου υπηρετούσε η Μοναχή Τούρλη. Το μοναστήρι οικοδομήθηκε το 1542, στη θέση παλαιότερης εκκλησίας αφιερωμένης στα Εισόδια της Θεοτόκου. Η μονή ανακαινίστηκε το 1767. Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας σύμφωνα με την παράδοση, βρέθηκε να πλέει στην παραλία του νησιού, κοντά στον ορμίσκο του Τούρλου, στη δυτική πλευρά του νησιού, λίγα χιλιόμετρα βόρεια της χώρας της Μυκόνου και θεωρείται έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Ανήκει στη Ιερά Μητρόπολη Σύρου.
Έχει αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο κατασκευασμένο στη Φλωρεντία, εντυπωσιακό κωδωνοστάσιο και αυλή με μαρμάρινη βρύση και ανάγλυφη διακόσμηση.

ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ
Το ιστορικό Μοναστήρι της Παναγίας της Τουρλιανής που χτίστηκε τον 15ο αιώνα, είναι ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα ολόκληρου του νησιού της Μυκόνου. Η ολόλευκη μονή βρίσκεται ακριβώς μπροστά στην κεντρική πλατεία του χωριού και κυρίως γύρω από αυτή έχει αναπτυχθεί ο σημερινός οικισμός της Ανω Μεράς.
Η τιμή στο πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου είναι ξεχωριστή και βρίσκεται στο επίκεντρο της θρησκευτικότητας των ευσεβών Μυκονίων, όπως άλλωστε συμβαίνει και στα υπόλοιπα νησιά των Κυκλάδων. Πολυάριθμοι είναι οι ναοί, οι οποίοι τιμούνται στο όνομα της Παναγίας και πολλά είναι τα τοπωνύμια, τα οποία φέρει η Υπέρμαχος Στρατηγός και προστάτιδα του έθνους μας σε ναούς, που είναι αφιερωμένοι στη χάρη Της στο γραφικό νησί της Μυκόνου.
Η ψυχή των ευσεβών Μυκονίων βρίσκεται στην Παναγία την Τουρλιανή, την προστάτιδα και έφορο αυτού του νησιού και στο ιστορικό μοναστήρι Της, το οποίο βρίσκεται στην Άνω Μερά και σε απόσταση 7 χιλιομέτρων από τη Χώρα της Μυκόνου.
Αναρίθμητοι θρύλοι, παραδόσεις, θαύματα και ιστορίες συνδέουν το ιστορικό αυτό θεομητορικό προσκύνημα της Μυκόνου, στο οποίο οι κάτοικοι του νησιού προσέτρεχαν και προστρέχουν σε κάθε χαρά και λύπη. Και η Παναγία η Τουρλιανή πάντοτε έδινε και θα δίνει τη λύση και την παρηγοριά σε κάθε πονεμένη και ταλαιπωρημένη ψυχή. Είναι ενδεικτικό ότι τα καράβια του νησιού δεν έφευγαν ποτέ, εάν οι ναυτικοί δεν προσεύχονταν στη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και δεν εναπόθεταν σ’ Αυτή τις ελπίδες και τα όνειρά τους.
Το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας της Τουρλιανής, που αποτελεί το ευλαβικό καύχημα των Μυκονίων και την προστάτιδα του νησιού, ιδρύθηκε το 1542.
Η ονομασία «Τουρλιανή» οφείλεται σε δύο διαφορετικές εκδοχές. Σύμφωνα με τη μια εκδοχή η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας, η οποία επιγράφεται στο ασημένιο πουκάμισό της «Η Εκατονταπυλιανή της Πάρου», βρέθηκε στη θαλάσσια περιοχή Τούρλος έξω από τη Χώρα της Μυκόνου. Σύμφωνα με άλλη εκδοχή η ονομασία «Τουρλιανή» προήλθε από το όνομα μιας μοναχής, της Τούρλης, η οποία ασκήτευσε στην τοποθεσία όπου βρίσκεται σήμερα το μοναστήρι. Κατά την εποχή αυτή άρχισαν να κτίζονται και τα πρώτα κελιά από δύο μοναχούς, που έφυγαν το 1537 από την Πάρο για να προστατευθούν από τους πειρατές και έφτασαν στη Μύκονο, αναζητώντας τόπο ήρεμο και ασφαλή μακριά από τη θάλασσα. Στον τόπο αυτό, όπου προϋπήρχε μικρός ναός των Εισοδίων της Θεοτόκου, ιδρύθηκε το ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας της Τουρλιανής, στο οποίο μεταφέρθηκε για λόγους ασφαλείας η θαυματουργή εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, που βρέθηκε στα παράλια του νησιού και αποτελεί τον ανεκτίμητο πνευματικό θησαυρό των Μυκονίων.

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΛΙΑΝΗΣ, Η ΚΑΘΟΔΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ
Η ιστορική μονή της Παναγίας της Τουρλιανής πανηγυρίζει με κάθε εκκλησιαστική λαμπρότητα και με την αθρόα συμμετοχή των ευσεβών Μυκονίων στις 23 Αυγούστου, κατά την ημέρα δηλαδή της Αποδόσεως της εορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αλλά η παλαίφατη ιερά μονή συνδέεται από την εποχή της ιδρύσεώς της και με παμπάλαια λατρευτικά έθιμα και ωραιότατες παραδόσεις. Έτσι από το 1542 μέχρι και σήμερα συνεχίζεται το παραδοσιακό έθιμο της καθόδου της θαυματουργής εικόνας της Παναγίας Τουρλιανής το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας της Μεγάλης Τεσσαρακοστής από το μοναστήρι στη Χώρα και της ανόδου Της από τη Χώρα στο μοναστήρι το Σάββατο του Λαζάρου.
Κατά την κάθοδο και άνοδο της εικόνας συμμετέχει αθρόα και με μεγάλη ευσέβεια όλος ο Μυκονιάτικος λαός, διανύοντας με τα πόδια την απόσταση των 7 χιλιομέτρων από την Άνω Μερά, όπου βρίσκεται το μοναστήρι, στη Χώρα και αντίστροφα. Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Τεσσαρακοστής η θαυματουργή εικόνα παραμένει προς προσκύνηση σε έναν από τους τρεις ενοριακούς ναούς της Χώρας (Μεγάλη Παναγιά, Πανάχραντος, Αγία Κυριακή). Το παραδοσιακό αυτό έθιμο της παραμονής της εικόνας στη Χώρα έδινε την ευκαιρία σε όλους τους ναυτικούς του νησιού να προσκυνήσουν την ιερά και περίπυστη εικόνα της Θεομήτορος και να ζητήσουν τις πρεσβείες Της, προτού αναχωρήσουν για το ταξίδι τους.(Από τον ιστότοπο του Δήμου Μυκόνου).

Η ΚΑΛΑΦΑΤΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΛΙΑ ΚΑΛΑΦΑΤΗ
Η Καλαφάτη ανήκει στη Δημοτική Κοινότητα Άνω Μεράς, του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητας Μυκόνου στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Η επίσημη ονομασία είναι η Καλαφάτη. Βρίοσκεται σε υψόμετρο 27 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Ο πληθυσμός της σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 278 κάτοικοι.
Στην παραλία Καλαφάτη ανεμίζει η χαρακτηριστική «ΓΑΛΑΖΙΑ ΣΗΜΑΙΑ», θα έλεγε κανείς επί μονίμου βάσεως. To Windsurfing είναι ιδιαίτερα διαδεδομένο εδώ, καθώς διοργανώνονται συχνά και οι πανευρωπαϊκοί αγώνες Freestyle Windsurf. Διασκέδαση, χαλάρωση, όλα τα θαλάσσια σπορ, καλό φαγητό συνθέτουν μία παραλία που συνδυάζει τα πάντα. Μοναδικό στοιχείο της παραλίας είναι ότι υπάρχουν αρκετά δέντρα, τα χαρακτηριστικά αρμυρίκια, τα οποία προσφέρουν φυσική δροσιά και η παραλία είναι χωρισμένη στη μέση περίπου για τους λουόμενους και για τους λάτρεις των θαλάσσιων σπορ με τέτοιο τρόπο, έτσι ώστε να απολαμβάνει κανείς αυτό που πραγματικά ζητάει. Windsurfing διασκέδαση, χαλάρωση, όλα τα θαλάσσια σπορ, καλό φαγητό, η παραλία που συνδυάζει τα πάντα.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΝΗΣΙ
Το Τραγονήσι είναι μικρή ακατοίκητη νησίδα των Κυκλάδων, της Δημοτικής Κοινότητας Ανω Μεράς του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητα Μυκόνου, στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Εχει έκταση 13.904 τ.χλμ.. Βρίσκεται ανατολικά της Μυκόνου και απέχει 3 μίλια από τον όρμο του καλαφά- τη. Το Τραγονήσι είναι προστατευόμενη περιοχή ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000, καθώς εκεί έχει φωλιές η Μεσογειακή φώκια. Είναι επίσης πολύ γνωστό για τις σπηλιές του.
Στη νησίδα υπάρχει ο ναός της Παναγιάς, όπου γιορτάζει και τους Αγίους Βαρνάβα και Βαρθολομαίο. Στις 11 Ιουνίου, στον χώρο γίνεται παραδοσιακό πανηγύρι. (Από τον ιστότοπο του Δήμου Μυκόνου).

ΚΤΑΠΟΔΙΑ ή ΣΤΑΠΟΔΙΑ
Τα Κταπόδια ή Σταπόδια είναι συστάδα τριών βραχονησίδων στα νοτιοανατολικά της Μυκόνου. Απέχουν 5 ναυτικά μίλια από τη Μύκονο και 20 από την Ικαρία και διοικητικά ανήκουν στη Δημοτική Ενότητα Άνω Μεράς του Δήμου Μυκόνου, της Περιφερειακής Ενότητας Μυκόνου στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.
Οι βραχονησίδες είναι πετρώδεις και ακατοίκητες. Η μεγαλύτερη από αυτές ονομάζεται Σταπόδι ή Καλαμαπόδι. Η περιοχή είναι προστατευόμενη και ενταγμένη στο δίκτυο Natura 2000, καθώς εκεί έχει φωλιές η Μεσογειακή φώκια.
Τα νησάκια ταυτίζονται με τους Μελάντιους σκόπελους των αρχαίων Ελλήνων. Παλαιότερα, το κοντινό Τραγονήσι χρησιμοποιούταν ως βοσκότοπος από τους μοναχούς της μονής Τουρλιανής της Μυκόνου, οι οποίοι δεν προτιμούσαν τα Κταπόδια καθώς δεν είχαν καθόλου πόσιμο νερό

Η ΦΤΕΛΙΑ
Η Φτελιά είναι βορεινή παραλία στον όρμο του Πανόρμου με καταπληκτικά νερά και άμμο. Η πλέον ιδανική παραλία για Windsurf και Kitesurf.  Από τη δυτική πλευρά της παραλίας το όλο τοπίο δείχνει σαν λιμνοθάλασσα, ειδικά όταν δεν υπάρχει αέρας.
Η Φτελιά χωρίζεται σε δύο τμήματα από σχήμα βράχων που καταλήγουν μέχρι τη θάλασσα ανάμεσα στους οποίους έχουν εντοπιστεί προϊστορικές εγκαταστάσεις του Νεολιθικού οικισμού. Τα ευρήματα του χρονολογούνται στο 4.500 π.Χ. και στην ίδια θέση είναι πιθανό να υπήρχε από την αρχαϊκή περίοδο ο τάφος του Αίαντα του Λοκρού, ήρωα του Τρωϊκού πολέμου και πρόσωπο λατρείας στη Μύκονο.
Η παραλία μπορεί να εντοπισθεί εύκολα πλησίον του επαρχιακού δρόμου προς Άνω Μερά, με τη βοήθεια των πινακίδων οδικής κυκλοφορίας ή ψηφιακών χαρτών.
Κατά μήκος της παραλίας και επί του χωμάτινου δρόμου που οδηγεί σε αυτή υπάρχει άνετος χώρος για στάθμευση οχημάτων. Συνήθως το τοπίο πλαισιώνεται από τροχόσπιτα, λάτρεις του Windsurf, που έρχονται για να απολαύσουν τα καταπληκτικά κύματα και τον “καθαρό” αέρα που “βγάζει” η Φτελιά. Τέλος, στην παραλία μπορεί κανείς να δοκιμάσει το φαγητό που προσφέρεται από εστιατόριο και ταβέρνα στις δύο άκρες της.

ΠΡΟΣΒΑΣΗ – ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕΣΑ

ΜΥΚΟΝΟΣ ΚΤΕΛ Α.Ε.
Ο στόλος της ΜΥΚΟΝΟΣ ΚΤΕΛ Α.Ε. περιλαμβάνει 31 λεωφορεία, μερικά από τα οποία είναι προσαρμοσμένα ειδικά για το νησί της Μυκόνου, που χρειάζεται ένας τουρίστας. Τα λεωφορεία είναι σε καλή κατάσταση και αυτό το επιτυγχάνει με την συχνή αναβάθμιση του στόλου της. Οι οδηγοί της έχουν τεχνογνωσία, ευγένεια και συνέπεια, η δε προσπάθειά της για βελτίωση των υπηρεσιών της είναι συνεχής.

ΡΑΔΙΟΤΑΞΙ ΜΥΚΟΝΟΥ
Το Σωματείο Ιδιοκτητών Ραδιοταξί Μυκόνου, εδρεύει στην περιοχή Βουγλί Μυκόνου και αποτελείται από όλους τους ιδιοκτήτες Ταξί του νησιού. Πραγματοποιεί μεταφορές σε όλη την Μύκονο, δίνοντας μεγάλη σημασία στην εξυπηρέτηση των πελατών, παρέχοντας προς αυτούς εξυπηρέτηση μεταφορών πολύ υψηλών προδιαγραφών.
Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2289022400 και 2289 023700.
Για να επισκεφθείτε την ιστοσελίδα ΡΑΔΙΟΤΑΞΙ ΜΥΚΟΝΟΥ κάντε κλικ στην εικόνα:

ΕΚΘΕΣΗ ΕΙΚΟΝΩΝ

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι Kampanario-Megalis-Panagias-Mykonos.jpg
Το καμπαναριό της Μεγάλης Παναγιάς, του Μητροπολιτικού ναού της Μυκόνου
Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι Mykonos-Kato-Myloi.jpg
Οι περίφημοι ανεμόμυλοι στη Χώρα
Ο Αγιος Στέφανος Μυκόνου
Ανεμόμυλος, Μύκονος 1958
Παναγία Παραπορτιανή, Μύκονος (Χώρα)
Πελεκάνος (Πέτρος), η μασκότ της Μυκόνου
Μύκονος, δεκαετία του ’60
Το αρχαιολογικό μουσείο Δήλου
Μαρμάρινο άγαλμα της Αρτέμιδος (Αρχαιολογικό Μουσείο Δήλου)
Δήλος, άποψη μέρους του αρχαιολογικού χώρου
Δήλος, ο ναός της θεάς Ισιδος
Δήλος, η οδός των Λέοντων
Η Αρχαία πόλη της Δήλου, φωτογραφία Charles Haynes
Ανω Μερά, Μύκονος
Αγιος Δημήτριος Πηγάδος, Μύκονος
Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι Ano-Mera-Monastere-Panagia-Tourliani.jpg
Το περίφημο Μοναστήρι της Παναγίας Τουρλιανής στην Ανω Μερά

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ
Teodoro Evangeloudis (1985-2023)
Αρχαιολόγος ΑΠΘ, Απόφοιτος Ινστιτούτου Θερβάντες
Ιστορικός ερευνητής Ρεμπέτικου-Τανγκό.

TEO-EIKONA-PROFIL

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ – ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ – ΒΑΣΕΙΣ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ

Πηγές: Ιστορία της Ευρώπης, Ιστορία της Ελλάδας, Βικιπαίδεια, ιστορικό αρχείο-παρακαταθήκη Θεόδωρος Ευαγγελούδης, ιστότοποι Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου, Περιφερειακής Ενότητας Μυκόνου, του Δήμου Μυκόνου, από σελίδες (Fb Pages) ή ιστοσελίδες τις οποίες αναγράφουμε στις επί μέρους αναφορές.
Σημείωση: Για όσους δημιουργούς φωτογραφιών έχουμε στοιχεία, αναγράφουμε το όνομά τους. Για όσους δεν έχουμε στοιχεία, αναγράφουμε την πηγή προέλευσης

ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟ
Ευχαριστούμε τους Εθνικούς και Περιφερειακούς Χορηγούς, που υποστηρίζουν αυτή τη δράση μας για την προβολή του φυσικού, πολιτιστικού και ιστορικού κάλλους της Ελλάδας, η οποία έχει ως στόχο το συλλογικό όφελος.

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΧΟΡΗΓΙΑΣ
«Ού πολιτείαν γενέσθαι την αρίστην άνευ συμμέτρου χορηγίας” Αριστοτέλης
(Καμμία Πολιτεία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί άριστη, χωρίς την ανάλογη χορηγία)

ARISTOTELIS

Χωριά και Πόλεις της Ελλάδας

Shares